حُب .

،، أخرجَ من معطفهِ الجريده، وعلبةَ الثقابِ ودون أن يلاحظَ اضطرابي، ودونما اهتمامِ تناولَ السكَّرَ من أمامي ذوَّب في الفنجانِ قطعتين ذوَّبني ذوَّب قطعتين وبعدَ لحظتين ودونَ أن يراني ويعرفَ الشوقَ الذي اعتراني تناولَ المعطفَ من أمامي وغابَ في الزحامِ مخلَّفاً وراءه الجريده وحيدةً مثلي أنا وحيده ؛

؛

،، دیوان ِشعر عرب را که بخوانی، میفهمی که کلمه ُ اشک دوقلو هستند، و شعر ِعربی تنها اشکی‌ست که انگشتان ِنوشتن می‌گریند ؛

در شب ِ پیله رقص پروانه‌ست .

،، قطعه‌ی آفتابا چه خبر ِ هوشنگ ابتهاج رو که گوش میدم انقدر با بغض و غم میخونه که کل دلتنگی و غمی که جمعه‌ها فقط قرار بود بیاد یه سلام علیکی داشته باشیم، دیگه هر روز میاد میشینه باهم اختلاط میکنیم ؛

؛

،، دیوانه شدم ز ِعقل بیزار شدم خواهان تو را به عقل کاری نبُود | خُمینی ِکبیر .

ااسلام ُعلیک یا روح الله .

،، من خراباتیم، از من سُخن یار مخواه گُنگم از گُنگ پریشان شده گُفتار مخواه | خُمینیِ کبیر .

،، أحبائي؛ إذا جئنا لنحضر حفلة للزار، منها يضجر الضجر، إذا كانت طبول الشعر، يا سادة تفرقنا وتجمعنا وتعطينا حبوب النوم في فمنا وتسطلنا وتكسرنا، كما الأوراق في تشرين تنكسر فإني سوف أعتذر ؛

؛