آخه‌قربونت‌برم(: آخرین‌شبِ‌جمعه‌امسال‌هوایت‌نکنم‌ میمیرم💔

#شهیدانه🕊 شهادت... این دنیا محل گذر است، و همه ما قرار است برویم! و چه بهتر که"زیبا" برویم...🕊

در‌حرم‌بابا‌رضا‌(ع)‌به‌یاد‌کانال‌های: پروانه‌شدن🦋 متکلم‌وحده>! محصولات‌فرهنگی‌فرقان نجواے‌دل³¹³ ناحله مکتب‌الحسین یَامُل -دلدآدھ ‌اربآب- محسن‌دلها ‌حُرِّ از‌طرف‌کانال: @yazahra_ft

•[🌹🌱]• طُ‌بـالارفتہ‌‌‌‌اے، مـن‌در‌‌‌‌‌‌زمـیـنـم برادر.... رو سـیاهم،شرمگینم🥀 #شهید_محسن_حججی✨ #داداش_محسنم♥️

کارِ اصلی قلبم ، دوست‌داشتن‌توست . . اضافه کاریش را برای من می‌تپد♥️(: ! #عزیزم_حسین

مي‌گفت : حسین‌ براۍ‌ما ، همون‌ دور برگردونیه که وقتی‌ ازهمه‌ عالَم و آدم‌ می‌بریم ، برمون‌ میگردونه‌ بہ زندگی '!🥲❤️‍🩹 #حضرتِ‌عشق ..

ــــ

«آیا در زمان حیات شهید خود به این نکته توجه داشتید که آن‌ها از اولیاء الهی به شمار می‌روند؟ شهیدی که در سوریه، عراق و در هر مکان و زمانی، شهید شده باشد همانند این است که جلوی در حرم امام حسین (علیه السلام) شهید شده است؛ چراکه اگر این شهیدان نبودند، اثری از حرم اهل بیت (ع) نبود.» این سخنان نقل قولی است از فرمایشات رهبر انقلاب در جمع خانواده‌های شهدای مدافع حرم که به تنهایی گویای منزلتی است که می‌توان برای این شهدا تصور کرد.

شهید مدافع حرم جواد محمدی چهارمین شهید مدافع حرم شهر دُرچه است که پنج شنبه ۱۱ خرداد ماه ۹۶ به سوریه رفت و سه شنبه ۱۶ خرداد ماه ۹۶ با اصابت گلوله به پا و پهلویش همزمان با ۱۱ ماه مبارک رمضان به شهادت رسید و پیکر مطهرش بعد از گذشت ۲۵ روز چشم انتظاری، پیدا و به وطن بازگشت. جواد در فیلمی که بعد از شهادتش منتشر شد گفته بود «اگر خدا لطف کرد و شهادت را نصیبم کرد، بنده از آن شهدایی هستم که حتما یقه بی‌حجاب‌ها را خواهم گرفت». در قسمتی از مصاحبه با همسر شهید آمده است: «اگر جواد لباس شهادت را به تن نمی‌کرد در حقش جفا شده بود، زیرا اخلاق و کردارش برای شهادت پرورش یافته بود.

دلتنگش بودم، ولی شب آخر و قبل از شهادتش دلشوره عجیبی داشتم ولیکن آقا جواد در منطقه عملیاتی هم به من آرامش می‌داد و می‌گفت: اینجا همه چیز آرام است. اصلا دلشوره نداشته باش. سوریه که می‌رفت حتما با من تماس تلفنی داشت به نحوی که ما ساعت یک بعدازظهر روز سه‌شنبه، شانزدهم خرداد با هم صحبت کردیم و آقا جواد چند ساعت بعد از آن؛ یعنی قبل از اذان مغرب با زبان روزه به شهادت می‌رسد. ظهر روز چهارشنبه از طرف دایی‌ام خبردار شدم که آقا جواد مجروح شده و تیر به دستش خورده؛ اما بعد گفتند نه، تیر به پهلویش خورده و بیهوش است و بعد از مدتی خبر شهادتش را به من دادند و آن زمان بود که متوجه شدم، جواد به آرزویش رسید و مانند ارباب تشنه لبش شهید شد. جواد همیشه به وعده اش وفا می‌کرد و این بار هم خلف وعده نکرد و بعد از گذشت ۲۵ روز از شهادتش پیکر مطهرش پیدا شد و همه ما و حتی آن‌هایی که فقط خاطراتی از جواد را شنیده بودند، خوشحال کرد.» https://snn.ir/fa/news/769291/%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%81%D8%B9-%D8%AD%D8%B1%D9%85-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D8%AF-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D8%A7%D9%87-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8