مُرَمَّل

ساقي به پياله باده كم مي ريزي اين ميكده را چرا به هم مي ريزي؟!

مُرَمَّل

از گردش ساغرت شكايت دارم آسوده بريز! بنده عادت دارم

مُرَمَّل

با خستگي آمدم؛ فرح مي خواهم سجاده و تسبيح و قدح مي خواهم

مُرَمَّل

ما قوم عجم به باده عادت داريم بر پيرمغان «علي» ارادت داريم

مُرَمَّل

بر طايفه مان نگاه حق معطوف است ميخانه ي شهر طوس ما معروف است

مُرَمَّل

من اهل ري ام ؛ مست ولي اللهم يك خمره مي ِ سفارشي مي خواهم

مُرَمَّل

در روز ازل كه دل به آدم دادند فرياد زدم؛ پياله دستم دادند

مُرَمَّل

فرياد زدم : علی،پناهم دادند اينگونه به اين ميكده راهم دادند

مُرَمَّل

با ديدن اين شوق عناياتی كرد لبخند علی مرا خراباتی كرد

مُرَمَّل

من مست ِ مِی ابوترابم يك عمر سرزنده به نشئه‌ی ِ شرابم يک عمر

مُرَمَّل

يک ثانيه بی شراب نتوانم زيست در مذهب ما حلال تر از مِی نيست

مُرَمَّل

جامی بده لب به لب، خرابم ساقی از مشتريان خوش حسابم ساقی