💠میانبربه آخرین پست مذهبی💠

🌷🍂🌷🍂🌷🍂🌷🍂🌷🍂🌷 مثل همیشه حواسمان نبود وهوایمان راداشتے بدون آنکہ متوجہ بشیم گره ازکارمان گشودے و مارادرمسیر خوبیها قراردادے خدایاهرلحظہ وهمیشہ کنارمان باش ✨الهی به امیدتو✨ 🌷🍂🌷🍂🌷🍂🌷

🍃🌼🔷💚🔷🌼🍃 🍃🌼ای گل نرگس کجایی.... 🌼🍃مولای غریبان کجاییی... 🍃🌼دوای دردمندان کجایی... 🌼🍃آقاجان نمیایی⁉️ 💚 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🍃🌼🔷💚🔷🌼🍃 ❤️ @nafasseamigh ❤️

⚜"اربعین حسینی فقط به نیت ظهور حضرت مهدی عازم کربلا می شویم"⚜ 🌷 #امام_حسین_ع 🔻 سوگند بہ خدا خون من از جوشش باز نمی ایستد تا خداوند مهدی(ع) را برانگیزد. 🌹 @nafasseamigh 🌹

❤️ ترانه بسیار زیبا تقدیم به شهدای کربلا 🎤 حامد زمانی ❤️ فرمانده السلام ❤️🌷❤️🌷❤️🌷❤️

سلام و ارادت دوستان دعوتید به «رندان تشنه لب»، برنامه‌ای برای عرض ادب شاعران طنزپرداز به امام حسین. در کنار طنزپردازها چند شاعر دیگر هم دعوتند که این کمترین از آن دستم. - یکشنبه، ۸ مهر، بعد از اذان مغرب - انتهای خ سمیه، حوزه هنری، سالن سوره #رندان_تشنه_لب #حاج_علی_انسانی #محمدعلی_مجاهدی #یوسفعلی_میرشکاک #ناصر_فیض #اسماعیل_امینی #سعید_بیابانکی #شهرام_شکیبا #سید_حمیدرضا_برقعی #احمد_علوی #عباس_احمدی #امید_مهدی_نژاد #سید_جواد_میرصفی #صابر_قدیمی #حوزه_هنری #شعر_عاشورایی @hamidreza_borghei

🌸🍃🌸🍃🌸 #مذهبی پر بودم از تغزل و مطلع نداشتم ناچار پای شعر بدین سو کشیده شد می خواستم غزل بسرایم به وصفتان بیت نخست از غزلم سر بریده شد تا آمدم ادامه دهم، جلوه تنت پای مرا کشاند به این چارپاره ها دست مرا رساند به جسمی هجا شده شعر مرا به مقتل این پاره پاره ها قد قامت الصلوه! در آن ظهر دردمند شمشیر سجده کرد امام قصیده را تشییع کرده است خدا روی دوش خویش آن پیکر عزیزِ بریده بریده را پس محتشم سرود تورا بند بند بند تا پاره پاره های تنت را کتاب کرد شاید کسی سرود تن ِ قطعه قطعه را شاید بدین قرار کسی قطعه باب کرد... #علی_اصغر_داوری_ترشیزی @NafasseAmigh 🍃🌸🍃🌸🍃

❤️🍃❤️ 💐 #فنجـانی_چـاے_بـاخـدا 💐 #قسمت_اول  ✨بہ نام خـداوند تبارڪ و تعالے✨ ✍از وقتی که حرف زدن یاد گرفتم تو آلمان زندگی می کردیم. نه اینکه آلمانی باشیم، نه. ایرانی بودیم آن هم اصیل. اما پدر از مریدان سازمان مجاهدین خلق بود و بعد از کشته شدنِ تنها برادرش در عملیات مرصاد و شکستِ سخت سازمان، ماندن در ایران براش مساوی شده بود با جهنم. پس علی رغم میل مادرم و خانواده ها، بارو بندیل بست و عزم مهاجرت کرد. آن وقتها من یک سالم بود و برادرم دانیال پنج سال. مادرم همیشه نقطه ی مقابل پدرم قرار داشت. اما بی صدا و بی جنجال. و تنها به خاطر حفظ منو برادرم بود که تن به این مهاجرت و زندگی با پدرم می داد. پدری که از مبارزه، فقط بدمستی و شعارهایش را دیده بودیم. شعارهایی که آرمانها و آرزوهای روزهای نوجوانی من و دانیال را محاصره میکرد. که اگر نبود، زندگیم طور دیگه ایی میشد. پدرم توهم توطئه داشت اما زیرک بود. پله های برگشت به ایران را پشت سرش خراب نمیکرد. میگفت باید طوری زندگی کنم که هر وقت نیاز شد به راحتی برگردم و برای استواری ستون های سازمان خنجر از پشت بکوبم. نمیدونم واقعا به چه فکر میکرد، انتقام خون برادر؟؟، اعتلای اهداف سازمان؟؟، یا فقط دیوانگی محض؟؟. اما هر چی که بود در بساط فکریش، چیزی از خدا پیدا نمیشد. شاید به زبون نمیاورد اما رنگ کردار و افکارش جز سیاهی شیطان رو مرور نمیکرد. و بیچاره مادرم که خدا را کنجِ بقچه ی سفرش قایم کرده بود، تا مهاجرتش بی خدا نباشد. و زندگی منه یکسال و دانیال پنج ساله میدانی شد، برای مبارزه ی خیر و شر و طفلکی خیر، که همیشه شکست میخورد در چهارچوب، سازمان زده ی خانه ی مان. مادرم مدام از خدا و خوبی میگفت و پدرم از اهداف سازمان. چند سالی گذشت اما نه خدا پیروز شد نه سازمان.  و من و برادرم دانیال خلاء را انتخاب کردیم، بدون خدا و بدون سازمان و اهدافش. نوجوانی من و دانیال غرق شد در مهمانی و پارتی و دیسکو و خوشگذرانی. جدای از مادرِ همیشه تسبیح به دست و پدر همیشه مست. شاید زیاد راضیمان نمیکرد، اما خب؛ از هیچی که بهتر بود. و به دور از همه حاشیه ها من بودم و محبت های بی دریغ برادرم دانیال که تنها کور سویِ دنیایِ تاریکم بود.  آن سالها چند باری هم علی رغم میل پدر، برای دیدار خانواده ها راهی ایران شدیم که اصلا برایم جذاب نبود. حالا سارایِ ۱۸ ساله و دانیال ۲۳ ساله فقط آلمان رو میخواستند با تمام کاباره ها و مشروب هایش. اما انگار زندگی سوپرایزی عظیم  داشت برای من و دانیال. در خیابانهای آلمان و دل ایران 🌹 #زهرااسعدبلنددوست 🌹 @NafasseAmigh 🍃❤️🍃

❤️🍃❤️ 💐 #فنجانے_چای_با_خدا 💐 #قسمت_دوم آن روزها همه چیز خاکستری و سرد بود، حتی چله ی تابستان. پدرم سالها در خیالش مبارزه کرد و مدام از آرمانش گفت به این امید که فرزندانش را تقدیم سازمان کند، که نشد.. که فرزندانش عادت کرده بودند به شعارزدگی پدر، و رنگ نداشت برایشان رجزخوانی هایش. وبیچاره مادر که تنها هم صحبتش، خدایش بود. که هر چه گفت و گفت، هیچ نشد. در آن سالها با پسرهای زیادی دوست بودم. در آن جامعه نه زشت بود، نه گناه. نوعی عادت بود و رسم. پدر که فقط مست بود و چیزی نمیفهمید، مادر هم که اصلا حرفش خریدار نداشت. میماند تنها برادر که خود درگیر بود و حسابی غربی. اما همیشه هوایم را داشت و عشقش را به رخم میکشد، هروز و هر لحظه، درست وقتی که خدایِ مادر، بی خیالش میشد زیر کتک ها و کمربندهای پدر. خدای مادر بد بود. دوستش نداشتم. من خدایی داشتم که برادر میخواندمش. که وقتی صدای جیغ های دلخراشِ مادر زیر آوار کمربند آزارم میداد، محکم گوشهای را میگرفت و اشکهایم را میبوسید. کاش خدای مادر هم کمی مثله دانیال مهربان بود. دانیال در، پنجره، دیوار، آسمان و تمام دنیایم بود..  کل ارتباط این خانواده خلاصه میشد در خوردن چند لقمه غذا در کنار هم، آن هم گاهی، شاید صبحانه ایی، نهاری. چون شبها اصلا پدری نبود که لیست خانواده کامل شود. روزهای زندگی ما اینطور میگذشت.آن روزها گاهی از خودم میپرسیدم: یعنی همه همینطور زندگی میکنند؟؟ حتی خانواده تام؟؟؟ یا مثلا معلم مدرسه مان، خانوم اشتوتگر هم از شوهرش کتک میخورد؟؟ پدر لیزا چطور؟؟ او هم مبارز و دیوانه است؟؟ و بی هیچ جوابی، دلم میسوخت برای دنیایی که خدایش مهربان نبود، به اندازه ی برادرم دانیال.. روزها گذشت و من جز از برادر، عشق هیچکس را خریدار نبودم. بیچاره مادر که چه کشید در آن غربت خانه که چقدر بی میل بودم نسبت به تمام محبتهایش و او صبوری میکرد محضه داشتنم. اما درست در هجده سالگی، دنیایم لرزید زلزله ایی که همه چیز را ویران کرد. حتی،  خدایِ دانیال نامم را.. و من خیلی زود وارد بازی قمار با زندگی شدم اینجا فقط مادر با خدایش فنجانی چای میخورد. 🌹 #زهرااسعدبلنددوست @NafasseAmigh 🍃❤️🍃

❤️🍃❤️ 💐 #فنجانے_چای_با_خدا 💐 #قسمت_سـوم مدتی بود که از مسلمان شدنِ دانیال و عادتِ من به خدایش میگذشت. پدر باز هم در مستی، با نعره رجوی را صدا میزدم و سر تعظیم به مریمِ بی هویتش فرود می آورد. اما برایم مهم نبود. حالا دیگر احساس تنهایی و پاشیده بودن، کوچ میکرد از تنِ برهنه ی افکارم و چه خوش خیال بود سارایِ بیچاره زندگی روالی نسبی داشت. و من برای داشتنِ بیشتر دانیال، کمتر دوستان و خوشگذرانی هایم را دنبال میکردم. صورتِ نقاشی شده در ته ریشِ برادر برایم از هر چیزی دلنشین تر بود دیگر صدای خنده مانند بوی غذا در خانه ی ما هم میپیچید.و این برای شروع خوب بود مدتی به همین منوال گذشت. که ناگهان موشی به جانِ دیوارِ آرامشِ زندگیمان افتاد و باز خدایی که نفرتِ  مرده را در وجودم زنده کرد چند ماهی بود که دانیال عجیب شده بود. کم حرف میزد. نمیخندید. جدی و سخت شده بود. در مقابل دیوانگی های پدر هیچ عکس العملی نشان نمیداد. زود میرفت، دیر می آمد. دیگر توجهی به مادر نداشت. حتی من هم برایش غریبه بودم. نگرانی داشت کلافه ام میکردم. آخر چه اتفاقی افتاده بود. چه چیزی دانیال، برادری که خدا میخواندمش را هرروز سنگتر از روز قبل میکرد. چند باری برای حرف زدن به سراغش رفتم اما با بی اعتنایی و سردی از اتاقش بیرونم کرد.چند بار مادر به سراغش رفت، اما رفتاری به مراتب بدتر از خود نشان داد. سرگردان و مبهوت مانده بودیم. من و مادرحالا هر دو یک هدف مشترک داشتیم، و آن هم دانیال بود. دیگر نمیخواستیم تنها ته مانده ی امید به زندگی را از دست بدهیم. اما انگار باید به نداشتن عادت میکردیم دانیال روز به روز بدتر میشد. بد اخلاق،کم حرف، بی منطق اجازه نمیداد، دستش را بگیرم یا بغلش کنم، مانند دیوانه ها فریاد میکشد که تو نامحرمی و من مانده بودم حیران، از مرزهایی بی معنی که اسلام برای دوست داشتنی ترین تکه ی زندگیم ایجاد کرده بود. بیچاره مادر که هاج  و واج میماند با دهانی باز، وقتی هم تیمی اش از احکامی جدید میگفت و باز ذهنم غِر غِر میکرد که این خدا چقدر بد بود دانیال با هر بار بیرون رفتن خشن و سردتر میشد و این تغییر در چهره ی همیشه زیبایش به راحتی هویدا بود. حالا دیگر این مرد با آن ریشهای بلند و سبیلهای تراشیده، و چشمهای از خشم قرمز مانده اش نه شبیه دانیالم بود و نه دیگر مقامی برای خدایی داشت. تازه فهمیده بودم که همه ی خداهای دنیا بد هستند و چقدر تنها بودم من… و چقدر متنفر بودم از پسری مسلمان که برادرم را به غارت برد.. همه چیز به هم ریخته بود. انگار هیچگاه، دنیا قصد خوش رقصی برای من را نداشت. منی که حاضر بودم تمام سکه های عمرم را خرج کنم تا لحظه ایی سازِ دنیا، بابِ دلم کوک شود. حالادیگر دانیال را هم نداشتم. من بودم و تنهایی بیچاره خانه مان، که از وقتی ما را به خود دیده بود، چیزی از سرمای شوروی برایش کم نگذاشته بودیم. روزهایم خاکستری بود، اما حالا رنگش به سیاهی میزد. رفتار های دانیال علامتی بزرگ از سوال را برایم ایجاد میکردند. چه شده بود؟این دین و خدایش چه چیزی از زندگیمان میخواستند؟؟ مگر انسان کم بود که خدا، اهالی این کلبه ی وحشت زده را رها نمیکرد؟ مادر یک مسلمان ترسو پدر یک مسلمان سازمان زده و حالا تنها برادرم، مسلمانی مذهبی که از هّل حلیم، دیگ را به آغوش میکشید. کمتر با دانیال برخورد میکردم. اما تمام رفتارهایش را زیر نظر داشتم. چهره ی عجیبی که برای خود ساخته بود. و برخوردهای عجیبترش، کنجکاویم را بیشتر میکرد. و در بین چیزی که مانند خوره، جانِ ذهنیاتم را میخورد، اختلاف عقاید و کنشهایش با مادر مسلمانم بودم. هر دو مسلمان اما اختلاف؟ پس مسلمانها دو دسته اند ترسوهایش مانند مادر، مهربان و قابل ترحمند جسورهایش میشوند دانیال. دانیالی که نمیدانستم کیست؟ بد یا خوب؟ راستی پدرم از کدام گروه بود؟نه اون فقط یک مجاهد خلقیِ مست بود..همین و بس دیگر طاقتم تمام شد. باید سر درمیاوردم، از طوفانی که آرامش اندکم را دزدید.. باید آن پسر مسلمان را پیدا میکردم و دروازه های زندگیمان را به رویش میبستم. دلم فقط برادرم را میخواستم. دانیال زیبای خودم بدون ریش با موهای طلایی و کوتاهش پس همه چیز شروع شد. هر جا که میرفت، بدون اینکه بفهمد، تعقیبش میکرد. در کوچه و خیابان.. اما چیز زیادی دستگیرم نمیشد. هر بار با تعدادی جوان در مکانهای مختلف ملاقات میکرد. جوانهایی با شمایلی مسلمان نما، که هیچ کدامشان ،آن دوست مسلمان نبودند. راستی آنها هم خواهر داشتند؟؟ و چقدر سارای بیچاره در این دنیا بود. از این همه تعقیب چیزی سر درنمی آوردم.. فقط ملاقات های فوری.. چند دقیقه صحبت.. و بعد از مدتی خیابان گردی، ورود به خانه های مهاجر نشین، که من جرات نزدیک شدن به آنها را نداشتم... 🌹 #زهرااسعدبلنددوست 🌹 @NafasseAmigh 🍃❤️🍃

#مذهبی مشق هر شبم شده تکرار نام کربلا من به تکلیفم عمل کردم ، نوکر ؛نوکری میکنه ارباب هم اربابی!!!! نوبتم کی میرسه؟ #نفس_عمیق @NafasseAmigh

این صلوات معادل ده هزار صلوات میباشد: اللهُمَ صَلِّ عَلَی سَیِّدنا و نبیِّنا مُحَمَدٍ و آلِه مَااختَلَفَ المَلَوان و تَعاقَبَ العَصرانِ وَکَرَّ الجَدیدانِ وَاستَقْبَلَ الفَرقَدانِ و بَلِّغ رُوحَهُ و اَرواحَ اَهلَ بَیته منِّی اَلتَّحیَّهَ وَ السَّلام منبع:تفسیر روح البیان/ج۷/ص۲۳۴

❣🍃حسین جان🍃❣ ♥️گوشےام پر شده از عکس ضریحت ارباب ♥️مونس لحظہ ے دلتنگے شبهاے من است ... ❤️با خیال حرمت زندگے ام میگذرد ؛ ❤️خواب شیرین حرم آخر رویاے من است ... ❣🍃اللهم الرزقنا حـــ💔ـــرم🍃❣

🌺میانبربه آخرین پست انگیزشی😇🌺

#انگیزشی 🍃امروز را زندگی کن 🌸بخاطر آنهایی که 🍃در کنارت هستند 🌸امروز آتشفشانی باش 🍃ازمحبت ومهربانی 🌸و دریایی باش 🍃ازعشق برای عزیزانت 🌸 @nafasseamigh 🌸

#انگیزشی رویا متعلق به کسانیه که به اندازه ی کافی برای رسیدن به خواسته هاشون تلاش نمیکنند. 🌸 @nafasseamigh 🌸

#انگیزشی آنچه خداوند می دهد پایانی ندارد و آنچه آدمی می دهد دوامی ندارد زنــدگــیــتـــــون پر از داده های خداوند مهربان🌹 🌸 @nafasseamigh 🌸

#انگیزشی 😇عکس بازشود👆🏻 🌸 @nafasseamigh 🌸