#وقایع #وقایع_روز_سوم #محرم سال 61 #عمر_بن_سعد یک روز بعد از ورود #امام_حسین علیه السلام به #کربلا یعنی روز #سوم_محرم با4هزار سپاهی از اهل کوفه وارد #کربلا شد. بعضی از #تاریخ_نویسان نوشته اند که «#بنو_زهره » که #قبیله #عمر_بن_سعد بودند نزد او آمدند و گفتند: تو را به #خدا #سوگند میدهیم از این کار درگذر و تو #داوطلب #جنگ با حسین مشو زیرا این باعث دشمنی میان ما و #بنی_هاشم میگردد عمر بن سعد نزد #عبیدالله_بن_زیاد رفت و #استعفا کرد ولی عبیدالله استعفای او را نپذیرفت و او #تسلیم شد. خریداری اراضی کربلا توسط امام حسین علیه السلام: از وقایعی که در روز سوم ذکر شده است این است که امام علیه السلام قسمتی از زمین کربلا را که قبرش 😭 در آن واقع شده است، از اهل #نینوا و #غاضریه به شصت هزار #درهم خریداری کرد و با آنها شرط کرد که مردم را برای #زیارت قبرش راهنمایی نموده و زوار او را تا سه روز مهمانی نمایند... #عاشورا #محرم #عشق #کپی_مطالب_با_هدیه_صلوات_نثار_شهدا_آزاد http://eitaa.com/joinchat/3755868179C7a5148bdd4

#شب_چهارم_محرم #متعلق به #فرزندان #حضرت_زینب علیهاالسلام، #حر و #مسلم علیهماالسلام است و #شهادت این عزیزان مورد توجه قرار می‌گیرد. #محمد و #عون دو فرزند #حضرت_زینب_کبری و =عبدالله_بن_جعفرطیار(ع) بودند. وقتی حضرت #اباعبدالله (ع) از #مکه به قصد شهر #کوفه خارج شد، عبدالله بن جعفر (ع) #نامه به این مضمون به حضرت نوشت: شما را به #خدای #متعال #سوگند می دهم که از این سفر #منصرف شوید زیرا من می ترسم که به واسطه این #سفر شما را به #شهادت رسانیده و #اهل_بیت شما #آواره شوند. اگر #کشته شوید، #نور #اهل_زمین #خاموش خواهد شد. شما امروز #پناهگاه و #پیشوای #مومنان و #مقتدای #هدایت یافتگان هستید. پـس در این سفـر شتاب مکنید و من هم به دنبال #نامه ام به شما خواهم پیوست. این نامه را به وسیله دو #پسر خود محمد و عون به خدمت آن حضرت فرستاد و خود به نزد عمروبن سعید فرماندار #مدینه رفت و از او خواست که امــــان نامه ای برای ابی عبدالله(ع) بنویسد و از او بخواهد که از این سفر باز گردد. #عمروبن_سعید امان نامه ای برای آن حضرت نوشت و وعده پاداش و احسان داد. عبدالله بن جعفر #امان_نامه را به همراه #برادر خود #یحیی_بن_سعید برداشته و به سوی #امام به راه افتاده و در میان راه به #حضور امام رسیدند  وامان نامه را تقدیم داشت. حضرت نپذیرفت و فرمود: من #پیغمبر #خدا را در #خواب دیدم و به من دستور داد تا به سفر خود ادامه دهم. سپس حضرت جواب نامه عمروبن سعید را نوشت و آن را (احتمالا”) به عبدالله بن جعفر داد. عبدالله چون از #انصراف امام #مایوس شد، به فرزندان خود عون و محمد سفارش کرد که در طول سفر و #جهاد در #رکاب آن حضرت باشند و خود با #یحیی_بن_سعید بازگشت #محرم #عاشورا #کپی_مطالب_با_ذکر_صلوات_نثار_شهدا_آزاد http://eitaa.com/joinchat/3755868179C7a5148bdd4

#وقایع #وقایع_روز_هفتم #محرم سال 61 #کربلا.... سه شنبه #هفتم_محرم_الحرام سال 61 هجری قمری تعداد #نظامیانی که #لباس و #سلاح_جنگی و #حقوق از #حکومت #غاصب #بنی_امیه گرفته و به #جنگ #امام_حسین(ع) آمده بودند را، بالغ بر 30 هزار جنگجو نوشته اند. عمر بن سعد #نامه ای بدین مضمون از #عبیدالله دریافت کرد که: با سپاهیان خود بین امام حسین(ع) و اصحابش و آب #فرات فاصله بینداز، به طوری که حتی قطره ای #آب به امام(ع) نرسد، همان گونه که از دادن آب به : #عثمان_بن_عفان خودداری شد! عمر بن سعد 500 #سوار را در کنار #شریعه_ی_فرات مستقر کرد. یکی از آنها فریاد زد: ای حسین!... به #خدا #سوگند که قطره ای از این آب را نخواهی آشامید تا از عطش جان دهی! #حضرت فرمود: « خدایا! او را از #تشنگی #هلاک کن و هرگز او را مشمول رحمتت قرار مده.» #حمید_بن_مسلم می گوید به چشم خود دیدم که نفرین امام(ع) عملی گشت. * امام حسین(ع) سپاه دشمن را چنین نفرین کرد: بار خدایا! #باران #آسمان را از اینان #دریغ کن، و بر ایشان #تنگی و !قحطی( همچون سالهای قحطی یوسف در مصر) پدید آور و آن #غلام #ثقفی (#حجاج_بن_یوسف ) را بر ایشان بگمار تا #جام #زهر به ایشان بچشاند. زیرا آنها به ما #دروغ گفتند و ما را خوار ساختند و خداوند( به توسط آن غلام) #انتقام من و #اصحاب و #اهل_بیت و #شیعیان مرا از اینان بگیرد. وقتی #ماهی از آب جدا می شود شروع می کند به بالا و پایین پریدن ، بعد از لحظاتی خودش را آرام حرکت می دهد . لحظات بعد فقط لب هایش را تکان می دهد لذا حرمله با تیری گلوی کوچک #علی_اصغر (علیه السلام) را نشانه رفت . #قنداقه #بیتاب اصغر را به سوی آسمان بلند کرد و #قطرات #خون گلویش را به #خدا بخشید و چشم از خنده او بست . با #غلاف #شمشیر #قبری کوچک در پشت #خیام کند تا او را در میانش بگذارد که ناگاه صدایی حزین آمد ... آقا ... بگذار یکبار دیگر روی کودکم را ببینم .

#خوارزمی » در #مقتل_الحسين و «#خيابانی ‌» در #وقايع الايام نوشته اند كه در روز #هشتم_محرم #امام_حسين عليه السلام و #اصحابش از #تشنگي سخت #آزرده_خاطر شده بودند؛ بنابراين امام عليه السلام #كلنگی برداشت و در پشت #خيمه‌ها به فاصله نوزده گام به طرف #قبله، #زمين را كند، آبی گوارا بيرون آمد و همه نوشيدند و مشكها را پر كردند، سپس آن آب ناپديد شد و ديگر نشاني از آن ديده نشد. هنگامي كه خبر اين ماجرا به #عبيدالله_بن_زياد رسيد، پيکی نزد #عمر_بن_سعد فرستاد كه: به من خبر رسيده است كه #حسين #چاه مي‌كند و آب بدست مي‌آورد. به محض اينكه اين #نامه به تو رسيد، بيش از پيش مراقبت كن كه دست آنها به #آب نرسد و كار را بر حسين عليه السلام و يارانش سخت بگير. عمر بن سعد دستور وي را عمل نمود. . در اين روز «#يزيد_بن_حصين_همدانی » از امام عليه السلام اجازه گرفت تا با عمر بن سعد گفتگو كند. حضرت اجازه داد و او بدون آنكه #سلام كند بر عمر بن سعد وارد شد؛ عمر بن سعد گفت:‌اي مرد همداني! چه چيز تو را از سلام كردن به من بازداشته است؟ مگر من مسلمان نيستم؟ گفت: اگر تو خود را مسلمان مي‌پنداري پس چرا بر #عترت #پيامبر شوريده و تصميم به #كشتن آنها گرفته‌اي و #آب_فرات را كه حتي #حيوانات اين وادي از آن مي‌نوشند از آنان #مضايقه مي‌كني؟ عمر بن سعد سر به زير انداخت و گفت:‌اي همداني! من مي‌دانم كه آزار دادن به اين #خاندان_حرام است، من در لحظات حساسي قرار گرفته‌ام و نمي‌دانم بايد چه كنم؛ آيا حكومت ري را رها كنم، حكومتي كه در اشتياقش مي‌سوزم؟ و يا دستانم به خون حسين آلوده گردد، در حالي كه مي‌دانم كيفر اين كار، #آتش است؟‌اي مرد همداني! حكومت #ری به منزله نور #چشمان من است و من در خود نمي‌بينم كه بتوانم از آن گذشت كنم. يزيد بن حصين همداني بازگشت و ماجرا را به عرض امام عليه السلام رساند و گفت: عمر بن سعد حاضر شده است شما را در برابر حكومت ري به قتل برساند. امام عليه السلام مردي از ياران خود بنام «#عمرو_بن_قرظه‌ » را نزد ابن سعد فرستاد و از او خواست تا شب هنگام در فاصله دو سپاه با هم ملاقاتي داشته باشند. شب هنگام امام حسين عليه السلام با 20 نفر و عمر بن سعد با 20 نفر در محل موعود حاضر شدند. امام حسين عليه السلام به همراهان خود دستور داد تا برگردند و فقط برادر خود «#عباس ‌» و فرزندش «#علی_اكبر » را نزد خود نگاه داشت. عمر بن سعد نيز فرزندش «#حفص ‌» و غلامش را نگه داشت و بقيه را مرخص كرد. در اين ملاقات عمر بن سعد هر بار در برابر سؤال امام عليه السلام كه فرمود: آيا مي‌خواهي با من مقاتله كني؟ عذري آورد. يك بار گفت: مي‌ترسم خانه‌ام را خراب كنند! امام عليه السلام فرمود: من خانه ات را مي‌سازم. ابن سعد گفت: مي‌ترسم اموال و املاكم را بگيرند! فرمود: من بهتر از آن را به تو خواهم داد، از اموالي كه در #حجاز دارم. عمر بن سعد گفت: من در #كوفه بر جان افراد خانواده‌ام از خشم ابن زياد بيمناكم و مي‌ترسم آنها را از دم #شمشير بگذراند. حضرت هنگامي كه مشاهده كرد عمر بن سعد از تصميم خود باز نمي‌گردد، از جاي برخاست در حالي كه مي‌فرمود: تو را چه مي‌شود؟ خداوند جانت را در بسترت بگيرد و تو را در #قيامت نيامرزد. به# #خدا #سوگند! من مي‌دانم كه از #گندم عراق نخواهي خورد! ابن سعد با #تمسخر گفت: #جو ما را بس است. پس از اين ماجرا، عمر بن سعد نامه‌اي به عبيدالله نوشت و ضمن آن #پيشنهاد كرد كه حسين عليه السلام را رها كنند؛ چرا كه خودش گفته است كه يا به #حجاز برمي گردم يا به #مملكت ديگري مي‌روم. عبيدالله در حضور ياران خود نامه ابن سعد را خواند، «#شمر_بن_ذی_الجوشن ‌» سخت برآشفت و نگذاشت عبيدالله با پيشنهاد عمر بن سعد موافقت كند.