؛

،، هل أول الوطن البكاء؟! هل آخر الوطن البكاء؟‌! وطن بدون نوافذ هربت شوارعه مآذنه جوامعه كنائسه، وفر الله مذعوراً وفر الأنبيا‌ يتكسر المنفى على المنفى بداخلنا وتبكي الكبرياء‌؛

؛

،، قمري يا عزيزتي يا جميلتي أتمنى لو كنتم جميعا من أجلي ، أتمنى أن أخفيك في قلبي إلى الأبد💔(:

؛

،، ‏همسر نزار قبانی توی یه انفجار داخل بیروت کشته میشه، نزار هم تو یه سروده‌ی حزن‌انگیز براش نوشت؛ بلقیس رفته بودی انار بخری، دانه‌هایت را آوردند(:

،، به قول ِصادق عزیز ما که غوره نشده مویز شدیم و از میکده بیرونمان کردند، تأسفی هم ندارد، فقط در انتظار ترکیدن هستیم، مدتی است که عمداً به محفل رفقا کمتر می‌روم و هر چند دیگر بنیه اجازه نمی‌دهد و کارها سخت خراب شده اما به جهالت ادامه می‌دهم، آن هم جهالت احمقانه که خودم بهش معتقد نیستم و لذتی هم برایم ندارد فقط پیچ و تابی قبل از ترکیدن است .

؛

،، خاطرات و که ورق میزنم، قطره‌های اشکم بی‌اختیار میریزن، دردت به جون ِبی‌قرار و پر از گریه‌م، پس کی می‌تونم ببینمت؟! شجریانم امشب داره میخونه هرچه کویت دورتر دل‌تنگ‌تر مشتاق‌تر، والا که حرف دل ما رو میخونه ..

گوش بده باهام(:

ای خدای پر زور من:)) این همه دلتنگی رو از پیش پای بشر بردار .

منم شماعی‌زاده منم همینطور .

؛

،، يا وطني وكأنك في غربة وكأنك تبحث في قلبي عن وطن ليأويك، نحن الاثنان بلا وطن يا وطني؛

خدایا شکرت .

،، كل الدروب التي سلكتها أعادتني إليّ، كأنني لم أكن يومًا سوى رسالة لنفسي؛

؛

،، فرض کن تو را در آغوش کشیده باشم اینجا میان ِآغوش تو نمی‌میرم که، نور به قبرم ببارد که عاشق توام .

؛

،، بهترين تعريفی كه میشه از انسان ارائه كرد همین جمله‌ی فئودور ِ که میگه انسان عبارت‌ست از موجودی كه به همه‌ چيز عادت می‌كند اما نپرسید چگونه .

؛

،، عندما تریدون الرحیل ارحلوا لکن لا تعودوا ابداً  کونوا للرحیل اوفیاء لکي نکون لنسیانکم مخلصین؛

؛

،، محکم کف بزن برای آنکه سنگ‌دلی را به تو آموخته است و آنگه به گونه‌اش چنان بکوب تا خوب بداند که چه خوب آموخته‌ای؛

؛