﷽؛ #حدیث روز امام علی علیه السلام: «مؤمن هرگاه بنگرد عبرت گيرد، و هرگاه خاموش باشد بينديشد، و هرگاه سخن گويد ياد خدا كند... و منافق هرگاه بنگرد نگاهش بيهوده است، و هرگاه خاموش باشد در سهو و غفلت است، و هرگاه سخن گويد لغو و باطل به زبان آورد». «إنّ المؤمِنَ إذا نَظَرَ اعتَبرَ، و إذا سَكَتَ تَفَكَّرَ، و إذا تَكَلَّمَ ذَكَرَ ... و المُنافِقُ إذا نَظَرَ لَها، و إذا سَكَتَ سَها، و إذا تَكَلَّمَ لَغا». تحف العقول : ص ٢١٢ http://eitaa.com/Olometarbiyati

✨﷽✨ ✅هیچ عملی را کوچک نشماریم یکی از علمای اهل بصره می‌گوید: روزگاری به فقر و تنگدستی مبتلا شدم تا جایی که من و همسر و فرزندم چیزی برای خوردن نداشتیم. خیلی بر گرسنگی صبر کردم پس تصمیم گرفتم خانه‌ام را بفروشم و به جای دیگری بروم. در راه یکی از دوستانم به اسم ابانصر را دیدم و او را از فروش خانه با خبر ساختم. پس دو تکه نان که داخلش حلوا بود به من داد و گفت: برو و به خانواده‌ات بده. به طرف خانه به راه افتادم در راه به زنی و پسر خردسالش برخورد کردم به تکه نانی که در دستم بود نگاه کرد و گفت: این پسر یتیم و گرسنه است و نمی‌تواند گرسنگی را تحمل کند چیزی به او بده خدا حفظت کند. آن پسر نگاهی به من انداخت که هیچگاه فراموش نمی‌کنم. گفتم: این نان را بگیر و به پسرت بده تا بخورد. به خدا قسم چیز دیگری ندارم و در خانه‌ام کسانی هستند که به این غذا محتاج‌ترند. اشک از چشمانم جاری شد و در حالی که غمگین و ناامید بودم به طرف خانه برمی‌گشتم. روی دیواری نشستم و به فروختن خانه فکر می‌کردم. که ناگهان ابو نصر را دیدم که از خوشحالی پرواز می‌کرد و به من گفت: ‌ای ابا محمد چرا اینجا نشسته‌ای؟! در خانه‌ات خیر و ثروت است! گفتم: سبحان الله! از کجا‌ ای ابانصر؟ گفت: مردی از خراسان از تو و پدرت می‌پرسد و همراهش ثروت فراوانی است. گفتم: او کیست؟ گفت: تاجری از شهر بصره است. پدرت سی سال قبل مالی را نزدش به امانت گذاشت اما بی پول و ورشکست شد. سپس بصره را ترک کرد و به خراسان رفت و کارش رونق گرفت و یکی از تاجران شد و حالا به بصره آمده تا آن امانت را پس بدهد همان ثروت سی سال پیش به همراه سودی که به دست آورده. خدا را شکر گفتم و به دنبال آن زن و پسر یتیمش گشتم و آنان را بی‌نیاز ساختم. در ثروتم سرمایه‌گذاری کردم و یکی از تاجران شدم مقداری از آن را هر روز بین فقرا و مستمندان تقسیم می‌کردم. ثروتم کم که نمی‌شد زیاد هم می‌شد. کم کم عجب و خودپسندی و غرور وجودم را گرفته بود و خوشحال بودم که دفترهای ملائکه را از حسناتم پر کرده بودم و یکی از صالحان درگاه خدا بودم. شبی از شب‌ها در خواب دیدم که قیامت برپا شده و خلایق همه جمع شده‌اند. و مردم را دیدم که گناهان‌شان را بر پشتشان حمل می‌کنند تا جایی که شخص فاسق، شهری از بدنامی و رسوایی را بر پشتش حمل می‌کند. به میزان رسیدم که اعمال مرا وزن کنند. گناهانم را در کفه‌ای و حسناتم را در کفه دیگر قرار دادند، کفه حسناتم بالا رفت و کفه گناهانم پایین آمد. سپس یکی یکی از حسناتی که انجام داده بودم را برداشتند و دور انداختند. چون در زیر هر حسنه (شهوت پنهانی) وجود داشت. از شهوت‌های نفس مثل: ریا، غرور، دوست داشتن تعریف و تمجید مردم. چیزی برایم باقی نماند و در آستانه هلاکت بودم که صدایی را شنیدم. آیا چیزی برایش باقی نمانده؟ گفتند: این برایش باقی مانده! و آن همان تکه نانی بود که به آن زن و پسرش بخشیده بودم. سپس آن را در کفه حسناتم گذاشتند و گریه‌های آن زن را به خاطر کمکی که به او کرده بودم، در کفه حسناتم قرار دادند، کفه بالا رفت و همینطور بالا رفت تا وقتی صدایی آمد و گفت: نجات یافت. بله دوستان من، خداوند هیچ عملی را بدون اخلاص از ما قبول نخواهد کرد پس بکوشیم هیچ عملی را کوچک نشماریم و هر عبادت و کار خیری را خالصانه برای خدای تعالی انجام دهیم. 📚کتاب وحی القلم http://eitaa.com/Olometarbiyati

✨﷽✨ ✅حدیثی بسیار زیبا درباره دنیاگرایی افراطی امیرالمؤمنین علیه‌السلام: «عَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ اَلْفَنَاءِ وَ تَارِكٍ دَارَ اَلْبَقَاءِ» در شگفتم از آن كس كه خانه نابود شدنى، را آباد مى‌كند امّا جايگاه هميشگى را از ياد برده است. 📚 نهج‌البلاغه، حکمت ۱۲۶. این حدیث کوتاه از امام علی علیه‌السلام، بیانگر انتقاد شدید از کسانی است که تمام تلاش خود را صرف دنیا و زینت‌های آن می‌کنند و از آخرت و سعادت ابدی غافل می‌شوند. مفهوم «دار الفناء» و «دار البقاء»: دار الفناء به معنای خانه فناپذیر و گذرا (دنیا) و دار البقاء به معنای خانه‌ پایدار و باقی (آخرت) است. دنیا با تمام زیبایی‌ها و زرق و برقش، گذرا و ناپایدار است و در نهایت به نابودی می‌انجامد. در مقابل، آخرت جایگاهی ابدی و پایدار است که سعادت یا شقاوت انسان در آن مشخص می‌شود. عجب و شگفتی امام: کلمه «عجبت» بیانگر شگفتی و تعجب عمیق امام علی علیه‌السلام از رفتار برخی افراد است. این شگفتی از آن جهت است که انسان با داشتن عقل و شعور، به‌جای تلاش برای سعادت جاودانه، تمام عمر خود را صرف امور گذرا و فانی می‌کند. این تعجب نه از سر بی‌خبری، بلکه از سر تأسف و اندوه است. آباد کردن «دار الفناء» و رها کردن «دار البقاء»: این جمله به طور مستقیم نشان می‌دهد که افراد مورد اشاره، تمام تلاش خود را برای آبادانی دنیا (به دست آوردن ثروت، مقام، شهرت و...) به کار می‌برند. اما در مقابل، از آخرت و آماده‌سازی خود برای آن غافل هستند. این نشان از اولویت‌بندی نادرست و عدم تعادل در زندگی آن‌ها دارد. ⬅️پیام حدیث: پیام اصلی حدیث، اهمیت توجه به آخرت و تعادل بین دنیا و آخرت است. دنیا وسیله‌ای برای رسیدن به آخرت است، نه هدف نهایی. انسان باید از عمر خود به بهترین نحو استفاده کند و برای سعادت ابدی خود تلاش نماید، نه اینکه به دنبال لذت‌های زودگذر دنیوی باشد و از آخرت غافل بماند. این حدیث، هشدار جدی‌ای است در برابر دنیاگرایی افراطی. در کل، این حدیث کوتاه و پرمعنا، یک نقد اساسی به دنیاگرایی و بی‌توجهی به آخرت است و دعوت به تعادل و برنامه‌ریزی برای سعادت ابدی به شمار می‌رود.

✨﷽✨ ✅ حکایتی از آیت‌الله بروجردی که دل‌ها را تکان می‌دهد آیت‌الله بروجردی در اواخر عمر خود، با وجود خدمات بسیار، از خالی بودن دست خود در پیشگاه خدا ابراز نگرانی می‌کنند. حکایتی تأمل‌برانگیز از آیت‌الله بروجردی (رضوان الله علیه) پرده از دغدغه‌ای عمیق در دل یک عالم بزرگ برمی‌دارد. ایشان با وجود خدمات فراوان، همواره نگران خلوص اعمال خود بوده‌اند و در احوالات ایشان آمده است: مرحوم آقای زاهدی که هم مباحثه‌ی حضرت امام و آیت‌الله‌ سید احمد زنجانی بودند و این‌ چند نفر با هم رفیق بودند، می‌بینند مرحوم آقای بروجردی کنار کرسی زمستان نشسته‌اند و مغموم هستند. خدمت‌ ایشان عرض می‌کنند: چرا؟ ایشان می‌فرمایند که اواخر عمر من است و دستم خالی است و چیزی ندارم. این‌ آقایان عرض می‌کنند: آقا! شما این‌همه خدمات در ایران و خارج از ایران انجام دادید. ایشان می‌فرمایند «وَأخْلِصِ الْعَمَلَ، فَإِنَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ»؛ آن کسی که بناست این اعمال را بپذیرد و ناقد این اعمال هست بصیر و دقیق است. ناقد همان است که فلزات را بررسی و عیارش را مشخص می‌کند که چقدر ناخالصی دارد. در روایات ‌هست‌ که‌ گاهی‌ اعمال انسان ‌تا آسمان هفتم می‌رود، ولی ملائکه‌ای که در آنجا هستند، آن‌ها را به‌ سبب ناخالصی که دارد، بر می‌گردانند. البته این‌ها مراتب عالیه‌ هست و دشواری کار نباید ما را مأیوس کند. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

✅آیت الله #مجتهدی_تهرانی: همان طور که اگر از چراغ قرمز عبور کنی جریمه ات می کنند. دین هم چراغ قــرمز و چراغ سبز دارد. چراغ قرمز دین، حــــرام خداست و چراغ سبز حلال خدا. اگر کسی چراغ قرمز دین را مراعات کند چــــراغ سبز را هم مــراعــــات کند به این آدم می‌گــویند «با تقوا». 📚 طریق دوست ص۴۴

با این۵ روش ثروت جمع نکن.