ما عادت نمی‌کنیم، مگر آن هنگام که چیزی در ما میمیرد. #متنَک

شاید با کارهایم او را نکشته باشم؛ اما قطعاً با کارهایی که نکردم، او را کشتم. #متنَک

او همانند موسیقی بی کلام بود؛ حرفی نمی‌زد، اما تاثیرش را می‌گذاشت. #متنَک

کسی را که با او خندیدی فراموش خواهی کرد، ولی کسی را که با او گریستی از یاد نخواهی برد! #متنَک

من تورا به اندازه ناکامی‌ام در داشتنت می‌خواهم. #متنَک

برایت اشک را آرزو میکنم؛ نه در اوج غم بلکه در اوج شادی‌ات. #متنَک

"قرار" من باش؛ تا در "مدار" تو باشم. چه قرارو مداری بهتر از این؟ #متنَک

من هنوز هم از دیدنِ لذت بردنِ دیگران حظ می‌کردم.(میکنم) #متنَک #درخشش

دعاست یا نفرین ؟ «امیدوارم هرکجا که میری یکی مثل خودت سر راهت باشه» #متنَک

اگر شما گیوتین را به جلو صحنه آورده‌اید و آن را با افتخار برافراشته و به آسمان رسانده‌اید برای این است که بریدن سر از همه کار آسان‌تر است و پروردن اندیشه در سر از همه کار دشوارتر. #متنَک

چیزی که دارم حرفش را می‌زنم، خیلی انفرادی است. ضعف چیزی است که در بدن می‌پوسد. مثل قانقاریا. من از نوجوانی این حال را داشتم. برای همین دائم دلشوره داشتم. چیزی در درونت در حال پوسیدن است و تو دائم احساسش می‌کنی. می‌توانی بفهمی چه جوری است؟ #متنَک