قرآن ترجمه المیزان سوره 35 سوره مبارکه فاطر صفحه 438 وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِعِبَادِهِ لَخَبِيرٌ بَصِيرٌ (31) و آنچه از کتاب به تو وحى کرده ايم خود حقّ است، در حالى که آنچه را پيش از آن بوده است تصديق مى کند بى شک خداوند به بندگانش آگاه و بينا است. (31) ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا ۖ فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ وَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَيْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ (32) آن گاه اين کتاب را به آن بندگانمان که برگزيديم به ميراث داديم، پس برخى از آنان [در عمل به کتاب] به خويشتن ظلم مى کنند و بعضى از آنان ميانه رو هستند و برخى از آنان در اعمال خير به اذن خداوند سبقت مى گيرند. اين است آن فضل بزرگ. (32) جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا ۖ وَلِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ (33) [پاداش آنان] باغ هاى اقامتى است که به آنها در مى آيند، در آن جا با دستواره هايى از طلا و با مرواريد آرايش مى شوند و لباسشان در آن جا حرير است. (33) وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ ۖ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَكُورٌ (34) و مى گويند: ستايش خداى راست که اندوه را از ما برد، همانا پروردگار ما بسيار آمرزنده و سپاسگزار است. (34) الَّذِي أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٌ وَلَا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٌ (35) همان که از فضل خود ما را در سراى اقامت جاى داد که در آن هيچ رنجى به ما نمى رسد و [نيز] در آن هيچ ملالى به ما نمى رسد. (35) وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ لَا يُقْضَىٰ عَلَيْهِمْ فَيَمُوتُوا وَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذَابِهَا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي كُلَّ كَفُورٍ (36) و آنان که کفر ورزيده اند برايشان آتش جهنّم خواهد بود; نه بر آنها حکم مى شود که بميرند و نه عذابش از آنان تخفيف مى يابد، هر ناسپاسى را اين گونه سزا مى دهيم. (36) وَهُمْ يَصْطَرِخُونَ فِيهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ أَوَلَمْ نُعَمِّرْكُمْ مَا يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَنْ تَذَكَّرَ وَجَاءَكُمُ النَّذِيرُ ۖ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ نَصِيرٍ (37) و آنان در آن جا فرياد بر مى آورند که پروردگارا! ما را بيرون بياور تا عمل شايسته انجام دهيم، غير از آنچه عمل مى کرديم، [مى گوييم:] آيا [به شما لطف نکرديم و] چندان عمرتان نداديم که هر کس تذکّرپذير بود در آن مدّت متذکّر مى شد؟ و اخطار کننده نيز براى شما آمد، پس بچشيد [عذاب را ]که براى ظالمان هيچ يارى کننده اى نيست. (37) إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَيْبِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (38) بى شک خدا داناى غيب آسمان ها و زمين است، همانا او به راز سينه ها کاملاً دانا است. (38)

🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۳۸🌷 وارثان قرآن: خداوند در آیه‏ ی قبل، از نزول قرآن بر پیامبر و حقّانیّت و هماهنگی اش با کتاب‌های آسمانیِ گذشته سخن گفته و در این آیه توضیح داده که پس از پیامبر، علم و دانش قرآن را گروهی برگزیده از میان بندگانش به ارث برده اند. البتّه برگزیده شدن آن بندگان خاص و به ارث رسیدن دانش قرآن به ایشان، بی دلیل نبوده؛ بلکه از این رو بوده که بندگان خدا به سه گروه تقسیم می شوند: گروهی گنهکار که به خود ظلم می کنند؛ گروهی میانه رو و نیکوکار که ممکن است گاهی دچار لغزش و اشتباه شوند؛ و گروهی که در تمام کارهای خوب از همگان سبقت می گیرند و هیچ گاه به کارهای ناشایست دست نمی زنند. خداوند نیز این گروه پاک و معصوم را از میان مردم برگزید و پس از پیامبر، همه ی دانش قرآن را به آنان بخشید و ایشان را پیشوایان مردم معرّفی فرمود. آری، حضرت زهرا و امامان دوازده گانه ، وارثان حقیقی قرآن هستند که به لطف خدا از تمام معانی و رموز قرآن آگاهی دارند؛ امّا آگاهی مردمِ دیگر از معانی قرآن، اندک، و در بسیاری از موارد با خطا و اشتباه همراه است. از این رو همه‏ ی مسلمانان وظیفه دارند برای آشنایی با قرآن و برنامه های حیات‏ بخش آن، نزد آن پیشوایان معصوم روند و حقیقت را از چشمه‏ ی زلال دانش ایشان بنوشند. کسانی که بدون توجّه به مکتب اهل بیت و با مراجعه به کسانی که خدا علم و دانش آنان را تأیید نکرده، سراغ قرآن می روند، بی شک در بسیاری از موارد دچار اشتباه می شوند و مقصود حقیقی خدا را نمی فهمند؛ درست مانند دانش آموزی که بدون مراجعه‏ به معلّم دانا، سراغ کتاب درسی پرمحتوایی برود و با حدس و گمان، درس های سخت آن را تحلیل کند و در موارد مشکل، به دانش آموزانی مانند خودش مراجعه کند! در حدیثی از پیشوای ششم شیعیان می خوانیم: «در هر زمان، خدا کسی را از میان ما اهل بیت بر می انگیزد که از [دانش و رموزِ] کتاب خدا ـ از ابتدا تا انتهای آن ـ آگاه است.» در حدیث دیگری از امام باقر می خوانیم: «هیچ یک از مردم ادّعا نمی کند که تمامِ [دانشِ] قرآن را به همان صورت که نازل شده، نزد خود دارد مگر اینکه دروغگوست؛ چراکه هیچ کس آن را نزد خود جمع آوری و نگهداری نکرده مگر علی بن ‏ابیطالب و امامانی که پس از او هستند.»

🔰 آیت‌الله بهجت رحمةالله‌علیه : 🟡هرچه 🟡با ما 🟡کردند 🟤 جاسوس‌ها 🟤 کردند..... ➿➿➿➿

مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا در میان مؤمنان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ایستاده‌اند؛ بعضی پیمان خود را به آخر بردند (و در راه او شربت شهادت نوشیدند)، و بعضی دیگر در انتظارند؛ و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندادند. 📖سوره احزاب آیه ۲۳ #آیه_روز ┄┅┅❅🏴❅┅┅┄

💠 حدیث 💎 سه عمل پُر فضیلت 🟩 امام جعفرصادق (علیه‌السلام): اَفضلُ الاَعمالِ: اَلصلاةُ لِوَقتِها وَ بِرُالوالدیَنِ وَ الجهادُ فی ‌‌سبیلِ ‌الله ❇️ افضل اعمال (سه چیز است): ◻️نماز اول وقت، ◻️نیکی به والدین و ◻️جهاد در راه خدا. 📚 وسائل الشیعه، ج ١١، ص ١٢ ‌ •┈┈••✾••┈┈•

💠روز خود را با #یک_جرعه_نور آغاز کنیم تفسیر مختصر سوره مبارکه یونس. آیه‌ی۱۲ 🔹نكته‌ها: بارها خداوند از ناسپاسى انسان گِله كرده كه در هنگام اضطرار و سختى خدا را مى‌خواند، ولى پس از حلّ مشكل، از خدا غافل مى‌شود و او را فراموش مى‌كند. 🔹پيام‌ها: 1- ايمان به خداوند، در عمق روح انسان عجين شده و حوادث تلخ، عامل بيدارى اين وجدان و فطرت خداجوى اوست. «مَسَّ اَلْإِنْسٰانَ اَلضُّرُّ دَعٰانٰا» 2- آنان كه دعا و نيايش موسمى دارند، مورد انتقاد و كارشان بى‌ارزش است. «مَسَّ اَلْإِنْسٰانَ اَلضُّرُّ دَعٰانٰا» 3- دعا در هر حال جايز است؛ ايستاده، نشسته يا خوابيده. «لِجَنْبِهِ‌ ، قٰاعِداً ، قٰائِماً» 4- نيايش خالصانه، سبب رفع گرفتارى است. دَعٰانٰا ... كَشَفْنٰا 5- رفاه، زمينه‌ى غفلت است. «فَلَمّٰا كَشَفْنٰا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنٰا» 6- انسان، ناسپاس است. «مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنٰا» 7- آنان كه خدا را فراموش كنند، زندگى مادّى در نظرشان زيبا جلوه مى‌كند. «زُيِّنَ‌ لِلْمُسْرِفِينَ‌» 8- فراموش كردن الطاف خداوند، نوعى اسراف است. مَرَّ ... لِلْمُسْرِفِينَ‌ 9- هركس در رفاه، غافل و در گرفتارى دعا كند، مسرف است. مَسَّ اَلْإِنْسٰانَ اَلضُّرُّ دَعٰانٰا ... فَلَمّٰا كَشَفْنٰا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ ... زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ‌ 10- مرفّهان، ازخودراضى‌اند. «زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ مٰا كٰانُوا يَعْمَلُونَ‌» ┄

به نام خدا السَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ 🌺اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم🌺 ✅ سلام و ادب روز دوشنبه زیبایتان به خیر 🌺 ✅ ذکر روز دوشنبه :   ( ذکر روز:یا قاضی الحاجات /ای برآورنده حاجت ها ) 100 مرتبه. 🌹🌷 💎 اَللّهُمَّ نَوِّر قُلُوبَنا بِالْقُرآن اَللّهُمَّ زَیِّن اَخْلاقَنا بِزینَةِ الْقُرآن اَللّهُمَّ ارْزُقنا شَفاعَةَ الْقُرآن آیات صفحه🌹( ۴۳۹ )🌹 به نیت: برطرف شدن موانع ظهور ☀️ اعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

صفحه ۴۳۹ مصحف شریف سوره مبارکه فاطر

🔸ترتیل صفحه 439 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده

قرآن ترجمه المیزان سوره 35 سوره مبارکه فاطر صفحه 439 هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ فِي الْأَرْضِ ۚ فَمَنْ كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ ۖ وَلَا يَزِيدُ الْكَافِرِينَ كُفْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِلَّا مَقْتًا ۖ وَلَا يَزِيدُ الْكَافِرِينَ كُفْرُهُمْ إِلَّا خَسَارًا (39) او است آن که شما را در زمين جانشين [ديگران ]کرد، پس هر که کفر بورزد کفرش به زيان خود او است و کافران را کفرشان نزد پروردگارشان جز خشم شديد نمى افزايد و کافران را کفرشان جز خسارت نمى افزايد. (39) قُلْ أَرَأَيْتُمْ شُرَكَاءَكُمُ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا فَهُمْ عَلَىٰ بَيِّنَتٍ مِنْهُ ۚ بَلْ إِنْ يَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا إِلَّا غُرُورًا (40) بگو: از شريکانتان که به جاى خدا مى خوانيد خبر دهيد به من، بنمايانيد که چه بخشى از زمين را خلق کرده اند؟ يا آيا در کار آسمان ها شرکتى دارند؟ يا آيا به آنان کتابى داده ايم که از آن [بر ادّعاى خود ]دليلى دارند؟ نه، بلکه ظالمان بعضيشان برخى ديگر را [در مورد شفاعت بت ها] وعده نمى دهند جز از روى فريب. (40) ۞ إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَنْ تَزُولَا ۚ وَلَئِنْ زَالَتَا إِنْ أَمْسَكَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا (41) همانا خدا آسمان ها و زمين را نگه مى دارد از اين که از جاى خود بگردند و اگر از جاى خود برگردند، قطعاً هيچ کس بعد از او نمى تواند نگاهشان دارد بى گمان او بردبار و آمرزگار است. (41) وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَهُمْ نَذِيرٌ لَيَكُونُنَّ أَهْدَىٰ مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ ۖ فَلَمَّا جَاءَهُمْ نَذِيرٌ مَا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا (42) و [مشرکان] با شديدترين سوگندهايشان به خدا قسم خوردند که اگر اخطار کننده اى براى آنها بيايد، حتماً از يک يک امّت ها هدايت يافته تر خواهند شد; پس هنگامى که اخطار کننده اى برايشان آمد آنان را جز نفرت نيفزود. (42) اسْتِكْبَارًا فِي الْأَرْضِ وَمَكْرَ السَّيِّئِ ۚ وَلَا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ ۚ فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ ۚ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا ۖ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا (43) [اين نفرت] به سبب استکبارشان در زمين و نيرنگ بدشان بود و نيرنگ بد جز اهلش را فرا نمى گيرد; پس آيا جز سنّت جارى در گذشتگان را انتظار دارند؟ پس براى سنّت خدا هرگز تبديلى نمى يابى و براى سنّت خدا هرگز تغييرى نمى يابى. (43) أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَكَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً ۚ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعْجِزَهُ مِنْ شَيْءٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَلِيمًا قَدِيرًا (44) آيا [غافل اند و] در زمين سير نکرده اند تا ببينند عاقبت کسانى که پيش از اينان وجود داشتند با اين که قوى تر از ايشان بودند چگونه شد؟ و خدا چنان نيست که هيچ چيزى نه در آسمان ها و نه در زمين بتواند از قبضه او خارج شود بى گمان او دانا و توانا است. (44)