عاشقان فصل خوش دیدن ما نزدیک است از رخ او دم گل چیدن ما نزدیک است میرسد موسم شیرین ظهور رخ دوست بر قدومش دم بوسیدن ما نزدیک است تا که بر ما برسد وقت وصال خوش او گریه دشمن و خندیدن ما نزدیک است میرسد لحظه دیدار و خود آماده کنید رخ بر آن مرحله ساییدن ما نزدیک است همچو باران برسد روی کویر دل ما وقت آن رستن و روییدن ما نزدیک است چون نسیمی بوزد بر همگان جان بخشد مهلت رویش و بالیدن ما نزدیک است ارسال شده از کانال وزین و مفید: #مطالب‌ناب‌درمنبر 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar

👤مرجع عظیم الشان استاد وحید خراسانی : من در جوانی که در مشهد طلبه بودم، برای زیارت عتبات عالیات به عراق رفتم و در نجف اشرف، روزی در درس مرجع کل، سید ابوالحسن اصفهانی (ره) حضور یافتم و ایشان دقایق و لطایف مباحث مرتبط به «اخبار من بلغ» را می‌فرمود. در پایان درس، رو کردم و به ایشان عرض کردم: ای پیر غلام امام زمان (سلام الله علیه) شما این‌جا ظرایف بحثی جزئی در مستحبات را با این دقت بیان می‌فرمایید، آن‌وقت در ایران به رئیس مذهب توهین می‌شود ...! مقصودم احمد کسروی (۱۲۶۹ تا ۱۳۲۴ ش) بود که بعدا کشته شد … آسید ابوالحسن آغاز به گریه کرد! بسیاری به من گفتند: این چه نحوه صحبت کردن با این بزرگوارست! … آسید ابوالحسن اصفهانی پس از اتمام گریه و آرام گرفتن، به من رو کردند و گفتند: از این جهت است که شما باید بیایید نجف، درس بخوانید و ملا شوید [تا بتوانید بدین شبهات و اهانت‌ها پاسخ گویید و دین را تقویت نمایید ...]! من برگشتم به ایران و پس از چندی برای درس و بحث به نجف اشرف هجرت کردم. من بسیار جوان بودم که رفتم نجف. غرض این‌که سید اصفهانی در نجف رفتن من تأثیر داشت … آن‌زمان، مهمان آسید ابوالحسن اصفهانی بودم، روزی شورای استفتاء سید اصفهانی آمدند خدمت ایشان. در این شورا بزرگانی مانند شیخ حسین حلی (۱۳۰۹ تا ۱۳۹۴ ق)، میرزا حسن بجنوردی (۱۳۱۵ تا ۱۳۹۵ ق) و … بودند. آقای خوئی(ره) در صف النعال (کفش‌کن، پایین اتاق) نشسته بود (کنایه از این‌که در آن جمع بزرگی چون آقای خوئی در برابر بزرگان دیگر کوچک بودند). در استفتائی کار (استفراغ وسع) کرده و فتوایی استنباط نموده بودند. آن را به سید دادند ...استفتاء را که دید، آن را نپسندید و گفت بروید به فلان فصل از الوسیله ابن حمزه رجوع نمایید، پاسخ این استفتاء همان است. این تسلط و احاطه سید در فقه را می‌رساند. بگذریم، فقها رفتند… 📚بخشی از بیانات زعیم حوزه علمیه قم حضرت استاد وحید خراسانی در جریان بررسی یکی از حواشی مرحوم آسید ابوالحسن اصفهانی در مسجد اعظم قم.

از اصبغ بن نباته روايت شده است كه گفت: روزى در مسجد كوفه نزد امير المؤمنين علیه‌السلام رفتم، در آنجا مردمان فراوانى با برده‏ اى سياه ديدم كه مى‏ گفتند: اى اميرمؤمنان! اين برده دزدى كرده است. 🍃 امام بعد از اعتراف گرفتن از او به بريدن دست راست او فرمان داد، و آن را بريدند. آن غلام دست بريده را خونچكان به دست چپ گرفت و رفت. 🍃 در ميان راه، ابن الكوّاء كه از خوارج و دشمنان امام على (علیه السلام) بود او را ديد، به طعنه از او پرسيد: دست راستت را چه كسى بريده ؟! 🎙غلام گفت : دست راست مرا کسی بريد كه: ۱-الْأَنْزَعُ الْبَطِینُ ۲-بَابُ الْیَقِینِ ۳-حَبْلُ اللَّهِ الْمَتِینُ ۴-الشَّافِعُ یَوْمَ الدِّینِ ۵-الْمُصَلِّی إِحْدَی وَ خَمْسِینَ ۶-إِمَامُ التُّقَی ۷-ابْنُ عَمِّ الْمُصْطَفَی ۸-شَقِیقُ النَّبِیِّ الْمُجْتَبَی ۹-لَیْثُ الثَّرَی ۱۰-غَیْثُ الْوَرَی ۱۱-حَتْفُ الْعِدَی ۱۲-مِفْتَاحُ النَّدَی ۱۳-مِصْبَاحُ الدُّجَی ۱۴-إِمَامُ الْحَقِّ ۱۵-سَیِّدُ الْخَلْقِ ۱۶-فَارُوقُ الدِّینِ ۱۷-سَیِّدُ الْعَابِدِینَ ۱۸-إِمَامُ الْمُتَّقِینَ ۱۹-خَیْرُ الْمُهْتَدِینَ ۲۰-أَفْضَلُ السَّابِقِینَ ۲۱-حُجَّةُ اللَّهِ عَلَی الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ ۲۲-إِمَامٌ ۲۳- حَظِیٌّ ۲۴- بَدْرِیٌّ ۲۵-أُحُدِیٌّ ۲۶-مَكِّیٌّ ۲۷- مَدَنِیٌّ ۲۸-أَبْطَحِیٌّ ۲۹-هَاشِمِیٌّ ۳۰-قُرَشِیٌّ ۳۱-أَرْیَحِیٌّ ۳۲-مَوْلَوِیٌّ ۳۳-طَالِبِیٌّ ۳۴-جَرِیُّ ۳۵-قَوِیٌّ ۳۶-لَوْذَعِیٌّ ۳۷-الْوَلِیُّ ۳۸-الْوَصِیُّ. ۳۹-دَاحِی بَابِ خَیْبَرَ ۴۰-قَاتِلُ مَرْحَبٍ وَ مَنْ كَفَرَ ۴۱-أَفْضَلُ مَنْ حَجَّ وَ اعْتَمَرَ ۴۲-هَلَّلَ وَ كَبَّرَ ۴۳-صَامَ وَ أَفْطَرَ ۴۴- حَلَقَ وَ نَحَرَ ۴۵-شُجَاعٌ ۴۶-جَرِیُّ ۴۷-جَوَادٌ ۴۸-سَخِیٌّ ۴۹-بُهْلُولٌ ۵۰-شَرِیفُ ۵۱-الْأَصْلِ ۵۲-ابْنُ عَمِّ الرَّسُولِ ۵۳-زَوْجُ الْبَتُولِ ۵۴- سَیْفُ اللَّهِ الْمَسْلُولُ ۵۵-الْمَرْدُودُ لَهُ الشَّمْسُ عِنْدَ الْأُفُولِ ۵۶-صَاحِبُ الْقِبْلَتَیْنِ ۵۷-الضَّارِبُ بِالسَّیْفَیْنِ ۵۸-الطَّاعِنُ بِالرُّمْحَیْنِ ۵۹-وَارِثُ الْمَشْعَرَیْنِ ۶۰-الَّذِی لَمْ یُشْرِكْ بِاللَّهِ طَرْفَةَ عَیْنٍ ۶۱-أَسْمَحُ كُلِّ ذِی كَفَّیْنِ ۶۲-أَفْصَحُ كُلِّ ذِی شَفَتَیْنِ ۶۳-أَبُو السَّیِّدَیْنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ. ۶۴-عَیْنُ الْمَشَارِقِ وَ الْمَغَارِب ۶۵-تَاجُ لُؤَیِّ بْنِ غَالِبٍ ۶۶-أَسَدُ اللَّهِ الْغَالِبُ، عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ مِنَ الصَّلَوَاتِ أَفْضَلُهَا وَ مِنَ التَّحِیَّاتِ أَكْمَلُهَا 🍃 چون‏ غلام‏ از ستايش‏ اميرالمؤمنين علیه‌السلام فارغ شد و به راه خويش رفت، عبدالله بن كواء نزد امام آمد و به امام آنچه را دید و شنید تعریف کرد. 🍃 امام عليه السّلام به حسنین عليهماالسّلام فرمود: برويد و غلام را نزد من بياوريد. آنان غلام را آوردند. چون غلام جلوى حضرت ايستاد، حضرت به وى فرمود: دست راستت را بريدم و تو آن گونه كه به من رسيده است، مرا ثنا می‌گويى! 🍃 او گفت: اى اميرالمؤمنين، شما تنها بر پايه‌ی يك حقّ واجب كه خداوند و رسول او واجب كرده است، آن را بريده‏ اى. 🍃 امام عليه السّلام فرمود: دستت را به من بده. آن‏گاه امام دست را گرفت و آن را با عبا پوشاند و تكبير گفت و دو ركعت نماز گزارد و كلماتى را كه ما مى‏شنيدم بر زبان جارى كرد و در پايان دعايش فرمود: مستجاب كن اى پروردگار عالميان و كف دست را سوار بر مچ كرد و به يارانش فرمود: عبا را از كف دست كنار بزنيد‌. آنان عبا را از كف كنار زدند و ديدند كه كف بر مچ دست به اذن خداوند متعال پيوند خورده است. ➖ سپس امیرالمؤمنین علیه السّلام به ابن‌الکواء فرمودند: آیا من به تو نگفتم که همانا برای ما محبین و دوستانی است که اگر از ایشان یکی را قطعه قطعه کنیم زیاد نمی شود در آنها مگر حبّ ما ، و برای ما دشمنانی است که اگر دهان و حلقومشان را پر از عسل کنیم زیاد نمی شود در آنها مگر بغض و کینه نسبت به ما ، و این چنین است، کسی که محبِّ ما اهل بیت باشد روز قیامت مورد شفاعت ما قرار می‌گیرد. 📚بحارالانوار ج۳۴ ص ۲۶۶ ➖ علامه مجلسی این روایت را در جلد۴۰ صفحه ۲۸۰ با نسخه دیگری ذکر می‌کند که تفاوت‌هایی با این نسخه دارد که در آن فضائل دیگری هم بیان شده است.

شب آخر مجلس دهه آخر ماه مبارک رمضان #مهدیه_قم