ماهـِ آخرین روز های مرداد هزار چهارصد و دو .

هی تویی که هیچکس نیست بهت شب بخیر بگه ، شبت بخیر حالا برو بگیر بخواب .

همین ؛ دقیقا همین .

عزیز ِ من ، شاید ما فقط محکومیم ، محکوم به بودن ؛ دیدن و "رنج کشیدن" .

آشفتگیِ این روزا رو شاید یه قهوه و پیاده رویِ طولانی تو خیابون ولیعصر بشوره ببره .

پس هرگاه تلخیِ قهوه را چشیدی ؛ مرا یاد کن .

برایِ فردایِ مان چه رویاها در سر دارم! آن رنگین کمانِ دور دستی که خانه‌یِ ماست و در آن ، شعر و موسیقی لبان یکدیگر را می بوسیدند و در وجود یکدیگر آب می شوند .. از لذت این فردایی که انتظارش قلب مرا چون پرده‌یِ نازکی می لرزاند ؛ در رویایی مداوم سیر می کنم. می دانم که در آن سویِ یکی از فردا ها ، حجله گاه ِموسیقی و شعر در انتظار ماست ؛ و من در انتظار آن روز درخشان آرام ندارم .. -‌نامه هایِ شاملو به آیدا.