اون لحظه که از همه قطع امید میکنی و ذهن و دلت خالی از اغیار میشه، خدا توی دلت ظهور پیدا میکنه....

شاید فقط یه ثانیه باشه. شاید فقط یه لحظه باشه. ولی ارزشش اندازه یه عمره. فاصله‌ت رو با خدا به یکباره کم میکنه. یجورایی حس میکنی تو بغلش گرفتت و بهت میگه آروم باش، تموم شد، چیزی نیس بنده‌ی من...

حتی برداشت من اینه، گاهی خداوند انچنان دور برت رو خالی میکنه، انچنان امیدت رو نسبت به اطراف ناامید میکنه که فقط به خودش رو بزنی. که یادت بیفته نباید جز خودش هیشکی اولویتت باشه. چون شاه کلید حل مشکلاتت فقط و فقط دست خودشه.

بسیار هست شری که در اون خیری نهفته‌س.... اما ما ادما تا جلوی پامون بیشتر نمی‌تونیم ببینیم... ولی خدا ورای قضیه رو میبینه....

ما ادما در عین زندگی اجتماعی و گروهی، بازهم به شدت تنهاییم.

هرچی هم دوروبرمون پر باشه، خدا مارو یه جور افریده که بدون داشتنش، بدون اعتقاد بهش واقعا کم میاریم... الان فقط بحث اسلام نیس‌ها. همه ادم‌ها در درونشون، فطرتا گرایش به پرستش یه معبود دارن. برای همین حالا یکی خدارو می‌پرسته. یکی سنگ میپرسته. یکی گاو می‌پرسته. یکی هم خونه و ماشینش رو...! اما اون فضای خالی از روح ما، نیازمند یه بعد معنوی و روحانیه. از جنس خودش...! اصلا، خود خدا!

من خودم روانیم بعد دوستام میان درمورد روابطشون از من مشاوره میگیرن :))

عیدتون مبارک(:🌱

این روزا اینقد زود دلم میگیره که . . بفرما باز گرفت🙁

قسم ب ِ سینه ای ک ِ در قفس است و هنوز پمپاژ میکند عشق را!!

گاهی دلت میگیره داغ می‌کنی و سرد میشی این طبیعیه🌹 #کپی_ممنوع

انسان بودن، لطف ما به جامعه نیست؛ انسان بودن وظیفه ما نسبت به جامعست...!