اما منت در مورد خداوند، در اصطلاح قرآنی به معنی نعمت بخشی است که از آن به "منت فعلی" تعبیر می‌کنند. 🔺منت فعلی یکی از اقسام منت، منت فعلی است که به تحقق إنعام و احسان در خارج به صورت فعلی و حقیقی گفته می‌شود؛ مثل اینکه شخصی بدیگری نعمت زیاد و ارزشمندی بدهد که می‌گویند: فلانی بر فلانی منت گذاشت. لذا این قسم از منت، نه تنها قبیح نیست بلکه پسندیده نیز می‌باشد، و منت‌های خداوند بر بندگان نیز از این قسم می‌باشند: «لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَی الْمُؤْمِنِین...‏» «خداوند بر مؤمنان منت نهاد (نعمت بزرگی بخشید)...» 🔺 منت قولی این نوع منت، به اظهار نمودن نعمت سابق و به رخ کشیدن آن به صورت زبانی اطلاق می‌گردد که از نظر قرآن امری قبیح بوده و از آن نهی شده است؛ زیرا اولاً منافات با اخلاص و تقرب داشته و ثانیاً بندگان در انعام استقلال ندارند؛ بلکه تفضّل و توفیقی است که خداوند به آنان عنایت فرموده و ثالثاً آنچه بخشیده، از خود او نیست، بلکه از آنِ خداست و از سویی موجب تحقیر و شرمندگی طرف مقابل شده و ثواب ان را ضایع می‌کند. در مَثَل گویند: «المنّة تهدم الضّیعة» (منّت خوبی را از بین می‌برد). البته، در یک مورد دارای قبح نبوده و استثنا شده که اگر شخصی به کفران نعمت بپردازد، جهت متوجه کردن او، منت جایز و نیکو می‌گردد. در مَثَل گویند: «اذا کفَرت النّعمة حسُنَت المنّة» (اگر نعمت کفران شود، منت نیکو است‏). منت نهادن با توجه به شرایط افراد، از دلایل خاصی ناشی می‌شود، که برخی از آنها در راستای رشد و عزتمندی انسان است که منت‌های خداوند بر انسانها از این قسم به شمار می‌رود و برخی دیگر در جهت تحقیر انسان‌هاست. در این مقاله به دو مورد اشاره می‌گردد: 🔺 عزت بخشی یکی از اهداف خداوند بر منت نهادن بر بندگانش، عزت دادن به بندگان ضعیف و ذلیل می‌باشد: «وَ نُریدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثین‏»(قصص/5) «ما می‏خواهیم بر مستضعفان زمین منّت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم!» مراد از منت در این آیه شریفه، "منت فعلی خداوند" است که بندگان ضعیف خود را که در دستان ظالمان خوار شده‌اند، به قدرت رسانده و وارث ستمگران نماید. 🔺 تحقیر سرزنش و تحقیر افراد، یکی از دلایل منت نهادن و به رخ کشیدن احسان، در بین انسان‌هاست: «قَالَ أَلَمْ نُرَبِّکَ فِینَا وَلِیدًا وَ لَبِثْتَ فِینَا مِنْ عُمُرِکَ سِنِین‏»(شعراء/18) «(فرعون) گفت: «آیا ما تو را در کودکی در میان خود پرورش ندادیم، و سالهایی از زندگیت را در میان ما نبودی؟!» این سخنان فرعون مصر، در برابر حضرت موسی، نوعی استفهام انکاری است که او برای تحقیر و خوار کردن موسی، بر احسانهای گذشته خود به او تأکید نمود. 🔺یکی از آثار مثبتی که برای "منت فعلی" می‌توان تصور کرد اینست که، با منت نهادن و بخشش بر گناهکاران و حتی دشمنان، می‌توان زمینه را برای رشد و هدایت آنها آماده نمود. قرآن در این رابطه می‌فرماید: «فَإِذا لَقیتُمُ الَّذینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقابِ حَتَّی إِذا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِداءً حَتَّی تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزارَها...»(محمد/4) «و هنگامی که با کافران (جنایت ‏پیشه) در میدان جنگ رو به‌رو شدید، گردن‌هایشان را بزنید، تا به اندازه کافی دشمن را در هم بکوبید؛ در این هنگام اسیران را محکم ببندید؛ سپس یا بر آنان منّت گذارید (و آزادشان کنید) یا در برابر آزادی از آنان فدیه بگیرید، تا جنگ بار سنگین خود را بر زمین نهد...» در این آیه ابتدا سخن از کشتن کفار و اسیر کردن آنهاست، اما بعد از بیان این دستورات الهی، سخن از آزاد سازی به میان آورده، چرا که این امر می‌تواند موجب تغییر در نوع فکر اسراء کفار و گرایش قلوب آنها به سوی اسلام باشد. دستور کشتن مربوط به زمانی است که هنوز جنگ خاتمه نیافته و ادامه دارد، امّا دستور اسیر گرفتن آنها مربوط به بعد از در هم شکستن قطعی دشمن است؛ چون اقدام به اسیر کردن سربازان دشمن، قبل از در هم شکستن آنها، موجب تزلزل سپاه اسلام و باز ماندن از وظیفه اصلی آنها می‌گردد و حکم آزاد سازی اسیران مربوط به زمانی است که جنگ به طور کامل خاتمه یافته است. لذا خداوند دستور می‌دهد تا زمانی که توان مقابله دشمن از بین نرفته و جنگ به طور کامل نخوابیده، باید کشتار و اسارت دشمن تداوم داشته باشد.(تفسیر نمونه/جلد21) کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در تلگرام @qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

#نرم_افزار قصه های کامل قرآن کانال کتابخانه ی مقتل امام حسین ع @zameneashkbook کتابخانه ضامن اشک ایتا @zamenashkbook1

❖﷽❖ #آیات_الولایة #آیات_خاص_در_شان_14_معصوم #تفاسیر_قرآن 📜[٥٩٥]١-عليّ‌ بن إبراهيم،عن أبيه،عن عبد العزيز بن المهتدي،عن عبد اللّه بن جندب أنّه كتب إليه الرّضا عليه السّلام: أمّا بعد فإنّ‌ محمّدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كان أمين اللّه في خلقه فلمّا قبض صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كنّا أهل البيت ورثته،فنحن أمناء اللّه في أرضه،عندنا علم البلايا و المنايا و أنساب العرب و مولد الإسلام و إنّا لنعرف الرّجل إذا رأيناه بحقيقة الإيمان و حقيقة النّفاق و إنّ‌ شيعتنا لمكتوبون بأسمائهم و أسماء آبائهم،أخذ اللّه علينا و عليهم الميثاق،يردون موردنا و يدخلون مدخلنا،ليس على ملّة الإسلام غيرنا و غيرهم نحن النّجباء النّجاة و نحن أفراط‍‌ الأنبياء و نحن أبناء الأوصياء و نحن المخصوصون في كتاب اللّه عزّ و جلّ‌ و نحن أولى النّاس بكتاب اللّه و نحن أولى النّاس برسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و نحن الّذين شرع اللّه لنا دينه فقال في كتابه: شَرَعَ‌ لَكُمْ‌ (يا آل محمّد) مِنَ‌ الدِّينِ‌ ما وَصّى بِهِ‌ نُوحاً (قد وصّانا بما وصّى به نُوحاً)وَ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ‌ (يا محمّد) وَ ما وَصَّيْنا بِهِ‌ إِبْراهِيمَ‌ وَ مُوسى‌ وَ عِيسى‌ (فقد علّمنا و بلّغنا علم ما علمنا و استودعنا علمهم؛نحن ورثة أولي العزم من الرّسل) أَنْ‌ أَقِيمُوا الدِّينَ‌ (يا آل محمّد) وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ‌ (و كونوا على جماعة) كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ‌ (من أشرك بولاية عليّ‌) ما تَدْعُوهُمْ‌ إِلَيْهِ‌ (من ولاية عليّ‌) (إنّ‌) اَللّهُ‌ (يا محمّد) يَهْدِي إِلَيْهِ‌ مَنْ‌ يُنِيبُ‌ من يجيبك إلى ولاية عليّ‌ عليه السّلام. 📝عبد اللّه جندب گفته است:حضرت رضا عليه السّلام به او نوشت:امّا بعد همانا محمّد-درود خداوند بر او و بر خاندانش-امين خداوند در آفريدگانش بود. 🔅و آن‌گاه كه درگذشت ما اهل بيت وارثانش بوديم. 🔅پس ما امينان خداوند در زمينيم. 🔅كه عالم بلايا و مرگ‌ها و نسب‌هاى عرب و جايگاه اسلام[در ميان انسان‌ها] نزد ما است. 🔅و ما هر مردى را ببينيم،حقيقت ايمان و حقيقت نفاق را در او مى‌دانيم. 🔅و شيعيان ما با نام‌هاشان و نام پدرانشان ثبت شده‌اند. 🔅خداوند از ما و از آنان پيمان گرفته است كه در طريق ما رفته،از روش ما پيروى كنند. 🔅جز ما و ايشان كسى بر آيين اسلام نيست. 🔅ماييم والاتباران رهايى‌بخش. 🔅ماييم سبقت‌گيرندگان از پيامبران. 🔅ماييم فرزندان اوصيا. 🔅ماييم ويژگان در كتاب خداى شكوهمند. 🔅ماييم سزاوارترين مردم به كتاب خداوند و به رسول خدا-درود خداوند بر او و بر خاندانش- 🔅و ماييم كسانى كه خداوند دينش را در كتابش براى آنان قرار داد:(آيينى را براى شما(اى خاندان محمّد-درود خدا بر او و بر خاندانش-)مقرّر داشت كه نوح را بدان سفارش كرد. 🔅(ما را به سفارشى كه به نوح كرده بود،سفارش كرد.)و آنچه را به تو(اى محمّد)وحى كرديم و به ابراهيم و موسى و عيسى سفارش كرديم(پس به ما آموخت 🔅 و دانش آن‌چه را آموخت به ما رساند و علم آنان را به ما سپرد؛ 🔅ماييم وارثان فرستادگان اولو العزم) اين است كه اى خاندان محمّد دين را برپا داريد و در آن تفرقه نكنيد.(و يگانه باشيد.) 🔶بر مشركان گران است(آن‌كه به ولايت على عليه السّلام شرك ورزيد)آنچه بدان دعوت مى‌كنيد(كه ولايت على است.) 🔶اى محمّد(همانا)خداوند كسى را كه به سوى او بازگردد هدايت مى‌كند.)[شوری(٤٢):١٣]كسى كه ولايت على عليه السّلام را از تو بپذيرد. 📚 اصول کافی - 1، صفحه 482 @qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

❖﷽❖ #آیات_الولایة #آیات_خاص_در_شان_14_معصوم #تفاسیر_قرآن 📜[٥٧٠]٤-الحسين بن محمّد،عن معلّى بن محمّد،عن محمّد بن أورمة،عن عليّ‌ بن حسّان،عن عبد الرّحمن بن كثير قال: سألت أبا عبد اللّه عليه السّلام عن قول اللّه عزّ و جلّ‌ «أَ لَمْ‌ تَرَ إِلَى الَّذِينَ‌ بَدَّلُوا نِعْمَتَ‌ اللّهِ‌ كُفْراً الآية»قال عنى بها قريشا قاطبة الّذين عادوا رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و نصبوا له الحرب و جحدوا وصيّة وصيّه. 📝عبد الرحمان كثير گفت:از حضرت صادق عليه السّلام از اين سخن خداوند گرامى:(آيا نديدى كسانى را كه نعمت خداوند را به كفران دگرگون كردند...)پرسيدم. فرمودند:مقصود،همۀ قريش است.كسانى كه با رسول خدا-درود خداوند بر او و بر خاندانش-دشمنى كرده،جنگ به پا كردند و وصيّت درباره وصى‌اش را انكار كردند. 📚 اصول کافی - 1، صفحه 468 @qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

" تفسیر صوتی و پی دی اف قرآن کریم استاد قرائتی" 🔹سوره #عبس سوره 80 قرآن کریم #تفسیر_صوتی_قرآن #استاد_قرائتی #تفسیر_نور کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin