«أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» ✨﴾﷽﴿✨ ۞هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ ۗ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا ۗ قُلِ انتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ. «صَدَقَ اللهُ العَلیُ العَظیم» آیا جز این انتظار دارند که فرشتگان به سراغشان آیند، یا پروردگارت (خودش) به سوى آنها بیاید، یا بعضى از آیات پروردگارت (و نشانه هاى رستاخیز)؟! امّا آن روز که بعضى از آیات پروردگارت (نشانه هاى مرگ و عذاب) ظاهر شود، ایمان آوردن کسى که قبلاً ایمان نیاورده، یا در ایمانش عمل نیکى انجام نداده، سودى به حالش نخواهد داشت. بگو: «(اکنون که شما چنین انتظارات نادرستى دارید،)انتظار بکشید! ما هم انتظار (کیفر شما را) مى کشیم!» (انعام/۱۵۸) @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ 🔹تفسیر آیه(۱۵۸)سوره مبارکه انعام🔹 🔺انتظارات بیجا و محال! ✅در آیات گذشته این حقیقت بیان شد که ما حجت را بر مشرکان تمام کردیم و کتاب آسمانى یعنى قرآن را براى هدایت همگان فرستادیم تا هیچ گونه بهانه اى براى توجیه مخالفت هاى خود نداشته باشند. 🔹این آیه مى فرماید: اما این افراد لجوج به اندازه اى در کار خود سرسختند، که این برنامه روشن نیز در آنها تأثیر نمى کند، گویا انتظار نابودى خویش، یا از میان رفتن آخرین فرصت، و یا انتظار امور محالى را مى کشند. نخست مى فرماید: آنها جز این انتظار ندارند که فرشتگان مرگ به سراغشان بیایند ! ۞(هَلْ یَنْظُرُونَ إِلاّ أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلائِکَةُ). یا این که پروردگارت به سراغ آنها بیاید ۞(أَوْ یَأْتِیَ رَبُّکَ) و او را ببینند، و ایمان بیاورند!! در حقیقت آنها انتظار امر محالى را مى کشند، نه این که: آمدن خداوند یا مشاهده او امکان پذیر باشد. و این درست به آن مى ماند، که: به شخص قاتل لجوجى که پس از ارائه مدارک کافى، باز منکر جرم خود مى باشد، بگوئیم اگر این همه مدارک را قبول ندارى لابد انتظار دارى شخص مقتول زنده شود، در دادگاه حضور یابد و شهادت بدهد که: تو او را کشته اى؟! 🔹آنگاه مى افزاید: یا این که انتظار دارند بعضى از آیات و نشانه هاى پروردگار که در آستانه رستاخیز و پایان جهان، واقع مى شود، و به دنبال آن درهاى توبه بسته خواهد شد، انجام گیرد ۞(أَوْ یَأْتِیَ بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ). 🔹بنابراین، تعبیر به آیاتِ رَبِّک اگر چه به صورت کلى و سربسته ذکر شده، اما مى تواند به قرینه جمله هاى بعد که تفسیر آن خواهد آمد، به معنى نشانه هاى رستاخیز بوده باشد، مانند زلزله هاى وحشتناک، و بى فروغ شدن خورشید و ماه و ستارگان و امثال اینها. و یا این که منظور از آن درخواست هاى نامعقولى بوده است که آنها از پیامبر(صلى الله علیه وآله) داشتند، از جمله این که مى گفتند: ایمان نمى آوریم مگر این که: سنگ هاى آسمانى بر سر ما ببارد و یا بیابان خشک و سوزان حجاز پر از چشمه ها و نخلستان ها شود! و به دنبال آن مى فرماید: آن روز که چنین آیاتى به وقوع پیوندد، ایمان آوردن افراد بى ایمان و آنها که عمل نیکى انجام نداده اند، پذیرفته نخواهد شد ۞(یَوْمَ یَأْتی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لایَنْفَعُ نَفْساً إیمانُهالَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فی إیمانِها خَیْراً). 🔹درهاى توبه به روى آنان بسته مى شود; زیرا توبه و ایمان در آن هنگام، صورت اجبارى و اضطرارى به خود مى گیرد، و ارزش ایمان و توبه اختیارى را نخواهد داشت. 🔹از آنچه گفتیم روشن شد که: جمله أَوْ کَسَبَتْ فِى إِیْمانِها خَیْراً به این معنى است که: در آن روز نه تنها ایمان آوردن سودى نخواهد داشت، بلکه آنها هم که ایمان آورده اند ولى عمل صالحى انجام نداده اند در آن روز انجام عمل صالح به حال آنها، نفعى ندارد; زیرا اوضاع و احوال طورى است که: هر کسى بى اختیار دست از کارهاى خلاف بر مى دارد، و به سوى عمل صالح اجباراً روى مى آورد. 🔹و در پایان آیه با لحنى تهدیدآمیز، به این افراد لجوج مى فرماید: اکنون که شما چنین انتظارى را دارید در انتظار خویش بمانید، ما هم در انتظار ۞(کیفر دردناک شما) خواهیم بود (قُلِ انْتَظِرُوا إِنّا مُنْتَظِرُونَ). * * * ✔️نکته: ایمان بدون عمل سودى ندارد از نکات جالبى که از آیه فوق استفاده مى شود این است که: راه نجات را در ایمان، آن هم ایمانى که در پرتو آن اکتساب خیرى شود و اعمال نیک انجام گیرد ، معرفى مى کند. ❓ممکن است این سئوال پیش آید که: آیا ایمان به تنهائى کافى نیست هر چند خالى از تمام اعمال نیک باشد؟ در پاسخ مى گوئیم: درست است که افراد با ایمان ممکن است لغزش هائى داشته باشند، مرتکب گناهانى شوند و از گناهان خود نیز پشیمان گردند، و به اصلاح خویش پردازند. ولى کسى که هیچ گونه عمل نیکى در تمام عمرش انجام نداده ـ با این که فرصت کافى داشته ـ بلکه به عکس هر گونه گناه و زشتکارى از او سر زده، بسیار بعید به نظر مى رسد که اهل نجات باشد و ایمان او به تنهائى مفید واقع شود; زیرا اصولاً نمى توان باور کرد کسى ایمان به مکتبى داشته باشد ولى در تمام عمرش، حتى یک بار، به برنامه هاى آن مکتب عمل نکند، بلکه همه دستورات آن را زیر پا بگذارد. این خود دلیل روشنى بر عدم ایمان او است، و به این ترتیب، ایمان باید حداقل با قسمتى از اعمال نیک همراه باشد، تا معلوم شود ایمانى وجود دارد. @Nahjolbalaghe2

🔵 لازمه محبت اهل بیت (علیهم السلام) 💠 هر كس ما اهل بيت پيامبر (صلی الله علیه و آله) را دوست بدارد، پس بايد فقر را مانند لباس رويين بپذيرد. (يعنی آماده انواع محروميتها باشد) 📒 #نهج_البلاغه ، حکمت ۱۱۲ #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی @Nahjolbalaghe2

🎥 ‌#حسود‌نباش! 🔻بچه های عزیز امام علی مهربون گفتن: بچه خوبی که حسود نیست، اگه دوستش کار خوبی کرد ازکار خوبش تعریف میکنه و حسودی نمیکنه. 📒 برگرفته از حکمت ۳۴۷ نهج البلاغه ☺️ دوستای عزیزم همونطوری که دوست داریم دیگران از موفقیتهای ما خوشحال بشن، ما هم باید با اونها همین رفتار رو داشته باشیم. 🎈 #فرزندان_علی 💌 #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ 🔹ترجمه و شرح خطبه(۲۸) بخش اول🔹 ...از آنچه گفتيم روشن شد که «سباق» به معناى مسابقه و «سبقه» به معناى هدفى است که به سوى آن پيش مى روند و سُبْقه (بر وزن لقمه) به معناى جايزه است. مرحوم سيد رضى ـ رضوان الله تعالى عليه ـ در ذيل همين خطبه ـ چنان که خواهيم ديد ـ اشاره به نکته ظريفى کرده و آن اين که چرا امام (عليه السلام) در مورد جنّت (بهشت) فرموده (والسبقة الجَنَّه) و در مورد «نار (جهنّم)» تعبير به غايت کرده و نه سبقه! آن گاه مى گويد که اين به خاطر آن است که سبقه، هدف مطلوبى است که به سوى آن پيش مى روند و بهشت چنين است، ولى دوزخ هدف محبوبى نيست، بلکه سرانجامِ شومى است که شکست خوردگان گرفتار آن مى شوند، به همين دليل امام (عليه السلام) در ميان اين دو تعبير تفاوت گذارده است. اين سخن، با آيه شريفه (سابِقُوا اِلى مَغْفِرَة مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّة عَرْضُهَا کَعَرْضِ السَّماءِ وَ الاَْرْضِ) به پيش تازيد براى رسيدن به آمرزش پروردگارتان و بهشتى که پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمين است منافاتى ندارد; زيرا تعبير به «سابقوا» به معناى «مسابقه در اين جهان نيست بلکه آماده شدن براى مسابقه در جهان ديگر است. به دليل اين که جنّت و بهشت را هدف نهايى اين مسابقه قرار داده است. به تعبير ديگر، در اينجا، مسابقه اى است به سوى اَعمال خير و در آنجا مسابقه اى است به سوى بهشت جاويدان که نتيجه اعمال است. در چهارمين نکته اشاره به يکى از مهمترين توشه هاى اين سفر بزرگ و خطرناک مى کند و آن توشه توبه است. مى فرمايد: «آيا کسى نيست که پيش از فرا رسيدن مرگش از خطاهايش توبه کند؟ آيا انسانى پيدا نمى شود که قبل از رسيدن روز ناراحتيش عمل نيکى براى خود انجام دهد؟ (أَفَلاَ تَائِبٌ مِنْ خَطِيئَتِهِ قَبْلَ مَنِيَّتِهِ! أَلاَ عَامِلٌ لِنَفْسِهِ قَبْلَ يَوْمِ بُؤْسِهِ!) اين تعبيرها ـ که براى تحريک و تشويق هر چه بيشتر آگاهان و تنبيه و بيدار ساختن غافلان ايراد شده است ـ در واقع نتيجه منطقى جمله هاى قبل است، زيرا با توجه به اين که دنيا، بسرعت پشت مى کند و آخرت با شتاب روى مى آورد و امروز، روز آمادگى و فردا، روز مسابقه سعادت و شقاوت است، چرا افراد عاقل و هوشيار، با توبه کردن و بازگشت به سوى خدا و انجام عمل نيک پيش از آن که فرصت از دست رود خود را آماده اين سفر نکنند؟ اين همان چيزى است که در خطبه ديگرى نيز به آن اشاره شده مى فرمايد: «فَاعْمَلُوُا وَ اَنْتُمْ فِى نَفْسِ الْبِقاءِ، وَ الصُّحُفُ مَنْشُورَةٌ وَ التُّوبَةُ مُبْسُوطَةٌ حال که در متن زندگى و حيات قرار داريد، و نامه هاى عمل باز و ميدان توبه گشوده است عمل صالح انجام دهيد». قيامت را به «يومَ بُؤس» تعبير کردن، به خاطر حوادث شديد و عذاب هاى سخت و نگرانى هاى فوق العاده آن است. آن عذاب ها در آيات مختلف قرآن منعکس شده است و به انسان ها هشدار مى دهد تا امروز که فرصتى در دست دارند، براى آن روز سخت ـ که انبوه مشکلات آن را احاطه کرده ـ فکرى کنند و ذخيره اى بيندوزند. در پنجمين نکته، به فرصت هاى زودگذر و موقّت، امّا بسيار پرارزش اشاره مى کند که غفلت از آن، مايه ندامت و پشيمانى سخت و دردناک است، مى فرمايد: «آگاه باشيد! شما، در دوران اميد و آرزويى به سر مى بريد (که فرصت بسيار خوبى براى اندوختن ذخائر معنوى است) و مرگ، در پى آن است، با اين حال هر کس (از اين فرصت استفاده کند) و در ايام اميدش، پيش از فرا رسيدن اجلش، به عمل صالح بپردازد، اعمالش به او سود مى بخشد و فرا رسيدن اجلش زيانى به او نمى رساند; أَلاَ وَ إِنَّکُمْ في أَيَّامِ أَمَل مِنْ وَرَائِهِ أَجَلٌ، فَمَنْ عَمِلَ في أَيَّامِ أَمَلِهِ قَبْلَ حُضُورِ أَجَلِهِ فَقَدْ نَفَعَهُ عَمَلُهُ وَ لَمْ يَضرُرْهُ أَجَلُهُ.» و هر کس که در اين ايّام اميدش، و پيش از فرا رسيدن اجلش، در عمل کوتاهى کند، گرفتار خسران شده و فرا رسيدن اجلش براى او زيان بخش خواهد بود، (چرا که فرصتى گران بها و غير قابل بازگشتى را از دست داده است); وَ مَنْ قَصَّرَ في أَيَّامِ أَمَلِهِ قَبْلَ حُضُورِ أَجَلِهِ فَقَدْ خَسِرَ عَمَلُهُ وَ ضَرَّهُ أَجَلُهُ. تعبير به «ايّام أمل (روزهاى اميد)»، از زندگانى دنيا، تعبير لطيفى است که موقعيّت مثبت اين جهان را روشن مى سازد; زيرا دقائق عمر بهترين فرصت براى رسيدن به سعادت جاودان است. گاه مى شود که انسان با استفاده از توبه اى که در لحظه زودگذرى از اين زندگى انجام مى شود درياهاى آتش را خاموش مى کند و با عمل خالصى که در ساعتى از عمرش انجام مى گيرد، بهشت جاودان را براى خود خريدارى مى کند. *** نکته ها: 🔹ادامه دارد🔹 @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : 🌷شنبه‌‌‌‌ها‌و سه‌شنبه‌ها شرح 🦋خطبه ها 🌹یکشنبه‌ها و چهار‌شنبه‌هاشرح 🌴حکمتها 🌷دوشنبه‌ها و پنج‌شنبه‌ها شرح 🕊نامه ها #روزانه‌تفسیرقرآن 🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گزاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند 🌺🍃 @Nahjolbalaghe2

«أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» ✨﴾﷽﴿✨ إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا لَّسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ ۚ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ کسانى که در آیین خود تفرقه ایجاد کردند، و به دسته هاى گوناگون (و مذاهب مختلف) تقسیم شدند، تو هیچ گونه رابطه اى با آنها ندارى. سر و کار آنها تنها با خداست. سپس خدا آنها را از آنچه انجام مى دادند، با خبر مى کند. (انعام/۱۵۹) *** مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا ۖ وَمَن جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَىٰ إِلَّا مِثْلَهَا وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ هر کس کار نیکى به جا آورد، ده برابر آن پاداش دارد، و هر کس کار بدى انجام دهد، جز بمانند آن، کیفر نخواهد دید. و ستمى بر آنها نخواهد شد. (انعام/۱۶۰) @Nahjolbalaghe2