هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 238 - مواظبت کنید بر نمازها و نماز میانه و بپای ایستید برای خدا فروت
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
بر نمازها، به‌ويژه بر نماز ميانه، مواظبت كنيد كه مبادا از شما فوت شود يا آداب و شرايط آن رعايت نشود، و فرمان‌هاى خدا را از روى خضوع و با اخلاص انجام دهيد. (238)
پس اگر بيم آن داريد كه نتوانيد همه آداب و شرايط نماز را رعايت كنيد، پياده يا سواره، در حال توقف يا حركت نماز بگزاريد، ولى هنگامى كه ايمن شديد، با برپا داشتن نماز، خدا را ياد كنيد آن‌گونه كه نماز و ساير احكامى را كه نمى‌دانستيد به شما آموخت. (239)
و كسانى از شما كه در آستانه مرگ قرار مى‌گيرند و همسرانى برجاى مى‌گذارند، بايد براى همسرانشان وصيت كنند كه تا يك سال پس از مرگشان آنان را از اموالى كه برجاى مى‌گذارند بهره‌مند سازند، و از خانه‌اى كه در آن سكونت دارند بيرونشان نكنند، ولى اگر خود بيرون رفتند، بر شما (خويشاوندان شوهر) در آن‌چه آن‌ها درباره خود به‌طور پسنديده انجام مى‌دهند گناهى نيست، و خدا مقتدرى حكيم است. (240)
براى همه زنانى كه طلاق داده مى‌شوند، كالايى درخور و شايسته مقرّر گرديده‌است. اين بر عهده شوهران تقواپيشه ثابت شده‌است. (241)
خداوند آيات خود را اين‌گونه براى شما بيان مىكند، باشد كه به خرد دريابيد. (242)
آيا از داستان كسانى كه هزاران نفر بودند و از بيم مرگ از خانه‌هايشان بيرون رفتند آگاه نشده‌اى كه خدا به آنان گفت: بميريد؛ سپس آنان را زنده كرد؟ به راستى كه خدا داراى بخشش است و از فضل خود به آن مردم حيات دوباره بخشيد، ولى بيشتر مردم سپاس‌گزار نعمت‌هاى خدا نيستند. (243)
حيات و نيكبختى شما مؤمنان در جهاد است، پس در راه خدا پيكار كنيد و بدانيد كه خدا سخنان شما را مى‌شنود و از راز دلها خبر دارد. (244)
كيست آن‌كس كه با پرداخت هزينه جهاد وامى نيكو به خدا دهد؟ هركس چنين كند، خدا آن را براى او چندين برابر مىكند، و خداست كه از اموال شما مى‌كاهد، و هموست كه آن را گسترش مى‌دهد و بر آن مى‌افزايد، و شما به سوى او بازگردانده مى‌شويد تا پاداش وامى را كه به او داده‌ايد دريافت كنيد. (245)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 246 - آیا ننگری بدان گروه از بنی‌اسرائیل پس از موسی هنگامی که گفتند
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
آيا از داستان آن سران بنى اسرائيل كه پس از موسى بودند آگاه نشده‌اى آن‌گاه كه به پيامبرى از خودشان گفتند: براى ما فرمانروايى بگمار، كه اگر ما فرمانروايى داشته باشيم تحت فرمان او در راه خدا مى‌جنگيم. گفت: اگر پيكار در راه خدا بر شما مقرّر شود، آيا تصور مى‌كنيد كه پيكار نكنيد؟ گفتند: ما را چه دليلى است كه در راه خدا پيكار نكنيم، در حالى‌كه بر اثر سلطه دشمن از بهره‌مندى از شهرها و پسرانمان بازداشته شده‌ايم؟ ولى هنگامى كه جنگ در راه خدا بر آنان نوشته شد، جز اندكى از آنان همه روى برتافتند و ستمكار شدند، و خدا به ستمكاران داناست. (246)
و پيامبرشان به آنان گفت: خداوند طالوت را براى شما به فرمانروايى برانگيخته‌است. گفتند: چگونه او را بر ما فرمانروايى باشد؟ در حالى كه ما به فرمانروايى از او سزاوارتريم، زيرا حكومت بر بنى اسرائيل در اختيار نياكان ما بوده‌است. علاوه بر اين او از گشايش مالى برخوردار نيست. پيامبرشان گفت: به يقين خدا او را برگزيده و بر شما برترى داده، و او را در دانش اداره امور و نيروى بدنى فزونى بخشيده‌است، و خدا فرمانروايى خود را به هر كه بخواهد عطا مىكند، و خدا داراى بخششى گسترده است و مى‌داند چه كسى درخور بخشش است. (247)
پيامبرشان به آنان گفت: نشانه الهى بودن فرمانروايى او اين است كه آن صندوق معهود- كه فرشتگان آن را حمل مى‌كنند- به سوى شما خواهد آمد؛ صندوقى كه در آن آرامشى است از جانب پروردگارتان و يادگارى از آن‌چه موسى و هارون و خاندانشان بر جاى نهاده‌اند. اگر مؤمن باشيد، قطعا در آمدن آن صندوق، براى شما نشانه‌اى بر درستى فرمانروايى اوست. (248)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 249 - و هنگامی که سان داد و براند طالوت سپاه را گفت هرآینه خداوند اس
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و هنگامى كه طالوت با سپاهيان خود از شهر فاصله گرفت، گفت: خداوند شما را به وسيله نهرى خواهد آزمود. هركس از آن بياشامد از سپاهيان من نيست، و هركس از آن نچشد از سپاهيان من است، مگر كسى كه مشتى آب به دست خود برگيرد و بنوشد، كه من او را از سپاهيان جدا نمى‌كنم، هرچند او را از خود نمى‌دانم. پس وقتى به آن نهر رسيدند، جز اندكى از ايشان از آن آشاميدند. و هنگامى كه طالوت و كسانى كه ايمان داشتند و با او بودند، از نهر آب گذشتند، گفتند: ما امروز در برابر جالوت و لشكريانش تاب و توانى نداريم. و آنان كه بر اين باور بودند كه به ديدار خدا خواهند رفت، در پاسخ گفتند: چه بسيار گروهى اندك كه به اذن خدا بر گروهى بسيار پيروز شده‌اند، و خدا با صبرپيشگان است. (249)
و چون با جالوت و سپاهيان او روبه‌رو شدند، گفتند: پروردگارا، بر ما صبرى فراوان فروريز، و گام‌هايمان را استوار دار، و ما را بر اين مردم كفرپيشه پيروز گردان. (250)
پس به اذن خدا آنان را شكست دادند و داود جالوت را كشت و خداوند به او فرمانروايى و حكمت (دانش معارف و احكام دين) داد، و از آن‌چه مى‌خواست به او آموخت. و اگر خدا غريزه دفاع را در انسانها ننهاده بود و به اين وسيله تجاوز برخى از مردم را با برخى ديگر دفع نكرده بود سراسر روى زمين را تباهى فراگرفته بود، ولى خدا صاحب تفضّل است و جهانيان را از فضل خود بهره‌مند مى‌سازد. (251)
اين‌ها آيات خداست كه ما آن‌ها را به حق بر تو تلاوت مى‌كنيم، و به راستى كه تو از فرستادگانى. (252)