هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 246 - آیا ننگری بدان گروه از بنی‌اسرائیل پس از موسی هنگامی که گفتند
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
آيا از داستان آن سران بنى اسرائيل كه پس از موسى بودند آگاه نشده‌اى آن‌گاه كه به پيامبرى از خودشان گفتند: براى ما فرمانروايى بگمار، كه اگر ما فرمانروايى داشته باشيم تحت فرمان او در راه خدا مى‌جنگيم. گفت: اگر پيكار در راه خدا بر شما مقرّر شود، آيا تصور مى‌كنيد كه پيكار نكنيد؟ گفتند: ما را چه دليلى است كه در راه خدا پيكار نكنيم، در حالى‌كه بر اثر سلطه دشمن از بهره‌مندى از شهرها و پسرانمان بازداشته شده‌ايم؟ ولى هنگامى كه جنگ در راه خدا بر آنان نوشته شد، جز اندكى از آنان همه روى برتافتند و ستمكار شدند، و خدا به ستمكاران داناست. (246)
و پيامبرشان به آنان گفت: خداوند طالوت را براى شما به فرمانروايى برانگيخته‌است. گفتند: چگونه او را بر ما فرمانروايى باشد؟ در حالى كه ما به فرمانروايى از او سزاوارتريم، زيرا حكومت بر بنى اسرائيل در اختيار نياكان ما بوده‌است. علاوه بر اين او از گشايش مالى برخوردار نيست. پيامبرشان گفت: به يقين خدا او را برگزيده و بر شما برترى داده، و او را در دانش اداره امور و نيروى بدنى فزونى بخشيده‌است، و خدا فرمانروايى خود را به هر كه بخواهد عطا مى‌كند، و خدا داراى بخششى گسترده است و مىداند چه كسى درخور بخشش است. (247)
پيامبرشان به آنان گفت: نشانه الهى بودن فرمانروايى او اين است كه آن صندوق معهود- كه فرشتگان آن را حمل مى‌كنند- به سوى شما خواهد آمد؛ صندوقى كه در آن آرامشى است از جانب پروردگارتان و يادگارى از آنچه موسى و هارون و خاندانشان بر جاى نهاده‌اند. اگر مؤمن باشيد، قطعا در آمدن آن صندوق، براى شما نشانه‌اى بر درستى فرمانروايى اوست. (248)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 249 - و هنگامی که سان داد و براند طالوت سپاه را گفت هرآینه خداوند اس
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و هنگامى كه طالوت با سپاهيان خود از شهر فاصله گرفت، گفت: خداوند شما را به وسيله نهرى خواهد آزمود. هركس از آن بياشامد از سپاهيان من نيست، و هركس از آن نچشد از سپاهيان من است، مگر كسى كه مشتى آب به دست خود برگيرد و بنوشد، كه من او را از سپاهيان جدا نمى‌كنم، هرچند او را از خود نمى‌دانم. پس وقتى به آن نهر رسيدند، جز اندكى از ايشان از آن آشاميدند. و هنگامى كه طالوت و كسانى كه ايمان داشتند و با او بودند، از نهر آب گذشتند، گفتند: ما امروز در برابر جالوت و لشكريانش تاب و توانى نداريم. و آنان كه بر اين باور بودند كه به ديدار خدا خواهند رفت، در پاسخ گفتند: چه بسيار گروهى اندك كه به اذن خدا بر گروهى بسيار پيروز شده‌اند، و خدا با صبرپيشگان است. (249)
و چون با جالوت و سپاهيان او روبه‌رو شدند، گفتند: پروردگارا، بر ما صبرى فراوان فروريز، و گام‌هايمان را استوار دار، و ما را بر اين مردم كفرپيشه پيروز گردان. (250)
پس به اذن خدا آنان را شكست دادند و داود جالوت را كشت و خداوند به او فرمانروايى و حكمت (دانش معارف و احكام دين) داد، و از آنچه مى‌خواست به او آموخت. و اگر خدا غريزه دفاع را در انسانها ننهاده بود و به اين وسيله تجاوز برخى از مردم را با برخى ديگر دفع نكرده بود سراسر روى زمين را تباهى فراگرفته بود، ولى خدا صاحب تفضّل است و جهانيان را از فضل خود بهره‌مند مى‌سازد. (251)
اين‌ها آيات خداست كه ما آنها را به حق بر تو تلاوت مى‌كنيم، و به راستى كه تو از فرستادگانى. (252)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 253 - اینک پیمبران برتری دادیم بعضیشان را بر بعضی از آنان است آنکه س
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
اينان همان پيامبران بلندمرتبه‌اى هستند كه برخى‌شان را بر برخى ديگر برترى داديم. از ميان آنان كسى است كه خدا با او سخن گفت و برخى از آنها را به چندين درجه بالا برد، و به عيسى پسر مريم معجزاتى روشن و روشن‌گر داديم و او را به وسيله «روح القدس» تأييد نموديم. و اگر خدا مى‌خواست، كسانىكه پس از آنان بودند، بعد از آنكه دلايلى روشن برايشان آمد، به جنگ با يكديگر برنمى‌خاستند، ولى خود اختلاف كردند؛ از ميان آنان كسانى ايمان آوردند و كسانى كافر شدند. و اگر خدا مى‌خواست، با وجود اختلافاتى كه ميانشان وجود داشت، با يكديگر نمى‌جنگيدند، ولى خدا آنچه را بخواهد انجام مىدهد، و او خواسته است كه امور جهان براساس علل و اسباب جارى پديد آيد. (253)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از آنچه به شما ارزانى داشته‌ايم انفاق كنيد، پيش از آنكه روزى بيايد كه در آن نه داد و ستدى هست و نه دوستى و نه شفاعتى. و كسانى كه با ترك انفاق به كفر روى مى‌آورند سخت ستمكارند. (254)
تنها خدا- كه هيچ معبودى جز او شايسته پرستش نيست- زنده و برپادارنده هستى است؛ نه خوابى سبك او را فرا مىگيرد و نه خوابى سنگين كه از اداره امور جهان بازماند. آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است از آن اوست و اسباب و علل همه از او فرمان مى‌گيرند. كيست آنكه جز به اذن او نزد وى شفاعت كند؟ و انجام كارى را سبب شود آنچه را كه پيش روى شفاعتگران است و از آن آگاهند و آنچه را كه در پى دارند و از آنان نهان است، همه را مىداند؛ و آنها به چيزى از دانش او- جز آنچه برايشان خواسته است- احاطه ندارند. قلمرو فرمانروايى‌اش آسمان‌ها و زمين را فراگرفته است، و نگهدارى آن دو بر او دشوار نيست، و اوست بلندمرتبه و بزرگ. (255)
در گرايش مردم به دين اجبارى نيست، زيرا راه درست به خوبى از راه نادرست مشخص شده‌است. پس هركس به طاغوت‌ها كافر شود و به خدا ايمان بياورد، قطعا به استوارترين دستاويز كه براى آن گسستنى نيست چنگ زده‌است، و خدا شنونده گفتار مردم و آگاه از كفر و ايمان آن‌هاست. (256)