فرزندانی که در بهشت کنار والدین خواهند بود وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُم (21- طور) کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان [به نوعی‏] در ایمان از آنان پیروی کردند، فرزندانشان را [در بهشت‏] به آنان ملحق می‏کنیم‏. یک از نعمتهایی که خدا به بهشتیان داده و موجب سرور آنها می شود وعده ایست که در این آیه آمده است. خداوند متعال در مورد اهل بهشت می فرماید: ما از میان فرزندان مؤمنین، آنهایی را که در ایمان به خدا به نوعی از ایشان پیروی کردند به آنها ملحق می‏کنیم. و این کار را بدان جهت می‏کند که مومنین خشنود گشته؛ چشمشان روشن شود.(1) بی تردید این نیز خود یک نعمت بزرگ است که انسان، فرزندان با ایمان و مورد علاقه‏اش را در بهشت در کنار خود ببیند، و از انس با آنها لذت برد. کدام فرزندان شخص مومن به او ملحق می شوند؟ در این الحاق تمام فرزندان با ایمان فرد مومن که به نحوی بهره ای از ایمان او برده و در آن مسیر حرکت کرده اند به او ملحق می شوند حتی فرزندانی که از نظر ایمان در مرتبه ای پایین تر قرار دارند. در این لطفی که خداوند به مومن در بهشت می کند هم فرزندان بالغ دارای ایمان و هم فرزندان نابالغی که در حکم مومن هستند به او ملحق می شوند. (2) چه کردی که آمدی به بهشت؟ وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلیَ‏ بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ(25)قَالُواْ إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فیِ أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ(26)فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا وَ وَقَئنَا عَذَابَ السَّمُومِ(27) إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحیمُ (28- طور) و بهشتیان به یکدیگر روی می‏کنند از یکدیگر این سوال را می پرسند که در دنیا چه حالی داشته و چه عملی او را به سوی بهشت کشانیده است؟ در جواب می گویند: ما در دنیا نسبت به خانواده خود اشفاق داشتیم‏ و خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب مرگبار حفظ کرد و چون او پروردگاری نیکوکار و مهربان بود ما همواره او را می‏خواندیم‏. در این آیات، بهشتیان به یکی از مهم ترین عوامل ورودشان به بهشت اشاره می کنند عاملی که به رغم اهمیت فوق العاده اش در رسیدن به سعادت دنیا و آخرت گاه مورد غفلت جدی قرار می گیرد. در این آیات که گزارشی از حال خوش و گفتگوهای شیرین بهشتیان است اهل بهشت از حال و احوال دنیای یکدیگر می پرسند و اینکه در دنیا چه حالی داشته و چه عملی آنها را به سوی بهشت و نعیم الهی کشانده است؟ که در جواب می گویند: «ما نسبت به خانواده مان مشفق بودیم» «اشفاق» به معنای توجه ای آمیخته با ترس است؛ چون مشفق نسبت به کسی که به او اشفاق دارد هم محبت دارد و هم می ‏ترسد که مبادا دامنگیر او شود. این کلمه هر وقت با حرف «مِن» بیاید معنای ترس در آن بیشتر از محبت است و هرگاه که با حرف «فی» همراه شود مانند همین آیه معنای توجه و محبت در آن بیشتر از معنای ترس به ذهن می‏ رسد. پس معنای آیه چنین می‏شود: ما در دنیا نسبت به خانواده خود اشفاق داشتیم؛ یعنی هم آنان را دوست ‏داشتیم و به سعادت و نجاتشان از مهلکه ها و ضلالت‏ها عنایت داشتیم و هم از اینکه مبادا گرفتار انحراف و تباهی شوند می‏ترسیدیم؛ به همین منظور به بهترین وجهی با آنان معاشرت می‏کردیم و از نصیحت و دعوت ایشان به سوی حق چیزی کم نمی گذاشتیم.(3)

(1) المیزان ج19 ص13 (2) المیزان ج19 ص12 ؛ اما تفسیر نمونه، الحاق غیر بالغین را تنها به دلیل احترام پدران بهشتی صحیح می داند و ملاک ایمان را در مورد آنها نمی پذیرد. ج22 ص429 (3) ر.ک به المیزان ج19 ص15

💠 دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان 🔹 اللّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ فَضْلَ لَیلَةِ الْقَدْرِ وَ صَیرْ أُمُورِی فِیهِ مِنَ الْعُسْرِ إِلَی الْیسْرِ وَ اقْبَلْ مَعَاذِیرِی وَ حُطَّ عَنِّی الذَّنْبَ وَ الْوِزْرَ یا رَءُوفا بِعِبَادِهِ الصَّالِحِینَ. 🔸 خدایا در این ماه فضیلت شب قدر را روزی‌ام ساز و کارهایم را از سختی به آسانی برگردان، و پوزش‌هایم را بپذیر و گناه و بار گِران را از گُرده‌ام بردار، ای مهربان به بندگان صالح. 🆔 @balagh_ir💠 شرح دعای روز بیست و هفتم 🔸مرحوم استاد مجتهدی تهرانی 🆔 @balagh_ir

🔻 فطره همسری که در حال عقد است، بر عهده کیست؟ ▫️اگر نان‌خـور پدرش است، بر عهده پدرش می‌باشد. اما اگر نان‌خور همسرش باشد بر عهده شوهر می‌باشد، خواه دائم باشد یا موقت. ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔻 اگر زن جهت نیاز شوهرش در تأمین مخارج زندگی کمک کند، چه کسی باید زکات فطره آن‌ها را بدهد؟ ▫️مقام معظم رهبری: اگر زن نان‌خور شوهر محسوب شود، باید شوهرش در صورت توانایی زكات فطره خود و همسرش را بدهد و اگر زن نان‌خور شوهر و شخص دیگری نباشد، باید خودش زکات فطره‌اش را بدهد. #احکام #ماه_رمضان #رمضان 🆔 @balagh_ir

ماجرای فتوای #شهید_صدر درمورد جمهوری اسلامی 🔻 شهیدصدر: در خمینی ذوب شوید چون او در اسلام ذوب شده است... 🔰 برشی از سخنرانی #حجت_الاسلام_راجی به مناسبت ۱۹ فروردین‌ماه، سالروز شهادت آیت‌الله سیدمحمدباقر صدر و خواهرشان بنت‌‌الهدی صدر درسال ۱۳۵۹ 💠 اندیشکده راهبردی #سعداء 🆔 @soada_ir

صفر تا صد داستان حاج آقای صدیقی توسط حاج آقا مهدوی ارفع رو با صبر وحوصله در این کلیپ تا آخر ببینید وتو گروهها و برای افراد مختلف بفرستید تا همه چیز برای همه مشخص شود

جزء 28

حقانیت گفتار و کردار پیامبر را خدا امضاء کرده است ما آتاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدیدُ الْعِقابِ (7- حشر) [از اموال و احکام و معارف دینی] آنچه را پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به شما عطا کرد بگیرید و از آنچه شما را نهی کرد، باز ایستید و از خدا پروا کنید زیرا خدا سخت کیفر است. این جمله هر چند در ماجرای غنائم بنی نضیر نازل شده، ولی محتوای آن یک حکم عمومی در تمام زمینه‌ها و برنامه‌های زندگی مسلمانها است، و سند روشنی است برای حجت بودن سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم. بر طبق این اصل همه مسلمانان موظفند اوامر و نواهی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را به گوش جان بشنوند و اطاعت کنند، خواه در زمینه مسائل مربوط به حکومت اسلامی باشد، یا مسائل اقتصادی، و یا عبادی، و غیر آن، به خصوص اینکه در ذیل آیه کسانی را که مخالفت کنند به عذاب شدید تهدید کرده است.(1)بر این اساس اطاعت از دستور رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم، اصاعت از خدا و قرآن است و بر هر مسلمانی واجب. آن حضرت نیز در غدیر امر به تبعیت از علی بن ابی طالب علیهما السلام کرد و در روایاتی مانند حدیث ثقلین به پیروی از اهل بیت علیهم السلام امر نمود پس با تکیه بر آیه مورد بحث و روایت غدیر و ثقلین به راحتی می‌توان حقانیت مکتب شیعه را ثابت کرد. دو تقوایی که قرآن به آن سفارش می‌کند یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما تَعْمَلُون (18- حشر) ای اهل ایمان! از خدا پروا کنید و هر کسی باید با تأمل بنگرد که برای فردای خود چه چیزی پیش فرستاده است، و از خدا پروا کنید یقیناً خدا به آنچه انجام می‌دهید، آگاه است. این آیه مؤمنین به رعایت دو تقوا سفارش می‌کند: تقوای اول اینکه: خدای سبحان را فراموش نکرده و همواره مراقب اعمال خود باشند که کدام صالح است و کدام معصیت؛ چون سعادت زندگی آخرتشان به این اعمالشان بستگی دارد. و نیز مراقب باشند که جز عمل صالح انجام ندهند و آن را هم فقط برای رضای خدا به جای آورند و همواره این مراقبت را ادامه دهند و از نفس خود حساب بکشند. هر عمل نیکی که در کرده‌های خود یافتند خدا را شکرگزارند و هر عمل زشتی دیدند خود را توبیخ نموده و نفس را مورد مؤاخذه قرار داده و از خدای تعالی طلب مغفرت کنند. تقوای دوم اینکه: در مقام محاسبه و نظر در اعمال، خداترس باشید؛ یعنی چنان نباشد که عمل زشت خود را و یا عمل صالح ولی غیر خالص خود را به خاطر اینکه عمل شما است زیبا و خالص به حساب آورید.(2)