قسمت هفتم❤️ از همان اول صبح با هر چیزی که تصورش را بکنی زهرا بانو را دیدم که روی سرم می ایستاد و مرا بیدار می کرد نان بربری... کارد پنیرخوری... کفگیرملاقه... حتی با دسته ی جارو برقی اما من دوست نداشتم از تختم جدا شوم. اواخر شهریور بود و هوا حسابی خنک شده بود. بخصوص اوایل صبح که از سرما پتو را دور خودم می پیچیدم. حس لذتبخشی بود. بالاخره با هزار ترفند و توپ و تشر زهرا بانو، دل کندم و بلند شدم. هنوز درست و حسابی دست و رویم را خشک نکرده بودم که دستمال گردگیری توی دستم جای گرفت. همیشه اینطور بود. کافی بود مهمان به منزل ما بیاید کل خانه را پوست می کَند بسکه گردگیری می کرد و جارو و بشوربساب. حالا که بحث خاستگار بود و همین امر بیشتر او را حساس می کرد. بهتر بود برای آرامش خودم هم که شده بی چون و چرا اوامرش را اطاعت کنم. نزدیک ناهار بود و من هنوز صبحانه هم نخورده بودم. البته زهرا بانو مجال نمی داد. بابا از بیرون ناهار آورده بود که گرما و بوی غذا فضای خانه را دم کرده و داغ نکند. به هزار بدبختی و التماس ناهار خوردیم و بقیه ی کارها ماند برای بعد از ناهار. ساعت از 21 گذشته بود که زنگ را فشردند. چادر رنگی ام را روی سرم مرتب کردم و منتظر ایستادم. بلوز و دامن بنفش رنگی پوشیده بودم و روسری لیمویی رنگی که خیلی هم به چهره ی ساده ام می آمد. به اصرار زهرا بانو کمی کرم زده بودم و رژ لب کمرنگ را از همان لحظه، آنقدر خورده بودم که اثری از آن نمانده بود. صالح با شرم همیشگی به همراه پدرش و سلما وارد شد و دسته گلی از نرگس و رز به دستم داد و بدون اینکه سرش را بلند کند با آنها همراه شد. من هم دسته گل را به آشپزخانه بردم و توی گلدانی که از قبل آماده کرده بودم، گذاشتم. کت و شلوار سورمه ای و پیراهن آبی کمرنگ، چهره و قیافه ای متفاوت از بقیه ی ایام به او داده بود. ریشش آنکادر شده بود و بوی عطر ملایمی فضا را گرفته بود. با صدای زهرا بانو سینی چای را در دست گرفتم و رفتم. حتی لحظه ی برداشتن چای سرش را بلند نکرد. حرصم گرفته بود. خواستم دوباره به آشپزخانه بروم که به دستور زهرا بانو توی مبل فرو رفتم و چادرم را محکم به خودم پیچیدم. ــ بشین دخترم... سلما هم جدی بود. سعی می کرد با من رودررو نشود چون قطعا خنده مان می گرفت. مقدمات گفتگو سپری شد و پدر درمورد شغل صالح پرسید. صالح با دستمال عرق پیشانی اش را خشک کرد و گفت: ــ والا ما که توی سپاه خدمت می کنیم و خودتون بهتر شرایط رو می دونید پدرم گفت: ــ ماموریتتون زیاده؟ البته برون مرزی... ــ بستگی داره. فقط اینو بگم که هر جا لازم باشه بی شک میرم حتما. چی بهتر از دفاع؟! پدرم لبخندی زد و سکوت کرد اما زهرا بانو درست مثل دیشب پکر شد. آقای صبوری گفت: ــ دخترم... مهدیه جان... نظر شما چیه؟ صورتم گل انداخت. نمی توانستم چیزی بگویم آن هم جلوی این جمع؟!! ــ والا چی بگم؟؟!! سلما به فریادم رسید و گفت: ــ آقا جون اجازه بدید این مسئله رو بین خودشون حل کنند. اگه پدر و مادر مهدیه اجازه میدن که برن حرفاشونو بزنن. پدرم اجازه را صادر کرد و من و صالح به اتاق من رفتیم و به خواست او درب را نیمه باز گذاشتم. "واقعا که... خودم باز می گذاشتم احتیاجی به تذکر جنابتون نبود" ادامه دارد... 💚🌻

قسمت هشتم❤️ سکوت را صالح شکست. ــ نمی خواید سوال آقاجونم رو جواب بدید؟ ــ بله؟؟؟!!! لبخندی زد و گفت: ــ شما مشکلی با شغل من ندارید؟ ــ نه... از جواب سریعم خنده اش گرفت. خودم را جمع کردم و گفتم: ــ البته که سخته اما... خودم عضو بسیجم و برای شغل شما ارزش قائلم. فقط... سرش را بلند کرد و لحظه ای چهره ام را از نظر گذراند. لبخندی زد و نگاهش را به زمین دوخت و گفت: ــ بفرمایید. هر چی توی دلتونه بگید ــ خب... من می خوام بدونم چرا منو انتخاب کردید برای ازدواج؟! ــ خب... ملاک هایی که من برای همسر آیندم داشتم تو وجود شما دیدم. ــ مثلا چی؟ ــ حجابتون. حیا و عفتتون. خانواده تون. از همه مهمتر اخلاق اجتماعیتون. خیلی وقتا من شما رو تعقیب می کردم و از بچه های بسیج برادران هم تحقیق کردم هیچ خطایی از شما ندیدم. سلما هم در شناخت شما بی تاثیر نبوده با چشمان متعجبم گفتم: ــ تعقیب می کردین؟!! سری تکان داد و گفت: ــ خدا منو ببخشه. نیتم خیر بود بخدا چادرم را جلو کشیدم و گفتم: ــ باید منم ببخشم. خندید و گفت: ــ دین و بخشش شما که روز به روز داره به گردنم سنگین تر میشه مهدیه خانوم اینم روی بقیه ش. خنده ام گرفت و گفتم: ــ اون مورد که حلالتون کردم. منم بودم ماشینارو اشتباه می گرفتم این موردم که به قول خودتون نیتتون خیر بوده پس دینی به گردنتون نیست. حلال... دستی به گردنش کشید و نفس اش را حبس شده رها کرد. ــ شما شرطی برای من ندارید؟ نمی دانستم. واقعا نمی دانستم. فقط از این مطمئن بودم که دوستش دارم. ــ اگه اجازه بدید از طریق خانواده م بهتون جواب قطعی رو میدم. فقط تا آخر هفته بهم فرصت بدید فکر کنم. از اتاق که بیرون آمدیم و پذیرایی شدند مراسم خاستگاری تمام شد. خسته بودم. بدون اینکه حتی روسری را از سرم در بیاورم خوابم برد. ادامه دارد... 💚🌻

یاد کنید درهم کوبنده لذات را و تیره و تلخ کننده شهوات را «مرگ» شاید با این محفل یکم بترسید ولی هر چند از گاهی نیاز به این داری که یکی بهت یه تلنگری بزنه! تا یکم به خودت بیای و بدونی که قراره آخرش به کجا بری... درگیر هر گناهی که هستی خواهشاً ،خودت رو برسون پای این محفل! «واجبه بر تو یاد مرگ رو زنده نگه داری»

بسم الله نثار شهیده زینب کمایی؛ صلوات نثار شهیده نسرین افضل؛صلوات

خیلی وقت بود که میخواستم یه محفل کامل و جامع در مورد یاد مرگ بزارم خیلی شنیدم،خوندم،دیدم تا اینکه رسیدم به چیزی که انتظارش رو میکشیدم

رفقا پنج شنبه ها برید این قبر های خالی رو نگاه کنید قدم بزنید بگید من قراره جام اینجا باشه قراره همین جا شبا بخوابی!!

برید قبرستون ببینید مرده هارو زمانی که غسل میدن! برید اونایی که خانواده هاشون اجازه میدن غسل مرده رو نگاه کنید خیلی مستحبه که هم خودت بشوری و هم دفن کنی!

اصلا یه خاکسپاری برید زمانی که مرده رو تو قبر میزارن رو حتما مشاهده کنید! بهتون قول شرف میدم تا یک ماه ری استارته ری استارتید! انگار تازه تنظیم کارخونه کردن شمارو!

اصلا به خودت اجازه نمیدی گناه کنی!

یه جا خوندم که امام سجاد نگین انگشترشون موت بود موت=مرگ که هر بار من این انگشتر رو ببینم یاد مرگ بی افتم

یه رفیقی دارم رفته عکس قبرهای خالی قبرستون رو زده تو اتاقش که یادش نره!

میدونید مشکل اصلی یهودی ها چیه؟ قرآن میگه سوره جمعه؛ که اینا مرگ از یادشون رفته! اصلا آدم چموشی میکنه وقتی مرگ از یادش بره

هر گند و کثافت کاری باشه انجام میدن! میگن هر چی هست تو همین دنیاست! آخرتی وجود نداره!

جامعه غرب رو میبینید ک روز به روز داره فساد های بیشتری توش رخ میده...

از کُشت و کشتار صهیونیست ها تا فساد های جنسی و...

مولا علی فرمود؛ یاد کنید در هم کوبنده لذات را و تیره و تلخ کننده شهوات را و دعوت کننده جدایی ها را

یعنی چی ؟ یعنی مرگ

اگه میخوای گناه نکنی هر لحظه ای که شیطون اومد سراغت یاد مرگ کن زیاد یاد مرگ کن!

یاد اون لحظه ای آخرین سنگ لحد رو روی قبرت میزارن!

یاد اون لحظه ای که فرشته نکیر و منکر میان برا پرسیدن پیغمبر و امام و دینت!

میگن زمانی که این دو فرشته میان زبون آدم قفل میکنه از ترس از وحشت!