✅ عده ای از مسئولین باعث بی دینی و بی ایمانی و بی اعتقادی بعضی ها شدند اونقدری که بعضی از این مسئولین به دین ضربه زدن، دشمن خارجی ضربه نزده!! #انتشارحداکثری_باشما

#اعمال_عصر_پنجشنبه 🔴🔵 فضیلت صلوات از شامگاه پنجشنبه تا غروب روز جمعه 🔺 امام صادق(ع) می‌فرماید: 🔹 هنگامی که عصر پنج‌شنبه و شب جمعه فرا می‌رسد، فرشتگانی از آسمان نازل می‌شوند که به همراه خود قلم‌هایی از طلا و کاغذهایی از نقره 📃دارند. آنها در طی این مدت تا غروب روز جمعه، هیچ عملی به جز صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را ثبت نمی‌کنند. 📚 من لا یحضره الفقیه،ج ۱ص ۴۲۴ 🌕 منتظرین گرامی صلوات از بهترین ادعیه برای حاجت روایی است و چه حاجتی بالاتر از فرج امام زمان (عج) 🌹 در این فرصت طلایی امام خود را یاری کنید با دعا برای ظهور با ذکر صلوات همراه با عجل فرجهم

#استغفار_قبل_غروب_روز_پنج‌شنبه📿 💚مستحب است در آخر روز پنجشنبه به این نحو #استغفار کند (منبع مفاتیح الجنان) : 🍃اَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذى لا اِلـهَ اِلاَّ هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ، وَاَتُوبُ اِلَیْهِ تَوْبَةً عَبْدٍ خاضِعٍ مِسْکینٍ مُسْتَکین، 🍃لا یَسْتَطیعُ لِنَفْسِهِ صَرْفاً وَلا عَدْلا، وَلا نَفْعاً وَلا ضَرّاً، وَلا حَیاةً وَلا مَوْتاً وَلا نُشُوراً، 🍃وَصَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّد وَعِتْرَتِهِ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ الاَْخْیارِ الاَْبْرارِ، وَسَلَّمَ تَسْلیماً. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌لبیکــــــــــ‌ یا مهدے ╭━━━⊰•🍃‌⃟🕊•⊱━━

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺 ☀️ به نام خدای مهربان سلام بر شما السَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 ✅ ذکر روز جمعه :  الهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم   🌹🌷🌼🌹🌷🌼🌹🌷🌼 💎 اَللّهُمَّ نَوِّر قُلُوبَنا بِالْقُرآن اَللّهُمَّ زَیِّن اَخْلاقَنا بِزینَةِ الْقُرآن اَللّهُمَّ ارْزُقنا شَفاعَةَ الْقُرآن تلاوت صفحه ( ۳۷۳ ) قرآن کریم : ✅ به نیت برطرف کردن موانع ظهور امام زمان (عج) ☀️ اعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

#صفحه_373✨

#ترتیل #صفحه_373 سوره مبارکه #شعراء #سوره_26 #جزء_19 قاری: #منشاوی

قرآن ترجمه المیزان سوره 26 سوره مبارکه الشعراء صفحه 373 إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ (137) اين [دعوت تو چيزى] جز روش پيشينيان نيست. (137) وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (138) و ما گرفتار عذاب [که تو به آن تهديد مى کنى ]نخواهيم شد. (138) فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (139) پس او را تکذيب کردند و [ما] هلاکشان کرديم، بى شکّ در اين [حادثه] نشانه اى [بزرگ] وجود دارد، و بيشتر آنان مؤمن نبودند. (139) وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (140) و همانا پروردگار تو آن عزّتمند و صاحب رحمت است. (140) كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ (141) قوم ثمود رسولان را تکذيب کردند. (141) إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (142) آن گاه که برادرشان هود به آنان گفت: آيا تقوا پيشه نمى کنيد؟ (142) إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (143) همانا من براى شما فرستاده اى امين هستم. (143) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (144) پس از خدا پروا داشته باشيد و از من اطاعت کنيد. (144) وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (145) و من براى اين [رسالت] هيچ مزدى از شما طلب نمى کنم، مزد من جز برعهده خداوندگار جهانيان نيست. (145) أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ (146) آيا شما در آنچه در اين جا (دنيا) هست، ايمن رها خواهيد شد؟ (146) فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (147) در باغ ها و چشمه سارها، (147) وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ (148) و کشتزارها و نخلستان هايى که شکوفه هايشان نرم و لطيف است. (148) وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ (149) و از کوه ها با مهارت خانه هايى مى تراشيد. (149) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (150) پس، از خدا پروا داشته باشيد و از من اطاعت کنيد. (150) وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ (151) و از فرمان مسرفان اطاعت نکنيد. (151) الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (152) همانان که در زمين فساد مى کنند و اصلاح نمى کنند. (152) قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) گفتند: جز اين نيست که تو از آنانى که سخت سحر زده اند. (153) مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) تو جز بشرى مانند ما نيستى، اگر راست مى گويى معجزه اى بياور. (154) قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (155) گفت: اين ناقه اى است [که شما خواستيد ]سهمى از آب براى او و سهم روز معيّنى براى شما است. (155) وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ (156) و آسيبى به او نرسانيد که عذاب روزى بزرگ شما را فرا مى گيرد. (156) فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ (157) پس ناقه را کشتند و به دنبال آن پشيمان شدند. (157) فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (158) آن گاه عذاب [موعود] آنان را فراگرفت، بى شک در اين [حادثه] نشانه اى [بزرگ] وجود دارد، و بيشتر آنان مؤمن نبودند. (158) وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (159) و همانا پروردگار تو آن عزّتمند و صاحب رحمت است. (159)

نکته تفسیری صفحه ۳۷۳: ما عذاب نخواهیم شد!: بر اساس آیات قرآن، مهم­ترین وظیفه‏ی پیامبران، «بشارت دادنِ» مردم به لطف و رحمت خدا و «بیم دادنِ» آنان از خشم و عذاب او بوده است. در آیه‏ی 48 سوره‏ی انعام می­خوانیم: «ما پیامبران را فقط برای بشارت دادن و بیم دادن فرستادیم.» در حقیقت این دو وظیفه‏ی مهم، توجیه­گرِ پیرویِ مردم از دستورهای پیامبران است؛ زیرا بزرگترین سؤال مردم این است که پس از مرگ، چه سرانجامی خواهند داشت و پیامبران، پاسخ این سؤال را از سوی آفریدگار مردم، به آنان می­رسانند. پیامبران نیز از سوی خدا، مردم را به دو انجام خوب و بد بشارت و بیم می­ دهند و به آنان می­گویند که انجام نیک، با پیروی از دستورهای ایشان، و انجام بد، با سرپیچی از دستورهای آن­ها به دست خواهد آمد. پیروان پیامبران نیز پیوسته در بین دو حالت بیم و امید قرار دارند؛ بیم از نافرمانی خدا و فرجام دردناک آن، و امید به فرمان­برداری از خدا و فرجام شیرین آن. آنان هیچ­گاه امید خود را به علّت اشتباهاتشان از دست نمی­ دهند؛ زیرا خود را در پیشگاه خدای مهربان می­بینند که می­تواند گناهانشان را ببخشد و آنان را در لطف و رحمت خویش وارد کند. از سوی دیگر هیچ­گاه با غرور و تکبّر به گناهان ادامه نمی­ دهند و خود را از خشم و عذاب خدا در امان نمی‏دانند؛ زیرا می‏دانند که خدا با هیچ‏کس خویشاوندی ندارد تا در برابر نافرمانی­ اش بی­تفاوت باشد. از این رو در روایات پیشوایان دین، هم «نومیدی از رحمت خدا» و هم «ایمن دانستنِ خود از خشم خدا»، گناهی بسیار بزرگ برشمرده شده است؛[1] زیرا کسی ­که دچار هر یک از این دو گناه شود، هم خدا را از بخشش توبه­ کاران یا عذاب نافرمانان ناتوان شمرده و هم در بزرگ­ترین دام شیطان افتاده است؛ زیرا دیگر راه بازگشتی برای خود نمی­ داند، یا خود را از آتش دوزخ در امان می­شمارد، و در هر دو صورت، به راه تاریک و بدفرجام خود ادامه می­ دهد و هیچ تصمیمی برای تغییر حال و روزش نمی­ گیرد؛ درست مانند قوم عاد که در برابر هشدارهای پیامبرشان هود، با بی­تفاوتی می­ گفتند «ما عذاب نخواهیم شد» و سرانجام به سبب همین طرز فکر آلوده، برای همیشه در عذاب خدا گرفتار شدند. البته خداوند نه­ تنها مردمِ عادی، بلکه بهترین بنده­ ی خویش یعنی پیامبر اسلام صلوات الله علیه را از عذاب خود ترسانده و فرموده است: «بگو: من نیز اگر از فرمان پروردگارم سرپیچی کنم، از عذاب روزی بزرگ می­ ترسم.»[2] از این رو پیشوایان دین نیز به سبب علم و آگاهی زیادی که از گستردگی لطف و رحمت خدا و شدّت خشم و عذاب او داشتند، بیشتر از همه به لطف خدا امید داشتند و از خشم او می­ ترسیدند. برگ­ های تاریخ، پر از گریه­ ها و ناله­ های پیامبر‹ و اهل­بیت است که از ترس خدا در نیمه­ های شب به آسمان بلند بوده است[3]. پیشوای فرزانه‏ی ما امیر مؤمنان علی علیه السلام چه زیبا فرموده است: «آیا به شما بگویم که فرد بسیار دانا و خردمند کیست؛ کسی که مردم را از رحمت خدا مأیوس نکند و آنان را از عذاب خدا در امان نشمارد.»[4] [1] - براساس روایتی از امام کاظم (ع)، تفسیر البرهان، ج5، ص201 [2] - انعام، 15 [3] - برای نمونه ر.ک به کتاب گناهان کبیره، اثر شهید دستغیب، ج1، فصل چهارم، الا من مکر الله [4] - الکافی، ج1،ص36