«ألَّذی فَطَرَ السَّماواتِ وَ ألاَرضَ» شاید یعنی مُبدع و مخترعی که همهی کارهایش نو است.حرفها و ادّعاهای دیگران، کهنه است، بقیه ادایش را در میآورند. میخواهند توجهم را جلب کنند، نمرودها و نمرودیّت از یک طرف، فرعونها و فرعونیّت از طرف دیگر و ...، باید به سمت پدیدآورنده و صاحب امتیاز اصلی بروم.
#قرآن
#حضرت_ابراهیم
#ابراهیم_سرمشقِخوب
برپا کننده دین باید از دنیا دل بِکَند، ولو شده در محلی که تجملات نباشد زندگی کند. اول هم باید ستون خیمه دین، نماز برپا شود.
رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ ... (۳۷ ابراهیم)
من فرزندانم را در سرزمین بیآب و علفی...ساکن کردم تا نماز را برپا کنند.
#قرآن
#حضرت_ابراهیم
#ابراهیم_سرمشقِخوب
دستی که بُتشکن باشد، دست است. چشمی که مانند چشم ابراهیم علیهالسلام، بتواند ملکوت و حقایق عالم را ببیند، چشم است.
و به خاطر بیاور بندگان ما ابراهیم و اسحاق و یعقوب را، صاحبان دستها(ی نیرومند) و چشمها(ی) بینا! (۴۵ ص)
#قرآن
#حضرت_ابراهیم
#ابراهیم_سرمشقِخوب
فرزندم! با قرآن این بزرگ کتاب معرفت آشنا شو اگر چه با #قرائت_آن؛ و #راهی از آن به سوی #محبوب باز کن، و تصور نکن که قرائت، بدون معرفت اثری ندارد؛ که این #وسوسهی_شیطان است.
#قرآن
#نامه_محبوب
#قرآن_و_بزرگان
#بزرگ_کتاب_معرفت
فرق ابراهیم علیهالسلام با دیگران در این است که او خانهاش را از یاد نبرده و «آدرس خانهاش» را بلد است. دیگران مسافرخانه را به جای خانه گرفتهاند. خانهی آدم، قفس و باغی که چند روزی، برایش از بدن و دنیا ساختهاند، نیست.
آدرس را بلد باشیم، خالص میشویم؛ از هر تعلقی آزاد.
ما آنان (ابراهیم، اسحاق و یعقوب) را با موهبت ويژهاى - كه يادآورى آن سراى بود - خالص گردانيديم. (۴۶ ص)
#قرآن
#حضرت_ابراهیم
#ابراهیم_سرمشقِخوب
خدا برای کسی که ناچار باشد، و خودش در ایجاد شرایط مقصر نباشد، آمرزنده و مهربان است. مسلمانانی که در تشکیل دولت واحد اسلامی، در سرتاسر دنیا طبق آموزههای قرآن و امام معصوم، از اول تا امروز، کوتاهی کرده و تاخیر انداختهاند، دچار گناهیاند که خدا نسبت به آن آمرزنده و مهربان نخواهد بود. همانطور که با مسلمانان و بیعتکنندگان سقیفه، مهربان نخواهد بود.
2.98M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
«بذار مثه مور و ملخ زیاد بشن، مام خدایی داریم»
الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَانًا وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ
💌 همان كسانى كه مردم به ايشان گفتند: «مردم براى [جنگ با] شما جمع شدهاند؛ پس، از آنها بترسيد.» و[لى اين سخن] بر ايمانشان افزود و گفتند: «خدا ما را بس است و نيكو حمايتگرى است.» (۱۷۳ آلعمران)