تمّنٰا از علی؛ هم صحبتی با اوست خود وَرنه
شفاعت میکند پیش از علی، امالبنین ما را
- معنی زنجانی
۶ دی ۱۴۰۲
کسی که عشق ورزیده، چه میتواند بکند
جز آنکه محضِ استراحت، دیگر در زندگیاش
کسی را دوست نداشته باشد؟
- فرناندو پسوآ
۶ دی ۱۴۰۲
جایی نوشته بود:
هرگز نمیتوانست از انتهای وجودش غریبه شدن کسی را که قلبش را لمس کرده بود بپذیرد؛ به همین خاطر اغلب از آدمها فاصله میگرفت؛ آدمهای جدید او را به یاد زخمهای قدیمیاش میانداختند.
۶ دی ۱۴۰۲
زمانی از دست دادن برای من فاجعه بود!
بعدها، آنقدر از دست داده بودم که به مرور
یاد گرفتم دیگر چیزی برای از دست دادن، ندارم.
- عباس معروفی
۶ دی ۱۴۰۲
باغلاما.mp3
3.79M
امیدوارم التیام پیدا کنید از رنج هایی که در موردش با هیچکس صحبت نمیکنید . .
۶ دی ۱۴۰۲
با ماشین وارد گاراژ خانه شدم. درِ گاراژ را بستم.
و به اندازهٔ سه ترانه در ماشینِ خاموش نشستم.
با خودم فکر کردم: اندوه گاهی به شکلِ
«نشستن در ماشینِ خاموش» است،
به شکلِ «جایی نرفتن».
- ابراهیم سلطانی
۷ دی ۱۴۰۲
هلیا!
تحملِ تنهایی، از گداییِ دوست داشتن آسان تر است.
تحمّلِ اندوه، از گداییِ همهی شادیها آسان تر است.
سهل است که انسان بمیرد تا آنکه بخواهد به تکدیِ حیات برخیزد.
- نادر ابراهیمی
۷ دی ۱۴۰۲
چیزی نمانده که قلبم بترکد. اما خودم را خاموش احساس میکنم؛ بیصدا، همچون گور. اگر دهانم را باز کنم، همهچیز میپرد ..
- از نامه های آلبر کامو به ماریا کاسارس
۷ دی ۱۴۰۲
۷ دی ۱۴۰۲
دل، در گرو چند هنر داشتم؛ این شد
ای بی سپران من که سپر داشتم این شد
رودی که به سد خورد؛ ز اندوه ورم کرد
یعنی عطش سیر و سفر داشتم این شد
خاکستر گردو بُن ِ پیری به چناری
میگفت که بسیار ثمر داشتم این شد
با خاکِ سیه، جمجمهی خالی جمشید
میگفت ز افلاک خبر داشتم این شد
نی گفت که تلخ است جهان، گفتمش این نیست
نالید که من بارِ شکر داشتم این شد
- حسین جنتی
۸ دی ۱۴۰۲
من در این سالها احساساتی را فهمیدم، و در خود حمل میکنم که توان بیانشان را ندارم. ذهنیتی نسبت به مفاهیم و پدیدهها در من است که نمیتوانم همهاش را بگویم و بنویسم. من برای بیان حس و درکم نسبت به پیرامون کلمه کم میآورم.
- فروغ فرخزاد؛ نامه به ابراهیم گلستان
۹ دی ۱۴۰۲