#کار_شبکهای_یا_هیچ!
🔸اگرچه یکی از ویژگیهای ما ایرانیها و آسیاییها جمعگرایی و ارتباطگرایی است؛ اما این موضوع چندان در کارهای علمی ما دیده نمیشود.
درست برعکس کارهای علمی در فرهنگ اروپایی-آمریکایی.
آنها در کارهای علمی شعاری دارند با این عنوان:
Networking, Or Not-working!
یا کار شبکهای یا هیچ!
🔹 در مزیت کارهای فردی بحثی نیست؛ اما ظاهرا در برخی موضوعات به خصوص در جریان تولید علم؛ کار شبکهای و تیمی موفقتر و کارآمدتر است.
اما تا بحث کار شبکهای به میان میآید بلافاصله برخی به فکر جمع و تقسیم میافتند! جمع شویم و تقسیم کار کنیم!
🔸نه! کنار هم قرار گرفتن و چند نفری کار کردن کار شبکهای نیست. این موضوع چهار مؤلفه دارد:
تعهد، اعتماد، برخورد سازنده، و هدفمندی.
1️⃣ تعهد: پایبند بودن به تصمیمات و برنامههاست بهطوری که همه به وضوح در آنها مشارکت کنند؛ گویی که انگار آن تصمیم به اتفاق آراء گرفته شده است.
2️⃣ اعتماد: اطمینان اعضای تیم از حسن نیت همکاران، و اعتقاد به اینکه در گروه نیازی به حواسجمع بودن نسبت به رفتار طرف مقابل و حالت دفاعی به خود گرفتن نیست.
3️⃣ برخورد سازنده یعنی بحثهای سازندهای که در آن افراد در کوتاهترین زمان به بهترین راه حل میرسند.
4️⃣ هدفمندی: حالتی که در آن افراد، هدفها و نصابهای تیمی را بر نیازهای فردی ترجیح میدهند.
💥البته اگر با نگاه توحیدی؛ اعضا بتوانند انگیزههای الهی را نیز وارد کار کنند انرژی آنها دو چندان خواهد شد.
✳️پ.ن: بررسی کنیم کدام مؤلفه در شبکههای ما درست کار نمیکند؟
🌿🌺🍃🌸🌿
#مُحیی_کانالی_برای_زندگی
🆔 eitaa.com/Mohyiee