✨ مولا امیرالمومنین علی علیه السلام:
🌾 ای مردم! به تربیت نفس‌های خود بپردازید و آن را از آزمندی به عادت‌هایش باز دارید
📚 نهج البلاغه (صبحی صالح) ص۵۳۷، ص۵۳۸، ح ۳۵۹
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه براى جلوگيرى از حرص حريصان و دنياپرستى دنياپرستان كه علاقۀ
💠ادامه شرح حکمت۳۵۲
🔹قرآن مجيد مى‌فرمايد: «أَ لَيْسَ اَللّٰهُ بِكٰافٍ عَبْدَهُ» ؛ آيا خداوند براى (نجات و دفاع از) بنده‌اش كافى نيست؟!». در جاى ديگر مى‌فرمايد: «وَ مَنْ يَتَّقِ اَللّٰهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً * وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لاٰ يَحْتَسِبُ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اَللّٰهِ فَهُوَ حَسْبُهُ» ؛ و هركس تقواى الهى پيشه كند، خداوند راه نجاتى براى او فراهم مى‌كند، و او را از جايى كه گمان ندارد روزى مى‌دهد؛ و هركس بر خدا توكّل كند، كفايت امرش را خواهد كرد (و كارش را سامان مى‌بخشد)». اگر همسر و فرزند انسان در صف دشمنان خدا باشند چرا انسان تمام وقت و فكر خود را صرف تأمين زندگى آيندۀ آنها كند؟ متأسفانه بسيارند كسانى كه به سبب عواطف افراطى حتى وسايل و ابزار گناه فرزندان خود را فراهم مى‌سازند و از اين طريق در گناه آنها شريك مى‌شوند و از آن بدتر اينكه گاه اين عواطف افراطى سبب مى‌شود كه در كسب مال نيز ملاحظۀ حلال و حرام نكنند و از هر راه ممكن به جمع مال بپردازند
#حکمت_352
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه دربارۀ چند خطر كه در انتظار انسان‌هاست هشدار مى‌دهد: نخست مى‌فرمايد: «گفتار انسان‌ها نگهدارى مى‌شود»؛ (الأَقَاوِيلُ مَحْفُوظَةٌ) . همان‌گونه كه قرآن مجيد مى‌فرمايد: «وَ لَقَدْ خَلَقْنَا اَلْإِنْسٰانَ وَ نَعْلَمُ مٰا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ اَلْوَرِيدِ * إِذْ يَتَلَقَّى اَلْمُتَلَقِّيٰانِ عَنِ اَلْيَمِينِ وَ عَنِ اَلشِّمٰالِ قَعِيدٌ * مٰا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاّٰ لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ» ؛ ما انسان را آفريديم و وسوسه‌هاى نفس او را مى‌دانيم، و ما به او از رگ قلبش نزديك‌تريم! * (به خاطر بياوريد) هنگامى را كه دو فرشتۀ راست و چپ كه ملازم انسانند اعمال او را دريافت مى‌دارند. * انسان هيچ سخنى را بر زبان نمى‌آورد مگر اين كه فرشته‌اى مراقب و آماده براى (ضبط) آن است!». در حديثى مى‌خوانيم: معاذ بن جبل از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله پرسيد: چه چيز مى‌تواند مرا وارد بهشت كند و از دوزخ دور دارد؟ رسول خدا صلى الله عليه و آله دستورى به او دادند و در آخر فرمودند: «إلّا أُخْبِرُكَ بِمِلاكِ ذٰلِكَ كُلِّهِ؛ آيا اساس و ريشۀ همۀ اين‌ها را به تو بگويم؟» معاذ گفت: «آرى يا رسول اللّٰه» پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: «كَفِّ عَلَيْكَ هٰذٰا وَأشارَ إلىٰ لِسانِهِ؛ اين را حفظ كن، و اشاره به زبان خود نمود». در دومين هشدار مى‌فرمايد: «باطن اشخاص آزموده خواهد شد»؛ (وَ السَّرَائِرُ مَبْلُوَّةٌ) .
#حکمت_343
🔶 @Nahj_Et
🔹💠🌴حضرت علی علیه‌السلام
✉️نامه سیزدهم دو نفر از امیران لشگر
رعایت سلسله مراتب فرماندهی
من ، مالک اشتر پسر حارث را بر شما و سپاهیانی که تحت امر شما هستند، فرماندهی دادم.
گفته او را بشنوید،
و از فرمان او اطاعت کنید،
او را چونان زره و سپر نگهبان خود برگزینید، زیرا که مالک، نه سستی به خرج داده و نه دچار لغزش می شود،
نه در آنجایی که شتاب لازم است کندی دارد، و نه آن جا که کندی پسندیده است شتاب می گیرد.
#نامه_13
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام با تعبير گويايى اشاره به بى‌ارزش بودن مواهب مادى و دنيوى و پرارزش بودن وجود انسان مى‌فرمايد: «آيا آزاد مردى پيدا نمى‌شود كه اين ته‌ماندۀ غذا را به اهلش واگذارد؟ بدانيد وجود شما بهايى جز بهشت ندارد آن را به چيزى جز بهشت نفروشيد»؛ (أَ لَا حُرٌّ يَدَعُ هٰذِهِ اللُّمَاظَةَ لِأَهْلِهَا؟ إِنَّهُ لَيْسَ لِأَنْفُسِكُمْ ثَمَنٌ إِلَّا الْجَنَّةَ، فَلاَ تَبِيعُوهَا إِلَّا بِهَا). «لماظه» كه غالب شارحان نهج‌البلاغه به ضم لام ذكر كرده‌اند و تنها بعضى به فتح لام نوشته‌اند به معنى باقى ماندۀ غذا در دهان است كه انسان پس از فروبردن لقمه با زبان خود آن را از اطراف دهان جمع مى‌كند و فرو مى‌برد و گاه زبانش را بر لب‌ها مى‌كشد كه اگر چيزى از غذا مانده آن را نيز جمع كند، و اين تشبيه بسيار گويايى است كه امام عليه السلام درمورد بى‌ارزش بودن مواهب مادى دنيا فرموده است. اشاره به اينكه اقوام زيادى به اين دنيا آمده‌اند و از مواهب آن بهره برده‌اند و غذاهاى آن را خورده‌اند گويا ته‌ماندۀ آن به شما رسيده است، اصل آن ارزشى نداشته تا چه رسد به ته‌ماندۀ آن. تعبير به «حر» اشاره به اين دارد كه تنها آزادگان مى‌توانند خود را از قيد و بند دنياى مادى رها سازند ولى آنها كه اسير شهوات و زرق و برق‌ها هستند هرگز نمى‌توانند به‌آسانى خود را از عشق به دنيا رها سازند و براى رسيدن به آن دست به هر كارى مى‌زنند.
#حکمت_456
🔶 @Nahj_Et
💠🔹همان گونه كه در ترجمۀ اين كلام شريف آمد به گفتۀ سيّد رضى رحمه الله، اين سخن را امام عليه السلام هنگامى فرمود كه «دو نفر را كه از بيت‌المال سرقت كرده بودند نزد آن حضرت آوردند؛ يكى غلامى بود مربوط به بيت‌المال و ديگرى غلامى متعلق به مردم»؛ (رُوِيَ أَنَّهُ عليه السلام رُفِعَ إِلَيْهِ رَجُلانِ سَرَقَا مِنْ مَالِ اللَّهِ أَحَدُهُمَا عَبْدٌ مِنْ مَالِ اللَّهِ وَ الآْخَرُ مِنْ عُرُوضِ النَّاسِ) . «عروض» - به گفتۀ لسان العرب - جمع عَرض به معناى متاع است، بنابراين «عُرُوضُ النّاس» يعنى غلامى كه از امتعه و دارايى مردم محسوب مى‌شده نه بيت‌المال؛ ولى در بيشتر نسخ به جاى «عروض»، «عُرض» به معناى تودۀ مردم يا ساير مردم آمده است
#حکمت_271
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
💠🔹امام عليه السلام با تعبير گويايى اشاره به بى‌ارزش بودن مواهب مادى و دنيوى و پرارزش بودن وجود انس
💠🔹تعبير «لاهلها» (براى اهل دنيا) اشاره به اين است كه افراد كوته‌فكر و بى‌همتى هستند كه گوهر گران‌بهاى روح و جان انسانى را به متاعى قليل و مال و مقام بى‌ارزش مى‌فروشند؛ دنيا را براى آنها واگذارند. شك نيست كه هرگز منظور امام عليه السلام ترك سعى و تلاش براى زندگانى آبرومندانه و كفاف و عفاف نيست چراكه بدون چنين زندگى‌اى انسان حريت و آزادى ندارد و ناچار مى‌شود تن به ذلت وابستگى به ديگران بدهد و همچنين جوامع فقير و نيازمند كه همواره وابسته و ذليل در چنگال ديگران‌اند بلكه منظور غرق شدن در مواهب مادى و فروختن شرافت انسانى خود براى به‌دست آوردن مال و مقام دنياست
#حکمت_456
🔶 @Nahj_Et
💠 حدیث روز 💠
💎 توصیه‌های امام علی (ع) برای روز #عیدقربان
🔻امام علی علیه‌السلام:
وَ إِنَّ هذا يَوْمٌ حُرْمَتُهُ عَظِيمَةٌ وَ بَرَكَتُهُ مَأْمُولَةٌ وَالْمَغْفِرَةُ فِيهِ مَرْجُوَّةٌ، فَاَكْثِرُوا ذِكْرَاللّه ِ تَعالى وَاسْتَغْفِرُوهُ وَ تُوبُوا اِلَيْهِ اِنَّهُ هُو التَّوّابُ الرَّحيمُ
❇️ اميرالمؤمنين علیه‌السلام در خطبه روز عيد قربان فرمود:
... و حرمت امروز زياد و آرزوى بهره‌ورى از بركات آن بجا و اميد مغفرت الهى در آن پسنديده است.
پس ذكر خداى بزرگ را زياد گوييد و استغفار كنيد و توبه نماييد كه او توبه پذير و مهربان است.
📚 من لايحضره الفقيه، ج ۱، ۵۲۰
🔶 @Nahj_Et
🍃«لَقَدْ عَلِمْتُمْ أَنِّی أَحَقُّ بِهَا مِنْ غَیرِی وَ وَاللَّهِ لَأُسَلِّمَنَّ مَا سَلِمَتْ أُمُورُ الْمُسْلِمِینَ وَلَمْ یکُنْ فِیهَا جَوْرٌ إِلَّا عَلَی خَاصَّةً الْتِمَاساً لِأَجْرِ ذَلِکَ وَفَضْلِهِ وَزُهْداً فِیمَا تَنَافَسْتُمُوهُ مِنْ زُخْرُفِهِ وَزِبْرِجِهِ»
🌔همانا میدانید که سزاوارتر از دیگران به خلافت من هستم، سوگند به خدا به آنچه انجام دادهاید گردن مینهم تا هنگامی که اوضاع مسلمین رو براه باشد و از هم نپاشد، و جز من به دیگری ستم نشود و پاداش این گذشت و سکوت و فضیلت را از خدا انتظار دارم و از آن همه زر و زیوری که به دنبال آن حرکت میکنید، پرهیز میکنم.
#خطبه_73
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
🔹💠🌴حضرت علی علیه‌السلام ✉️نامه سیزدهم دو نفر از امیران لشگر رعایت سلسله مراتب فرماندهی من ، م
💠🔹شرحی بر نامه سیزدهم نهج‌البلاغه
از نامه هاى امام(علیه السلام) است که به دو نفر از سران سپاهش نگاشته است.
این نامه در واقع بیانگر دو چیز است;
نخست دستورى است به آن دو فرمانده لشکر که از مالک اشتر پیروى کنند و زیر نظر او قرار گیرند و دیگر اینکه اوصافى از مالک اشتر را بیان کرده که شایستگى او را براى هر فرماندهى نشان مى دهد.
#نامه_13
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين كلام حكيمانۀ خود به يك نكتۀ روانشناسى در زندگى اجتماعى اشاره كرده، مى‌فرمايد: «كسى كه به آبروى خود علاقه‌مند است بايد بحث‌هاى لجاجت‌آميز را با ديگران ترك گويد»؛ (مَنْ ضَنَّ بِعِرْضِهِ فَلْيَدَعِ الْمِرَاءَ) . «ضنّ» از مادۀ «ضِنّة» (بر وزن منّة) در اصل به معناى بخل دربارۀ اشياء نفيس و گران‌بهاست و سپس به هرگونه بخل و يا حتى خويشتن‌دارى در برابر انجام كارى اطلاق شده است. جامع‌ترين چيزى كه دربارۀ مفهوم «عِرض» در كتب لغت آمده است چيزى است كه نويسندۀ فرهنگ ابجدى در كتاب خود آورده، مى‌گويد: عِرض به معناى آن چيزى از اصالت و بزرگى است كه انسان بدان مى‌بالد و افتخار مى‌كند، مانند آبرو، حيثيت، نفس، جسد، شرف و بزرگى پدران و نياكان يا در پيروان و فرزندان، بوى اندام و اخلاق پسنديده. واژۀ «مِراء» به معناى گفتگوهاى لجاجت‌آميز و توأم با خصومت به منظور پيروزى بر حريف است هر چند حق نباشد، و سرچشمۀ آن تعصب و لجاجت و برترى‌جويى است كه مانع از پذيرش سخن حق مى‌شود.
#حکمت_362
🔶 @Nahj_Et
🍃نهج البلاغه
💠فَإِنْ أَقُلْ يَقُولُوا حَرَصَ عَلَى الْمُلْكِ وَ إِنْ أَسْكُتْ يَقُولُوا جَزِعَ مِنَ الْمَوْتِ! هَيْهَاتَ، بَعْدَ اللَّتَيَّا وَ الَّتِي، وَ اللَّهِ لَابْنُ أَبِي طَالِبٍ آنَسُ بِالْمَوْتِ مِنَ الطِّفْلِ بِثَدْيِ أُمِّهِ، بَلِ انْدَمَجْتُ عَلَى مَكْنُونِ عِلْمٍ لَوْ بُحْتُ بِهِ لَاضْطَرَبْتُمْ اضْطِرَابَ الْأَرْشِيَةِ فِي الطَّوِيِّ الْبَعِيدَة
🔹در شرايطى قرار دارم كه اگر سخن بگويم، مى گويند بر حكومت حريص است، و اگر خاموش باشم، مى گويند: از مرگ مى ترسيد. هرگز، من و ترس از مرگ! پس از آن همه جنگ ها و حوادث ناگوار. سوگند به خدا، انس و علاقه فرزند ابى طالب به مرگ در راه خدا، از علاقه طفل به پستان مادر بيشتر است. اين كه سكوت برگزيدم، از علوم و حوادث پنهانى آگاهى دارم كه اگر باز گويم مضطرب مى گرديد، چون لرزيدن ريسمان در چاه هاى عميق.
#خطبه_5
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
💠🔹امام عليه السلام در اين كلام حكيمانۀ خود به يك نكتۀ روانشناسى در زندگى اجتماعى اشاره كرده، مى‌فر
💠🔹هر كس مى‌خواهد آبرو، شخصيت، اصالت و قداست نفس خويش و آنچه مربوط به اوست را حفظ كند بايد مِراء را كنار بگذارد. زيرا به‌هنگام مراء، افراد بر سر لجاجت مى‌افتند و گاه انواع توهين‌ها را به طرف مقابل روا مى‌دارند و عيوب پنهانى او را برمى‌شمارند و هتك حرمت مى‌كنند، گاه دربارۀ خودش و گاه دربارۀ كسانى كه مورد علاقۀ او هستند. بنابراين افرادى كه علاقه‌مند به آبرو و شخصيت خود مى‌باشند بايد همين كه بحث آنها با طرف مقابل به مرحلۀ مراء رسيد كلام را قطع كنند و او را رها سازند. در حكمت 31 امير مؤمنان على عليه السلام حقيقت ايمان را بر اساس چهار پايه تشريح مى‌كند و در مقابل آن براى شك نيز چهار ستون قائل است. ستون اوّل، مراء و جدال مى‌باشد و در بيان آن مى‌فرمايد: «فَمَنْ جَعَلَ الْمِرَاءَ دَيدَناً لَمْ يصْبِحْ لَيلُه؛ آنكس كه مِراء را عادت خويش قرار دهد هرگز از تاريكى شك به روشنايى يقين گام نمى‌نهد» و به يقين چنين است زيرا افرادى كه اهل مِراء و جدال هستند دائماً در اين فكرند كه بر حريف خود غلبه يابند خواه حق باشد يا باطل و به همين دليل ضعيف‌ترين ادله را براى خود حجت مى‌شمارند و محكم‌ترين دليل رقيب را ناديده مى‌انگارند و به اين ترتيب دائماً در بيراهه و تاريكى سير مى‌كنند و صبحگاهان روشنِ يقين در زندگى آنها هرگز ظاهر نمى‌شود
#حکمت_362
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السّلام در اين بخش از خطبه به دو نكته اشاره مى‌فرمايد: نخست اينكه چرا بعضى به هنگام سخنرانى از سخن باز مى‌ايستند و بعضى با قدرت پيش مى‌روند، مى‌فرمايد: «آگاه باشيد زبان پاره گوشتى از انسان است، هرگاه آمادگى در آن نباشد سخن او را يارى نمى‌كند و به هنگام آمادگى، نطق او را مهلت نمى‌دهد»؛ (ألا و إنّ اللّسان بضعة من الإنسان، فلا يسعده القول إذا أمتنع، و لا يمهله النّطق إذا اتّسع) . اين پاره گوشتى كه زبان نام دارد از عجايب آفرينش خداست. با حركات بسيار سريع و دقيق و حساب شده، مقاطع 28 گانه يا 32 گانۀ حروف را با دقّت مى‌سازد و آنها را پشت سر هم رديف مى‌كند و با مجموع آنها تمام منويّات مادى و معنوى و خواسته‌هاى خود را بيان مى‌كند؛ زيباييها و زشتيها، خوبيها و بديها را با آن آشكار مى‌سازد
#خطبه_233
🔶 @Nahj_Et
🚨شناخت بدترین انسان ها
📌 دشمن ترین افراد نزد خدا دونفرند: مردی که خدا او را به حال خود گذاشته و از راه راست دور افتاده است؛ دل او شیفته بدعت است و مردم را گمراه کرده، به فتنه انگیزی می کشاند و راه رستگاری گذشتگان را گم کرده و طرفداران خود و آیندگان را گمراه ساخته است. بار گناه دیگران را به دوش کشیده و گرفتار زشتی های خود نیز می باشند.
📌و مردی که مجهولاتی به هم بافته، و در میان انسان های نادان امت، جایگاهی پیدا کرده است؛ در تاریکی های فتنه فرو رفته و از مشاهده صلح و صفا کور است. آدم نماها او را عالم نامیدند که نیست، چیزی را بسیار جمع آوری می کند که اندک آن به از بسیار است، تا آن که از آب گندیده سیراب شود و دانش و اطلاعات بیهوده فراهم آورد.
📚فرازی از #خطبه_17 نهج البلاغه
🔶 @Nahj_Et