💠وَالاَْمَانِيُّ تُعْمِي أَعْيُنَ الْبَصَائِرِ
🖌آرزوها چشم بصيرت را نابينا مى سازد»
🖌دليل آن هم روشن است؛ عشق و علاقه شديد به چيزى كه از دسترس بيرون است به انسان اجازه نمى دهد موانعى را كه بر سر راه است ببيند و يا آثار زيانبار آن چيز را مشاهده كند، همچنان در بيابان آرزوها براى يافتن آب به دنبال سراب میدود و اى بسا گرفتار حيوانات درنده و گرگان خونخوار مى شود و يا در پرتگاهها سقوط مى كند.
#حکمت_275
🔶 @Nahj_Et
💠امام على(ع)فرمودند:
💰 طمع، (انسان را) به سرچشمه آب وارد مى كند و او را تشنه بازمى گرداند و ضامنى است كه هرگز وفا نمى كند و بسيار مى شود كه نوشنده آب پيش از آنكه سيراب شود گلوگيرش شده (و هلاك مى گردد) و هر اندازه ارزش چيزى بيشتر باشد كه مورد رغبتِ اين و آن گردد، به همان اندازه مصيبت از دست رفتنش بيشتر است. آرزوها (ى دور و دراز) چشم بصيرت را كور مى كند و (چه بسا) سود به سراغ كسى مى رود كه او به دنبالش نيست! .
📚نهج البلاغه #حکمت_275
🔶 @Nahj_Et
💠وَالْحَظُّ يَأْتِي مَنْ لاَ يَأْتِيهِ
🔹گاه سود و بهره به سراغ كسى مىآيد كه دنبالش نمى رود»؛
✍هم در زندگى خود ديده ايم و هم در تاريخ خوانده ايم كه افراد زيادى بودند بى آنكه بسيار دست و پا بزنند به مقصود رسيدند و به عكس افرادى هم بودند كه با تلاش و كوشش فراوان به جايى نرسيدند. اشتباه نشود، هرگز امام علیه السلام در اين گفتار نورانى خود نمى خواهد نقش تلاش و كوشش و سعى را در رسيدن به اهداف بزرگ ناديده بگيرد، زيرا آن، يك اصل اساسى ازنظر قرآن و روايات بوده و عقل نيز حاكم به آن است. مقصود امام علیه السلام اين است كه از طمعِ طمع ورزان بكاهد و آنها را از آلوده شدن به انواع گناهان براى رسيدن به مقاصدشان باز دارد.
#حکمت_275
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانهاش به شش نكته اشاره مىكند كه هركدام اندرز گرانبهايى است و در ابتدا چنين به نظر مىرسد كه اين نكات، مستقل از يكديگرند؛ ولى با دقت مىتوان رابطهاى در ميان آنها يافت. نخست مىفرمايد: «طمع (انسان را) به سرچشمۀ آب وارد مىكند و او را تشنه بازمىگرداند»؛ (و قال عليه السلام: إِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَيْرُ مُصْدِرٍ) . زيرا شخص طمعكار غالباً دنبال چيزى مىرود كه در دسترس او قرار نخواهد گرفت؛ ولى طمع، او را به هوس مىاندازد كه به آن برسد و به اشتباه، آن را دستيافتنى مىپندارد؛ اما همچون كسى كه به سراغ آب مىرود ولى با سراب روبرو مىشود، ناكام بازمىگردد. در دومين نكته مىفرمايد: «طمع، ضامنى است كه وفا نمىكند»؛ (وَ ضَامِنٌ غَيْرُ وَفِيٍّ) . زيرا طمع، شخص طمعكار را به دنبال خواستههايش مىفرستد، همان خواستههايى كه دستنيافتنى است و آن را براى طمعكار تضمين مىكند؛ ولى همانند ضامنى كه به قول خود وفا نمىكند، طمعكار را محروم و ناكام رها مىسازد
#حکمت_275
🔶 @Nahj_Et
#نهج_البلاغه
💥وَالْحَظُّ يَأْتِي مَنْ لاَ يَأْتِيهِ
🌎گاه سود و بهره به سراغ كسى مىآيد كه دنبالش نمى رود
🖊هميشه با تلاش وكوشش و دست و پا زدن، انسان به خواسته هايش نمى رسد،اشتباه نشود، هرگز امام عليه السلام در اين گفتار نورانى خود نمى خواهد نقش تلاش و كوشش و سعى را در رسيدن به اهداف بزرگ ناديده بگيرد، مقصود امام عليه السلام اين است كه از طمعِ طمع ورزان بكاهد و آنها را از آلوده شدن به انواع گناهان براى رسيدن به مقاصدشان باز دارد.
📘 #حکمت_275
🔶 @Nahj_Et
💠قَالَ علیه السلام إِنّ الطّمَعَ مُورِدٌ غَیرُ مُصدِرٍ وَ ضَامِنٌ غَیرُ وفَیِ ّ وَ رُبّمَا شَرِقَ شَارِبُ المَاءِ قَبلَ رِیّهِ وَ کُلّمَا عَظُمَ قَدرُ الشیّ ءِ المُتَنَافَسِ فِیهِ عَظُمَتِ الرّزِیّةُ لِفَقدِهِ وَ الأمَاَنیِ ّ تعُمیِ أَعیُنَ البَصَائِرِ وَ الحَظّ یأَتیِ مَن لَا یَأتِیهِ
💠و آن حضرت فرمود:طمع وارد کننده ای به هلاکت است که باز نمی گرداند، و ضامنی است که وفا نمی کند .بسا نوشنده آب که پیش از سیراب شدن گلو گیرش گردد .
به هر اندازه ارزش چیزی که برای به دست آوردنش رغبت می کنند بزرگ باشد مصیبت از دست رفتنش بزرگ است .آرزوها دیده بصیرت را کور می کند ،و نصیب به جانب کسی می آید که به سوی نصیب نمی رود
📙شرح#حکمت_275
حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص279
🔶 @Nahj_Et