﷽🕊 ☕️☕️☕️☕️☕️☕️ 💠 #یک_فنجان_چای_باخدا #قسمت_شصت_و_هشتم چند روزی از آخرین دیدارم با حسام می‌گذشت و جز رفت و آمدهایِ گاه و بیگاهِ فاطمه خانم، خبری از امیر مهدیش نبود. کلافگی چنگ شده بود محضِ اتمامِ ته مانده ی انرژیم. کاش می‌توانستم دانیال را ببینم و یا حداقل با یان صحبت کنم. بی حوصلگی مرا مجبور به خواندن کرد.. خواندن همان کتابهایی که نمی‌دانستم هدیه اند یا امانت. حداقل از بیکاری و گوش دادن به درد دلهایِ پروین خانمی که زبانم را نمی فهمید بهتر بود. باز کردنِ جلد کتابها، اجباری شد برایِ ادامه شان.. خواندن و خواندن، حتی در اوج درد.. در آغوش تهوع و بی قراری... اعجاز عجیبی قدم می زد در کلمه به کلمه یِ نهج البلاغه.. کتابی که هر چه بیشتر می‌خواندمش، حق می‌دادم به پدر محضِ تنفر از علی علیه السلام.. علی مجمسه ی خوش تراشِ دستان خدا بود، شیطان را چه به دوستی با او.. و باز حق می‌دادم به مادر که کنارِ مذهبِ سنی اش، ارادتی خاص داشته باشد به علی و اهل بیتش.. قلبت که به عشق خدا بزند، علی را عاشق می شوی.. دیالوگ یک فیلم ایرانی در ذهنم مرور شد. فیلمی که چندسال پیش، مادر دور از چشم پدر تماشا کرد و کتکی مفصل بابتش از پدر خورد. (همه می‌گویند علی دربِ خیبر را کَند.. اما علی نبود که خیبر شکنی می کرد.. علی وقتی مقابلِ درب ایستاد، خدا را دید.. در خدا حل شد.. با خدا یکی شد.. و آن خدا بود که دربِ خیبر را با دستانِ علی کند.) و حالا درک می‌کردم.. آن روز آن جمله نامفهموم ترین، جمله پیچیده ی عالم بود.. عالمی که خدایش را در لابه لایِ موهایِ بافته شده ام پنهان بود و من لجبازانه، سر می تراشیدم. علی مسلمان بود.. علی خدا را در نبضِ دستانش داشت.. علی بقچه ایی کوچک از نان، در کنارِ غلافِ شمشیرش پنهان کرده بود.. علی قنوتِ دستانش پینه ی جنگاوری داشت اما وقتِ نوازش، ابریشم میشد بر پیشانیِ یتیمان.. علی شیرِ رام شده در پنجه هایِ خدا بود و بس.. هر چه کتابها را بیشتر مطالعه می‌کردم، گیجی ام بیشتر می شد.. من کجایِ دنیا ایستاده بودم؟؟ نمی‌دانم چند روز، چند ساعت، چند دقیقه در بطن خواندنهایِ چندین و چندباره یِ آن وِردهایِ جادویی گذشت که صدایِ “یاالله” بلند حسام را از بیرون اتاق شنیدم.. حیران بودم، سرگشته شدم. چند ضربه به در زد . ناخواسته شال سر کردم و اذن ورود دادم. با اجازه ایی گفت و داخل شد. در را باز گذاشت و رو به رویم ایستاد.. سر به زیرو محجوب، درست مثل همیشه. اما لبخند گوشه ی لبش، با همیشه فرق داشت. پر از تحسین بود.. تحسینی از صدقه سرِ نیمچه پوششی برایِ احترام. خوب براندازش کردم. موهایِ کوتاه و مشکی اش همخوانیِ لطیفی داشت در مجاورت با ته ریشِ کمی بلندش. شلوارِ کتانِ طوسی رنگش، دیزاین زیبایی با پولیورِ خاکستری اش ایجاد می کرد.. لبخند بر لبانم نشست.. خوش پوشیِ مختصِ غیرِ مذهبی ها نبود.. این جوان تمام معادلاتم را بهم ریخته بود.. سلام کرد و حالم را جویا شد. چه می‌دانست از طوفانی که خودش به پا کرده بود و حتی محض تماشا، سر بلند نمی کرد. گفت که آمده به قولش عمل کند. آنقدر در متانتش غوطه ور بودم که قولی به ذهنم نمی‌رسید. با گوشی اش شماره ایی را گرفت و بعد از چند بوق به زبان آلمانی احوال پرسی کرد. مکالمه ایی به شدت صمیمانه، یعنی با دانیال حرف میزد؟؟ ( پسر تو چرا آنقدر پرچونه ایی.. یه مقدار سنگین باش برادرِ من.. یه کم از من یاد بگیر.. آخه هر کَس دو روز با من گشته، ترکشِ فرهیخته گیم بهش اصابت کرده اما نمیدونم چرا به تو امیدی نیست.. باشه.. باشه.. گوشی).. چقدر راست می‌گفت، و نمی‌دانست که کار منِ موجی از ترکش هم گذشته ست. موبایل را به سمتم گرفت. ( بفرمایید با شما کار دارن..) با تعجب گوشی را رویِ گوشم گذاشتم و لبخند رویِ لبهایم خانه کرد. خودش بود. دیوانه ترین، روانشناسِ دنیا.. یانی که شیک می‌پوشید، شیک حرف میزد، شیک برخورد می کرد.. اما نه در برابرِ دوستانش.. صدایِ پر شیطنتش را می‌شنیدم که با لحنی با مزه صدایم می کرد.. این مرد واقعا، پزشکی ۳۴ ساله بود؟؟ (سلام بر دختر ایرانی.. شنیدم کلی برام گریه کردی.. سیاه پوشیدی.. گل انداختی تو رودخونه.. روزی سه بار خود زنی کردی.. شیش وعده در روز غذا خوردی.. بابا ما راضی به این همه زحمت نبودیم…) حسام راست می‌گفت، یان همیشه پر حرف بود. اما حسِ خوبِ برادرانه هایش وادار به شکرگذاریم می کرد.. اینکه زنده بود و سالم، طبق طبق شادی در وجودم می‌پاشید.. حسام از اتاق خارج شد. و من حرف زدم.. از خسته گی هایم.. از دردهایم.. از ترسهایم.. از روزهایی که گذشت و جهنم بود.. از موهایی که ریخت و ابروهایی که حتی جایش را با مداد هم پر نکردم.. از سوتی که در دقیقه ی نود عمرم زده شد و وقت اضافه ایی که داور در نظر داشت و من می دانستم خیلی کم است..

از.. از حسی به نام دوست داشتن و شاید هم نوعی عادت، که در چشمک زنِ کمبودِ فرصت برایِ زندگی، در دلم جوانه زده بود ... و او فقط و فقط گوش داد ... یانِ پر حرف در سکوت، سنگ صبور شد و مهربانی خرجم کرد ... که ای کاش با پوزخندی بلند، به سخره ام می گرفت و سرم فریاد می‌کشید ... بعد از اتمام تماس، بغضم را قورت دادم و زانو به بغل، رویِ تخت چمپاتمه زدم. تمام خاطرات، تصویر شد برایِ رژه رفتن در مقابل چشمانم. حسام چند ضربه به در زد و وارد شد. وقتی دید تکان نمی‌خورم، صدایی صاف کرد محضِ اعلامِ حضور. سرم را بلند کردم. چشمانش را دزدید. دست پاچه کتابها را از روی میز برداشت: خوندینشون؟؟ به دردتون خوردن؟؟ نفسی عمیق کشیدم: علی.. خیلی دوسش دارم.. لبخندی عمیق بر صورتش نشست. نمی‌دانستم آرزویم چیست. اینکه ای کاش سالها پیش می‌دیدمش.. و یا اینکه ای کاش هیچ وقت نمی‌دیدمش؟؟ ( دانیال کی میاد؟؟ دلم واسه دیدنش پر میکشه..) به جمله ی (خیلی زود برمیگرده ) اکتفا کرد. اجازه گرفت که برود. صدایش کردم.. شنیدنِ چند آیه از قرآن برایِ منی که خمارِ صدایش بود، پرتوقعی محسوب نمی شد.. که اگر هم محسوب می شد، اهمیتی نداشت ... #ادامه_دارد ... #زهرا_اسعد_بلند_دوست @ReyhanatoRasoul97

صلَّی اللّهُ علیک یا اباعبداللّه @ReyhanatoRasoul97

منتظرانه✨💚 سلام امام زمانم❤️ سلام پدر مهربانم💚 باید عاشق باشی، تا چون یعقوب بوی پیراهنی را که گم کرده ای از باد سوغات بگیری و چشمانت دوباره ببینند. ما یقین داریم صدای قدمهایت که بیاید حتما گ🌸ل بارانمان می کند. مولاجان دلتنگیم💔 برای تعجیل در فرج آقامون صلوات🌹🌹🌹 🌺 @ReyhanatoRasoul97

⚠️چه شد که تحریم‌ها از زیلوهای یک حسینیه سر درآورد ⁉️ #بیت_رهبری #امام_خامنه‌_ای #سی_امین_سال_زعامت_رهبری #چهل_سالگی_انقلاب ✅ @shenakhte_rahbari. 🌺🍃 @ReyhanatoRasoul97

💢فوائد شناخت نشانه های ظهور در فوائد شناخت نشانه های ظهور، اینکه، برخی از نشانه های ظهور، به صورتی هستند که هم تطبیق صحیح آن، دارای آثار مفید و اثربخشی است و هم تطبیق نادرست آن، ما را دچار خسران و زیان خواهد کرد. به عنوان مثال، خراسانی و یمانی، به عنوان پرچم های هدایت و نشانه های حتمی ظهور، اگر قیام کنند و ما موفق به شناسایی شان نشویم، نمی توانیم در حرکت و قیام شان، یاری کنیم و اصولا آیا همراهی و تبعیت از قیام های هدایت، بدون آگاهی از شناخت نشانه های ظهور و حوادث مرتبط به آنها، ممکن و میسر است؟ ➖➖➖➖➖➖ ✌️ @sarbazegomnam 🌺🍃 @ReyhanatoRasoul97

رهبرانه امام خامنه ای (مدظله العالی) دنیای سرشار از عدالت و پاکی و راستی و معرفت و محبت،دنیای دوران امام زمان است که زندگی بشر هم از آنجا به بعد است.که فقط خدا میداند بشر در آن زمان به چه عظمتهایی نائل خواهد شد. #رهرو_رهبری 🌺 @ReyhanatoRasoul97

⭕️صوتی بسیار زیبا و شنیدنی 👌👌👌 💢 #استاد_شجاعی حتماً امتحان میشی! درست بعد از زمانی که اقرار به ایمان کردی آیا حاضری به تمریناتِ مربی ات ( خدا ) تن بدی⁉️ 🍃🌺🌸✨🍃🌺🌸✨🍃🌺🌸✨ http://eitaa.com/joinchat/4043243523C8ee14b51dd 🌺🍃 @ReyhanatoRasoul97