✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#حی_علی_العزا»        روز سه‌شنبه، ١۴٠٢/٠۴/٢٧ ✍️ مناسبت روز: امشب اولین شب ماه #محرم، ماه حزن و اندوه آل‌محمد (ص) است، که همه‌ی اولیاء و انبیاء و ملائکه و شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) در سراسر عالم محزونند؛ و طبق روایات از امشب دیگر لبخندی بر لب ائمه اطهار (ع) دیده نمی‌شد و حزن و اندوه، آن ذوات مقدس را فرا می‌گرفت و اهل آسمان نیز از امشب محزون و عزادارند؛ چنانچه در روایت آمده که شخصی از امام صادق (ع) سوال کرد که وقتی فردی از دنیا می‌رود، بازماندگان بعد از مرگ او، برایش مجلس #عزا برپا می‌کنند، ولی شما و شیعیانتان شب اول ماه محرم که می‌رسد، مجالس عزا برای سید الشهداء (ع) برپا می‌کنید؛ در حالی که حضرت را در دهم محرم به شهادت رسانده‌اند؟ امام صادق (ع) در جواب او فرمودند: «وقتی هلال ماه محرم می‌رسد، ملائکه، پیراهن پاره پاره و غرق به خون سید الشهداء (ع) را در آسمان منتشر (آویزان) و ظاهر می‌کنند، پس ما و شیعیانمان آن را با چشم دل می‌بینیم و اشکمان جاری می‌شود» (الخصائص الزینبیه، خصیصه ١٩؛ ثمرات الأعواد، ص ۳۶) در روایتی دیگر نیز، امام رضا (ع) فرمودند: «زمانی که #ماه_محرم می‌رسید، پدرم (موسی بن جعفر) را کسی­ خندان نمی‌دید و پیوسته محزون بودند تا اینکه ده روز سپری می‌شد و زمانی که روز عاشورا می‌رسید، آن روز، روز مصیبت و گریه ایشان بود و می‌فرمودند: این همان روزی است که جدم حسین (ع) در آن کشته شده است» (امالی صدوق، مجلس ٢٩) همچنین مورخین آورده‌اند که امام رضا (ع) در #دهۀ_اول_محرم، همه ساله، مجلس عزا برپا می‌کردند و در مجلس، خودشان شخصاً شرکت نموده و می‌فرمودند برای زن‌ها پرده‌ای آویزان کنند تا مخّدرات پشت پرده بنشینند... و به مداحان و شعراء می‌گفتند: برای جدّم حسین (ع) بخوانید و همه گریه می‌کردند؛ و نیز می‌فرمودند: «همانا روز شهادت #حسین (ع)، پلک چشم ما را مجروح کرد، و اشک‌های ما را روان ساخت، و عزیز ما را در زمین کربلا زمین‌گیر کرد، و محنت و بلا را برای ما تا روز قیامت به ارث گذارد، پس باید بر مثل حسین (ع) ‌گریه کنندگان بگریند، زیرا گریه بر ایشان، گناهان بزرگ را از بین می‌برد» (همان) در روایت دیگری نیز شیخ صدوق (ره) در امالی نقل می‌کند که: در روز اول ماه محرم «ریّان بن شبیب» خدمت امام رضا (ع) رسید؛ حضرت به او فرمودند: ای پسر شبیب! «إن کنت باکیاً لشیء فابک للحسین بن علی بن ابیطالب علیه السلام... »: «اگرخواستی بر چیزی گریه کنی بر حسین بن علی (ع) گریه کن، چه اینکه آن حضرت را کشتند، همانطوری که گوسفندان را ذبح می‌کنند؛ و با آن حضرت، هجده نفر از اهل‌بیت ایشان نیز کشته شدند که روی­ زمین شبیه و نظیری نداشتند؛ پس زمین و آسمان‌های هفتگانه در شهادت آن حضرت گریستند و چهار هزار ملک در روز عاشورا برای نصرت آن حضرت آمدند و دیدند که حضرت شهید شده‌اند، به همین خاطر، پریشان و غبارآلود در کنار قبر مطهر آن حضرت آماده هستند، تا حضرت قائم (عج) ظهور کنند و آنها از یاران ایشان باشند و شعارشان «#یالثارات_الحسین» است...؛ ای پسر شبیب! اگر دوست داری که با ما در درجات عالی بهشت باشی، برای حزن ما محزون باش و در شادی ما شادباش، و بر تو باد به ولایت و دوستی ما، و بدان که اگر کسی چیزی را (در دنیا) دوست داشته باشد، خداوند متعال او را (در آخرت) با همان محشور می‌نماید...» (بحارالانوار، ج۹۸، ص۱۰۲؛ امالی صدوق، مجلس ٢٩؛ و عیون اخبار الرضا، ج۱، ص۲۳۳) ✍️ لذا شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) همه ساله، مجالس عزاداری خود را از شب اول محرم آغاز کرده و از این فرصت ویژه برای عزاداری و تبیین احکام دین و معارف اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، و اهداف عالی قیام حضرت سید الشهداء (ع) و فلسفه سوگواری برای آن حضرت بهره‌برداری لازم می‌نمایند. 👈 و سخن امروز را با دو بیت شعر از ژولیده نیشابوری به پایان می‌بریم: عالم همه مست‌از گل‌رخسار حسین‌است ذرات جهان در عجب از کار حسین است دانی که‌چرا خانه حق گشته سیه ‌پوش؟ زیرا که خدای تو عزادار حسین است... أَللّهُمَّ ارْزُقْنی شَفاعَةَ الْحُسَیْنِ یَومَ الْوُرُودِ https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز اول ‌#محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓استفاده از طبل و سنج و شیپور و همچنین زنجیرهایی که دارای تیغ هستند در مجالس و دسته‏های عزاداری چه حکمی دارد؟ ✅ اگر استفاده از زنجيرهای مزبور موجب وهن مذهب در برابر مردم شود و يا باعث ضرر بدنی قابل توجهی گردد، جايز نيست؛ ولی استفاده از شيپور و طبل و سنج به نحو متعارف اشکال ندارد. ❓استفاده از عَلَم در مراسم عزاداری سیدالشهداء (علیه‌السلام) با قرار دادن آن در مجلس عزا یا حمل آن در دسته عزاداری چه حکمی دارد؟ ✅ فی‌نفسه اشکال ندارد ولی نبايد اين امور جزء دين شمرده شوند. ❓در بعضی از مساجد در ایام عزاداری از عَلَم‏های متعددی استفاده می‏شود که دارای تزئینات زیاد و گرانبهایی است و گاهی موجب سؤال متدینین از اصل فلسفه آنها می‏گردد و در برنامه‏های تبلیغی خلل ایجاد می‏کند و حتّی با اهداف مقدس مسجد تعارض دارد، حکم شرعی در این رابطه چیست؟ ✅ اگر قرار دادن آنها در مسجد با شئونات عرفی مسجد منافات داشته باشد و يا برای نمازگزاران مزاحمت ايجاد کند، اشکال دارد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «چرایی حضور زنان و کودکان در کاروان حسینی»        روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠۴/٢٨ ✍️ مناسبت روز: امروز اولین روز از ماه خون و قیام، ماه #محرم الحرام است که طبق تاریخ، سپاه حُر با حدود هزار سواره نظام از طرف ابن زیاد ملعون راه را بر کاروان حسینی بست و از این روز سختی و مصائب اهل‌بیت امام آغاز شد و روز به روز کار بر آنها سخت‌تر شد تا بالاخره در روز عاشورا پس از شهادت تمامی لشگر حسینی، خیام اهل‌بیت را آتش زدند و زنان و کودکان وحشت‌زده را غارت کرده و به اسارت بردند... (وقایع‌الایام شیخ عباس قمی"ره") ❓لذا یکی از سؤالات و شبهات مطرح شده درباره قیام عاشورا این است که با عنایت به این‌که شیعیان معتقدند که امام حسين (ع) علم غیب داشته‌اند و می‌دانستند که خانواده گرامیشان به سختی‌ و اسارت دچار می‌گردند، چرا زنان و کودکان را به همراه آوردند؟! ✅ در جواب به این پرسش، توجه شما را به چند نکته جلب می‌نمائیم: 1️⃣ اولاً باید بدانیم که بين بردن اهل بيت امام حسين(ع) به سمت کوفه، و علم غيب امام، منافاتی وجود ندارد؛ زيرا ائمه اطهار (ع) در امور فردی، و بسیاری از امور سياسی و اجتماعی از علم غيب بهره نمی‌گرفتند، چراکه اگر چنين بود، بسیاری از کردار آنها، نمی‌توانست دارای فضیلت بالایی باشد؛ و همچنین رفتار و زندگی آنان نمی‌توانست الگو برای عموم مردم باشد؛ لذا باید گفت که امام حسين(ع) موظف بودند که بر اساس امور ظاهری عمل نمایند و طبق هزاران دعوت‌نامه از طرف کوفیان و همچنین تأیید حضرت مسلم (ع) سفیر امام در کوفه، همه‌چیز برای حضور حضرت به همراه اهل‌بیت ایشان در کوفه، کاملاً مهیا بوده است؛ 2️⃣ ثانیاً بر فرض استفاده امام از علم غیب، باید بدانیم که اولیای الهی، مأمور به تکلیفند؛ و در صورتی که بردن اهل‌بيت (ع) به سوی کوفه، وظیفه و تکلیف الهی بوده باشد که طبق برخی از روایات چنین است، مسلماً امام، چیزی جز رضايت و اراده خداوند را طلب نمی‌کنند؛ البته قطعاً هیچ عمل و دستوری از جانب خداوند حکیم، بی‌حکمت صادر نمی‌شود؛ لذا قطعاً در بردن زنان و فرزندان امام به سمت کوفه نیز مصالح مهمی وجود داشته که علم به آن، نزد خداوند و امام معصومش محفوظ است؛ اما در حد درک بشری، علماء به برخی از این مصالح اشاره نمود: ⬅️ «پيام رسانی قیام حسینی»: انقلاب عاشورا را باید به دو بخش اصلی تقسیم کرد، که بخش اول آن، تا عصر عاشورا و به رهبرى شخص امام حسین (ع) بود؛ و بخش دوم قیام، پس از آن و با حضور و اسارت اهل‌بیت امام، شکل گرفت که رهبری این بخش از قیام را امام سجاد(ع) و حضرت زينب(س) به‌عهده داشتند؛ چنانچه اگر نبود سخنان آتشين حضرت زینب (س)، و روشنگرى‏هاى حضرت زین‌العابدین (ع) در کوفه و شام، و مظلومیت زنان و کودکان در طول مسیر اسارت، قطعاً پيام انقلاب بزرگ حسینی بی‌اثر و یا حداقل کم‌اثر می‌شد؛ لذا در حقیقت امام با بردن زنان و کودکان، مبلغان حسینی را به شهرهاى مختلف و حتى به قلب حکومت دشمن فرستادند و پیام حسینی را به گوش همگان رساندند؛ ⬅️ «مردود کردن تبلیغات دروغین بنی‌امیه»: یزیدیان برای عموم مردم، طوری برنامه‌ریزی و وانمود کرده بودند، که امام حسین (ع) برای حُبّ جاه و مقام و خلافت به طرف کوفه لشگرکشی نموده‌ و پس از جنگ برای رسیدن به قدرت و حکومت کوفه کشته شدند، لذا حضرت با بردن زنان و کودکان، و عدم ایجاد لشگر منسجم، این دسیسه دشمن را نزد عموم مردم باطل نمودند؛ ⬅️ «افشاى ماهيت واقعی امویان»: بُعد ديگر علت حضور خاندان امام را می‌توان نمایان کردن چهره سفّاك، بى‏رحم و غیرانسانى يزيد و حكومت اموی دانست؛ چنانچه مسلماً يكى از عوامل مؤثر در پذيرش پيام عاشورا از سوى عموم مردم، «عنصر مظلوميت» زنان و کودکان شهید شده و به اسارت رفته بود؛ و بر همین اساس امام سجاد(ع) در شام، وقتی كه خواستند تیر خلاص را به دستگاه اموی وارد کنند، فرمودند: پدرم امام حسين(ع) را قطعه قطعه كردید...اما چرا پس از شهادت ایشان كودكان را به شهادت رساندید؟ و به خيمه‏هاى زنان و کودکان حمله كرديد؟» (مقتل الحسين، ص٣٣۴) اين جملات امام، به قدرى تاثیرگذار بود كه همه‌ی تبلیغات چهل و چند ساله امویان را در هم شکست و شام را طوفانى كرد؛ ✍️ البته برای این حضور تاریخ‌ساز، اهل‌بیت امام، مصائب بسیاری را در کربلا و کوفه و مخصوصاً در شام تحمل کردند تا آنجا که وقتی از امام سجاد (ع) پرسیدند:‌ سخت‌ترین مصائب شما در سفر کربلا کجا بود؟ در پاسخ سه بار فرمودند: الشّام! الشّام! الشّام! (تذکرةالشهداء، ص ٣١١) هر جا سخن از کودک و دروازه شام است ساکت به تماشا منشینید، حرام است دستی که به‌سر می‌زنی از این غم عظمی یادآور فرق سر و سنگ لب بام است... و سَیعلَمُ الّذینَ ظَلَموا أَی مَنقَلَبٍ ینقَلِبونَ https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز دوم ماه محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓آیا روضه و نوحه خواندن توسط #زن در #مجالس_زنانه در صورتی که #نامحرم صدای او را می‌شنود، جایز است؟ ✅ اگر زن می‌داند نامحرم صدای او را می‌شنود، در صورتی که موجب جلب توجه و تهییج نامحرم ، یا مستلزم مفسده دیگری باشد، جایز نیست. ❓در مراسم روضه خوانی و مجالس عزاداری زنان، که در منزل یا حسینیه برگزار می‌شود، صدای گریه و ناله زنان به گوش مردان نامحرم می‌رسد، آیا شرعاً اشکال دارد؟ ✅ اگر مفسده‌ای نداشته باشد فی نفسه اشکال ندارد. ❓مدّاحی مرد در مراسم عزاداری بانوان چه حکمی دارد؟ آیا هم نوایی زنان با مداح مرد اشکال دارد؟ ✅ اگر خوف مفسده باشد، باید از آن اجتناب شود. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#حماسه_حسینی و آیه ١٩۵ سوره بقره»        روز پنجشنبه، ١۴٠٢/٠۴/٢٩ ✍️ مناسبت روز: امروز دومین روز از ماه #محرم‌الحرام است که طبق تاریخ، امام حسین (ع) به همراه اهل‌بیت و یاران خود، وارد سرزمین نینوا شدند و ناگهان اسب حضرت از حرکت ایستاد، امام از آن پیاده شدند و سوار بر مرکب دیگری گردیدند؛ اما آن اسب نیز قدم از قدم برنداشت؛ (ناسخ التواریخ، ج٢، ص١۶٨) پس حضرت رو به یارانشان کردند و پرسیدند: آیا اینجا سرزمین کربلا است؟ پاسخ دادند: آرى، اى پسر پیغمبر؛ پس آن حضرت فرمودند: «اَللّهُمَ اِنّى أعوذُ بِکَ مِنَ الکَربِ وَ البَلاء» و سپس فرمودند: «این دیار، جایگاه اندوه و بلا (و سرزمین گرفتارى و آزمون) است، اینجا محلّ خوابیدن شتران ما، و بارانداختن کاروان ما، و محلّ شهادت مردان ما و جارى شدن خون ماست» سپس امام و اصحاب پیاده شدند و «حرّ» نیز با هزار سوار جنگى در ناحیه دیگرى در مقابل امام اردو زد و نامه‌اى به عبیدالله بن زیاد نوشت و در آن نامه او را از ورود کاروان حسینی به کربلا باخبر ساخت... (بحارالانوار، ج۴۴، ص٣٨١ و ٣٨٣) ✍️ بر اساس آنچه گذشت، می‌توان نتیجه گرفت که امام حسین (ع) از شهادتشان در کربلا، کاملاً خبر داشته‌‌اند، لذا برخی این سؤال و شبهه را مطرح کرده‌اند که چگونه این عمل حضرت با آیه ١٩۵ سوره بقره «وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدِیکُمْ إِلَی التَّهْلُکَةِ»: «خود را به دست خود به هلاكت نياندازيد»، قابل جمع است و چرا امام با علم به شهادت، خود و یارانشان را به مهلکه کربلا وارد نمودند؟ ✅ در پاسخ به این سؤال، ابتدا باید بدانیم که طبق روایات متعدد از پیامبر اکرم (ص)، امیرالمؤمنین (ع) و شخص حضرت اباعبدالله الحسین (ع) قطعاً امام خبر داشتند که پایان کار ایشان در دنیا با شهادت در سرزمین کربلا خواهد بود؛ اما نمی‌توانیم بگوییم که حضرت حتماً می‌دانستند که در همین سفر به شهادت خواهند رسید؛ چراکه امام حسین (ع) در ماجرای کربلا بر اساس روال کاملاً طبیعی و منطق بشری، پس از عدم بیعت با یزید، برای حفظ جانشان بلافاصله به مکه رفتند، و پس از خبرهای احتمالی در مورد ترورشان در مراسم حج، بار دیگر برای حفظ جانشان و البته حفظ حرمت کعبه، روز هشتم ذی‌الحجه از شهر مکه خارج شدند و با توجه به دریافت هزاران دعوتنامه از طرف کوفیان و بیعت بیش از هجده هزار نفر با سفیر امام حضرت مسلم (ع)، به سمت کوفه حرکت کردند و اصلاً هم قرار نبود که حضرت در مسیر کوفه به کربلا بروند، اما روند حوادث و جلوگیری حرّ از حرکت امام به سمت کوفه، کاروان حسینی را ناخواسته به سرزمین کربلا وارد کرد؛ بر این اساس، روند حرکت امام از مدینه تا کربلا، کاملاً طبق محاسبه منطقی و عقلانی بشری بوده و هیچ منافاتی با آیه ١٩۵ سوره بقره ندارد و اصل این شبهه بی‌معناست! ✍️ با این حال حتی اگر فرض کنیم که امام حسین (ع) بر اساس علم غیب، آگاهی به شهادت خود در همین سفر داشته‌اند، باز هم عمل حضرت انداختن جان در معرض هلاکت نبوده و منافاتی با آیه فوق‌الذکر ندارد! چراکه طبق آیات و روایت متعدد، کسانی که با ایثار و فداکاری در راه حفظ و پاسداری از دین به شهادت می‌رسند، مصداق این آیه نیستند، زیرا در این دنیا اهداف مقدسی و بزرگی همچون دین وجود دارد که جان انسان‌ها در برابر آنها ارزشی ندارد و بر طبق آیات متعدد قرآنی حرکت در این مسیر دارای اجر عظیمی نزد خداوند متعال است؛ چنانچه خداوند در آیه ٧۴ نساء می‌فرماید: «وَ مَنْ یقاتِلْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیقْتَلْ أَوْ یغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْراً عَظِیماً: و هر کس در راه خدا بجنگد و کشته یا پیروز شود، به زودی پاداشی بزرگ به او خواهیم داد» در نتیجه شهادت، هرگز هلاکت و خودکشی نیست، بلکه شهادت سرمایه‌ای است که طی آن اگر چه انسان حیات زودگذر دنیوی را از دست می‌دهد، اما حیات جاوید آخرت را برای خود خریداری نموده و گویی برای همیشه جاویدان می‌شود؛ چنانچه خداوند در آیه ١۶٩ آل‌عمران می‌فرماید: «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ‌اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ: و هرگز گمان نکنید که شهیدان راه خدا مرده‌اند، بلکه زنده‌اند (به حیات ابدی و) در نزد خدا روزى داده مى‌شوند». ✍️ اما امشب، شب سوم ماه محرم و طبق سنت علماء، متعلق به دختر سه ساله‌ی امام حسین (ع)، حضرت رقیه خاتون (س) است لذا سخن خود را با این ابیات به پایان می‌بریم: سخت‌است وقتی روضه وصف‌ دختری باشد حالا تصور کن به دستش هم، سری باشد دختر دلش پر می‌کشد، بابا که می‌آید اما از آغوش پدر، تنها سری باشد وای از دل زینب که باید روضه‌اش امشب «بابا! مرا این بار با خود می‌بری؟» باشد... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز سوم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓اگر شخصی در روضه‌ها به صورتش دست بزند تا جایی که صورتش زخم شود، یا کبود شود، آیا این عمل مشکلی دارد؟  ✅ در پاسخ باید عرض کنیم در حد کبود شدن (معمولی) که حالا ممکن است با زنجیر زدن با سینه زدن بدن کبود شود، اگر ضرر معتنابهی برای بدن نداشته باشد به نظر مقام معظم رهبری اشکالی ندارد؛ اما کارهایی فراتر از این‌ها که ممکن است دشمنان سوء استفاده کنند، مثل مجروح کردن خود، یا بدن را زخم کردن و قمه زدن یا مثل عبور از روی آتش و امثال این‌ها که در بعضی جاها برخی از افراد انجام می‌دهند، چون به هر حال این‌ها اعمال مستندی نیستند و نه در عزاداری‌ها وارد شده و نه سیره (اهل‌بیت و بزرگان دین) بر این بوده است و امروزه هم دشمنان از این‌گونه اعمال علیه مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام و پیروان این مکتب سوءاستفاده می‌کنند، اگر در آن حد باشد، بله اشکال دارد؛ اما اگر در همین حد که متعارف است سینه می‌زنند، زنجیر می‌زنند، بدنشان ممکن است سرخ شود، یا کمی کبود شود، در حد متعارفش که ضرر معتنابهی برای بدن نداشته باشد، اشکالی ندارد. ❓برهنه شدن در سینه زنی به شرط این که نامحرم نباشد اشکال دارد؟ ✅ شایسته است عزاداری به شیوه مرسوم و سنتی که با لباس انجام می‌گرفته، برگزار گردد. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#شیعه و #جنایتکاران_کربلا»        روز جمعه، ١۴٠٢/٠۴/٣٠ ✍️ مناسبت روز: امروز سومین روز ماه حزن و اندوه است و مورخین آورده‌اند که در این روز، عمربن سعد ملعون با لشگری چهار، شش یا نه هزار نفری وارد صحرای کربلا شد و در مقابل کاروان حسینی صف‌آرایی کرد؛ لذا سخن امروز را با لعن و نفرین به تمامی کسانی که باعث رعب و وحشت کودکان و زنان حسینی گردیدند، آغاز می‌نمائیم؛ یکی از شبهاتی که در این ایام از جانب برخی از نواصب در فضای مجازی و حقیقی مطرح می‌شود، این است که می‌گویند کوفه پایگاه شیعیان بوده و تمامی لشکریان چند هزار نفری که روبروی امام حسین(ع) ایستادند، همه از شیعیان کوفی بوده‌اند، بنابراین شیعیان خودشان امامشان را دعوت و پس از آن ایشان را کشته‌اند و حالا پس از هزار و چند صد سال هنوز برای او عزاداری می‌کنند و اشک می‌ریزند! لذا این موضوع اصلاً به بنی‌امیه و پیروان خلفاء راشدین مربوط نمی‌شود! ✅ برای پاسخ به این شبهه به سراغ مصاحبه استاد محمدحسین رجبی دوانی مورخ معاصر تاریخ اسلام در تاریخ ۱۳۹۳/۰۹/۰۹ با گروه نسیم می‌رویم و با نگاه تاریخی دقیق به این شبهه پاسخ می‌دهیم: ✍️ بی‌شک نسبت دادن لشکر ابن زیاد ملعون به شیعه، جفای عظیمی است، چرا که طبق تاریخ حداقل نیمی از مردم کوفه مخالف امیرالمؤمنین (ع) بوده‌اند و نیم دیگر هم «شیعه» نبودند بلکه حداکثر هواخواه حضرت علی (ع) بودند، چنانچه «ابن ابی الحدید» شارح اهل سنت نهج‌البلاغه این مطلب را می‌گوید و سپس تصریح می‌کند که البته آنها شیعه نبودند بلکه فقط هواخواه حضرت علی (ع) بودند؛ البته عقل سلیم حکم می‌کرد که امیرالمؤمنین (ع) مرکز خلافتشان را جایی انتخاب کنند که بیشترین پذیرش را دارند منتهی این که گفته می‌شود کوفیان «شیعه» بودند، این یک دروغ و جفای بزرگ تاریخی نسبت به شیعه است، زیرا «شیعه» به کسی اطلاق می‌شود که حضرت علی (ع) را امام اول و جانشین بلافصل پیامبر اکرم (ص) بداند و خلافت خلفای سه‌گانه را قبول نداشته باشد، این در حالی است که در تاریخ آمده، امیرالمؤمنین (ع) در کوفه چندین بار که خواستند از روش خلفای پیشین انتقاد کنند، کوفیان فریاد "وا ابوبکرا و واعمرا" سر دادند تا جایی که حضرت مجبور به سکوت شدند و نتوانستند بسیاری از بدعت‌های خلفاء را در کوفه بردارند! و حتی در تاریخ آمده که کوفیان «حی علی خیرالعمل» که خلیفه دوم برداشته بود را در اذان نمی‌گفتند و اصلاح آن را از امیرالمؤمنین نپذیرفتند! حالا چگونه می‌توان گفت که کوفیان «شیعه» بودند؛ آن‌ها حداکثر هوادار حضرت امیر (ع) در دوره‌ای به عنوان خلیفه چهارم بودند و از خلفای پیشین در همه چیز حتی در بدعت‌هایشان پیروی می‌کردند، لذا در نهج‌البلاغه می‌بینید که چگونه کوفیان، دل حضرت امیر (ع) را به درد آورده و نسبت به آن‌ها گلایه‌ها کرده‌اند؛ بنابراین اگر می‌بینیم برای امام حسین (ع) دوازده هزار نامه از کوفیان رسیده، این موضوع به این معنا نیست که کوفه ١٢ هزار شیعه داشته است، اگر اینطور بود که اصلاً عالم اسلام دگرگون می‌شد؛ درست است که نهضت نامه‌نگاری با امام را برخی شیعیان در کوفه، مانند سلیمان ابن صرد، حبیب ابن مظاهر، و مسلم ابن عوسجه، و عابس آغاز کردند، اما پس از آن، بسیاری از غیر شیعیان به این حرکت پیوستند و این موضوع به دلیل تحقیری بود که کوفیان در زمان حاکمیت بنی‌امیه با آن مواجه شده بودند و آنها می‌خواستند به واسطه دعوت امام از این ذلت بیرون بیایند لذا برای امام حسین (ع) هزاران نامه نوشتند؛ البته مخالفان و دشمنان مکتب اهل‌بیت که می‌خواهند این‌طور القاء کنند که هر کس امام را دعوت کرده و با حضرت مسلم (ع) بیعت نموده شیعه است، خودشان بهتر می‌دانند که کوفیان به سبب همین موضوع که شیعه و پیرو اهل‌بیت (ع) نبودند و به امامت و ولایت الهی امام حسین (ع) اعتقادی نداشتند، اینقدر زود جا زدند و متأسفانه در روبروی امام قرار گرفتند؛ بر این اساس با قاطعیت می‌توان گفت که در کربلا، حتی یک شیعه را نمی‌توان پیدا کرد که با امام جنگیده باشد؛ البته مسلماً برخی از آنها ترسیده و به کمک امام خود نیامدند، اما هرگز شیعیان در بین لشگر جنایتکار کربلا نبوده‌اند. ✍️ روضه: امشب، طبق سنت علماء، متعلق به فرزندان شهید حضرت زینب (س) است؛ در مقاتل آمده که هرکس از بنی‌هاشم رو زمین می‌افتاد، حضرت زینب (ع) برای تسلای قلب امام از خیمه بیرون می‌آمدند، اما بعد از شهادت دو فرزند خود در خیمه ماندند تا مبادا برادر بزرگوارشان شرمنده شوند! بیهوده می‌زنند همه، لاف عاشقی کس نیست عاشق تو به مانند زینبت ای هست و نیستم به فدای تو یاحسین نا قابل است جان دو فرزند زینبت خوشبخت خواهری که‌تو باشی برادرش تا سایه‌ی تو هست دگر غم نمی‌خورم... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز چهارم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓آیا پخش سخنرانی و مداحی و مانند آن، از بلندگوی مسجد و حسینیه جایز است؟ ✅ اگر چه اقامه مراسم و شعائر دینی در زمان‌های مناسب در مسجد و حسینیه از بهترین کارها و جزو مستحبات مؤکد می‌باشد، ولی واجب است برگزار کنندگان مراسم از اذیّت و ایجاد مزاحمت برای همسایگان پرهیز کنند، هرچند با قطع صدای بلندگوی خارج مجلس و اختصاص آن به داخل باشد. ❓آیا می توان از اموال بیت المال برای مراسم عزاداری استفاده کرد؟ ✅ بطور کلی این‌گونه امور تابع قوانین و مقررات اداره مربوطه می‌باشد و تخلف از آن جایز نیست؛ و اگر بر طبق قوانین و مقررات باشد، مانع ندارد. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «سی هزار نفر در برابر ٧٢ نفر؟!»        روز شنبه، ١۴٠٢/٠۴/٣١ ✍️ مناسبت روز: امروز چهارمین روز از ماه محرم‌الحرام است که در کتب تاریخی آمده در چنین روزی در سال ۶١ هجری قمری، ابن زیاد ملعون، مردم کوفه را در مسجد جمع کرد و با تهدید و تطمیع آنها، جمع زیاد دیگری را به کربلا گسیل داشت؛ به‌طوری که برخی از مورخین نوشته‌اند ١٣ هزار نفر در قالب ۴ گروه به سپاه عمر بن سعد ملعون که تا آن زمان حدود ده هزار نفر بودند، پیوستند و در برابر کاروان حسینی صف‌آرایی نمودند؛ البته این پایان کار نبود و طبق برخی از مستندات تاریخی تا روز عاشورا، حدود هفت تا ده هزار نفر دیگر نیز به لشگر عمربن‌سعد پیوستند تا با بیش از ٣٠ هزار نفر با سپاه ٧٢ نفری امام بجنگند! ❓براین اساس یکی از شبهاتی که پیوسته در طول تاریخ مطرح شده این است که به راستی تعداد لشکر یزید و همچنین تعداد جنگجویان کاروان حسینی چند نفر بوده‌اند؟ و اگر واقعاً سپاه امام تنها ٧٢ نفر بوده‌اند، چه نیازی به تدارک بیش از ٣٠ هزار نفر در لشکر عمر بن سعد بوده است؟! ✅ برای پاسخگویی به این سؤال، ابتدا باید عرض کنیم که مسلماً «آمار» نقش بنيادی در ارائه روشن از سيمای يك فرايند و حادثه تاريخی دارد، ليكن در رابطه با حادثه تلخ کربلا، اعداد مختلفی برای سپاهيان دو طرف ذکر گردیده، اما این موضوع، تفاوت زیادی را در اصل حادثه کربلا ایجاد نمی‌کند، چراکه آنچه كه مسلم است، مجموع سپاهيان حضرت اباعبدالله (ع) بسیار اندک بوده و طبق قول مشهور که شيخ مفيد (ره) در ارشاد، صفحه ۴۴٧ به آن اشاره نموده بجز شخص امام، تنها ٧٢ نفر (٣٢ نفر سواره و ۴٠ تن پياده بوده‌اند؛ و البته در روایت دیگری که علامه مجلسی (ره) در بحارالأنوار، جلد ۴۵،صفحه ۴ آورده، اصحاب امام حسین را ١۴۵ نفر ( ۴۵ نفر سواره و ١٠٠ تن پياده ذكر کرده است، اما بالاخره در اصل موضوع که قلیل بودن تعداد اصحاب حضرت است، تفاوتی وجود ندارد؛ در رابطه آمار سپاهیان یزیدی نیز اعداد متفاوتی ذکر شده و آمار از ١۴ هزار تا ٣۵هزار و بیشتر در کتب مختلف تاریخی آمده، اما به نظر مى‌رسد گزارش قابل اعتماد در این‌باره، دو روایت از شیخ صدوق (ره) در امالى، مجلس ٢۴، ص ١٧٧ می‌باشد که آمار ٣٠ هزار نفری سپاه يزيد را تأیید می‌نماید؛ اما به هر حال با این ارقام نیز در اصل موضوع که کثرت لشگریان یزید در کربلا بوده، تفاوتی ایجاد نمی‌شود؛ ✅ اما در پاسخ به سؤال دوم که در برابر ٧٢ نفر، چه نیازی به تدارک چند ده هزار نفر نیرو بوده است؟ باید به چند نکته مهم اشاره نمائیم: 1️⃣ تمامی افراد لشگر عمر بن سعد به ظاهر مسلمان بوده‌اند و حتی در برخی از کتب تاریخی نام برخی از صحابه پیامبر (ص) و تابعین در این لشگر ذکر شده، لذا آنها از زبان پیامبر (ص) در رابطه با امام حسین (ع) سخنان بسیاری شنیده بودند؛ سخنانی همچون: ⬅️ «حسن و حسين(ع) دو سرور جوانان اهل بهشتند، هر كه آنان را دوست بدارد، مرا دوست داشته و هر كه با آنان دشمنى كند، با من دشمنى كرده است»‌ (بحارالأنوار، ج‏۴٣، ص٣٠۴) ⬅️ «حسین از من است و من از حسین هستم؛ خدا دوست دارد كسی را كه حسین دوست دارد...» (سنن ترمذی، ج ۵، ص ۶۵٨؛و ارشاد شیخ مفید، ج ۲، ص ۱۲۷) لذا آن‌ها از رویارویی و کشتن امام حسین (ع) به شدت وحشت داشتند، از همین رو ابن‌زیاد ملعون تصمیم گرفت که با ایجاد کثرت در سپاه، قبح این جنایت بزرگ را در بین مردم کوفه بشکند و به‌گونه‌ای در بین آنها «مسابقه رذالت» برپا کند؛ 2️⃣ از آنجا که طبق تاریخ، سران بنی‌امیه، خودشان نیز از کشتن امام بسیار وحشت داشتند و حتی بعد از ماجرای کربلا نیز یزید و ابن زیاد هر کدام به نحوی این جنایت را به گردن دیگری می‌انداختند؛ لذا ابن‌مرجانه ملعون تمامی سعی خود را به‌کار گرفت تا بیشترین جمعیت ممکن از تمامی قبیله‌های ساکن در کوفه در این کارزار حضور و نقش داشته باشند تا این جنایت بزرگ، کمترین اثر و بازخورد منفی را برای بنی‌امیه داشته باشد؛ 3️⃣ بنی‌امیه، جنگ های صدر اسلام مانند جنگ بدر و جنگ احزاب را کاملاً به یاد داشتند که عدد لشکر کفر بسیار زیادتر از سپاهیان اسلام بود، اما مسلمانان با قدرت ایمان به خداوند متعال و با بهره‌گیری از امدادهای غیبی بر لشگریان بزرگ کفار غلبه نمودند، لذا بنی‌امیه از این موضوع نیز به شدت وحشت داشتند و برای جلوگیری از تکرار آن، تا می‌توانستند بر تعداد لشگریان خود در کربلا افزودند تا مبادا سرنوشت این جنگ نیز مانند «بدر و احزاب» شود؛ ✍️ لذا با توجه به نکات فوق‌الذکر، کاملاً بدیهی است که ابن زیاد ملعون اگر می‌توانست باز هم بر شمار لشکریان در کربلا می‌افزود تا با کمترین ریسک و احتمال خطر به همه‌ی اهداف خبیثانه خود در این جنگ نابرابر دست یابد. https://eitaa.com/ROOZBARG