عزیزِ یادِ کم‌ رمقِ من دوست‌ داشتنِ هیچ آدمی نباید آن‌ قدری سخت شود که قلب احساس خفگی پیدا کند. و به اصطلاح انسان را به دل‌ تنگی مبتلا کند. نباید . . #رکیذ🌱

لقد بكي مِن فِرط مافيهِ ذاكَ الذي لاشئَ يبكيهِ. از شدتِ دردی که داشت گریه کرد آنکه چیزی نمی‌ توانست باعثِ گریه‌اش شود. #عربیات🌱

لا شيء يشبه شيئا ولا أحد يعوض غياب أحد.

‌‌ ‌یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ . ‌.🌱

اونجا که مولانا تو لحظه‌ های آخر وقتی تو بستر بیماری بود با حالتِ بغض و دلگیری گفت؛ رو سر بنه به بالین ، تنها مرا رها کن ترکِ منِ خرابِ شبگردِ مُبتلا کن میدونست چه قدر سخته اینکه هم تنها باشی هم خرابِ شبگرد و هم مبتلا . . اونجا که رهایی رو هم وزنِ مبتلا کرده اونجا که یه تضادِ عجیب بوجود اورده که تو مبتلا بودن رهایی نیست ! که اگر باشه باید تنها رها بشی . .

بارها روی از پریشانی به دیوار آورم ور غمِ دل با کسی گویم بِه از دیوار نیست #سعدی🌱

عین مرگ است اگر بی تو بخواهد برود او که از جان خودت دوست تَرَش میداری #سیدہ‌تکتم‌حسینی

شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید مگر مساحت رنج مرا حساب کنید

خط محیط دلم را شکسته رسم کنید خطوط منحنی خنده را خراب کنید

طنین نام مرا موریانه خواهد خورد مرا به نام دگر غیر از این خطاب کنید

دگر به منطق منسوخ مرگ می‌خندم مگر به شیوه‌ای دگر مرا مجاب کنید

چو صخره‌های یخ از انجماد دلگیرم مرا به هرم نفس‌های عشق آب کنید