💢 اعمال روز هفدهم ربیع الاول 🌷❶ : غسل 🌷❷ : روزه از برای آن فضيلت بسيار است و روايت شده كه هركه اين روز را روزه بدارد ثواب روزه يك سال خدا برای او بنويسد و اين روز يكی از آن چهار روز است كه در تمام سال به فضيلت روزه ممتاز است . 🌷❸: زيارت حضرت رسول ﷺ از نزديك و دور 🌷❹ : زيارت اميرالمؤمنين عليه‌السلام 🌷❺ : دو ركعت نماز در وقتی كه روز بلند شود؛ در هر ركعت بعد از حمد ده مرتبه «اِنّا اَنْزَلْناهُ» و ده مرتبه «توحيد» بخواند و بعد از سلام در مصلاّی خود بنشيند و اين دعا بخواند : ✨اَللّهُمَّ اَنْتَ حَيٌّ لاتَمُوتُ.... 🌷❻ : آنكه مسلمانان اين روز را تعظيم بدارند و صدقه بدهند و خيرات بنمايند و مؤمنين را مسرور كنند. و به زيارت مشاهد مشرّفه روند. 📚 مفاتیح الجنان

📖 زیارت حضرت رسول (ص) از دور 🎙 با نوای حاج مهدی سماواتی

🌈 نماز مستحبی هفدهم ربیع الاول 🌷دو ركعت نماز در وقتی كه روز بلند شود می خوانیم به این صورت ؛ در هر ركعت : 1️⃣ حمد 🔟 انّا اَنْزَلْناهُ و 🔟 توحید 📚 مفاتیح الجنان

☀️ به نام خدا السَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْن 🌺(اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم)🌺 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 ✅ سلام و ادب روز شنبه زیبایتان به خیر ✅  ذکر روز شنبه :  یا رب العالمین ( ای پروردگار جهانیان ) 100 مرتبه. 🌹🌷🌼🌹🌷🌼 💎 اَللّهُمَّ نَوِّر قُلُوبَنا بِالْقُرآن اَللّهُمَّ زَیِّن اَخْلاقَنا بِزینَةِ الْقُرآن اَللّهُمَّ ارْزُقنا شَفاعَةَ الْقُرآن تلاوت آیات صفحه🌹( ۴۳۰ )🌹 به نیت: برطرف شدن موانع ظهور امام زمان(عج) ☀️ اعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

#صفحه_430✨ #سوره_مبارکه_سبا

🔸ترتیل صفحه 430 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده

قرآن ترجمه المیزان سوره 34 سوره مبارکه سبا صفحه 430 لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ ۖ جَنَّتَانِ عَنْ يَمِينٍ وَشِمَالٍ ۖ كُلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّكُمْ وَاشْكُرُوا لَهُ ۚ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَرَبٌّ غَفُورٌ (15) همانا براى قوم سبا در محل سکونت شان، نشانه اى [از قدرت و نعمت خدا] وجود داشت: دو باغستان از طرف راست و چپ [گفتيم:] از عطاى پروردگارتان بهره مند شويد و شکر او گزاريد، سرزمينى دلپذير [داريد] و پروردگارى آمرزگار. (15) فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُمْ بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَوَاتَيْ أُكُلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ وَشَيْءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِيلٍ (16) ولى [آنان از شکر خدا] روى گرداندند پس سيل بنيان کن عَرِم را بر آنان فرستاديم [که دو باغستان شان را برد] و دو باغستان [پرنعمت] آنان را به دو [شِبه] باغستانى بدل کرديم که داراى ثمرى تلخ و درخت شوره گز و اندکى از سدر بودند. (16) ذَٰلِكَ جَزَيْنَاهُمْ بِمَا كَفَرُوا ۖ وَهَلْ نُجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ (17) اين را به سبب کفران شان به آنان سزا داديم و آيا جز کفران پيشه را مجازات مى کنيم؟ (17) وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَقَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ ۖ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَأَيَّامًا آمِنِينَ (18) و ميان مردم سبا و قريه هايى که در آنها برکت نهاديم (منطقه شامات) قريه هايى [به هم پيوسته و ]نمايان قرار داديم و سير در آنها را [با تنظيم مسافت ها ]به اندازه مقرّر کرديم [و گفتيم:] شب ها و روزها در آنها با امنيّت سير کنيد. (18) فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا وَظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ وَمَزَّقْنَاهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (19) پس گفتند: پروردگارا! [فاصله] ميان سفرهاى ما را دور کن و به خودشان ستم کردند پس آنان را [موضوع] داستان ها ساختيم و به طور کامل متلاشى کرديم، حقّاً در اين [واقعه] نشانه هايى براى هر صبر پيشه سپاس گزارى وجود دارد. (19) وَلَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقًا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (20) و همانا ابليس گمان خود را [که مى گفت: اولاد آدم را گمراه مى کنم] بر آنان تحقّق يافته ديد و همه از او پيروى کردند جز گروهى از مؤمنان. (20) وَمَا كَانَ لَهُ عَلَيْهِمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يُؤْمِنُ بِالْآخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْهَا فِي شَكٍّ ۗ وَرَبُّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ (21) و او هيچ گونه تسلّطى بر آنان نداشت مگر [تسلّط از راه وسوسه، آن هم] براى اين که کسانى را که به آخرت ايمان دارند از کسانى که از آن در شکّ اند، باز شناسيم و پروردگار تو بر هر چيزى نگهبان است. (21) قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ وَمَا لَهُمْ فِيهِمَا مِنْ شِرْكٍ وَمَا لَهُ مِنْهُمْ مِنْ ظَهِيرٍ (22) بگو: آنچه را غير از خدا [لايق پرستش] مى پنداريد بخوانيد [تا حاجتى از شما روا کنند!] آنها نه در آسمان ها و نه در زمين هم وزن ذرّه اى مالک چيزى نيستند و در آنها شرکت هم ندارند و براى خدا هيچ پشتيبانى از آنها وجود ندارد. (22)

🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۳۰🌷 قوم سبأ: قرن ها پیش، در جنوب شبه‏ جزیره‏ ی حجاز (عربستان کنونی) و در سرزمین یمن، قومی به نام «سبأ» زندگی می کرد. سبأ در اصل نام جدّ بزرگ اعراب یمن بوده است. آنجا سرزمینی پهناور با خاکی حاصل خیز بود؛ ولی از آب رودخانه هایش بهره برداری مناسبی نمی شد و آب های جاری، در دشت ها به هدر می رفت. پس از چندی، مردم باهوش آن سرزمین به فکرِ استفاده از این آب ها افتادند و سدهای زیادی در نقاط حساس وطن خود ساختند که از همه مهم تر، سد «مَآرِب» بود. آن سد، آب بسیار زیادی در پشت خود ذخیره کرده، و به برکت آن، باغ ها و کشتزارهای فراوانی احداث شده و به بهره برداری رسیده بود؛ به‏ ویژه در دو طرف رودخانه ای که به سد می رسید، باغ هایی بسیار سبز و خرّم و پرمحصول پدید آمده بود. علاوه بر این، به لطف خدا، راه های مسافرتی آنان به شهرهای حاصل خیز و پربرکت اطرافشان کاملاً امن بود؛ چراکه در طول راه، آبادی هایی با فاصله های کوتاه و نزدیک به هم قرار داشت و یک مسافر بدون ترس و سلاح، همچنین بی نیاز از داشتن آذوقه‏ ی غذایی زیاد می توانست در هر زمان از شبانه روز به مسافرت رود و در هر آبادی که بخواهد، استراحت کند. آری، نعمت های خدا آنان را از آسمان و زمین احاطه کرده بود؛ ولی متأسفانه آنان به جای شکرگزاری، راه ناسپاسی را پیش گرفتند و خدا را به فراموشی سپردند و به کفران نعمت و فخرفروشی و ظلم و گناه رو کردند. حتّی قشر ثروتمند آن قوم که از دارایی های فراوان خویش سرمست شده بودند، از خدا تقاضای ابلهانه ای کردند؛ آنان تقاضا کردند که آبادی هایی را که در راه های مسافرتی آنان قرار داشت، به بیابان هایی خشک تبدیل کند تا افراد کم درآمد دیگر نتوانند به ‏راحت سفر کنند، و مسافرت، مخصوص کسانی شود که ثروت فراوانی دارند و می توانند در مسیری طولانی، از خود محافظت کنند و ذخیره‏ ی غذایی زیادی با خود ببرند. تداوم این ناسپاسی ها، صبر خدا را لبریز کرد، و به فرمان او، چند موش صحرایی سراغ دیواره‏ ی سدّ مَآرب رفتند و آن سدّ خاکی را از درون سست کردند. ناگهان باران شدیدی بارید و سیلاب عظیمی حرکت کرد و دیواره‏ ی سد را ـ که دیگر توان تحمّل آن فشار را نداشت ـ در هم شکست و آب فراوان سد غرّش‏کنان بیرون ریخت و تمام آبادی ها، باغ ها، کشتزارها، زراعت ها و چهارپایان آن سرزمین را نابود کرد. آن قصرها و خانه های باشکوه، به ویرانه ای تبدیل شد و از آن سرزمین خرّم، صحرایی خشک و بی آب و علف بر جا ماند. آری، خدا برای قدرت نمایی و درهم پیچیدن پرونده ی گردن کشان، به اسباب پیچیده و مهیب نیاز ندارد و تمدّن عظیمی را با چند موش بر باد می دهد تا انسان ها به قدرت خداداد خود مغرور نشوند.