کربلا جلوه غیرت است که برای ارزشهای حقیقی باید جان داد اما تسلیم نشد...

چه روضه سنگینی ست بی غیرتی لشکریان متوحشِ باطل از جسارت به نوامیس خاندان عصمت و طهارت در دشت نینوا در پیشگاه امامِ زمان؛ امان از دردِ قلبِ غیرتُ اللهیِ امام زمان...

🔹یزید اگرچه توانست کاری کند که پسر بوتراب و اهل و عیالش، کشته و اسیر گردند و دستان علمدار حسین را قطع و سر علی اصغر را به نیزه کند و پیکر علی اکبر آن شبیه ترین خلقاً و خلقاً به رسول اعظم را ارباً ارباً کرده و تن عبدالله ۱۱ ساله پسر حسن را با پیکر شاه بی سر، با سم اسبان و ستوران ممزوج کند

در برابر زينب؛ يعني!يعني! يعني پروانه ي عاشق بايد بر سر شمع بنشيند و بسوزد و هركه طالب ليلي است سر را به نشانه ي هديه بايد فرستاد: شرمنده زتو اي دوست كه دل نيست قابلت بايد براي هديه سري دست و پا كنم

سرهای آن کشته های فتاده به هامون را به نیزه و زینب دختر شیر خدا را به اسارت ببرد و جان شیرین رقیه دختر سه ساله ی شاه کهکشان ها را در خرابه های شام بستاند، اما حال بعد از 14 قرن به راستی چه کسی رفته و کدام زنده مانده است؟

تا آخرین قطره خون ایستادند و سر خم نکردند در برابر توحش جبهه باطل تا زنده نگاه داشته شود حقیقتِ اسلامِ ناب از غلبه لشکریان شیاطین در طول تاریخ...

🔸به یاد جمله فیلسوف قرن، علامه طباطبایی که رضوان خدا بر این مرد بزرگ باد، می افتیم که می فرماید: «ما انسان ها آمده ایم که بمانیم». ما آمده ایم تا یک زندگی همیشه جاودانه را رقم بزنیم.

🔸سر به نيزه بودن مجوزي است براي عبور از گردنه هاي صعب العبور دنيا براي پيمودن راه عشق و در نهايت وصال و ديدار يار.

اگرچه هگل، کانت، مارکس، هیتلر، موسولینی، کارتر، بوش و همه سران باطل هم در عالم ذر گواهی بر خداوندی خدا داده و زندگی جاودانه را دیده اند و در دنیای دنی به زیر کاسه و کوزه زده اند اما واقعیت این است که ما آمده ایم که بمانیم و با مرگ دنیوی، حیات جاوید ما آغاز خواهد شد. اما چه کنیم که بمانیم؟

آری در کربلا،کربلائیان با غیرتِ ایمانیِ خود جانشان را در پای ارزشهای اسلام ناب و حقیقی همچون ولایت، عزت، شرف، آزادگی، جهاد و... گذاشتند اما زیر بار ذلتِ سازش و سکوت در برابر لشکر زر و زور و تزویر نرفتند...

🔹كربلا كعبه ي دلهاست خدا مي داند و خداوندگار، خود صاحب اين قبله را حسين گذارد و حسين شد قبله ي عشاق، محور راههاي طولاني و سخت و پر كلوخ و سنگ آلود؛ حسين شد صراط مستقيم؛ راهي از اين روشن تر مي خواهي! گر راه را مي خواهي؟ قبله؟ هدف؟

🔹چه خوش گفت "مرتضی آوینی" که: «هر كس مي خواهد مارا بشناسد داستان كربلا را بخواند اگر چه خواندن داستان را سودی نیست، اگر دل کربلایی نباشد». داستان را از نو بخوان، مرد راهي بسم الله.. بخوان داستان خون را! كدام خون؟