لاهیجان https://eitaa.com/hazratzahrah/23280

🎥 بانوی هندو که به برکت امام حسین(ع) هدایت شد 🔸بانویی که در این کلیپ مشاهده می‌شود بر اساس آنچه گوینده می‌گوید پیش از این پیرو هندوئیسم بوده است که به اسلام می‌گروید و منزل خود را در منطقه ابو صیبع بحرین به سفره‌خانه پذیرایی از عزادارن امام حسین(ع) تبدیل می‌کند. 🔸از جمله اولین کسانی که به مخالفت با او بر می‌خیزند خانواده‌اش بوده‌اند که به او می‌گویند در یک صورت به او اجازه می‌دهند برای آخرین بار چهره پدرش را ببیند و آن این است که حجاب خود را کنار بگذارد ولی او سر باز می‌زند. 🔹در ادامه کلیپ، این بانو می‌گوید: من از خانواده متعصب #هندو بودم. از زمان کودکی دنبال دین صحیح می‌گشتم. انواع انسان‌های متدین اعم از مسلمان، #مسیحی، هندو و #سیک را دیدم. برای همراه شدن با حقیقت، سختی‌های بسیاری کشیدم و در زندگی با امتحان‌های زیادی رو به رو شدم، وقتی درباره امام حسین(ع) جستجو کردم زندگی‌ام زیر و رو شد و دانستم که راه درست همین است. https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

👆این فرد و رژيمی که او نمایندگی می‌کند ‏۱۴۷۵۹ کودک و ‏۱۲۶۹۳ زن ‏را قتل‌عام کرده. ‏او دیشب تنها از دو کشور نام برد. ایران، به عنوان بزرگترین مشکل اسرائیل و آمریکا، به عنوان بزرگترین حامی. ‏یعنی در دنیای امروز ایرانیان مهمترین مخالفان نسل‌کشی هستند. ‏به ایرانی بودن خود افتخار می‌کنم. ✍️ فواد ایزدی 🇮🇷https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

❤️ https://eitaa.com/hazratzahrah

فوت کوزه گری تربیت فرزند آقایون مبلغان کودک و نوجوان این حرکت یعنی تقسیم وظایف و دادن مسئوولیت معجزه کرده و خواهد کرد ... https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

#ختم_دوم_قرآن 📖 #روز_374✨ #صفحه_374✨ #سوره_مبارکه_شعراء #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن👇 https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

🔸ترتیل صفحه 374 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام ماهور 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه 🆔 https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

قرآن ترجمه المیزان سوره 26 سوره مبارکه الشعراء صفحه 374 كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ (160) قوم لوط رسولان را تکذيب کردند. (160) إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ (161) آن گاه که برادرشان لوط به آنان گفت: آيا تقوا پيشه نمى کنيد؟ (161) إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (162) همانا من براى شما فرستاده اى امين هستم. (162) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (163) پس از خدا پروا داشته باشيد و از من اطاعت کنيد. (163) وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (164) و من براى اين [رسالت] هيچ مزدى از شما طلب نمى کنم، مزد من جز برعهده خداوندگار جهانيان نيست. (164) أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ (165) آيا از ميان مردم جهان با مردان آميزش مى کنيد. (165) وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ (166) و آنچه را خدا از همسرانتان براى شما آفريده است رها مى سازيد؟ [براى اين کار توجيهى نداريد ]بلکه شما قومى تجاوزکاريد. (166) قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ (167) گفتند: اى لوط: اگر [از اين روش] دست برندارى حتماً تبعيد خواهى شد. (167) قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَالِينَ (168) [لوط] گفت: همانا من از عمل شما به شدّت متنفّرم. (168) رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ (169) پروردگارا! مرا و خانواده ام را از آنچه اينان مى کنند نجات بده. (169) فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (170) پس او و خانواده اش را همگى نجات داديم. (170) إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (171) مگر پيرزنى (زن لوط) را [که] در باقى ماندگان [بود]. (171) ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (172) سپس ديگران را ريشه کن کرديم. (172) وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ (173) و بارانى [از سجّيل] بر آنان بارانديم پس چه بد بود باران [عذاب] اخطارشدگان! (173) إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (174) بى شک در اين [حادثه] نشانه اى [بزرگ] وجود دارد، و بيشتر آنان مؤمن نبودند. (174) وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (175) و همانا پروردگار تو آن عزّتمند و صاحب رحمت است. (175) كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ (176) مردم <اَيکه> رسولان را تکذيب کردند. (176) إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ (177) آن گاه که شُعيب به آنان گفت: آيا تقوا پيشه نمى کنيد؟ (177) إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (178) همانا من براى شما فرستاده اى امين هستم. (178) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (179) پس، از خدا پروا داشته باشيد و از من اطاعت کنيد. (179) وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (180) و من براى اين [رسالت] هيچ مزدى از شما طلب نمى کنم، مزد من جز به عهده خداوندگار جهانيان نيست. (180) ۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ (181) پيمانه را کامل بدهيد و از کم دهندگان نباشيد. (181) وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ (182) و [کالاها را] با ترازوهاى درست وزن کنيد. (182) وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (183) و از اشياى مردم [و حقوق آنان] نکاهيد و در زمين به فسادگرى نکوشيد. (183) 🌸🌸🌸🌸 https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۷۴ 🌷 یکی از مراحل نهی از منکر: می دانیم که یکی از فروع دین، «نهی از منکر» است. بر اساس این وظیفه، هیچ مسلمانی حق ندارد در برابر کارهای زشت بی تفاوت باشد و باید در مقابل آن موضع بگیرد. البتّه نهی از منکر، سه مرحله دارد که یکی از آنها در هر حالی بر تمام مسلمانان واجب است؛ ولی دو مرحله‏ ی دیگر با وجود شروطش واجب می شود: 1ـ مرحله‏ ی قلبی؛ 2ـ مرحله‏ ی زبانی؛ 3ـ مرحله‏ ی عملی. در مرحله‏ ی قلبی، انسانِ باایمان با دیدن یا شنیدن یک گناه و کار زشت، از آن کار احساس تنفّر می کند. روشن است که برای داشتن این احساس، نیازی به سخن گفتن یا انجام کاری نیست؛ بلکه انسان با مشاهده‏ ی نافرمانی خدا، ناخودآگاه احساس بدی پیدا می کند. این مرحله هرچند به چشم دیگران نمی آید، سرچشمه‏ ی دو مرحله‏ ی بعد ـ یعنی مراحل زبانی و عملی ـ است؛ زیرا کسی که در دل از کاری بدش نیاید، نمی تواند دیگران را از آن نهی کند، و اگر هم بکند، کاری ساختگی و بی ثمر کرده است. در این آیه‏ می خوانیم که حضرت لوط به قوم گنهکار خویش فرمود «من از کار زشت شما بسیار متنفّرم»، و بدین وسیله به آنان اعلام کرد که با تمام وجود از گناهانشان تنفّر دارد. علاوه بر قرآن کریم، پیشوایان معصوم ما نیز تأکید فراوانی بر لزوم تنفّر قلبی از گناه و کار زشت کرده اند؛ چراکه بر اساس روایات، ناراحت نبودن از نافرمانی خدا و خشنودی از آن، باعث شریک شدن انسان در آن می شود. در روایتی از امام رضا می خوانیم: «هر کس در هنگام انجام کاری حضور نداشته ولی از آن خشنود باشد، مانند کسی است که حضور داشته و آن را انجام داده است.» در حدیث دیگری از امیر مؤمنان علی می خوانیم: «کسی که به کار گروهی راضی باشد، مانند کسی است که در آن گروه و همراه آنان بوده. و هر کس به کار باطلی دست بزند، دو گناه کرده است؛ یکی، گناه انجام دادن آن، و دیگری، گناه خشنودی از آن.» در روایتی پندآموز از امام صادق نقل شده که به یکی از شیعیان فرمود: «آیا شما گاهی در کوفه ساکن می شوید؟» آن شخص عرض کرد: «بله.» حضرت فرمود: «قاتلان امام حسین(ع) را پیش رویتان می بینید[و بی تفاوت می گذرید]؟» او عرض کرد: «فدایت شوم؛ دیگر هیچ کس از آنان باقی نمانده است.» امام(ع) فرمود: «پس تو فقط کسی را قاتل می دانی که [مستقیماً] کشته باشد یا در کشتن کمک کرده باشد؟ مگر نشنیده ای که خدا [در قرآن] به پیامبر فرموده است: «[به یهودیان] بگو: پیش از من، پیامبرانی با معجزات و دلایل روشن آمدند و معجزاتی را که شما اکنون از من می خواهید نیز آورده بودند. اگر راست می گویید، چرا آنان را کشتید؟» سپس امام فرمود: «یهودیان زمان محمّد کدام پیامبر را کشته بودند؛ در حالی که بین محمّد و عیسی ، پیامبری نبود. آنان فقط بدین علت قاتل شمرده شدند که به کشته شدن پیامبران گذشته[توسّط پدرانشان] راضی بودند [و بسیاری از کوفیان نیز هم اکنون به کشتن امام حسین توسّط پدرانشان راضی هستند].» در جهان امروز نیز بسیاری از مردم مظلوم در گوشه و کنار دنیا از سوی دولت های متجاوز مورد ظلم و ستم قرار می گیرند. از این رو بر همه‏ ی مسلمانان و عدالت خواهان جهان لازم است که از ظلم ستمگران در هر جای دنیا ابراز تنفّر کنند. 🆔https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola