«دریای خیالیم و نمی نیست در این‌جا.» - بیدل دهلوی

«جهان جز کنج تنهایی ندارد جای مأنوسی.» - بیدل دهلوی

«ببین و بگذر و خاطر به هیچ کس مسپار.» - سعدی

مجنون به ریگ بادیه غم‌های خود شمرد، یاد زمانه‌ای که غمِ دل حساب داشت. ‌ - صائب تبریزی

چند گویند مرا صبر کن از لشکر غم بر من از گوشهٔ ناگاه بتازد چه کنم؟ - عراقی

دانی از دولت وصلت چه طلب دارم هیچ یاد تو مصلحت خویش ببرد از یادم - سعدی

خلوتی خواهم و در بسته و یک محرم راز که گشایم سر راز و گله‌ای چند قدیم - وحشی بافقی

«جهان فراوان بود و من تنها بودم.»

آید آن روز که من هجرت از این خانه کُنم! از جهان پر زده، در شاخ عدم لانه کُنم؟ رسد آن حال که در شمعِ وجود دلدار بال و پر سوخته، کارِ شب پروانه کُنم روی از خانقه و صومعه برگردانم سجده بر خاک در ساقی‌ میخانه کُنم حال، حاصِل نشد از موعظه‌ی‌‌ صوفی‌ و، شیخ رو به کوی‌ صنمی‌‌ واله و دیوانه کُنم گیسو و خال لبت دانه و دامند، چسان مرغ دل فارغ از این دام و، از این دانه کُنم؟ شود آیا که از این بُتکده بر بندم رخت پر زنان پُشت بر این خانه‌ی‌ بیگانه کُنم؟ - سید روح‌ الله‌ خمینی (ره)

خون می‌چكد از ديده در اين كنج صبوری ‌اين صبر كه من می‌كنم افشردن جان است - هوشنگ ابتهاج

ز رفتن تو من از عمر بی‌ نصیب شدم سفر تو کردی و من در جهان غریب شدم - محتشم کاشانی