ز‌گـاهـواره‌به‌گـودال‌خـون‌نگاهی‌کرد به‌خویش‌گفت‌که‌میلاد‌ما‌شهادت‌ماست اسماءبنت‌عميس‌روايت‌مى‏كند‌: من‌در‌ولادت‌حسن‌و‌حسين(جَـل‌َّجَلالَـهما) قابله‌جده‏ات‌فاطمه‌(جَـل‌َّجَلالَـها)بودم. وقتى‌حسين‌(جَـل‌َّجَلالَـه)به‌دنيا‌آمد، رسول‌خدا‌(جَـل‌َّجَلالَـه)به‌سراغ‌من‌آمدوفرمود: اى‌اسما‌ءفرزندم‌را‌بياور.‌ حسين‌(جَـل‌َّجَلالَـه)رادر‌پارچه‌سفيدى‌ پیچیده‌بود،به‌دست‌آن‌حضرت‌دادم.‌ در‌گوش‌راست‌اذان‌ودر‌گوش‌چپ‌ايشان‌ اقامه‌گفتند، آنگاه‌او‌را‌در‌دامن‌خود‌گذاشته‌و‌گريستند! عرض‌كردم‌پدر‌و‌مادرم‌فداي‌توباد،‌‌ گریه‌برای‌چیست؟ فرمود:‌بر‌حال‌این‌فرزندم‌می‌گریم!‌ گفتم:‌او‌هم‌اكنون‌متولد‌شده‌است. فرمود:‌اى‌اسماء!‌پسرم‌را‌گروهی‌ا‌ز‌ستمکاران‌پس‌ازمن‌ شهید‌خواهند‌کرد، خداوند‌شفاعتم‌را‌نصیب‌آنان‌نرساند منابع؛ ‌عیون‌اخبار‌الرضا،جلد۲،صفحه۲۶ مقتل‌خوارزمى،‌جلد۱،صفحه۸۸

ازحضرت‌فاطمه‌(جَـل‌َّجَلالَـها)در‌حدیثی‌ در‌میلادامام‌حسین(جَـل‌َّجَلالَـه)که‌وقتی حضرت‌شش‌ماهه‌بود‌ در‌شب‌تاریک‌نیاز‌به‌چراغ‌نداشتم‌ و‌ وقتی‌در‌محل‌نمازم‌با‌خودم‌خلوت‌می‌کردم از‌باطنم‌صدای‌تسبیح‌و‌تقدیس‌می‌آمد. و در روایتی‌دیگرنقل‌کرده‌اند حضرت‌یحیی‌(علی‌نبیناوآله‌و‌علیه‌سلام‌الله) در‌شکم‌مادرش‌صحبت‌می‌کرد و‌امام‌حسین(جَـل‌َّجَلالَـه)همچنین‌در‌ شکم‌مادرش‌فاطمه‌(جَـل‌َّجَلالَـها)حرف‌می‌زد و‌می‌فرمود:‌من‌آن‌تشنه‌ام،‌من‌آن‌بی‌لباسم، من‌آن‌کسی‌هستم‌که‌لگدکوب‌شده‌ام. منابع؛ مراقات‌الایقان،جلد۲،صفحه۵ معالی‌السبطین‌،جلد۱،صفحه۱۱۱ الخرائج،جلد۲،صفحه۸۴۴

صفیه‌دختر‌عبدالمطلب‌(جَـل‌َّجَلالَـهما)گوید: هنگامی‌که‌اباعبدالله‌الحسین(جَـل‌َّجَلالَـه) به‌دنیابیامدند،من‌قابله‌اش‌بودم، رسول‌الله‌(جَـل‌َّجَلالَـه)‌به‌من‌فرمود: عمه‌جان‌بشتاب‌پسرم‌را‌پیش‌من‌بیاور. عرض‌کردم: ای‌رسول‌خدا‌ما‌هنوز‌او‌را‌نشسته‌ایم. فرمودند:ای‌عمه‌آیا‌می‌خواهی‌او‌را‌بشویی؟! به‌راستی‌که‌خداوند‌متعال‌(جَـل‌َّجَلالَـه)خود او‌را‌پاک‌و‌پاکیزه‌خلق‌نموده‌است. منبع؛ مقتل‌الحسین،جلد۱،صفحه۳۳

أنا‌کَلـــبُ‌الحُسَیِنْ⛓ سوم‌شعبان‌ورود‌کاروان‌سیدالشهداء‌ ازسفرمدینه‌به‌مکه‌مکرمه📍 عمان‌ابن‌عبدالله‌از‌غلامان‌سیدالشهداء (جَـل‌َّجَلالَـه)روایت‌میکند: در‌قافله،‌کلبی‌دورادور‌ما‌را‌دنبال‌می‌کرد حضرت‌او‌را‌فراخواندو‌آن‌کلب‌به‌سخن‌آمد: که‌یا‌حسین‌ابن‌علی‌من‌از‌مدینه‌در‌پی‌تو‌هستم‌ مرا‌وا‌می‌گذاری؟ سیدالشهداء‌(جَـل‌َّجَلالَـه)تبسمی‌کردند‌و فرمودند:‌تو‌برای‌ما‌مَثَلِ‌سگ‌اصحاب‌کهفی‌که جویای‌حقیقت‌و‌کمالی. منبع، طویریج‌الحسینیه،جلد‌۲،صفحه۲۰۰

حضرت‌اباالفضل‌العبّاس(جَـل‌َّجَلالَـه)حتى‌ ازهمان‌دوران‌كودكى‌و‌خردسالى‌به‌خاطر‌ رعايت‌ادب‌حضور،‌هيچ‌گاه‌در‌كنار امام‌حسين(جَـل‌َّجَلالَـه)نمى‌نشست‌و هر‌گاه‌كه‌پس‌از‌كسب‌اجازه‌در‌كنار‌حضرت‌ مى‌نشست،‌بسيار‌مودب‌و‌مانندعبدى‌خاضع،‌ دو‌زانو‌در‌برابر‌مولايش‌مى‌نشست. حضرت‌اباالفضل‌العبّاس(جَـل‌َّجَلالَـه)در طول‌مدت‌سی‌وچهارسال‌عمر‌شريف‌شان‌هرگز امام‌حسين‌(جَـل‌َّجَلالَـه)را‌برادر‌خطاب‌نكردند، بلكه‌هميشه‌ايشان‌را‌با‌ القاب‌محترمانه‌و محبت‌آميزى‌مانند‌يا‌سيدى،‌يامولاى،‌يا‌سيدى‌و مولاى،‌يابن‌رسول‌اللّه‌خطاب‌مى‌كردند، اماوای‌از‌روز‌دهم‌محرم در‌آخرين‌ساعت‌عمر‌شريف‌شان‌يعنى‌در لحظه‌شهادت‌صدا‌زد:‌《يااخا‌ادرك‌اخاك》 اى‌برادر،برادرت‌را‌درياب،‌و‌اين‌تعبير‌نيز‌خود به‌خاطر‌ رعايت‌ادب‌و‌محبت‌بود، شايد‌مى‌خواست‌به‌امام‌حسين(جَـل‌َّجَلالَـه) بگويد:‌در‌نزد‌خداى‌تعالى(جَـل‌َّجَلالَـه) شاهد‌باش‌و‌گواهى‌بده‌كه‌برادرت‌رسم‌برادری‌را به‌بهترين‌وجه‌ممكن‌اداءنمود. منبع؛ معالى‌السبطين،جلد۱،ص۴۴۳

مذهب‌و‌دین‌سگان‌را‌شه‌دلخواه‌آمد جــلـو‌ه‌روی‌عـلـی‌حضـرت‌اللّٰــه‌آمد ظهورنورانی‌‌وملکوتی‌حضرت صاحِبُ‌اللواءِلاهُوت‌،خالِقُ‌الناسُوت‌ صاحِب‌ُالجَبَروت،نُقطَة‌دائِرَة‌الوُجُود‌ صِراطِ‌عُیون‌ِالشُهود،مَدَمِّرُ‌الأعداءوالخَناس‌ عِلَّت‌ِالجُنون‌ِالنّاس،إبنُ‌الامیرالمومِنین‌ أبوفاضِل‌مولانا‌ العَبّـاس‌ (عـزّعزّه‌و‌إسـمَه،عَظُمَ‌شَـأنه‌وکُبِرَ‌وَصـفَه) ((چهارم‌شعبان‌سال‌بیست‌وشش‌هـ.قمری)) مدینه‌المنورة📍 منابع؛ العبّاس‌،مقرم،جلد۱،صفحه۱۲۷ حیاةابی‌الفضل‌العباس،جلد۱،صفحه۶۱ نفس‌المهموم،جلد۱،صفحه۲۸۵ اعیان‌الشیعه،‌جلد۷،‌صفحه۴۲۹

بی‌دست‌کربـلاء‌دسـت‌مـر‌ابگیر پس‌از‌این‌که‌امیرالمؤمنین‌(جَـل‌َّجَلالَـه)فرزند‌ خو‌د‌راعباس‌نام‌نهاد،دست‌های‌او‌را‌بوسید‌و اشک‌بر‌صورت‌نازنینش‌جاری‌شد. امّ‌البنین‌(جَـل‌َّجَلالَـها)حیرت‌زده‌پرسید: چرا‌گریه‌می‌کنید؟مگر‌دستان‌فرزندم‌عیبی‌دارد؟ حضرت‌فرمودند:گویی‌هم‌اینک‌می‌بینم‌که‌ این‌دست‌ها‌روز‌عاشورا‌ءدر‌کنار‌شریعه‌ٔفرات، و‌در‌ راه‌یاری‌دین‌خدا‌قطع‌شده‌است. منبع؛ الخصائص‌العباسیه،جلد۱،صفحه۶۴و۷۱

حضرت‌ام‌البنین(جَـل‌َّجَلالَـها)دید امیرالمؤمنین(جَـل‌َّجَلالَـه)در‌برخی‌روزها عباس‌(جَـل‌َّجَلالَـه)را‌روی‌زانوانش‌می‌نشاندو ساعد‌های‌او‌را‌بوسه‌می‌زند‌و‌گریه‌می‌کند حال‌او‌دگرگون‌شد‌چون‌تا‌به‌حال‌ندیده‌بود امیرالمؤمنین(جَـل‌َّجَلالَـه)طفلی‌را‌بگیرد‌و بی‌سبب‌ببوسدوگریه‌کند چون‌امیرالمؤمنین‌(جَـل‌َّجَلالَـه)او‌را‌واقف‌کرد بر‌جریانات‌دست‌عباسش(جَـل‌َّجَلالَـه)‌که‌درراه امام‌حسین‌(جَـل‌َّجَلالَـه)دستانش‌قطع‌می‌شود حضرت‌ام‌البنین‌(جَـل‌َّجَلالَـها)گریه‌کرد‌و با‌او‌در‌گریه‌همکاری‌کردند‌ جز‌اینکه‌امیرالمؤمنین‌(جَـل‌َّجَلالَـه)خبر‌داد به‌جایگاه‌آقا‌ابوالفضل(جَـل‌َّجَلالَـه)نزد‌ خدای‌تعالی‌و‌اینکه‌با‌دو‌بال‌در‌بهشت‌پرواز‌می‌کند پس‌برخاست‌و‌تحمل‌کرد‌بر‌این‌مصیبت. منبع؛ مقتل‌العباس‌مقرم‌،جلد۱،صفحه۱۲۹

منشاءهرنور و استعدادشد رب‌منّان‌حضرت‌سجّـــادشد ظهور‌مقدس‌‌حضرت‌اَبو‌الائمّه‌،سکینةالحِلم‌، روحِ‌جَسَد‌الإمامةِ‌،‌شَمسِ‌الشّهامة‌، مَضمونِ‌کِتابِ‌الإبداعِ‌،‌حَلٍّ‌تَعْمیَة‌الإختِراعِ، خازِنِ‌کُنُوزِالغَیبِ،‌مَطلَعِ‌نورِ‌الإیمانِ‌، کاشِفِ‌مستورِ‌العِرفانِ‌،‌،وتَدِالأوتادِوزَیْنِ‌العبادِ‌ إمام‌العالمین‌و‌مَجمعِ‌البَحرَین، حضرت‌زَیْن‌العابدینَ‌علیِّ‌بن‌الحُسَین (جَـل‌َّجَلالَـه‌وعَمَّ‌نَوالَه‌و‌سُبحان‌َالمُولاو‌بِحَمدِه) ((پنجـم‌شعبـان‌سـی‌‌وهشـت‌هـ.قـمری)) مدینه‌المنورة📍 منابع؛ اصول‌کافی،جلد۱،صفحه۴۶۶؛ الارشاد،جلد۲،صفحه۱۳۷؛ اعلام‌الوری،جلد۱،صفحه۴۸۰ کشف‌الغمه،جلد۲،صفحه۲۸۵ تذکره‌الخواص،جلد۱،صفحه۲۹۱ بحارالانوار،جلد۴۶،صفحه۸

مـواســات🩸 در‌حین‌اینکه‌راوی‌در‌منزل‌امام‌زین‌العابدین (جَـل‌َّجَلالَـه)مشغول‌روضه‌خوانی‌بود‌، حضرت‌تمام‌قد‌ایستادند‌و‌صورت‌مبارک‌خودرا به‌دیوار‌منزل‌کوبیدند،‌به‌نحوی‌که‌بینی‌و‌سر حضرت‌شکاف‌برداشت‌و‌خون‌بر‌صورت‌و محاسن‌ایشان‌جاری‌گشت‌و‌از‌شدت‌حزن‌و گریه‌از‌هوش‌رفتند منابع؛ دار‌السلام،‌جلد‌۲،‌صفحه‌۱۴٨ ‌الموسوعة‌الکبری‌،جلد۲۲،صفحه‌۴۸۱

📍

خدا‌به‌کرب‌وبلا‌از‌شراب‌اطهر‌داد خـدا‌خدایـی‌خود‌بر‌علیِ‌اکبـر‌داد ظهورنورانی‌و‌ملکوتی‌‌شاه‌جوان‌،امام‌جهان سیدالجنان‌قطب‌العرفان‌حضرت‌ابو‌الحسن قلندرلیلا،امــام‌‌معصوم‌‌حضرت‌علی‌بن‌الحسین‌ سیدناعلـی‌اکبـــر(جَـل‌َّجَلالَـه‌وعَـمَّ‌نَوالَـه) ((یـازدهـم‌شعبـان‌سـال‌سی‌وسه‌هجـری‌قمـری)) مدینه‌المنورة📍 منابع؛: مقتل‌الحسین،مقرم،صفحه۲۶۷ الاعلام،جلد۴،صفحه۲۷۷ الارشاد،جلد۲،صفحه۱۳۵ تاریخ الیعقوبی،جلد۲،صفحه۲۴۶و۲۴۷