⭕️ مهمترین و شاید تنها عاملِ ترک مبارزه با نفس در میانِ ما "" فرار از رنج هست"" 🚶🚷 🔷 برای اینکه بتونیم در عملیاتِ مبارزه با نفس موفق عمل کنیم 👈 لازمه که ابتدا از "نقشِ رنج در مبارزه با نفس" صحبت کنیم. 🌺✅✔️

🔔 ما نباید از رنج بترسیم باید "سراغِ برخی رنج ها" هم بریم؛🚶 (خیییلی مهم👆) 🔸🌺◽️ 💠 شما دیگه میدونید این رنج اینقدر مهم هست که اگه دنبالش نری ایمان رو هم بهت نمیدن....🚫 ⭕️ این عامل هست که اگه ازش بترسی، دیگه نمیتونی از عقلت اطاعت کنی.... ✅🔹➖☄💖

🚫 واقعاً چرا انسانها به نصیحت های خوبان گوش نمیدن؟؟ ⛔️ چرا اینقدر وعده بهشت و جهنم داده میشه اما کسی گوش نمیده؟؟! ⁉️ مگه آدم ها عقل ندارن؟ -- چرا حرفای منطقی به این خوبی رو نمیپذیرن؟؟ 🔵➖🔻

🔵 گاهی با نفسِ خودت گفتگو کن بهش بگو که: ❎ اینقدر نترس!! این رنج تموم میشه، چه خبرته؟!😒 🔺چرا اینقدر آشفته شدی؟⁉️ هیچی نیست.....☺️ 👆👆👆✔️

🌹 حضرت علی علیه السلام در وصفِ "متّقین" میفرمایند :👇 ✨چند روز کوتاهِ دنیا را با "صبر و شکیبایی" میگذارنند و در پی آن" آسایش طولانی" دارند✨ {صَبَروا اَیّامَاً قَصیرَهََ اَعقَبَتهُم راحَهََ طویلَه} 📔 نهج البلاغه / خطبه ۱۹۳ 💗🔚🕊🌏

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم •══•◈• 🌹 •◈•══• و مِن اللهِ التوفیق...

السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللّٰهِ فِى أَرْضِهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَيْنَ اللّٰهِ فِى خَلْقِهِ #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

#یا_ستار_العیوب ✅آیت الله فاطمی نيا: 🔻خداوند اصلا نمیخواهد بنده اش گناهی راکه مرتکب شده است به کسی بگوید، بعضی ها می آیند به مردم میگویند که من یک وقتی فلان گناه را مرتکب شده ام! 🔻چرا می‌آيي گناهت رامیگویی!؟ اگر گناهی کردی وپشیمانی، توبه کن! خداوند می بخشد. 🔻اصلا خدا دوست ندارد مومنین لکه دار شوند! شیوه ی خدا این است که همیشه زیبایی ها را ظاهر میکند؛ 🔹ازدعاهای خیلی عظیم القدر است که میفرماید: 🔻"یامن اظهرالجمیل و ستر القبیح" ای خدایی که زیبا راظاهر میکنی و قبیح را میپوشانی 🔻الان اگر ما در اجتماع آبرویی هم داریم ، برای این است که خداوند زیبایی های ما را ظاهر کرده است! اگر خداوند بدی های ما را ظاهر میکرد، آیا دیگر آبرویی داشتیم!

🌺بسم الله الرحمن الرحیم🌺 ✍🏻متن شبهه: پیامبر (ص) بشری عادی است و آن چه که بیان نموده،وحی الهی نیست و امروزه نمی توان به قرآن اعتماد کرد...! ✍🏻پاسخ شبهه: 1-نقضی آیه 7 سوره انبیا، در واقع پاسخی نقض به استدلال آن‌هاست. با این بیان که محمد پدیده‌ای نو و بدعتی در میان انبیا نیست. تمامی انبیای پیش از او نیز مردانی بودند که به آنان کتاب و شریعت وحی می‌شد. وقتی کفار می‌گفتند: «هل هذا الا بشر مثلکم»؟ آیا این مرد، جز بشری مثل شماست؟! (انبیا-3) این احتجاج‌شان، به دلیل این که پیامبران گذشته همه مردانی از جنس بشر بوده‌اند و بین بشر بودن و نبوت هم هیچ‌گونه منافاتی وجود ندارد، نقض می‌شود؛ 2- پاسخ حلی مشرکان چنین می‌پنداشتند یا چنین بهانه‌جویی می‌کردند که انسان نمی‌تواند پیامبر برای انسان‌ها باشد. نبی باید وجودی ویژه همچون فرشتگان داشته باشد! خداوند در جاهای مختلفی از قرآن این استبعاد و استدلال مشرکان را مطرح و به آن پاسخ داده است. چکیده پاسخ قرآن این است که تفاوت میان نبی و غیرنبی این نیست که صفات خاصی در نبی وجود داشته باشد که آن صفات در بشر وجود نداشته باشد و یا اگر آن صفات، بشری باشد، لازم باشد تمام انسان‌ها دارای آن صفات باشند؛ چنانکه گاه می‌گفتند: اگر بر محمد وحی می‌شود چرا بر ما وحی نمی‌شود؟! یعنی لازمه نبوت عدم سنخیت وجودی پیامبر با مردم نیست، بلکه سنخیت وجودی، شرط نبوت است و اگر فرضا بنا بود ملکی را پیامبر می‌کردیم می‌بایست بر روی زمین فرشتگانی راه می‌رفتند تا آن ملک پیامبر آن‌ها باشد.! نبوت و دریافت وحی الهی، کرامت ویژه‌ای است که خداوند به برخی از انسان‌های مستعد و لایق عنایت کرده و آنان را پیامبران خود به سوی دیگر انسان‌ها قرار می‌دهد. خداوند در آیه 11 از سوره ابراهیم می‌فرماید: «پیامبران‌شان گفتند: ما نیز بشری همانند شما هستیم ولی خدا بر برخی از بندگانش که بخواهد منت می‌گذارد و (آنان را رسولان خود قرار می‌دهد) ما نمی‌توانیم معجزه‌ای جز به خواست خدا بیاوریم و مومنان باید بر  خدا توکل کنند.» 📚(المیزان، ج 14، ص 254)

🌺بسم الله الرحمن الرحیم🌺 ✍🏻متن شبهه: اعتقادات اسلامی و قرآنی بر خلاف فطرت انسانی است...! ✍🏻پاسخ شبهه: مفسران فطرت را حالتی می‌دانند که خداوند متعالی در انسان قرار داده و او را برای پذیرش حقّ، مستعد آفریده است. علامه طباطبایی بعد از آن که دین را روش زندگی و نشان‌دهنده سیر سعادت معرفی می‌کند، می‌گوید: پس برای انسان آفرینش خاصی است که او را به روشی خاص در زندگی و مسیر معیّنی که دارای غایت و هدف مشخصی است هدایت می‌کند که بدون پیمودن این مسیر، به آن هدف نمی‌رسد و این هدایتگر و هادی، چیزی جز فطرت و کیفیت خلقت انسان [که در همه انسان‌ها وجود دارد و تغییر و تحوّل نمی‌پذیرد] نیست و بدین سبب [قرآن] به دنبال تعبیر فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا، فرمود: لاَ تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّه؛ِ در آفرینش الاهی دگرگونی نیست ( طباطبایی،ج16، ص 179). یکی از مهم‌ترین اقتضاءات ذاتی و سرچشمه گرفته از سرشت انسانی، خداباوری، خداجویی و تکیه بر مبدأ آفرینش و اعتماد به روش و برنامه‌هایی است که پروردگارش برای او ترسیم کرده است. آدمی با بازگشت به خویشتن خویش و رجوع به سرشت انسانی، بدون نیاز به استدلال‌های عقلی و روش‌های علمی، از راه دل و با علم حضوری و بی‌واسطه می‌تواند به سوی مبدأ و کوی یار جذب و در پرتو آن متنعم شود  و آرامش یابد. انسان به لحاظ آفرینش، محدودّیت پذیر نیست و در طلب کمال مطلق است؛ جز به مطلق و موجود نامحدود تکیه ندارد چنان‌که آرامش و طمأنینه و آسایش خویش را در پیوند با او دانسته، فقط او را شایسته و اشباع کننده دل انسان می‌داند: أَلاَ بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛ آگاه باشید که فقط با یاد خدا دل‌ها آرامش می‌یابد. (رعد(13)، 28). اعراض و اجابت در برابر این اقتضایِ ذاتی و گرایش قلبی، اضطراب و تشویش خاطر را به دنبال داشته، زندگی را تاریک و غیر قابل تحمل می‌کند و آرامش و راحتی را از انسان می‌گیرد، گرچه همه امکانات مادی و موقعیت‌های خوب دنیایی را داشته باشد. آری، انسان همراه با همه چیز و منهای خدا با نگرانی و زندگی تنگ و پر ازفشار روحی مساوی است: وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکاً؛ و هر کس از یاد من رویگردان شود، زندگی [سخت] و تنگی خواهد داشت (طه (20)، 124). هر فردی از افراد انسان، هر گاه به خود واگذار شود و فطرت او از پیرایه‌های علمی و فشار عوامل خارجی رهایی یابد، متوجه نیرویی توانا و مقتدر و ما فوق قدرت‌های مادی و محسوس می‌شود و خود را با علم حضوری، مقهور و مملوک خدایی می‌داند که مبدأ و سرانجام انسان است؛ خالقی که از روح نامتناهی خود در انسان دمیده و شخصیت او را به گونه‌ای ساخته که جز به پروردگار و مبدأ نامتناهی و غیر محدود که تدبیر او را هم در دست دارد، تکیه و اعتماد نداشته باشد، و چنین گرایش درونی، انسان را به تلاش پیگیر برای نزدیک شدن به خدا و هدف نهایی فرا‌خوانده، کمال و سعادت خویش را در تقرب به او می‌جوید و به اقتضای همان فطرت و سرشت انسانی، یگانه راه رسیدن به مقصود و دست‌یابی به کمال انسانی را تبعیّت از شریعت و روشی می‌داند که خدا و مدیر آفرینش هماهنگ با نیاز‌ها و استعداد‌های انسان برای او ابلاغ و ارائه کرده‌ است.به تعبیر دیگر، فقط گرایش به خدا فطری نیست؛ بلکه همه دین و از جمله شریعت و احکامی که خدا برای انسان انشا و ابلاغ کرده نیز فطری است؛  چرا که این احکام و دستورها مبتنی بر مصالح و استعداد‌ها و نیازهای واقعی و خلقتیِ انسان و ابزاری برای تعالی او است؛ بدین سبب، قرآن پذیرش اسلام را بازگشت به فطرت انسانی و اقتضای آفرینش او معرفی می‌کند؛ آفرینشی که تغییر ناپذیر است: فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا لاَ تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَلکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لاَ یَعْلَمُونَ(روم(30)‌،30). علامه طباطبایی بعد از آن‌که دین را روش زندگی و راه رسیدن انسان به سعادت می‌داند، آفرینش انسان را به گونه‌ای معرفی می‌کند که زمینه‌ها و ابزار سلوک به سوی این سعادت در وجود او هست. (طباطبایی، ص 178). در بیانی در معنای فطری بودن دین مطالب ارزشمندی را بیان کرده، چنین نتیجه‌ می‌گیرد که  «روشن شد که لازم است دین[ اصولی علمی و قوانین و روش‌هایی که سعادت انسان را تضمین می‌کند] با اقتضاها و آفرینش انسان هماهنگی داشته باشد و تشریع بر فطرت و تکوین انطباق داشته باشد و معنای آیه شریفه همین است. (همان، ص 193). لقاء الله، هدف، و دین، راه رسیدن به هدف است و قرآن هر دو را فطری و برخاسته از نهاد انسان می‌داند، نه تحمیل از بیرون. هم گرایش و طلب خدا در سرشت آدمی نهاده شده هم تبعیت و پیمودن راهی که او را به مقصود می‌رساند.

شیخ رجبعلی خیاط می‌گفت...

سحرها کوتاهی نکنید که هر چه هست در ان است . 💚عاشق خواب ندارد و جز وصال محبوب چیزی نمی خواهد وقت ملاقات و رسیدن به وصال هنگام سحر است