شاعر عرب این مصیبت عظما را به رشته نظم در آورده: "یصلى على المبعوث من ..."؛ این قضیه بسیار شگفت‌آور است كه مردم بر پیغمبر مبعوث كه از آل هشام است، تحیت و درود بر روح پاكش می‌فرستند و از طرف دیگر، فرزندان و خاندان او را به قتل مى‌رسانند!!

در هنگام حركت از كربلا عمر سعد دستور داد كه اسرا را از قتلگاه عبور دهند. قیس بن قرّه گوید: هرگز فراموش نمی‌كنم لحظه‌ای را كه زینب دختر فاطمه (سلام‌الله علیها) را از كنار كشته بر خاك افتاده برادرش حسین عبور دادند كه از سوز دل می‌نالید ...

و امام سجاد (علیه‌السلام) می‌فرماید: ... من به شهدا نگریستم كه روی خاك افتاده و كسی آنها را دفن نكرده، سینه‌ام تنگ شد و به اندازه‌ای بر من سخت گذشت كه نزدیك بود جانم بر آید و عمه‌ام زینب وقتی از حالم با خبر شد مرا دلداری داد كه بی‌تابی نكنم

(گویا اسرای كربلا را دوبار به قتلگاه می‌آورند، یك دفعه همان عصر روز عاشورا بعد از غارت خیمه‌ها و به درخواست خود اسرا و یك بار هم در روز یازدهم محرم هنگام كوچ از كربلا و به دستور عمر سعد و این كار عمر سعد شاید به خاطر این بود كه می‌خواست اهل‌بیت (علیهم‌السلام) با دیدن جنازه‌های عریان و زیر آفتاب مانده شكنجه روحی به اسرا داده باشد.)

بعد از این كه روز یازدهم محرم اسرا را از كربلا به سوی كوفه حركت دادند به خاطر نزدیكی این دو به هم روز 12 محرم اسرا را وارد شهر كوفه نمودند گویا شب دوازدهم را اسرا در پشت دروازه‌های كوفه و بیرون شهر سپری كرده باشند.

شب دوازدهم را اسرا در پشت دروازه‌های كوفه و بیرون شهر سپری كرده باشند. در اثر تبلیغات عبیدالله بن زیاد علیه امام حسین(علیه‌السلام) و خارجی معرفی كردن آن حضرت، مردم كوفه از این پیروزی خوشحال می‌شوند و جهت دیدن اسرا به كوچه‌ها و محله‌ها روانه می‌شوند و با دیدن اسرا شادی می‌كنند. ولی با خطابه‌هایی كه امام سجاد (علیه‌السلام) و حضرت زینب(سلام‌الله علیها) و سایرین از اسرا ایراد می‌كنند و خودشان را به كوفیان و مردم می‌شناسانند و به حق بودن قیام امام حسین (علیه‌السلام) اذعان می‌كنند شادی كوفیان را به عزا تبدیل می‌كنند.

در طول مدتی كه در كوفه و در میان مردم به عنوان اسیر جنگی حركت می‌كردند سرها بالای نیزه بود و اسرا در كجاوه‌ها جا داده شده بودند و آنان كه خیال می‌كردند اسرا از خارجیان هستند و بر خلیفه یزید عاصی شده‌اند، جسارت و اهانت می‌كردند، عده‌ای هم از نسب اسرا سؤال می‌كردند با این وضع وارد دارالاماره می‌شوند

و در مجلس عبیدالله بن زیاد كه حاكم كوفه و باعث اصلی شهادت امام حسین، این ملعون جلوی چشم اسرا و مردم با چوب‌دستی به سر مبارك می‌زد و خود را پیروز میدان قلمداد می‌كرد و كشته شدن امام حسین (علیه‌السلام) را خواست خدا قلمداد می‌‌نمود. ولی با جواب‌هایی كه از جانب حضرت زینب و امام سجاد (علیهما‌السلام) می‌شنید بیشتر رسوا می‌شد.

قاسطین که قلب شما را شکسته اند قوم به جای مانده ز آل امیه اند تعجیل کن امام زمان، این حرامیان در فکر انهدام ضریح رقیه اند برگرد منتَظَر که شیاطین علم شدند حالا فرشته ها همه در ذکر یا رب اند آقا حریم عمه ی تو در محاصره است نا محرمان هنوز در اطراف زینب اند از جور نطفه های کثیف سقیفه ای این بار دست مرتضوی تو بسته شد آقا به جان مادرتان زود تر بیا قلبم از این همه غم و اندوه خسته شد یا صاحب الزمان چقدر بی کسی شما آقا دوباره داغ به قلبت نشانده اند غصه نخور امام زمان بهر یاریت اصحاب حضرت اسد الله مانده اند

بیاد مدافعین حرم حضرت زینب سلام الله علیها در سینه شراره های غم می ریزیم خون، پای ورودی حـــرم می ریزیم گـــر پا بگذارید به صحن زیــنب و الله زمانه را به هم می ریزیم ! بر حرمت ناموس خدا حساسیم ما جلوه ای از یک غضب عباسیم ! با بغض گلوگیر سخن می گوییم از تلخی تقدیر سخن می گوییم فردا اگر از شما خطایی سر زد ... با لهجه ی شمشیر سخن می گوییم !

روضه شام غریبان ... از دل بی شكیب می خوانم مثل ابن شبیب می خوانم بس كه مضطر شده دل زارم ذكر اَمَّن یجیب می خوانم كی داره روضه می خونه امشب، امشب كی اَمَّن یجیب گرفته دور زینب😔🥀

سر نهادم به دامن خیمه🥀😔 یه سوال بپرسم رد شم ... كدوم خیمه؟😭🥀