☑️رحلت خدیجه کبری ✅فضائل حضرت خدیجه 🎤سخنران مهدیزاده

🅾درمورد سن حضرت خدیجه سلام الله علیها هنگام ازدواج با رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله، اختلاف زیادی بین مورخین وجود دارد به شکلی که از 25 سال تا 46 سال گفته شده است الف. 25 سال که قول بیهقی است ب. 28 سال. بیشتر مورخین این قول را پذیرفته اند. ج. 30 سال د. 35 سال. هـ. 40 سال و. 44 سال. ز. 45 سال ح. 46 سال ✴️ اما دلیل اینکه بر خلاف نظر اکثر مورخین، سن ایشان چهل سال القاء شده، شاید به دلیل فضیلت سازی برای برخی دیگر از همسران پیامبر باشد. والله اعلم. اما علامه سید جعفر مرتضی عاملی در کتاب ( الصحیح من سیرة النبی الاعظم) می نویسند: در برابر این قول مشهور، اقوال دیگری نیز وجود دارد که بین بیست و پنج تا چهل و شش سال متغیر است به این ترتیب: ألف - 25 سال. ب - 28 سنة. ج - 30 سال. د - 35 سال. ه - 44 سنة. و - 45 سنة. ز - 46 سنة. ✴️بیهقی، بیست و پنج سالگی را نظر صحیح می داند. بیهقی می گوید:... بلغت خدیجة خمسا و ستین سنة، و یقال: خمسین سنة، و هو أصح؛ سن حضرت خدیجه (در هنگام وفات) شصت و پنج ساله بود و برخی دیگر گفته اند در آن وقت ایشان پنجاه ساله بوده است که قول صحیح هم همین است.» وی در جای دیگر می نویسد: «أن النبی زُوِّج بها و هو ابن خمس و عشرین سنة قبل أن یبعثه الله نبیا بخمس عشرة سنة؛ پیامبر (صلوات الله علیه و آله) با خدیجه در سن بیست و پنج سالگی و پانزده سال قبل از بعثت ازدواج کرد. ✴️بنابراین طبق قول بیهقی وقتی ایشان پانزده سال قبل از بعثت ازدواج نموده باشند، با این حساب سن حضرت خدیجه در زمان ازدواج با پیامبر اکرم بیست و پنج سال بوده است. و این قول را افراد دیگری غیر از بیهقی نیز پذیرفته اند. ✅اما اکثر محققین و مورخین سن ایشان را در زمان ازدواج بیست و هشت سال می دانند ✴️نویسنده شذرات الذهب می گوید: و رجح کثیرون أنها ابنة ثمان و عشرین». حاکم نیشابوری نیز فقط همین قول را برای ابن اسحاق (سیره نویس مشهور) نقل می کند.   ✴️ابن عساکر و ذهبی و مرحوم إربلی به نقل از ابن عباس می گویند: خدیجه در زمان ازدواج با آن حضرت بیست و هشت ساله بود. مرحوم إربلی در جای دیگر به نقل از ابن حماد می نویسد: حضرت خدیجه در زمان ازدواج با آن حضرت بیست و هشت ساله بود. بلاذری در ضمن اقوال مختلف نقل کرده که گفته شده: پیامبر بیست و سه ساله و خدیجه بیست و هشت ساله بوده است. ✴️اما قول چهل سالگی حضرت، به گفته عده ای از مورخین همچون حاکم نیشابوری، ابن عبدالبر و ابن اثیر، قولی شاذ است به این بیان که: تمامی کسانی که سن آن حضرت را در زمان ازدواج چهل سال می دانند، گفته اند: عمر ایشان در زمان وفات شصت وپنج سال بوده است.   ✴️حاکم نیشابوری یکی از مورخین و استوانه های علمی اهل تسنن می گوید: .. عن هشام بن عروة قال توفیت خدیجة بنت خویلد رضی الله عنها وهی ابنة خمس وستین سنة... هذا قول شاذ فإن الذی عندی أنها لم تبلغ ستین سنة ؛ هشام از پدرش عروة بن زبیر نقل می کند که حضرت خدیجه در زمان وفات شصت وپنج ساله بود. وی در ادامه می نویسد: قول به شصت وپنج سالگی ایشان، قولی شاذ است و به نظر من سن حضرت خدیجه در زمان وفات به شصت سال نرسیده بود !»   ✴️با این تفاصیل اساس قول کسانی که قایل به چهل سالگی ایشان هستند زیر سؤال می رود و وقتی قول به شصت و پنج سالگی ایشان قولی شاذ شد، طبیعتا قول به چهل سالگی ایشان نیز شاذ می شود. ✴️البته حاکم دقیقا مشخص نمی کند که نظر قطعی خودش در مورد سن حضرت خدیجه در زمان ازدواج با حضرت رسول کدام است، و فقط یقین می یابیم که معتقد است سن ایشان زیر سی و پنج سال است اما آیا سی و یا بیست وهشت و یا بیست وپنج سال است یا چیز دیگر، مشخص نمی شود! ابن عبدالبر و ابن اثیر نیز قول شصت وپنج سالگی حضرت خدیجه را در زمان وفات، قبول ندارند و از آن به «قیل» تعبیر می کنند. ✅بنابراین، قول مقبول، آن است که حضرت خدیجه به هنگام ازدواج با پیامبر بیست و پنج ساله و حداکثر بیست و هشت ساله بوده است و قول چهل سال، قولی شاذ است که به دروغ و به دست وقایع نگاران اموی وارد زندگی حضرت شده است تا پرده ای بر روی فضایل و مناقب والای حضرت انداخته و ایشان را زنی سالخورده معرفی کنند تا به زعم خویش مبادا رقیبی برای بعضی از همسران پیامبر پیدا شود.

📺 کلیپ بازی سیاسی با زندگی #حضرت_خدیجه (سلام الله علیها) ⚘خدیجه 25 ساله یا 40 ساله 🎙#استاد_عبدالرضا_نظری 😔با نشر این سخنرانی☝️شنیدنی از مظلومیت حضرت خدیجه ع کم کنیم ‌--------***------- ♻️به کانال نشر سخنان #استاد_نظری بپیوندیم👇 @abdorrezanazari صوت کامل در لینک👇

🎧تدبر درقرآن ✨انفاق در راه خدا 🎤سخنران مهدیزاده

#نهج_البلاغه 🌸وَ إِنَّ اللهَ سُبْحَانَهُ لَمْ يَعِظْ أَحَداً بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ فَإِنَّهُ «حَبْلُ اللهِ الْمَتِينُ ✴️خداوند سبحان، احدى را به چيزى مانند قرآن، پند و اندرز نداده است زيرا قرآن رشته محکم خدا و وسيله مطمئن اوست. 📚 #خطبه ۱۷۶

✴️حضرت رضا علیه السلام فرمود: هرکس در هنگام #افطار، به اندازه یک گرده نان به مسکینی #صدقه دهد، خداوند گناهش را آمرزیده و ثواب #آزاد_کردن_بنده ای از فرزندان اسماعیل از آتش برای وی نوشته می شود.

🌹 سفارش هایی از قرآن که اگر عمل کنیم خیلی از رفتارهایمان شاید شکل دیگری بخود بگیرد ✴️ 💐فَتَبَيَّنُوا : اهل تحقیق و بررسی باشید ، قبل از اینکه سخنی بگویید ، خوب دربارۀ آن تحقیق کنید . ✴️ 💐فَأَصْلِحُوا : اگر بین دوستان و آشنایان شما کدورتی هست ، میان ایشان صلح و سازش برقرار کنید و خود نیز اهل صلح و سازش باشید . ✴️ 💐و أَقْسِطُوا : عادل باشید و بر اساس حق قضاوت کنید و در اجرای حق ، میان دوست و آشنا با غریبه فرقی نگذارید . ✴️ 💐لا يَسْخَر : دیگران را مسخره نکنید ، مردم و اقوام گوناگون را به سخره نگیرید . ✴️ 💐و لا تَلْمِزُوا : به دیگران طعنه نزنید و از آنها عیب جوئی نکنید . ✴️ 💐وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقاب‏ : لقب های زشت و ناپسند بر یکدیگر مگذارید و از اینکه یکدیگر را با القاب زشت و ناپسند صدا بزنید ، شدیدا اجتناب کنید . ✴️ 💐اجْتَنِبُوا كَثِيراً مِنَ الظَّن‏ : از بسیاری از گمانها دوری کنید ، همچنین از گمان بد در مورد دیگران به شدت خودداری کنید . ✴️ 💐وَ لا تَجَسَّسُوا : اهل جاسوسی و پرده دری نباشید و در کار و زندگی دیگران سرک نکشید . ✴️💐وَ لا يَغْتَب : اهل غیبت پشت دیگران نباشید و جلساتی را که در آن غیبت کسی می شود ، ترک کنید . 🍀🍀 این سفارشات در سورۀ مبارکۀ حجرات آمده و برخی از رهنمودهای الهی در تعامل با سایر انسانها را به اختصار بیان فرموده است .

#نهج_البلاغه ✨وَلاَ تَیْأَسَنَّ لِشَرِّ هذِهِ الاُْمَّهِ مِنْ رَوْحِ اللّهِ لِقَوْلِهِ تَعَالَى: «إِنَّهُ لاَ یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ ✴️حتی بدترین افراد این امت از رحمت خدا نومید مباشید زیرا که خدای بزرگ فرمود : "همانا از رحمت خدا نومید نباشند جز کافران" 📚 #حکمت ۳۷۷

🔔 ويژگيهاى دهگانه عاقل ✅ امام رضا علیه السلام: عقل شخص مسلمان تمام نيست، مگر اين كه ده خصلت را دارا باشد: ✴️1ـ از او اميد خير باشد. ✴️2ـ از بدى او در امان باشند. ✴️3ـ خير اندك ديگرى را بسيار شمارد. ✴️4ـ خير بسيار خود را اندك شمارد. ✴️5ـ هر چه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود. ✴️6ـ در عمر خود از دانش طلبى خسته نشود. ✴️7ـ فقر در راه خدايش از توانگرى محبوبتر باشد. ✴️8ـ خوارى در راه خدايش از عزّت با دشمنش محبوبتر باشد. ✴️9ـ گمنامى را از پرنامى خواهانتر باشد. ✴️10ـ سپس فرمود: دهمى چيست و چيست دهمى؟ به او گفته شد: چيست؟ فرمود: احدى را ننگرد جز اين كه بگويد او از من بهتر و پرهيزكارتر است. 📙 تحف العقول، صفحه 443

🔰‍ چهار آیه از چهار سوره قرآن سجده واجب دارند که عبارتند از: الف: سوره نجم آیه 62. ب: سوره علق: آیه 19. ج: سوره سجده (الم تنزیل) آیه 15. د: سوره فصلت آیه 37. ✨احکام و شرایط خاص آنها به این صورت است که: ✴️1. اگر انسان به آیات مذکور گوش فرا دهد واجب است که سجده کند و اگر تنها آنها را بشنود(به گوش او برسد بدون این که قصد شنیدن داشته باشد) اگر چه سجده واجب نیست ولی احتیاط آن است باز سجده کند. ✴️2. آنچه موجب وجوب سجده می شود شنیدن تمام آیه است ولی اگر بخشی از آیه را هم شنید، احتیاطا سجده کند. سجده در هنگام شنیدن این آیات واجب فوری است و نباید تأخیر بیفتد و اگر احیانا تأخیر افتاد در اولین فرصت باید آن را بجا آورد. ✴️3. شنیدن از بچه یا کسی که قصد تلاوت ندارد یا ضبط صوت، سجده کردن را واجب نمی کند، اگر چه احتیاط در آن است که سجده بجا آورد. ✴️4. در سجده واجب قرآن نمی شود بر چیزهای خوراکی و پوشاکی سجده کرد، ولی سایر شرایط سجده را که در نماز است، لازم نیست مراعات کنند. ✴️5. هر گاه در سجده واجب قرآن، پیشانی را به قصد سجده به زمین بگذارد، اگر چه ذکر نگوید کافی است و گفتن ذکر، مستحب است و بهتر است بگوید: «لٰا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ حَقّا حَقّا لَا إِلٰهَ الّا اللّٰهُ ایماناً وَ تَصْدِیقاً لَا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ عُبُودِیةً وَ رِقًّا سَجَدْتُ لَک یٰا رَبِّ تَعَبُّداً وَ رِقًّا لَا مُسْتَنْکفاً وَ لَا مُسْتَکبِراً بَلْ أَنَا عَبْدٌ ذَلِیلٌ ضَعِیفٌ خَائِفٌ مُسْتَجِیرٌ». ✴️6. سوره های سجده دار را نباید در نماز خواند و موجب بطلان نماز می شود. ✴️7. بر فرد جنب و حائض حرام است خواندن کلمه یا آیه ای از این سوره ها؛ چه آیه سجده باشد یا آیات دیگر این چهار سوره.

✴️🔻امیرالمؤمنین علـی علیه‌السلام⇩ 《علَيْكُمْ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ بِكَثْرَةِ الِاسْتِغْفَارِ وَالدُّعَاءِ فَأَمَّا الدُّعَاءُ فَيُدْفَعُ بِهِ عَنْكُمُ الْبَلَاءُ وَ أَمَّا الِاسْتِغْفَارُ فَيَمْحَى ذُنُوبَكُم‏》 ↫◄ در مـاه رمضـان بسیار استغفـار و دعـا کنید چرا که #دعـا بلا را از شما دور می‌کند و #استغفـار گنـاهـان شما را پاک می‌کند. 📗الکافی، جلد۴، صفحه۸۸