#تلنگر 💢تنها کسی که در قیامت حسرت نخواهد خورد! 🔴از #امام_صادق علیه السلام پرسیدند: یوم الحسره،کدام روز است که خدا می فرماید: "بترسان ایشان را از روزحسرت" حضرت جواب دادند: آن روز قیامت است که حتی نیکوکاران هم حسرت می خوردند که چرا بیشتر نیکی نکردند. پرسیدند: آیا کسی هست که در آن روز حسرت نداشته باشد؟ حضرت فرمودند: آری،کسی که در این دنیا مدام بر رسول خدا صلوات فرستاده باشد. 📿اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم وسائل الشیعه ج۷،ص۱۹۸

ما دولت که هیچ، قریه که هیچ، مزرعه که هیچ، حتی طویله‌ای به اسم اسرائیل هم به رسمیت نمیشناسیم‌. #سید_حسن_نصرالله #لبنان

💯 داستان زیبای توکل پیامبر(ص) وقتی دشمن با شمشیر بالای سرشان رسید استاد مسعود #عالی

۱ ممنونم بمونی برامون باشه✨ ۲ مشکلی نیست کپی آزاده ۳ چرا🥲؟ ۴ خیلی خبر بدی بود حس و حالم و نمیتونم توصیف کنم فقط میشه گفت خوش به سعادتش که شهید شد💔🥺 ۵خودتون و ناراحت نکنید ان شاءالله از خدا بخواید توسل کنید جور میشه✨

‹بی‌سیم‌چۍ📻› https://harfeto.timefriend.net/16669409652024

حرفی سخنی انتقادی پیشنهادی خلاصه هر چی دوست دارید تو ناشناسمون بگید:))✨

💔°• میگذریم از جان میگذریم از خویش 🎙 حاج مهدی رسولی #شهید_سید_حسن_نصرالله .

• طراحی جدید نفحات، پروفایل شهید سید حسن نصرالله 🕊❤️‍🩹

• طراحی جدید محسن آقایی شهید سید حسن نصرالله 🌻🤍

حزب الله با نام«شهید حسن نصر الله» قوی تر خواهد شد.✨

بعضی جاها #امام_زمان نمیزارن گناه کنی.😔 👌 از دست ندهید 🎙#استاد_رائفی_پور

[💙🥺] خوش بحالِ اون دلی که درک کرد؛ بزرگترین گمشده زندگیش امام زمانشه... #امام_زمان

[💙🥺] دل ڪه تَنگ است ڪجا باید رفت؟!؟! #امام_زمان

در عالم رازی هست که جز به بهای خون فاش نمیشود💔... #سید_حسن_نصرالله #لبنان

-

-

جمله ماندگار سید حسن نصرالله در مراسم‌ تشییع شهید عماد مغنیه در بهمن ِ۱۳۸۶ : ما همگی فرزندان ِمکتبی هستیم که پیامبران آن شهیدند ، امامان آن شهیدند و رهبران ِآن نیز شهید هستند .

پیکر شهید سید حسن نصرالله 💔 .

پادشاه اردن در واکنش به اتفاقات اخیر، صادرات گوجه‌فرنگی به اسرائیل رو ممنوع کرد بـــــه وقــــت قــــ🇵🇸ــــدس

هم اکنون حملات حزب الله به صفد!!

اِسمتو بُردم،زیر بارون ،بارون گریه کرد تُربت گذاشتم...❤️‍🩹 نریمان‌پناهی #امام‌حسینم #مداحی

🌷امام مهدى عليه السلام: من يادگار خدا در زمين و جانشين و حجّت او بر شما هستم. 📗بحار الأنوار،ج۵۲،ص۹۲