مراسم پرفیض دعای ندبه در مسجد جامع صاحب الزمان( عج) ساروکلا ساعت ۸ صبح بانی مجلس کربلائی آقا سید محمد دادور منتطر دیدار شما هستیم https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

❇️ امام سجاد(ع): گناهانى كه روزى را دور مى كنند: 1⃣ اظهار فقر كردن 2⃣ خواب ديرهنگام در شب و پس از نماز صبح 3⃣ كوچك شمردن نعمت ها 4⃣ و از خدا گلايه كردن منبع :معاني الأخبار https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺 ☀️ به نام خدای مهربان سلام بر شما السَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 ✅ ذکر روز جمعه :  الهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم   https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola 💎 اَللّهُمَّ نَوِّر قُلُوبَنا بِالْقُرآن اَللّهُمَّ زَیِّن اَخْلاقَنا بِزینَةِ الْقُرآن اَللّهُمَّ ارْزُقنا شَفاعَةَ الْقُرآن تلاوت صفحه ( ۴۵۷ ) قرآن کریم : ✅ به نیت برطرف کردن موانع ظهور امام زمان (عج) ☀️ اعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

صفحه ۴۵۷ مصحف شریف سوره مبارکه ص https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

🔸ترتیل صفحه 457 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام بیات - رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه ☘️☘️☘️☘️ https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

#ترتیل #صفحه_457 سوره مبارکه #ص #سوره_38 #جزء_23 قاری: #منشاوی https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

قرآن ترجمه المیزان سوره 38 سوره مبارکه ص صفحه 457 وَقَالُوا مَا لَنَا لَا نَرَىٰ رِجَالًا كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرَارِ (62) و مى گويند: ما را چه شده است که مردانى را که آنان را از اشرار مى شمرديم نمى بينيم؟ (62) أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصَارُ (63) آيا [به ناحق] مسخره شان مى کرديم [و اهل بهشت اند] يا [در جهنّم اند و] چشمان ما به آنان نمى افتد؟ (63) إِنَّ ذَٰلِكَ لَحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّارِ (64) همانا اين مجادله اهل آتش حقّ است. (64) قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ ۖ وَمَا مِنْ إِلَٰهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (65) بگو: من فقط اخطارکننده ام و هيچ معبودى جز خداى يگانه قهّار نيست. (65) رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ (66) خداوندگار آسمان ها و زمين و آنچه ميان آن دو هست که عزّتمند و بسيار آمرزنده است. (66) قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ (67) بگو: اين [پيام من] خبرى بزرگ است. (67) أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ (68) که شما از آن روى گردانيد. (68) مَا كَانَ لِيَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ إِذْ يَخْتَصِمُونَ (69) من از <ملأ اعلى> آن وقت که مجادله مى کردند هيچ اطّلاعى نداشتم. (69) إِنْ يُوحَىٰ إِلَيَّ إِلَّا أَنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ (70) به من وحى نمى شود مگر براى اين که من اخطارکننده اى روشنگرم. (70) إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ طِينٍ (71) [ياد کن] وقتى را که پروردگارت به فرشتگان گفت: همانا من بشرى را از گِلى خواهم آفريد. (71) فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ (72) پس وقتى که اندام او را بپرداختم و از روح خود در او دميدم برايش به سجده بيفتيد. (72) فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ (73) پس فرشتگان همه با هم سجده کردند. (73) إِلَّا إِبْلِيسَ اسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ (74) مگر ابليس که تکبّر کرد و از کفرپيشگان شد. (74) قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ ۖ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعَالِينَ (75) [خداوند] گفت: اى ابليس! چه چيزى تو را بازداشت از اين که براى آنچه با دستان خود آفريدم سجده کنى؟ آيا تکبّر کردى يا از بلندمرتبگانى؟ (75) قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ ۖ خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ (76) گفت: من [از بلندمرتبگانم و] از او بهترم; زيرا مرا از آتشى آفريدى و او را از گِلى آفريدى. (76) قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ (77) گفت: پس از اين جا بيرون برو که بى شک تو رانده شده اى. (77) وَإِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلَىٰ يَوْمِ الدِّينِ (78) و قطعاً لعنت من تا روز جزا بر تو خواهد بود. (78) قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (79) گفت: پروردگارا! پس مرا تا روزى که [خلايق ]برانگيخته مى شوند مهلت بده. (79) قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ (80) گفت: همانا تو از مهلت يافتگانى; (80) إِلَىٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (81) تا آن گاه که وقت معلوم برسد. (81) قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (82) گفت: پس قسم به عزّت تو که همگى آنان را گمراه خواهم کرد. (82) إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (83) مگر آن گروه از بندگانت را که خالص شده باشند. (83) 🌸🌸🌸🌸🌸 https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۵۷🌷 قیاس، ممنوع: دین اسلام شامل احکام و دستورهای فراوانی است که مسلمانان باید آن ها را به‏ کار گیرند تا به خشنودی خدا و سعادت دنیا و آخرت دست پیدا کنند؛ احکامی که از ابتدا تا انتهای عمر انسان را پوشش می دهد و در زمینه های گوناگون فردی و اجتماعی او، برنامه هایی را از سوی خدا ارایه می کند. این احکام را پیامبر اسلام از سوی خدا برای مردم آورد و پس از او، امامان معصوم، مسئولیّت بیان آن ها برای مردم را ایفا کردند. اسف انگیز این که پس از پیامبر، بسیاری از مسلمانان از اهل بیت فاصله گرفتند و به سبب جدایی از چشمه‏ ی زلال معارف اسلامی مجبور شدند برای درک احکام و دستورهای خدا، به روش های نادرست و باطلی روی کنند. یکی از آن روش ها، «قیاس» بود. منظور از قیاس این است که موضوعی را با موضوعی دیگر که از بعضی جهات با آن شباهت دارد، مقایسه کنیم و بدون این که از علّت حکم یکم به‏ درستی آگاه باشیم، همان را در باره‏ ی موضوع دوّم اجرا کنیم. مثلاً عرق انسان را با بول او مقایسه کنیم که نجس است و باید از آن پرهیز کرد و بگوییم چون از برخی جهات و از جمله اجزای ترکیبی، مانند هم هستند، پس هر دو نجس اند و عرق هم حکم بول را دارد و باید از آن نیز پرهیز کرد؛ در حالی‏ که این دو اگرچه در پاره ای از جهات با هم شباهت دارند، از جهاتی متفاوت اند: یکی رقیق تر و دیگری غلیظ تر است؛ پرهیز از یکی، کار ساده ای است، و پرهیز از دیگری، بسیار مشکل و طاقت‏ فرساست. علاوه بر این، علّت حکم نخست به‏ طور کامل برای ما روشن نیست و این فقط یک مقایسه ی تخمینی است. این کار مانند این است که یک فردِ عادّی و ناآگاه از علوم پزشکی، نسخه‏ ی یک بیمار را به ‏سبب شباهتِ مریضی او با بیمار دیگر، به او نیز تجویز کند؛ در حالی ‏که در کنار این شباهت ممکن است آن دو ده ها تفاوت با هم داشته باشند و مثلاً از نظر میزان تحمّل نسبت به دارو، گروه خونی، میزان اوره، قند و چربی و ... مانند یکدیگر نباشند. از این رو پیشوایان معصوم ما قیاس را بسیار محکوم کرده و باطل شمرده اند و پیروان خود را به پیروی از دستورهای خود در همه‏ ی زمینه ها دعوت کرده اند. در حدیثی نقل شده که روزی ابوحنیفه(یکی از پیشوایان مذاهب چهارگانه‏ ی اهل سنّت) نزد امام صادق آمد. امام به او فرمود: به من خبر داده اند که تو در احکام خدا قیاس می کنی. ابوحنیفه گفت: آری، چنین است؛ من قیاس می کنم. امام فرمود: این کار را دیگر تکرار نکن؛ زیرا نخستین کسی که قیاس کرد، ابلیس بود؛ آنجا که گفت: «خَلَقتَنی مِن نارٍ وَ خَلَقتَه{ مِن طین»(مرا از آتش آفریدی و او را از گِل خلق کردی). او آتش و گِل را با هم مقایسه کرد؛ در حالی ‏که اگر نورانیّت و روحانیّت آدم را با نورانیّت آتش مقایسه می کرد، تفاوت میان آن دو را درمی یافت و برتری یکی را بر دیگری تشخیص می داد . https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola