🎙 #پادکست_سوتیتر هیئت‌های ایرانی کارکردهای دیگه‌ای هم غیر از عزاداری دارند. خیلی از اتفاقات مهم و سرنوشت‌ساز ایران از دل همین هیئت‌ها پا گرفته است. 🔸در این قسمت از پادکست سوتیتر چند نمونه مهم را روایت کردیم. @Farsna

✍ #یادداشت_هفته | «بعثت خون» سید‌الشهداء به روایت حضرت آیت‌الله خامنه‌ای 🏴 ریشه‌های قیام حسینی (ع) در بعثت نبوی (ص) ▪️ «عاشورا یک واقعه‌ی استثنائی بود.» ۱۳۷۱/۴/۱۰ «عاشورا یک حادثه‌ی تاریخیِ صرف نبود؛ عاشورا یک فرهنگ، یک جریان مستمر و یک سرمشق دائمی برای امّت اسلام بود.» ۱۳۸۴/۱۱/۵ در واقع، «حسین‌بن‌علی علیه‌السلام، به برکت جهادش، اسلام را زنده کرد.» ۱۳۷۴/۳/۳ بنابر‌این، چنین حادثه‌ای حاوی ویژگی‌ها و خصوصیّات خاصّ خود است که آن را از دیگر حوادث و قیام‌ها در طول تاریخ متمایز کرده است. 🏴 حرکت نبوی و حرکت حسینی مثل دایره‌ی متّحدالمرکز هستند ▪️ «روح قضیّه این است که امام حسین علیه‌السلام در این ماجرا، با یک لشکر روبه‌رو نبود؛ با جماعتی از انسانها، هرچند صد برابر خودش، طرف نبود؛ امام حسین علیه‌السلام با جهانی انحراف و ظلمات روبه‌رو بود. این مهم است.» ۱۳۷۵/۹/۲۴ ▪️از جمله‌ی مهم‌ترین خصوصیّات نهضت حسینی شباهت آن به بعثت نبوی است: «کار امام حسین علیه‌السلام در کربلا، با کار جدّ مطهّرش حضرت محمّدبن‌عبداللّه صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در بعثت، قابل تشبیه و مقایسه است؛ قضیّه این است. همان‌طور که پیغمبر در آنجا یک‌تنه با یک دنیا مواجه شد، امام حسین هم در ماجرای کربلا یک‌تنه با یک دنیا مواجه بود؛ آن بزرگوار هم نترسید، ایستاد و جلو آمد؛ امام حسین هم نترسید، ایستاد و جلو آمد. حرکت نبوی و حرکت حسینی مثل دایره‌ی متّحدالمرکز هستند؛ به یک جهت متوجّهند. لذا اینجا "حُسَینٌ مِنّی وَ اَنَا مِن حُسَین"(الارشاد، ج ۲، ص ۱۲۷) معنا پیدا میکند. این عظمت کار امام حسین است.» ۱۳۷۵/۹/۲۴ ▪️ در واقع، «جوهر حادثه‌ی عاشورا این است که در دنیایی که همه جای آن را ظلمت و فساد و ستم گرفته بود، حسین‌بن‌علی علیه‌السلام برای نجات اسلام قیام کرد و در این دنیای بزرگ، هیچ کس به او کمک نکرد! حتّی دوستان آن بزرگوار، یعنی کسانی که هر یک میتوانستند جمعیّتی را به این میدان و به مبارزه با یزید بکشانند، هر کدام با عذری، از میدان خارج شدند و گریختند!» ۱۳۷۱/۴/۱۰ ▪️ باید توجّه داشت که «آن بزرگوار براى همین قیام کرد که رژیم‌هاى فاسد و مخرّب انسان و مخرّب دین و ویرانگرِ صلاح در جامعه نباشند و نظام اسلامى، الهى، انسانى و مبنىّ بر صلاح در جامعه استقرار پیدا کند.» ۱۳۶۸/۵/۱۱ لذا «ابتدا که از مدینه خارج شد، در پیام به برادرش محمّدبن‌حنفیّه ــ و در واقع، در پیام به تاریخ ــ چنین گفت: اَنّی لَم اَخرُج اَشِراً وَ لا بَطِراً وَ لا مُفسِداً وَ لا ظالِما؛ من با تکبّر، با غرور، از روی فخرفروشی، از روی میل به قدرت و تشنه‌ی قدرت بودن قیام نکردم. اِنَّما خَرَجتُ لِطَلَبِ الاِصلاحِ فی اُمَّةِ جَدّی؛ (بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۳۲۹) من میبینم که اوضاع در میان امّت پیامبر دگرگون شده است؛ حرکت، حرکت غلطی است؛ حرکت، حرکت به سمت انحطاط است؛ در ضدّ جهتی است که اسلام میخواست و پیامبر آورده بود؛ قیام کردم برای اینکه با اینها مبارزه کنم.»  ۱۳۷۹/۰۱/۲۶ ▪️ «امام حسین می‌ایستد، قیام میکند، حرکت میکند و یک‌تنه در مقابلِ این سرعتِ سراشیبِ سقوط قرار میگیرد. البتّه در این زمینه، جان خودش را، جان عزیزانش را، جان علیّ اصغرش را، جان علیّ اکبرش را و جان عبّاسش را فدا میکند، امّا نتیجه میگیرد.» ۱۳۷۷/۲/۱۸ 🏴 پرچم حق نمی‌تواند در صف باطل قرار بگیرد ▪️بنابراین، «هدف آن بزرگوار عبارت بود از انجام دادن یک واجب عظیم از واجبات دین که آن واجب عظیم را هیچ کس قبل از امام حسین ــ حتّی خود پیغمبر ــ انجام نداده بود. ... چون زمینه‌ی انجام این واجب، در زمان امام حسین پیش آمد. اگر این زمینه در زمان امام حسین پیش نمی‌آمد، مثلاً در زمان امام علیّ‌النّقی علیه‌السلام پیش می‌آمد، همین کار را امام علیّ‌النّقی میکرد و حادثه‌ی عظیم و ذبح عظیم تاریخ اسلام، امام علیّ‌النّقی علیه‌السلام میشد.» ۱۳۷۴/۳/۱۹ ▪️ماجرا بدین قرار است که «جامعه‌ی اسلامی جامعه‌ی امامت است.» ۱۳۷۵/۳/۲۰ «بنی‌امیّه امامت را در اسلام به سلطنت و پادشاهی تبدیل کردند.» ۱۳۷۵/۳/۲۰ در چنین شرایطی، «یزیدی که بر سر کار آمده بود، نه با مردم ارتباط داشت، نه علم داشت، نه پرهیزگاری و پاک‌دامنی و پارسایی داشت، نه سابقه‌ی جهاد در راه خدا داشت، نه ذرّه‌ای به معنویّات اسلام اعتقاد داشت، نه رفتار او رفتار یک مؤمن و نه گفتار او گفتار یک حکیم بود؛ هیچ چیزش به پیامبر شباهت نداشت. در چنین شرایطی، برای کسی مثل حسین‌بن‌علی ــ که خود او همان امامی است که باید به جای پیامبر قرار گیرد ــ فرصتی پیش آمد و قیام کرد.» ۱۳۷۹/۱/۲۶ ▪️از سوی دیگر، حکومت باطل یزید در پی بیعت گرفتن از امام حسین علیه‌السلام بود: «[یزید] توقّع داشت که این امامِ هدایت پای حکومت او را امضا کند؛ "بیعت" یعنی این. 🔍 ادامه را بخوانید👇 khl.ink/f/57040

✏️ رهبر انقلاب: باید با چشم عاشقانه نگاه کرد تا فهمید حسین‌بن‌علی در این تقریباً یک شب و نصف روز، یا حدود یک شبانه‌روز - از عصر تاسوعا تا عصر عاشورا - چه کرده و چه عظمتی آفریده است! لذاست که در دنیا باقی مانده و تا ابد هم خواهد ماند. خیلی تلاش کردند که حادثه عاشورا را به فراموشی بسپارند؛ اما نتوانستند. ۱۳۷۷/۲/۱۸ 📥‌ نسخه قابل چاپ 🏴 #بعثت_خون 🔹️صفحه ویژه حسینیه امام خمینی(ره) 💻 khl.ink/hoseineiemamkhomeini

📹 روایت رهبر انقلاب از ماجرای گفت‌وگوی امام حسین(علیه‌السلام) و حضرت زینب(سلام‌الله‌علیه) در شب عاشورا ☝ هر روز یک ماجرا از کربلا در بیانات رهبر انقلاب 🏴 #بعثت_خون 🔹️صفحه ویژه حسینیه امام خمینی(ره) 💻 khl.ink/hoseineiemamkhomeini

🖼 #معرفی_کتاب | اعترافات کاتب کشته شده 🔹داستان «اعترافات کاتب کشته‌شده» در روز دهم محرم سال ۶۱ هجری می‌گذرد؛ در خیمه کاتبانی که قرار است چشم و گوش یزید در صحنه نبرد باشند. داستان، از زاویه‌دید کسی روایت می‌شود که پدرش از کاتبان دربار معاویه بوده. «اعترافات کاتب کشته‌شده» قصه  جوانی است که پدرش روزی کاتب اعظم دربار معاویه بوده و حالا او در پیش از ظهر عاشورا در خیمه‌ای است که کاتبانش گزارش جنگ را برای یزید مکتوب می‌کنند. 🔍 ادامه را بخوانید: khl.ink/f/57025

🖤 #ریل | دل به یک دست تو دادم سر به دست دیگرت زیر سر بگذار دل یا زیر پا بگذار سر 📹 در ایام ماه محرم، گلچینی از شعرخوانی عاشورایی شاعران آئینی در حسینیه امام خمینی(ره) در حضور رهبر انقلاب منتشر خواهد شد. 🏴 #بعثت_خون 🔹️صفحه ویژه حسینیه امام خمینی(ره) 💻 khl.ink/hoseineiemamkhomeini

🌷 شهید آوینی: 🔅 قرن‌هاست كه فرياد «هل من ناصر» سيّد الشّهدا (ع) پهنه‌ی زمان را پيموده است و چون نفخات حيات‌بخش روحُ القدس بر هر زمين مرده‌ای كه گذشته است آن را به حيات عشق بارور ساخته و اين‌چنين، همه‌ی تاريخ تو گویی روزی بيش نيست و آن روز عاشوراست. راهيان كربلا را بنگر و به ياد آر ورق‌پاره‌های تقويم تاريخ را كه می‌گويد هزار و سيصد و چهل و پنج سال است كه از عاشورا می‌گذرد. و تو از خود می‌پرسی: پس اين‌همه شور و اشتياق و اين‌همه شتاب در اين راهيان شيدایی كربلا از چيست؟ اينان آن‌چنان مشتاقانه به جبهه‌ها می‌پيوندند كه تو گویی هنوز كاروان سال ٦١ هجری قمری به بيابان پردرد و بلای كربلا نرسيده است. مگر آنان سر مبارك امام شهيد را بر فراز نيزه نديده‌اند؟ اما نه، از عاشورای سال ٦١ هجری قمری، ديگر زمان از عاشورا نگذشته است و همه‌ی روزها عاشوراست. زمان بر امتحان من و تو می‌گردد تا ببينند كه چون صدای «هل من ناصر» امام عشق برخيزد چه می‌كنيم... 📗 کتاب «گنجینه‌ی آسمانی» 📝 گفتارمتن مستند «حضورالحاضر» 🌱 | نسیم حیات _________ 🌱 | @nasime_hayat

🔻منطق سرخ حسین و منطق بی‌رنگ ما: ارادت دینی، اراده‌ی انقلابی 🖊مهدی جمشیدی ۱. روزگار عجیبی‌ست که در آن، کسانی کربلا را در سال شصت‌ویک هجری متوقف کرده‌اند و برای امام شهید، حسین -علیه‌السلام- ناله سر می‌دهند، اما حاضر نیستند که در کربلای امروز، سر بدهند. همراهی‌شان با حسین، از سوگواری و گریه فراتر نمی‌رود؛ چنان‌که اشک‌های کوفیان نیز پس از کربلا جوشید، اما قیامی از آن نخروشید. نشسته‌اند و به گذشته می‌نگرند و اکنون‌شان، شبیه میلیون‌ها نظاره‌گر سال شصت‌ویک هجری است. نه این سو هستند و نه آن سو. در هنگامه‌ی کربلا، خاموش و بی‌طرف هستند و پس از کربلا نیز، جز عزا و مویه و فغان نمی‌دانند. دلداده‌ی عزای حسین هستند و نه خط حسین. می‌گریند، اما فریاد برنمی‌آورند. تشنه‌ی چای روضه هستند، اما از شمشیرهایی که تشنه‌ی خون‌شان هستند، هراس دارند. با خون، عهد نبسته‌اند و جان خویش را عزیزتر از راه حسین می‌شمارند. از کربلا، یک داستان غم‌انگیز ساخته‌اند که فقط باید در سوگ آن گریست و محزون بود، اما اکنون‌شان و انتخاب‌های اکنون‌شان را به آن عرضه نمی‌کنند. در این روایت، کربلا نمی‌تواند خودآگاهی تاریخی ایجاد کند و مسئولیت اجتماعی بیافریند، بلکه در احوال و نقلیات شخصی، محدود می‌ماند و از درس و عبرت تاریخی، تهی‌ست. براین‌اساس، خط مقاومت و مخالفت و تضاد و عصیان از درون آن برنمی‌خیزد که هزینه‌دادن برای آن، معنا پیدا کند. ۲. و کاش فقط نظاره‌گر بودند و بیرون از معرکه، در مرداب زندگی شخصی خویش فرومی‌رفتند، اما بسیاری، با کربلای دیروز، هم‌دردی می‌کنند و با کربلای امروز، نامردمی. زخم زهرآگین بر قلب خط مقاومت و مبارزه و انقلابی‌گری می‌نشانند و جبهه‌ی سازش و تسلیم و انقیاد را برمی‌گزینند. از راه‌ رفته، بازمی‌گردند و تجربه‌ی گره‌گشای مقاومت را کنار می‌نهند. مقاومت را باطل و بی‌فرجام می‌شمارند و بی‌اعتنا به خط حسین، به سوی قبله‌ی مذاکره و التماس و ذلت، سجده‌ می‌کنند. وعده‌ی همراهی می‌دهند اما اندکی بیش، دوام نمی‌آورند و به جبهه‌ی مقابل می‌گریزند. برای غربت حسین، بر سینه می‌کوبند، اما برای تداوم حسین، قدم برنمی‌دارند. منطق حسین را دفن کرده‌اند و قیام خونینش را به یک خاطره‌‌ی محزون فروکاهیده‌اند که بازخوانی سالیانه‌اش، حاصل عملی و عینی ندارد. در طلب ثواب شخصی هستند نه صواب جمعی. حق را می‌بینند و می‌یابند، اما جانب لذت و منفعت و لجاجت و تعصب را می‌گیرند. هم‌اشک و هم‌درد حسین هستند، نه هم‌راه و هم‌منطق او. حقیقت را تنها نهاده‌اند و سر در لاک زندگی شخصی فروبرده‌اند. جز به خود نمی‌اندیشند و نصیبی از بی‌تعلقی نبرده‌اند. حسین را برای محرم و هیأت می‌خواهند و نه برای همیشه و جامعه. حزن را بر حماسه ترجیح می‌دهند و مذاکره را بر مقامت. به میدان رفتن حسین را می‌ستایند، اما خودشان، دیپلماسی را برمی‌گزینند و حتی از احتمال جنگ می‌هراسند. آداب تقیه می‌دانند و با مبارزه بیگانه‌اند. برای حسین، قیام را می‌پسندند و برای خویش، تقیه را. از حسین، توقع خون دارند و از خویش، توقع اشک. در پوسته‌ها و ظواهر، متوقف مانده‌اند و خط و مرام و منطق حسین را دور افکنده‌اند. هم‌عهد عافیت هستند و تن به بلا نمی‌سپارند. رفیق منفعت هستند و نارفیق مصیبت. ۳. چه کنیم با این تعارض‌ها و تهافت‌ها؟! چه کنیم با این تذبذب‌ها و تلاطم‌ها؟! چه کنیم با این فهم تاریخی‌شده از حسین؟! چه کنیم با ناهمسازی ادعا و عمل؟! چه کنیم با این ارادت‌های منهای اراده‌ی انقلابی؟! تشنگی حسین کجا و خوف اینان از تحریم کجا؟! معامله‌گری اینان کجا و مقاومت حسین کجا؟! او برای دین، هم نان می‌دهد و هم جان، و اینان برای دنیا و لذت، دین‌فروشی می‌کنند. از دین خویش می‌فرسایند برای طلب دنیا. دنیای‌شان تا آنجا دینی‌ست که هزینه ندارد. دین‌داری‌شان، بی‌هزینه و عافیت‌طلبانه و کاسبکارانه است. دکان گشوده‌اند و کیسه دوخته‌اند، اما حسین نیزه‌نشین را می‌ستایند. هرکه به مکتب و مرام حسین، نزدیک‌تر باشد را افراطی و‌ تندرو می‌خوانند؛ چنان‌که در زمانه‌‌ی حسین نیز، او را خارجی شمردند. اهل دنیا، در طلب زندگی هستند و نه مبارزه. و حسین، چه زیبا و‌ موجز، این حقیقت تلخ را در قالب کلمات ریخت و فرمود: «إنَّ الناسَ عَبيدُ الدُّنيا و الدِّينُ لَعقٌ على ألسِنَتِهِم يَحوطُونَهُ ما دَرَّت مَعائشُهُم، فإذا مُحِّصُوا بالبلاءِ قَلَّ الدَّيّانُونَ؛ همانا مردمان، بنده‌ی دنيايند و دين، لقلقه‌ی زبان آنهاست، و هر جا منافع‌شان به‌وسيله‌ی دين، بيشتر فراهم آید، زبان مى‌چرخانند و چون به بلا آزموده شوند، آنگاه دين‌داران، اندكند.» این سخن حسین، اعتراض صریح و گزنده‌ی او به جامعه‌ای است که دین را در سایه‌ی دنیا می‌طلبد و هر آن‌گاه که زمینه‌ی امتحان و ابتلاء فراهم گردد و میان این دو، تزاحم رخ بدهد، دین را به کناری می‌افکند و دنیا را بر صدر می‌نشاند. https://eitaa.com/mahdi_jamshidi60

🔸حکم ضربه زدن به سر و صورت در عزاداری اهل بیت علیهم السلام ⁉️ سیلی زدن به سر و صورت یا کوبیدن سر به دیوار در عزای اهل بیت (علیهم السلام) که در بعضی موارد باعث سرخی و کبودی صورت و بدن می‌شود، جایز است؟ ✅ اگر ضرر قابل توجه برای بدن نداشته باشد و باعث وهن مذهب(1) نشود، اشکال ندارد. 1. وهن دین و یا مذهب به معنای سبک جلوه دادن دین و مذهب در انظار عمومی دیگر ادیان و مذاهب است. بنابراین، اگر عمل مباح یا مستحبی به گونه‌ای انجام شود که باعث بدبینی جامعه و مردم دیگر ادیان نسبت به دین و یا مذهب شود، حرام است و باید از آن اجتناب شود. 🆔 @khamenei_ahkam

🔸کار کردن در ایام عزاداری ⁉️ آیا کار کردن در روز عاشورا و تاسوعای حسینی اشکال دارد؟ اگر کسی به خاطر نیاز مجبور به کسب و کار شود، حکم مسئله چیست؟ ✅ کار در این دو روز حرام نیست اما شایسته است در این ایام، به خصوص در روز عاشورا به عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) اشتغال داشته باشند و خود را از ثواب بزرگ آن محروم نسازند. 🆔 @khamenei_ahkam

🔸حکم مالیدن گل به سر و صورت در عزاداری اهل بیت علیهم السلام ⁉️ آیا مالیدن گِل به سر و صورت در عزاداری اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) جایز است؟ ✅ اشکال ندارد، اما نباید به گونه‌ای عمل شود که انگشت نما و موجب وهن شود. 🆔 @khamenei_ahkam

🔸حکم استفاده از علم در دسته‌های عزاداری ⁉️ علامتی که در هیئت‌های عزاداری از آن استفاده می‌شود، برخی بر این باورند چون شبیه صلیب مسیحیان است استفاده از آن اشکال دارد، حال سوال این است که آیا واقعاً استفاده از آن در هیئت‌های عزاداری اشکال دارد؟ ✅ حمل کردن عَلَم و علامت فی نفسه اشکال ندارد ولی نباید این کارها را جزء دین حساب کرد. 🆔 @khamenei_ahkam