#پروفایل علوی🙎‍♂✨

💕🌱 🔹اونجایۍ که موقع‌خوندن‌ دعآوقرآن‌هۍورق‌مۍزنیم ببینیم‌چقدرمونده‌به تهش!😶 یعنــۍ یہ‌جایۍاز ایمان‌مون‌مۍلنگـه.. #واقعیتامون 💌 @Oshagalshohda

ویژه وفات حضرت ام البنین علیه السلام 🖤 #وفات‌حضرت‌ام‌البنین🥀 #استوری

✨﷽✨ 🏴مرا ام‌البنین نخوانید! ✍️در مدینه برایش خبر آمد که چهار پسر تو در خدمت‏ حسین بن علی علیه‌السلام شهید شدند. برای این پسرها ندبه و گریه می‏‌کرد. گاهی سر راه عراق و گاهی در بقیع می‏‌نشست و ندبه‌‏های جانسوزی می‏‌کرد. زن‌ها هم دور او جمع می‌‏شدند. مروان حکم که حاکم مدینه بود، با آن همه دشمنی و قساوت گاهی به آنجا می‏‌آمد و می‌‏ایستاد و می‌‏گریست. از جمله ندبه‏‌های ایشان این است: لا تدعونی ویک ام البنین؛ تذکرینی بلیوث العرین؛ کانت‏بنون لی ادعی بهم؛ و الیوم اصبحت و لا من بنین؛ ای زنان!من از شما یک تقاضا دارم و آن این است که بعد از این مرا با لقب ام‌البنین نخوانید (چون ام‌البنین یعنی مادر پسران، مادر شیر پسران) دیگر مرا به این اسم نخوانید. وقتی شما مرا به این اسم می‏‌خوانید، به یاد فرزندان شجاعم می‏‌افتم و دلم آتش می‏‌گیرد. زمانی من ام‌البنین بودم ولی اکنون ام‌البنین و مادر پسران نیستم. یا من رای العباس کر علی جماهیر النقد؛ و وراه من ابناء حیدر کل لیث ذی لبد؛ انبئت ان ابنی اصیب براسه مقطوع ید؛ ویلی علی شبلی امال براسه ضرب العمد؛ لو کان سیفک فی یدیک لما دنی منه احد. ای چشمی که در کربلا بودی و آن منظره‌‏ای که عباس من، شیر بچه من، حمله می‌‏کرد می‏‌دیدی و دیده‌‏ای! ای مردمی که آنجا حاضر بوده‌‏اید! برای من داستانی نقل کرده‌‏اند، نمی‏‌دانم این داستان راست است‏ یا نه. یک خبر خیلی جانگداز به من داده‌‏اند، نمی‏‌دانم راست است‏ یا نه. به من گفته‏‌اند که اول دست‌های پسرت بریده شد، بعد در حالی که فرزند تو دست در بدن نداشت‏ یک مرد لعین آمد و عمودی آهنین بر فرق او زد. وای بر من که می‏‌گویند بر سر شیر بچه‏‌ام عمود آهنین فرود آمد. عباس جانم! فرزند عزیزم! من خودم می‌‏دانم که اگر دست در بدن داشتی هیچکس جرأت نزدیک شدن به تو را نمی‌‏کرد. لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین. 📚مجموعه آثار شهید مطهری، ج17 و منتهی الآمال، ج 1، ص‏386

🎬 کلیپ: این ها همه از عنایت خوشبختی است! 👤 #حجت_الاسلام_لقمانی 🆔 @Oshagalshohda

💠خوش اخلاقی ......⁉️ #حدیث_گرافی✨ 【@Oshagalshohda】

🖊 #آیت_الله_بهجت ره: حوادثی که اتفاق می‌افتد، نتیجه کارهای ماست که بر سر ما می‌آید: « وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ؛ هر مصیبتی به شما می‌رسد، به‌واسطه اعمال شماست».(شوری: ۳۰) آیا نباید به فکر باشیم و از گناهان گذشته که باعث این همه بلاها و مصیبت‌ها شده است، توبه کنیم؟ ولی ما توبه نمی‌کنیم، چون کارهای خود را بد نمی‌دانیم، و به خود و کارهای خود خوش بین هستیم! آیا در این حوادث و گرفتاری‌ها که از هزار سال پیش به ما خبر داده‌اند، نباید شرح صدر پیدا کنیم و همان‌طور که دستور داده‌اند باشیم؟! که فرموده‌اند: «تَمسکوا بِالأَمْرِ الأولِ؛ به دستور اول تمسک بجویید [و عمل کنید]» یعنی اینکه به یقینیات اعتقاد داشته باشیم و به واضحات و ضروریات دینی عمل کنیم، و در موارد شک و تردید احتیاط نماییم. و نیز در مثل این زمانه که اهل ایمان به بلاهای فراوان مبتلا هستند، چنان‌که دستور داده‌اند، دعای فرج را زیاد بخوانیم .