#درحاشیه_کلاس 260)دست نوشته یک جراح *🔹از خوزستان آمده بود. سلام كرد و پشت اسليت نشست. جواب سلامش را گفتم و به معاينه مشغول شدم. ديدِ چشم چپش در حد درک نور، كاتاراكتی بسيار پيشرفته!* *🔸سن‌ات چقدره؟! چه مدتيه چشمت اینجوری شده؟!* *-١۶ سالمه، از بچگی ديابت داشتم، چند ماهيه كه كلا نمی‌بينم!* *🔹به جوان همراهش كه ده - دوازده سالی بزرگتر از او بود رو كردم: چرا اينقدر دير؟* *سرش را پايين انداخت و گفت: حالا ميشه كاری براش كرد؟!* *گفتم عملش مي‌كنم، موفقيت در درمان بستگی به وضعيت شبكيه دارد. زودتر آورده بوديد شانس موفقيت بيشتر بود.* *نگاهی حسرت بار به پسرک كرد و نگاهی به برگه پذيرشی كه برايش مي‌نوشتم، سئوالش را از چشمان نگرانش خواندم!* *گفتم پذيرشش را برای بيمارستان دولتی نوشتم. هزينه زيادی ندارد نگران نباشيد.* *انگار دنيا را به او داده باشند، گفت خدا خيرِت بده آقای دكتر* *گفتم فقط عمل ايشان خاص است و بايد برای عمل رضايت مخصوص بدهيد، خودش و ولی او...* *گفت غير از من كسی همراهش نيست!* *خواستم بپرسم نسبت شما؟ چشمم به پسرک افتاد كه با پشت آستين اشكش را پاک می‌كرد، لذا نپرسيدم!* *🔸پسرک را برای ريختن قطره و آماده شدن جهت معاينات تكميلی به اتاق مجاور فرستادم تا با خيال راحت پاسخ سئوالات و فضولیهای گل كرده‌ام را بجويم.* *🔹عمل شروع درمان است، بخاطر ديابتش بايد تحت نظر باشد و كارهای لازم روی شبكيه انجام شود، چرا اينقدر دير مراجعه كرديد؟! پدر و مادرش؟! نسبت شما با او؟!* *همراهش گفت: اين پسر در فقر مطلق است، پدرش فوت شده  و خانواده به سختی توان سير كردن شكم فرزندانشان را دارند. نسبت قومی با او ندارم، معلمش هستم. چند روزی مرخصی بدون حقوق  گرفتم تا پی درمان او باشم.* *-برای لحظه‌ای خشکم زد، زمان لحظاتی برایم متوقف شد!* *- گفت هزينه‌اش؟!* *-گفتم  مشکلی نیست، با خودم.. !* *🔹در دلم تحسين همت بلند اين معلم جوان بود و بر دستانم شرمی كه قلم را روی برگ پذيرش به حركت درآورد!* *نوشتم "رايگان"!* *🔸فردا روز عمل شد و از اقبال خوبش لنز مرغوبی كه از قبل داشتيم و مناسبش بود، در چشمش گذاشتم. ذهنم مشغول او بود و فكرم در گرو روح بزرگ انسانهايی گمنام و امروز عصر كه پانسمان از چشمش بر ميدارم...* *🔹پانسمان را برداشتم، آرام و با ترس چشمانش را باز كرد. سری در اتاق گردانيد و بعد آن نگاهی به من و نگاهی به جوان همراهش: آقا دارم می‌بينيم، آقا دارم می‌بينيم.* *🔸اشک آقا معلم سرازير شد. با سر و چشم نگاهی به من انداخت و زير لب گفت  تشکر  و پسرک را بغل كرد و سرش را بوسيد.* *🔹موقع رفتن گفت: خدا را شكر كه شما را سر راه ما گذاشت تا چشم اين پسر...* *اشتباه می‌كرد. در اين وانفسايی كه كمتر خبر خوبی از جايی می‌رسد، خدا او را سر راه معلمش گذاشته بود تا منجی چشم پسرک باشد!* *عشق یعنی نان ده و از دین مپرس* *در مقام بخشش از آیین مپرس* *من، دکتر سیدمحمد میرهاشمی، شهادت می‌دهم که معلمان مهربانترین و صادق‌ترین قشر جامعه ما هستند.* ✍