#مبروڪ‌ولادڪ‌یاحبیب‌اللّٰہ🌿 ﺍﺯ ﺍینجا ڪہ هستـﻢ... ﺗﺎ ﺁنجا ڪہ‌ هستے؛ ﻭﺟﺐ‌بہ‌وﺟﺐدلتنگم!💔 دست ما را بگیر برادر!🖐🏻🥀 کلیپے از #شهید_احمد_مشلب🌻 #رفیقانہ💫 #کار_خودمونہ☺️ #صبحتـون_شہـدایے♥️ 🌸| @Patoghemahdaviyoon

#سلام_بدرالدین: من مدتے بعد از ازدواج باردار شدم و ۳۱آگوست سال ۱۹۹۵میلادے (۹شهریور ۱۳۷۴) زندگے شیرین ما با تولد اولین فرزندم زیباتر و جذاب تر شد و همسرم بہ عشق پیامبر مکرم اسلام نامش را #احمد گذاشت🌹✨ #مادر_شهید🌷 #مبروڪ‌ولادڪ‌یاحبیب‌اللّٰہ🌿 #کار_خودمونہ☺️ #ملاقات_در_ملکوت #کپی_فقط_با_ذکر_منبع 🌸| @Patoghemahdaviyoon

#استوری #محرم #اربـعــیــن #امام_حسین 26 روز تا اربعین حسینے🖤 ⌈.🏴 @Patoghemahdaviyoon•.⌋

••• #استوری کار من امسال صبوریه حسین... 💔:) ⌈.🏴 @Patoghemahdaviyoon•.⌋

آرزو میکنم تو را اینکھ رفیقم باشے :))💔 #یارفیق‌من‌لارفیق‌لہ

خدایِ‌من! میانِ‌این‌همه‌چشم‌،نگاهِ‌توتنهانگاهیست که‌ماراازهرنگهبان‌ومحافظی‌ بی‌نیازمیکند..💚(: #آخداۍقلبم🖇 #راھ‌بۍپایان

همدم‌دلتنگی‌های‌من #چهارشنبه‌امام‌ࢪضایے🧡

🌿...

خدا تو را ڪمڪ ڪند اۍ امام زمان ! ما انتظار او را نمۍ ڪشیم ، او انتظار ما را مۍ ڪشد . وقتۍخودمان را درست و اصلاح ڪنیم بعد ساعاتی ظهور مۍڪند. #بخشۍازوصیت‌نامہ‌ےشهیداحمدمشلب 『@Patoghemahdaviyoon』

#پروف😍❤️ #داش احمد🍃💚 @Patoghemahdaviyoon

تولدت مبارک باغیرت🍃❤️...

به وقت تبادل😊

❤️🌿﴾﷽﴿🌿❤️ ✨⃢📿استیکرمذهبی میخوای؟📿 ⃢⃢✨ 📖⃢✌🏻توی این کانال بهترین استیکر های مذهبی ✌🏻⃢📖 💕⃢😉بهترین استیکر های مذهبی ایتا😉 ⃢⃢💕 🎉⃢🌈یه سری بزن🌈 ⃢⃢🎉 ♥️⃢😝ضرر نداره😝 ⃢⃢♥️ 💥⃢💦این کانال را دیگه پیدا نمیکنی💦⃢💥 😘⃢⚡اسم کانالمون:کانال استیکر مذهبی ⚡⃢😘 🌹⃢🍃ݕیآیڋ بھ ڪؖآڹٵݪ برای استفاده از استیکر های ناب مذهبی 🍃⃢🌹 😍🤩همشכࢪڪأݩآݪ استیکر های مذهبی😍🤩 https://eitaa.com/stickermazhabi_mahdavieat 🌵⃢☀️عضو شو تا از دستت نرفته ☀️ ⃢⃢🌵

ما سهل انگاری نداریم😏 #تیکه‌فیلم join➪💽https://eitaa.com/joinchat/2221998131C2ca3d20502

رمان زیبای #هرچی_تو_بخوای ✨ #قسمت_شصت_و_دوم 🌿 چیز دیگه ای بگم.محمد هم اشک میریخت.اومد جلوی من نشست و گفت:_زهرا اشکهام اجازه نمیداد تو چشمهاش دقیق بشم ولی نگاهش میکردم.گفت: _جان محمد اینقدر خودتو اذیت نکن نفس عمیقی کشیدم.گفتم: _از اون روزی که بهم گفتی #نگونمیتونم،بگو خدایا کمکم کن،دیگه نگفتم نمیتونم.فقط میگفتم خدایا کمکم کن...محمد،دعاکن خدا کمکم کنه چیزی نگم که یه عمر بدبخت بشم. محمد یه کم نگاهم کرد،بعد رفت... کار زیاد داشت.بیشتر هماهنگی های مراسم رو دوش محمد بود.به امین گفتم: _تو خوش قولی معرکه ای. با اینکه تعطیلات عید بود ولی مراسم شلوغ بود.ما تو مراسم تشییع نبودیم.تو مکان دفن امین بودیم. گرچه اونجا هم شلوغ بود ولی برای ما خانم های عزادار جای خاصی رو در نظر گرفته بودن.تا قبل ظهر مراسم تشییع طول کشید، بخاطر همین مراسم تدفین بعد نماز انجام میشد. برای امین از حفظ قرآن میخوندم. اشکهام همه ش سرازیر بود. تو مکان دفن امین فقط اقوام و دوستان و همکاران و هم رزم هاش بودن ولی بازهم جمعیت زیاد بود. وقتی داشت میرفت نذاشت برای آخرین بار خوب ببینمش،خودش گفته بود دلش برای نگاه های من تنگ میشه. دوست داشتم یه بار دیگه ببینمش.جلوی در ورودی بودم که چشمم به محمد افتاد. صداش کردم.چشمهاش قرمز بود.نگاهم کرد.اومد نزدیکتر.فهمید چی میخوام. با مهربانی گفت: _نمیشه زهرا. سرشو انداخت پایین و میخواست بره. دوباره با التماس صداش کردم.همونجوری که سرش پایین بود گفت: _نمیشه زهرا جان..نمیشه خواهر من.. امین دو هفته ست شهید شده،بدنش.. نتونست ادامه بده.گفتم: _باشه،بذار برای آخر یه کم باهاش حرف بزنم. محمد وقتی دید اصرار دارم گفت: _جان ضحی... بابا نذاشت ادامه بده،گفت: _بیا دخترم. به بابا نگاه کردم... دستشو سمت من دراز کرده بود.رفتم پیشش.از تو جمعیت برام راه باز میکرد و من همونجوری که سرم پایین بود دنبالش میرفتم.. تا به تابوتی رسیدیم که روش پرچم بود. نشستم کنارش.بابا هم کنارم نشست. سرمو گذاشتم روی تابوتش و تو دلم باهاش حرف میزدم.محمد با التماس گفت: _زهرا بسه دیگه. صدای شیون و ناله جمعیت و از طرفی صدای زن ها بلند شده بود. بابا گفت: _دخترم دیگه کافیه. با اشاره سر گفتم باشه.... با دستهای لرزان به تابوتش دست کشیدم.هیچی نمیگفتم. سعی میکردم لبهام از هم باز نشه که یه وقت #ناشکری نکنم. فقط گریه میکردم اما حتی شونه هام هم تکان نمیخورد. بابا به علی که پشت من ایستاده بود اشاره کرد که منو ببره عقب. راه باز شد و و با علی میرفتیم. سرم پایین بود ولی متوجه میشدم کسی به #حرمت_چادرم و به #حرمت_امینم به من نگاه نمیکنه. از جمعیت مردها که اومدیم بیرون،... نویسنده بانو #مهدی‌یار_منتظر_قائم ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━━┓ 📚@Patoghemahdaviyoon ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

رمان زیبای #هرچی_تو_بخوای ✨ #قسمت_شصت_و_چهارم ✨ بابا پرید وسط حرفش و گفت: _علی ولش کن.دست از سرش بردار. علی عصبانی از خونه رفت بیرون.... اولین باری بود که تو خونه ی ما کسی رو حرف بابا اما و اگه آورده بود. نه اینکه بابا زورگو باشه.همیشه عاقل ترین بوده و ما بچه هاش خوب میدونیم بابا درست ترین راه رو میگه. اهل نصیحت کردن نیست و با نگاهش به ما میفهمونه کارمون درسته یا نه.اما امروز علی بخاطر من به بابا نگاه نکرد. علی بعد روز دفن امین، از وقتی رو شونه ش گریه کرده بودم دیگه علی سابق نبود.می فهمیدمش ولی تنها دلخوشی منم فقط اون ماشین بود. شرمنده بودم... رفتم تو اتاقم.نیم ساعت بعد با علی تماس گرفتم.جواب نداد.بهش پیام دادم: _داداش مهربونم،نگران قلب من نباش.قلبی که یه بار ایستاد و بخاطر امین دوباره تپید،بخاطر امین دیگه نمی ایسته. چند دقیقه بعد پیام داد: _دلم برای خنده ها و شوخی هات تنگ شده. چیزی نداشتم بهش بگم.فقط شرمنده بودم. همه ی خانواده بخاطر حال من ناراحت بودن.اما من حتی نمیدونستم این ناراحتی تموم شدنیه یا نه.با خودم گفتم روزی که من بتونم بخندم و شوخی کنم دیگه نمیاد. چند دقیقه بعد محمد اومد پیشم.نگاهم کرد.دوباره چشمهاش پر اشک شد. سرمو انداختم پایین.شرمنده بودم. بابغض گفت: _زهرا،این روزها کی تموم میشه؟ جوابی نداشتم.گفت: _چقدر باید بگذره که بشی زهرای سابق؟ زهرای قوی و خنده رو. تو دلم گفتم اون زهرا مرد،کنار امین دفن شد. دیگه برنمیگرده ولی نمیتونستم به برادرهایی که اینجوری دلشون برام میسوخت این حرفهارو به زبان بیارم. محمد چند دقیقه نشست و بعد رفت. یه شب خواب امین رو دیدم.... گفت هفته ای یکبار بیا. اگه قرار باشه هفته ای یکبار برم سر مزارش بقیه روزها رو چکار کنم؟ همون روزها بود که مریم اومد تو اتاقم. گفت: _طاقت دیدن تو رو تو این وضع نداشتم. برای همین کمتر میومدم پیشت.ولی زهرا این وضعیت تا کی؟ الان پنج ماه از شهادت آقا امین گذشته.یه نگاهی به مامان و بابا کردی؟ چقدر پیر و شکسته شدن.داغ امین بزرگ بود برای همه مون.تو بیشترش نکن. راست میگفت ولی باید چکار میکردم.همه از دیدن من ناراحت میشدن.شاید حق داشتن.قیافه من ناراحت کننده بود. چند روز بعد همه خونه ما جمع بودن. حداقل هفته ای یکبار همه دور هم جمع میشدیم.تو این مدت وقتی همه بودن من تو اتاقم بودم.اما امشب میخواستم پیش بقیه باشم.گرچه خیلی برام سخت بود ولی دیگه نمیگفتم نمیتونم. رفتم تو هال... نسبتا بلند سلام کردم.سرم پایین بود ولی نگاه همه رو حس میکردم.مامان گفت: _سلام دخترم. به کنارش اشاره کرد و گفت: _بیا بشین. رفتم کنارش نشستم.سکوت سنگینی بود. سرمو آوردم بالا.به مامان نگاه کردم. مامان با لبخند نگاهم میکرد. لبخند شرمگینی زدم. مریم راست میگفت، مامان خیلی شکسته شده بود.چشمهام پر اشک شد ولی نباید اجازه میدادم الان بریزه.به بابا نگاه کردم. بالبخند رضایت نگاهم میکرد.شرمنده تر شدم.بابا هم خیلی شکسته شده بود.تقریبا همه مو هاش سفید شده بود.دیگه نتونستم اشکمو کنترل کنم و ریخت روی صورتم.همونجوری که به بابا نگاه میکردم سریع پاکش کردم و لبخند زدم. علی ناراحت نگاهم میکرد.محمد با نگاهش تأییدم میکرد. اسماء و مریم هم نگاهم میکردن و از چشمهاشون معلوم بود از دیدنم خوشحال شدن.ولی چهره همه داغ دیده بود. سرمو انداختم پایین و با خودم گفتم... زهرا خانواده ت این مدت باهات مدارا کردن.حالا نوبت توئه که محبت هاشون رو جواب بدی. سرمو آوردم بالا.رضوان بغل مریم بود.یک سال و نیمش بود ولی من راه رفتنش رو ندیدم.بلند شدم.بغلش کردم و باهاش حرف میزدم.به مامان گفتم: _بقیه بچه ها کجان؟ مریم بلند شد رفت سمت حیاط و بچه ها رو صدا کرد.بچه ها ساکت اومدن تو خونه... تا چشمشون به من افتاد جیغی کشیدن و بدو اومدن پیشم. دلم واقعا براشون تنگ شده بود.... نویسنده بانو #مهدی‌یار_منتظر_قائم ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━━┓ 📚@Patoghemahdaviyoon ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱━┛