🔹امام باقر علیه السلام نقل است که فرمود: «إذا غضب اللَّه تبارک و تعالی علی خلقه نحّانا عن جوارهم» یعنی هر گاه خداوند تبارک و تعالی بر خلقش غضب کند ما را از جوارشان دور خواهد گرداند. این حدیث به خوبی دلالت بر وجود و غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف دارد. 📗اصول کافي/ ج۱/ ص۲۷۷

میگن اگه چیزی از خدا می خواهی خودت اول سعی کن اون کارو در توان خودت انجام بدی! اگه از خدا روزی بیشتر می خواهی اول خودت به بقیه کمک کن، اگه رحم خدا رو می خواهی اول خودت به دیگران رحم کن. 👌حالا اگه می خواهی خدا تو رو ببخشه و از گناهات بگذره، خب اول خودت بقیه رو ببخش و ازشون بگذر! 🎁 فَاعْفُوا وَ اصْفَحُوا پس ببخشید و گذشت کنید.🌹 #بقره_آیه_109

چندعمل ساده براي چندبرابركردن ثواب نماز •☜«اذان و اقامه» باعث ميشود دو صف از فرشتگان، پشت سر مومن نماز بخوانند. •☜«ركوع كامل» باعث نداشتن وحشت قبر ميشود. •☜«انگشتر عقيق» دو ركعت نماز با عقيق معادل هزار ركعت بدون آن است. •☜«مسواك زدن» دو ركعت نماز با مسواك بهتر از هفتاد ركعت نماز بدون مسواك است. •☜«خواندن سوره قدر» خواندن سوره قدر در يكي از نمازها باعث آمرزش گناهان میشود. •☜«استنشاق و مزه مزه در وضو» باعث آمرزش و غلبه بر شيطان است. •☜«عطر» باعث ميشود ثواب نماز هفتاد برابر شود. •☜«تسبيحات حضرت زهراء س» بهتر از هزار ركعت نماز است. 📚 فلاح السائل☆ثواب الاعمال☆من لایحضر الفقیه

🔹 أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ: تَفَقَّهُوا فِي اَلدِّينِ فَإِنَّهُ مَنْ لَمْ يَتَفَقَّهْ مِنْكُمْ فِي اَلدِّينِ فَهُوَ أَعْرَابِيٌّ إِنَّ اَللَّهَ يَقُولُ فِي كِتَابِهِ : «لِيَتَفَقَّهُوا فِي اَلدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذٰا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ » . على بن أبى حمزه گويد شنيدم كه حضرت صادق عليه السلام مي فرمود: دين را خوب بفهميد زيرا هر كه دين را خوب نفهمد مانند صحراگرد است. خداوند در كتابش مي فرمايد: تا در امر دين دانش اندوزند و چون بازگشتند قوم خود را بيم دهند شايد آنها بترسند. (١٢٤ سوره ٩) 📗الکافي ج ۱، ص ۳۱،ح۱۰۳۹۴۳

صفحه ۴۶۵ مصحف شریف سوره مبارکه زمر

🔸ترتیل صفحه 465 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده

قرآن ترجمه المیزان سوره 39 سوره مبارکه الزمر صفحه 465 أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ (57) يا بگويد: اگر خدا مرا هدايت کرده بود از تقواپيشگان بودم. (57) أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ (58) يا وقتى عذاب را مى بيند بگويد: اى کاش! براى من بازگشتى بود تا از نيکوکاران مى شدم. (58) بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنْتَ مِنَ الْكَافِرِينَ (59) آرى همانا آيات من براى تو آمد پس آنها را تکذيب کردى و تکبّر ورزيدى و از کافران شدى. (59) وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ تَرَى الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ ۚ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْمُتَكَبِّرِينَ (60) و روز قيامت آنان را که بر خدا دروغ بستند روسياه مى بينى، آيا براى متکبّران جايگاهى در جهنّم نيست؟ (60) وَيُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ لَا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (61) و خداوند کسانى را که تقواپيشه کرده اند همراه با کاميابى شان نجات مى دهد، در حالى که نه بدى به آنان مى رسد و نه غمگين مى شوند. (61) اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ (62) خدا است آفريننده همه چيز و همو بر همه چيز نگهبان است. (62) لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (63) کليدهاى آسمان ها و زمين فقط در دست او است و کسانى که به آيات خدا کفر ورزيدند اينان خود زيانکاران اند. (63) قُلْ أَفَغَيْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّي أَعْبُدُ أَيُّهَا الْجَاهِلُونَ (64) بگو: پس آيا به من امر مى کنيد که غيرخدا را پرستش کنم اى جاهلان؟! (64) وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (65) و همانا به تو و به آنان که [از پيامبران] پيش از تو بودند وحى شده است که اگر شرک بورزى حتماً عمل تو تباه مى شود و به يقين از زيانکاران خواهى شد. (65) بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ (66) پس [به شرک رو نياور] بلکه فقط خدا را پرستش کن و از شاکران باش. (66) وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِيعًا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (67) و خدا را چنان که شايسته او است بزرگ نداشتند و حال آن که روز قيامت زمين يکسره در قبضه او است و آسمان ها پيچيده (لوله شده) در دستش، او منزّه است و برتر از آن که به وى شرک ورزند.

🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۶۵🌷 بهانه ای برای گنهکاران نیست: خدای مهربان در این آیات به بندگان خود فرمان می دهد که به دعوت او پاسخ مثبت دهند و از برنامه ای که برایشان فرو فرستاده، پیروی کنند تا مبادا به سرنوشت دردناک کسانی دچار شوند که پیام خدا را انکار کردند و پیامبران او را دروغگو شمردند و در برابر آن ها تکبر ورزیدند؛ تا مبادا پس از به پایان رسیدن فرصت عمر و آشکار شدن راستی دعوت پیامبران، آه از نهاد تک¬تکشان بلند شود که افسوس بر من که در مورد خدا و آنچه به او مربوط می شد، کوتاهی کردم (یا حَسرَتیّْ عَلیّْ ما فَرَّطتُ فی جَنبِ الله)؛ آیات قرآن را به مسخره گرفتم و پیامبران و امامان را افرادی دروغگو خواندم و سخنانشان را مشتی افسانه و خرافه پنداشتم. آنجاست که چنین افرادی با دیدن حال و روز شیرین پرهیزکاران آرزو می کنند که ایکاش خدا آنان را نیز هدایت کرده بود تا در صف متّقین قرار می گرفتند (لَو اَنَّ اللهَ هَدانی لَکُنتُ مِنَ المُتَّقین)، و همان جاست که مغروران دیروز دنیا، با التماس و زاری آرزو می کنند که ای کاش به دنیا باز می گشتند و راه ایمان و نیکوکاری را پیش می گرفتند(لَو اَنَّ لی کَرَّةً فَاَکونَ مِنَ المُحسِنین). در این هنگام، از سوی خدا ندا می رسد که: چرا؛ هدایت من سراغ تو آمد؛ ولی تو آن را انکار کردی و تکبّر ورزیدی و از کافران شدی (بَلیّْ قَد جاِّءَتکَ آیاتی فَکَذَّبتَ بِها وَ استَکبَرتَ و کُنتَ مِنَ الکافرین)؛ این طور نیست که من تو را از آینده ات آگاه نکرده و بی خبرت گذاشته باشم، و این خودت بودی که با اختیار خودت این راه را انتخاب کردی. در آن روز، کافرانی که در دنیا، پروردگار خود و نشانه هایش را به مسخره می گرفتند و در برابر پیامبرانش رو ترش می کردند، با رویی زشت و سیاه پا به عرصه‏ ی قیامت می گذارند (وَ یَومَ القِیامَةِ تَرَی الَّذینَ کَذَبوا عَلَی اللهِ وُجوهُهُم مُسوَدَّه) و به جایگاه ویژ ای که متکبّران در دوزخ دارند، وارد می شوند(أَلَیسَ فی جَهَنَّمَ مَثوًی لِلمُتَکَبِّرین). در مقابل، پرهیزکارانی را که در دنیا به دعوت خدا پاسخ نیکو دادند، خدا از عذاب نجات می‌دهد (وَ یُنَجِّی اللهُ الَّذینَ اتَّقَوا بِمَفازَتِهِم) و بی آن که مشقتی به آنان برسد و رنج و غصّه ای را حس کنند، به قصـر ابدی خود در بهشت پا می گذارند(لایَمَسُّهُمُ السّوِّءُ وَ لا هُم یَحزَنون).