وقتی من سخن‌های ایشان را می‌شنوم احساس می‌کنم که مثل‌یک‌پدر صحبت می‌کند . احساس می‌ کنم که یک مردی صحبت می‌ کنـد که از اون یک نورالهی داره خارج میشه . هر کلمۀ ایشون به قلب می‌رسه! و مثل یک پیر خردمند راه را راهنمایی می‌ کند . . . و امید را محکم می‌کند . #لبیک_یا_خامنه_ای - @Rashtak -

تو آن دانہ ی جوانہ زدھ ـــــ از میان آسفالت‌ها باشـ 🌩🌱ˇˇ

فتاده مرغ دلم ز آشیان در این وادی كه هر كجا رود افتد به دام صیادی

به دانه‌ای دُر یكدانه می‌دهد برباد نه گوش هوش و نه چشم بصیر نقّادی

تو شاه یكّه سواران دشت توحیدی اگر پیاده روان در ركاب الحادی

- آیة الله غروی اصفهانی

. ـ هادیِ راھ تو هستے و یقیناً بـے تو ناگزیرند از آغاز بہ مشکل برسند🕯 . . ➺ ᴇɪᴛᴀᴀ/ʀᴀsʜᴛᴀᴋ

(۱) سفرمان بند شده بود به بودنش. همه‌ی در‌های رفتن قفل شده بود و اگر نبودش علناً ما باید می‌نشستیم و می‌دیدیم و می‌خوردیم حسرت و می‌کشیدیم آه نم‌ناک. تنش زخمی بود و رویش ریز و بعضی جاهایش کشیده خراش داشت. لاستیکی کفش‌هایش هم سابیده بود ‌و یک لایه‌ی نازک از آن مانده بود. اما به قول پدرم درونش و ذاتش خوب است؛ یعنی اینکه موتوری‌اش سالم است و سرحال. ظاهرش را باید می‌بردیم سلمونی و بعد دم یک بوتیک لباس نو و مُد تنش می‌کردیم. با تمام این اوصاف، دم معرفت‌ش گرم که با تمام خستگی‌هایش از این همه سال دویدن ما را سوار کرد و رساند به زائرین اربعین. برکت و نور این مسیر نه تنها به قلب و زندگی ما تابید بلکه با بنزین پراید هم ترکیب شد و در رگ‌هایش جاری شد و بعد از آن سفر یک پایش اصفهان بود یک پایش قم و دائم در مسیر زیارت. اما گویا پراید هم مثل ما جنون افتاده است در موتورش. درد عشق دارد و زود به زود دلتنگ می‌شود و لابد الان هم تاب و توان فراقش به ته پیاله رسیده است که باز ما را سوار کرده و انداخته است توی راه کرب‌وبلا ... #مهدی_شفیعی *نیمه‌های شب. چهارشنبه ۱:۱۵ بامداد. ۵ بهمن ۱۴۰۱. نزدیک به اولین شب جمعه‌ی ماه رجب.

با عملتان دعوت به سوی خدا بکنید، نه با زبانی که آیا عمل بکنی یا نکنی . خودِ آن کسی که می گوید، معلوم نیست عمل بکند یا نکند ، چه رسد به آن‌که می شنود . به آن کسـانی که اعتقاد دارید ، به عملشان نگاه کنید ، از عملشان سرمشق بگیرید . - آیـتـ اللھ بھجت