سوال: 👇👇 آيا نفس زكيه اي كه در روايات در زمان ظهور مهدي موعود ع حضور دارد همان است كه از اولاد امام حسن مجتبي مي باشد؟

پاسخ: ⤵️⤵️ با سلام و عرض ادب 1. كلمه نفس زكيه نام فرد معيني نيست بلكه اين كلمه صفت است؛ يعني: «جان پاك»؛ «نفس كامله». زكيه از «زَكي» به معني پاكي، رشد و صلاح گرفته شده است. پس ابتدا بايد دانست اين كلمه اسم عَلَم براي فرد خاص نمي‌باشد. چه اين كه در روايت‌ها گاه به امام سجاد(علیه السلام)(. علامه محمد باقر مجلسي، بحارالانوار، ج 41، ص 352، ح 8: «...إنّك أخبرتني أن علي بن الحسين النفس الزكيه».)، امام كاظم(علیه السلام)(همان، ج 48، ص 11، ح 7: «الامام موسي بن جعفر كنيته ابوالحسن الاول و... ويعرف بالعبد الصالح والنفس الزكيه». )، رسول خدا(صلی الله علیه و آله )(عمادالدين طبري، بشارة المصطفي، كتابخانه حيدريه، نجف، 1383 ق، ص 219

«...انطلق ذلك الملك الي قبر رسول الله(صلی الله علیه و آله) فيقول: ايهاالنفس الزكيه...».)، امام حسن مجتبي(علیه السلام)( ابن ابي‌الحديد المعتزلي، شرح نهج‌البلاغه، كتابخانه آيت الله مرعشي نجفي، قم، (1404 ق)، ج 3، ص 308: «كان مشهوراً عندهم أن آية قتل النفس الزكيه أن يسيل دم بالمدينة... مكتوب هذا قبر الحسن بن علي بن أبي‌طالب(علیه السلام)».)و نيز به يكي از نوادگان امام حسن مجتبي(علیه السلام) كه اولاد ششم از محمد بن عبدالله بن حسن بن حسن مي‌باشد(ر.ك: رضي‌الدين علي بن يوسف حلي، العدد القويه، كتابخانه آيت الله مرعشي نجفي، قم، (1408 ق)، ص 357.)؛ نفس زكيه گفته شده است.

اما نفس زكيه در روايات ظهور به 3 فرد اطلاق شده است. . نفس زكيه‌اي كه بين ركن و مقام ـ در مكه ـ پيش از قيام كشته مي‌شود و جواني از خاندان حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) است: «وقتل غلامٍ من آل محمد(صلی الله علیه و آله) بين الركن والمقام اسمه محمد بن الحسن النفس الزكية؛ و كشته شدن جواني از خاندان محمد(صلی الله علیه و آله) ميان ركن و مقام اسمش محمد پسر حسن نفس زكيه است.»(علامه محمد باقر مجلسي، بحارالانوار، ج 52، ص 192، ح 78.) او همان كسي است كه بلافاصله پس از كشته شدنش قيام حضرت مهدي(عج الله تعالی) محقق مي‌شود. زيرا در ادامه عبارت قبلي مي‌گويد: «فعند ذلك خروج قائمنا؛ پس در همين هنگام قائم ما بپا مي‌خيزد».(همان.)

. نفس زكيه‌اي كه وزير امام مهدي(عج الله تعالی) هنگام ظهور است و از اولاد امام حسين(علیه السلام) مي‌باشد.(همان، ص 223.) . نفس زكيه‌اي كه در اطراف كوفه به همراه هفتاد نفر كشته مي‌شود ولي در روايت گفته نشده فرزند چه كسي است. «وقتل النفس الزكيه بظَهر الكوفة في سبعين؛ و كشته شدن نفس زكيه در پشت كوفه به همراه هفتاد نفر».(همان، ص 273.)

ريشه اين پرسش كه نفس زكيه را از فرزندان امام حسن مي‌دانند به فرقه جاروديه يكي از شعبه‌هاي زيديه برمي‌گردد. گروهي از اين فرقه بر اين باورند كه «محمد بن عبدالله بن حسن بن حسن بن علي بن ابي‌طالب(علیه السلام)» كه معروف به نفس زكيه بوده است و به روزگار منصور عباسي قيام كرد و در سال 145 ق. كشته شد، زنده است و در حال حكومت بر زمين است و او همان مهدي خواهد بود.(حسين كريمشاهي بيدگلي، فرهنگ موعود (اعلام)، ناصر، قم‏ 1377، چاپ اول، ص 70.)

سوال: 👇👇 شيخ ابن محمود در صفحه 6 و 12 رساله خود مي‏نويسد: « يكي از علل رد احاديث مهدي اين است كه اينها با يكديگر تناقض، تضاد، تفاوت و ناهماهنگي دارند! « چون براي جمع آوري آنها كوشش كنيد از ميان آنها بيست مهدي قد علم مي‏كند كه صفت هر يك با ديگري تفاوت دارد و اين به يقين دليل آن است كه پيامبر (ص) اين احاديث را بر زبان جاري نساخته است. او براي توضيح ادعاي خود مثالهايي مي‏آورد و مي‏گويد: يك مهدي هست كه پيامبر (ص) درباره‏اش گفت: « هيچ مهدي پس از من نيست مگر عيسي ابن مريم » . 2- شيخ ابن محمود در صفحه 12 و 13 پس از سخناني در رابطه با انكار حديث مهدي مي‏گويد: « اما اي بسا بعضي‏ها بگويند كه شيخ الاسلام ابن تيميه به صحت ظهور مهدي اعتقاد دارد و او عالم فرزانه‏اي است كه صحت ديدگاه و درايت آشكارش مورد گواه همگان است. در پاسخ بايد بگويم: آري من نيز گفتار شيخ الاسلام را ديده‏ام كه در آن ثبت شده كه هفت حديث به روايت ابي داود پيرامون مهدي آمده است. من هم در آغاز جواني بر باور شيخ الاسلام بودم و از گفته هايش تأثير پذيرفتم، ولي چون به چهل سالگي رسيدم و از علوم فنون مطلع گرديدم! با سستي‏ها، تضادها و اختلافهاي آن آشنا و واقف شدم و بحمداللَّه سرانجام اين اعتقاد ناپسند از ذهنم پاك شد و كاملاً دريافتم كه پس از پيامبر(ص) و كتاب خدا هيچ « مهدي » يي در كار نيست. » به اين سخنان پاسخ دهيد؟

پاسخ: ⤵️⤵️ با سلام و عرض ادب ابتدا لازم است درباره شيخ ابن محمود و اثرش توضيحاتي داده شود. «شيخ عبدالله بن زيد المحمود» رييس دادگاههاي شرعي قطر مي‌باشد كه يكي از نويسندگاني است كه در ردّ امام مهدي(عج الله تعالی) اثري نوشته است. او نوشته‌اش را «لامهدي ينتظر بعد الرسول خيرالبشر؛ يعني هيچ مهدي منتظري كه پس از پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) برترين مردم باشد وجود ندارد، يا پس از پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) نبايد انتظار هيچ مهدي را كشيد» نام نهاد. او به پيروي برخي نويسندگان مغرض شبهاتي را درباره ردّ مهدويت وارد كرده است و خرافات برخي نويسندگان ديگر را تكرار كرده است.

در پاسخ به شبهه وي در بند 1 پرسش بايد گفت در بين احاديث امام مهدي(عج الله تعالی) كه وي مدّعي تعارض بين آنهاست، احاديث صحيح، حسن، ضعيف و مجعول وجود دارد. مي‌دانيم به احاديث ساختگي و ضعيف كه در طول تاريخ توسط جاعلان حديث ساخته شده نمي‌توان اعتماد نمود و قابليت استناد علمي ندارد. اما در ميان احاديث صحيح كه درباره آنها دانشمندان شيعه اتفاق نظر دارند، نام شخصي برده مي‌شود كه در آخرالزمان هنگام نزول حضرت عيسي(علیه السلام) از آسمان و خروج دجال ظاهر مي‌گردد. او ملقب به مهدي است كه پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) در احاديثي نام وي را هم نام خود و نام پدرش را هم نام پدر خود مي‌خواند.(1)

از اين رو ما به ادله عقلي نسبت به آن چه پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) از آن خبر داده و صحت آن بر ما ثابت شده، تعبد داريم و آن را باور مي‌كنيم. از طرفي اين روايت‌ها به طرق مختلف و مورد اعتماد اهل‌سنت نيز روايت شده و هيچ كس از بزرگان اهل‌سنت چنين برداشتي را از اين دسته روايت‌ها نكرده است. كه از هر حديثي كه نام مهدي در آن ذكر شده است، تعدد موصوفان به مهدي برداشت مي‌شود پس اين احاديث تضاد دارند و بايد آنها را ردّ كرد! و اين برداشت هيچ عالم سني نبوده است.

از طرفي اهل‌سنت حديث «لامهدي الاّ عيسي بن مريم»(2) را بدليل تعارض با احاديث صحيح و معتبر درباره حضرت عيسي(علیه السلام) ضعيف و مردود مي‌دانند. بر فرض صحت، برخي آن را جمله تعجبي در مقام انكار مي‌دانند (يعني چنين نيست كه هيچ مهدي پس از عيسي نباشد)(3) و برخي مي‌گويند نفي، نفي كمال است. يعني هيچ مهدي كامل و معصومي نيست جز عيسي بن مريم.(4) (البته اين ديدگاه اهل‌سنت است كه امام را معصوم نميداند، وگرنه شيعه، امام را معصوم ميداند.)

اما در پاسخ به بند 2 از پرسش ارسالي بايد گفت شيخ ابن محمود علاوه بر آن كه تا پيش از 40 سالگي راه بزرگان محدث پيش و پس از ابن تيميه را مي‌پيموده، اين باور به دلايل عقلي و نقلي مستند است. علاوه بر آن، ابن تيميه در كتاب «منهاج السنة النبوية» قائل به صحت ظهور مهدي(عج الله تعالی) در آخرالزمان است و او نخستين كسي نيست كه معتقد به صحت ظهور امام مهدي(عج الله تهالی) در آخرالزمان است. زيرا پيش از وي عالمان سني مذهبي مانند عقيلي، قرطبي، بيهقي و... نيز بر همين ديدگاه بوده‌اند و آنان آگاه به علم صحت و سقم، درستي يا نادرستي احاديث نزد سني مذهبان بوده‌اند.(5)