این چه جنگی‌ست که چشمان تو با من دارد این دلِ خسته چرا این همه دشمن دارد

خود بگو جز منِ دل‌سوخته مهرپرست آتش عشق تو را کيست که روشن دارد؟

شمعم و گریه‌ام از جانِ برافروخته است به خدا آن‌چه سرم آمده شیون دارد

در غمم جامه ز تن می‌درد و می‌گرید هرکه احساس به قدرِ سر سوزن دارد

مثل اسپند مرا هر تپشی فریاد است قصه رنجِ من ای دوست «شنیدن» دارد

برای آرامش شب ✨

- سوختم زین آشنایان، ای خوشا بیگانه‌ای'! #ملک‌الشعرای‌بهار🌱

وقتی چیزی مرا رنج میداد، در مورد آن با هیچکس حرفی نمیزدم خودم در موردش فکر میکردم، به نتیجه میرسیدم و به تنهایی عمل میکردم نه اینکه واقعا احساس تنهایی بکنم نه، بلكه فکر میکردم که انسان ها، در آخر، باید خودشان، خودشان را نجات دهند ...! #هاروکی‌موراکامی🌱

گمان می‌کند اگر بگریزد نجات یافته است، دریغا که اندوهِ انسان بودن سنجاق است بر سینه‌ی آدمی... #سید‌محمد‌‌مرکبیان

لا تجرحوا أحداً فلا يمكن للإعتذار أن يمحي أثر الجُرح کسی را جریحه دار نکنید عذرخواهی نمی تواند تاثیر زخم را از بین ببرد #عربیات🌱

گاه در وجودمان به قبرستانی محتاجیم برای چیزهایی که درونمان می‌میرند. #محمود‌درویش