🔻منطق سرخ حسین و منطق بی‌رنگ ما: ارادت دینی، اراده‌ی انقلابی 🖊مهدی جمشیدی ۱. روزگار عجیبی‌ست که در آن، کسانی کربلا را در سال شصت‌ویک هجری متوقف کرده‌اند و برای امام شهید، حسین -علیه‌السلام- ناله سر می‌دهند، اما حاضر نیستند که در کربلای امروز، سر بدهند. همراهی‌شان با حسین، از سوگواری و گریه فراتر نمی‌رود؛ چنان‌که اشک‌های کوفیان نیز پس از کربلا جوشید، اما قیامی از آن نخروشید. نشسته‌اند و به گذشته می‌نگرند و اکنون‌شان، شبیه میلیون‌ها نظاره‌گر سال شصت‌ویک هجری است. نه این سو هستند و نه آن سو. در هنگامه‌ی کربلا، خاموش و بی‌طرف هستند و پس از کربلا نیز، جز عزا و مویه و فغان نمی‌دانند. دلداده‌ی عزای حسین هستند و نه خط حسین. می‌گریند، اما فریاد برنمی‌آورند. تشنه‌ی چای روضه هستند، اما از شمشیرهایی که تشنه‌ی خون‌شان هستند، هراس دارند. با خون، عهد نبسته‌اند و جان خویش را عزیزتر از راه حسین می‌شمارند. از کربلا، یک داستان غم‌انگیز ساخته‌اند که فقط باید در سوگ آن گریست و محزون بود، اما اکنون‌شان و انتخاب‌های اکنون‌شان را به آن عرضه نمی‌کنند. در این روایت، کربلا نمی‌تواند خودآگاهی تاریخی ایجاد کند و مسئولیت اجتماعی بیافریند، بلکه در احوال و نقلیات شخصی، محدود می‌ماند و از درس و عبرت تاریخی، تهی‌ست. براین‌اساس، خط مقاومت و مخالفت و تضاد و عصیان از درون آن برنمی‌خیزد که هزینه‌دادن برای آن، معنا پیدا کند. ۲. و کاش فقط نظاره‌گر بودند و بیرون از معرکه، در مرداب زندگی شخصی خویش فرومی‌رفتند، اما بسیاری، با کربلای دیروز، هم‌دردی می‌کنند و با کربلای امروز، نامردمی. زخم زهرآگین بر قلب خط مقاومت و مبارزه و انقلابی‌گری می‌نشانند و جبهه‌ی سازش و تسلیم و انقیاد را برمی‌گزینند. از راه‌ رفته، بازمی‌گردند و تجربه‌ی گره‌گشای مقاومت را کنار می‌نهند. مقاومت را باطل و بی‌فرجام می‌شمارند و بی‌اعتنا به خط حسین، به سوی قبله‌ی مذاکره و التماس و ذلت، سجده‌ می‌کنند. وعده‌ی همراهی می‌دهند اما اندکی بیش، دوام نمی‌آورند و به جبهه‌ی مقابل می‌گریزند. برای غربت حسین، بر سینه می‌کوبند، اما برای تداوم حسین، قدم برنمی‌دارند. منطق حسین را دفن کرده‌اند و قیام خونینش را به یک خاطره‌‌ی محزون فروکاهیده‌اند که بازخوانی سالیانه‌اش، حاصل عملی و عینی ندارد. در طلب ثواب شخصی هستند نه صواب جمعی. حق را می‌بینند و می‌یابند، اما جانب لذت و منفعت و لجاجت و تعصب را می‌گیرند. هم‌اشک و هم‌درد حسین هستند، نه هم‌راه و هم‌منطق او. حقیقت را تنها نهاده‌اند و سر در لاک زندگی شخصی فروبرده‌اند. جز به خود نمی‌اندیشند و نصیبی از بی‌تعلقی نبرده‌اند. حسین را برای محرم و هیأت می‌خواهند و نه برای همیشه و جامعه. حزن را بر حماسه ترجیح می‌دهند و مذاکره را بر مقامت. به میدان رفتن حسین را می‌ستایند، اما خودشان، دیپلماسی را برمی‌گزینند و حتی از احتمال جنگ می‌هراسند. آداب تقیه می‌دانند و با مبارزه بیگانه‌اند. برای حسین، قیام را می‌پسندند و برای خویش، تقیه را. از حسین، توقع خون دارند و از خویش، توقع اشک. در پوسته‌ها و ظواهر، متوقف مانده‌اند و خط و مرام و منطق حسین را دور افکنده‌اند. هم‌عهد عافیت هستند و تن به بلا نمی‌سپارند. رفیق منفعت هستند و نارفیق مصیبت. ۳. چه کنیم با این تعارض‌ها و تهافت‌ها؟! چه کنیم با این تذبذب‌ها و تلاطم‌ها؟! چه کنیم با این فهم تاریخی‌شده از حسین؟! چه کنیم با ناهمسازی ادعا و عمل؟! چه کنیم با این ارادت‌های منهای اراده‌ی انقلابی؟! تشنگی حسین کجا و خوف اینان از تحریم کجا؟! معامله‌گری اینان کجا و مقاومت حسین کجا؟! او برای دین، هم نان می‌دهد و هم جان، و اینان برای دنیا و لذت، دین‌فروشی می‌کنند. از دین خویش می‌فرسایند برای طلب دنیا. دنیای‌شان تا آنجا دینی‌ست که هزینه ندارد. دین‌داری‌شان، بی‌هزینه و عافیت‌طلبانه و کاسبکارانه است. دکان گشوده‌اند و کیسه دوخته‌اند، اما حسین نیزه‌نشین را می‌ستایند. هرکه به مکتب و مرام حسین، نزدیک‌تر باشد را افراطی و‌ تندرو می‌خوانند؛ چنان‌که در زمانه‌‌ی حسین نیز، او را خارجی شمردند. اهل دنیا، در طلب زندگی هستند و نه مبارزه. و حسین، چه زیبا و‌ موجز، این حقیقت تلخ را در قالب کلمات ریخت و فرمود: «إنَّ الناسَ عَبيدُ الدُّنيا و الدِّينُ لَعقٌ على ألسِنَتِهِم يَحوطُونَهُ ما دَرَّت مَعائشُهُم، فإذا مُحِّصُوا بالبلاءِ قَلَّ الدَّيّانُونَ؛ همانا مردمان، بنده‌ی دنيايند و دين، لقلقه‌ی زبان آنهاست، و هر جا منافع‌شان به‌وسيله‌ی دين، بيشتر فراهم آید، زبان مى‌چرخانند و چون به بلا آزموده شوند، آنگاه دين‌داران، اندكند.» این سخن حسین، اعتراض صریح و گزنده‌ی او به جامعه‌ای است که دین را در سایه‌ی دنیا می‌طلبد و هر آن‌گاه که زمینه‌ی امتحان و ابتلاء فراهم گردد و میان این دو، تزاحم رخ بدهد، دین را به کناری می‌افکند و دنیا را بر صدر می‌نشاند. https://eitaa.com/mahdi_jamshidi60

🔸حکم ضربه زدن به سر و صورت در عزاداری اهل بیت علیهم السلام ⁉️ سیلی زدن به سر و صورت یا کوبیدن سر به دیوار در عزای اهل بیت (علیهم السلام) که در بعضی موارد باعث سرخی و کبودی صورت و بدن می‌شود، جایز است؟ ✅ اگر ضرر قابل توجه برای بدن نداشته باشد و باعث وهن مذهب(1) نشود، اشکال ندارد. 1. وهن دین و یا مذهب به معنای سبک جلوه دادن دین و مذهب در انظار عمومی دیگر ادیان و مذاهب است. بنابراین، اگر عمل مباح یا مستحبی به گونه‌ای انجام شود که باعث بدبینی جامعه و مردم دیگر ادیان نسبت به دین و یا مذهب شود، حرام است و باید از آن اجتناب شود. 🆔 @khamenei_ahkam

🔸کار کردن در ایام عزاداری ⁉️ آیا کار کردن در روز عاشورا و تاسوعای حسینی اشکال دارد؟ اگر کسی به خاطر نیاز مجبور به کسب و کار شود، حکم مسئله چیست؟ ✅ کار در این دو روز حرام نیست اما شایسته است در این ایام، به خصوص در روز عاشورا به عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) اشتغال داشته باشند و خود را از ثواب بزرگ آن محروم نسازند. 🆔 @khamenei_ahkam

🔸حکم مالیدن گل به سر و صورت در عزاداری اهل بیت علیهم السلام ⁉️ آیا مالیدن گِل به سر و صورت در عزاداری اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) جایز است؟ ✅ اشکال ندارد، اما نباید به گونه‌ای عمل شود که انگشت نما و موجب وهن شود. 🆔 @khamenei_ahkam

🔸حکم استفاده از علم در دسته‌های عزاداری ⁉️ علامتی که در هیئت‌های عزاداری از آن استفاده می‌شود، برخی بر این باورند چون شبیه صلیب مسیحیان است استفاده از آن اشکال دارد، حال سوال این است که آیا واقعاً استفاده از آن در هیئت‌های عزاداری اشکال دارد؟ ✅ حمل کردن عَلَم و علامت فی نفسه اشکال ندارد ولی نباید این کارها را جزء دین حساب کرد. 🆔 @khamenei_ahkam

🔸حکم برپایی مراسم عزاداری در خیابان ⁉️ آیا عزاداری و سینه‌زنی و زنجیرزنی در کوچه و خیابان که در خیلی مواقع باعث اذیت و بسته شدن راه برای عابرین پیاده و ماشین‌ها می‌شود، اشکال دارد؟ ✅ به راه انداختن دسته‌های عزاداری برای سیدالشهداء و اصحاب او (علیهم‌السلام) و شرکت در امثال این مراسم امر بسیار پسندیده و مطلوبی است و از بزرگترین اعمالی است که انسان را به خداوند نزدیک می‌کند، ولی باید از هر عملی که باعث اذیّت دیگران می‌شود و یا فی نفسه از نظر شرعی حرام است، پرهیز کرد. 🆔 @khamenei_ahkam

🌍امام خامنه‌ای: «در قضیه‌ غزه، این[وظیفه‌]واکنش بردوش همه‌ ما وجود دارد؛باید واکنش نشان بدهیم؛عده‌ای گرسنه‌اند،عده‌ای زیر بمبارانند،عده‌ای دارند صدتا صدتا به شهادت میرسند» 🌍امام خامنه‌ای : «خدای متعال مواخذه میکند #از_آحاد_ملتهای_مسلمان مواخذه میکند که چرا[برای فلسطین] فشار نیاوردن بر دولتهای خودشان‌» (۱۴۰۲٫۱۲٫۳)

⭕️ جا داره آدم دق کنه بابت این غم بزرگ ... #تاسوعا #غزه #فلسطین 🆔 @meghdad_khodadad

#غزه_امتداد_کربلا دعوت از هیأت‌های‌حسینی در دسته‌های‌عزاداری و تجمعات روزعاشورا بادردست‌گرفتن نمادهای جبهه‌مقاومت خصوصاً «پرچم‌فلسطین» حمایت خود را از «مظلومان غزه» به دنیا اعلام‌نماییم 💠 جامعه‌ایمانی‌مشعر ✅ @www1542org

🔰 بصیرت یعنی... ▪️همواره کار شیطان اغوای مردم بوده است، اما شیوه‌های اغوا تفاوت می‌کند. مردمی تحت تأثیر این‌گونه اغواها قرار نمی‌گیرند که خودشان پیشرفتی کرده و به حدی رسیده باشند که این‌گونه مفاهیم را درک کنند. حق و باطل در یک جامعه‌ پیشرفته‌، به درک و شناخت مفاهیم صحیح بستگی دارد. کاری که در مقابل شگردهای شیطانی انجام می‌گیرد «بصیرت» نام دارد. ▪️بصیرت یعنی انسان آن قدر قدرتمند شود که فریب حرف‌های زیبای شیاطین انس و جن را نخورد و بفهمد مقصود از این سخنان چیست. امروز ما از یک سو در داخل کشور و از سوی دیگر در سطح بین‌المللی در مقابل کشورهای دیگر و عمدتاً استکبار جهانی در مقام تهدید واقع شده‌ایم. ▪️کسانی در داخل، توده‌های مردم را با الفاظ و شعارهای خوب فریب می‌دهند، برای این‌که بر آن‌ها سوار بشوند و چندی بر کرسی قدرت بنشینند. دشمنان خارجی نیز همواره با تبلیغات بی‌شمار و غلط از طریق رادیوها، تلویزیون‌ها، ماهواره‌ها و سایت‌های تبلیغاتی مردم را بمباران می‌کنند. آنان سخنانی با ظاهری فریبنده مطرح می‌کنند و انتقادی که در ظاهر به نظر می‌رسد وارد است بیان می‌کنند؛ اما مقصود آن‌ها انتقاد نیست؛ بلکه هدف‌شان این است که عامل سازنده‌ای را از کار بیندازند تا مردم نتوانند از او بهره ببرند. ▪️ما باید چشم‌مان باز و بینا باشد و بفهمیم این حرف‌ها را برای چه می‌زنند و نتیجه‌اش چیست؟ ▪️...بصیرت یعنی این که مردمی هوشیار شوند، بفهمند و فریب ظواهر و شعارهای فریبنده‌اي چون آزادی، وحدت، آرامش و صلح را نخورند. ▪️«صلح» هميشه مطلوب نیست. اگر این طور بود پیغمبر (صلي‌الله عليه وآله) این همه جنگ نمی‌کرد. امام حسين (عليه‌السلام) در طول سیزده سال این همه فداکاری نمی‌کرد، خود و اهل بیتش و حتي طفل شیرخواره او به شهادت رسيدند. آن حضرت می‌توانست فقط بیعت ظاهری کند و خود و یارانش را نجات دهد. ▪️«آزادی» اگر به معنای ولنگاری و افسارگسیختگی باشد و هرکس هر کاری می‌‌خواهد بکند، هیچ وقت مطلوب نیست؛ نه به عنوان عقل مطلوب است و نه به عنوان شرع. باید کنترل وجود داشته باشد. باید هوس‌های حیوانی مهار شود. ▪️ولی آن‌‌ها با شعار آزادي، اسلام، حقیقت و انسانیت را می‌کوبند. بصیرت یعنی انسان بفهمد دشمن چه نقشه‌هایی به کار می‌گیرد و چگونه بايد در مقابلش مقاومت کرد. امروزه پرچم‌دار بصیرت، مقام معظم رهبری است. ۱۳۹۱/۱۰/۰۸ #بصیرت 🏴 @mesbahyazdi_ir

🗂 سلسله پادکست‌ های هیئت و تشکیلات (قسمت اول) 🎙با کلام #استاد_عابدینی 🔘 میرزا جواد آقای ملکی تبریزی رحمة‌الله‌علیه، استاد امام رضوان‌الله‌ علیه می‌فرمودند: "#زمان‌ها #منازل #سلوک الی الله هستند." اگر این زمان از دست رفت، دیگر تکرار نخواهد نشد و اکنون در ماه #محرم، این ایام را در توسل به آل الله علیهم‌ السلام و خاصه حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام غنیمت بشماریم. 🔘 بدانیم که باید به #کاروان حسینی بپیوندیم. احساس کنیم که این کاروان در برابر ماست و اگر بخواهیم به این کاروان بپیوندیم باید بدانیم کاروان و #حرکت_کاروانی چه ملزوماتی دارد؟ 🔘 کاروان نخواهد ایستاد.. ما باید خود را به آن برسانیم و همواره در حال #حرکت باشیم... ندای فلیرحل معنا به گوش می‌رسد و باید خود را به آن ملحق کنیم و راحل به سوی قافله‌سالار باشیم. 🎚 تهیه شده در سلوک تشکیلاتی ✅ مرکزتنظیم‌ونشرآثاراستادعابدینی 🌐 TAMHIS.IR | @Abedini

🗂 سلسله پادکست‌ های هیئت و تشکیلات (قسمت دوم) 🎙با کلام #استاد_عابدینی 🔘 مجلس آل الله مکانی با منزلت است. شایسته است انسان با #حضور_قلب در این مجلس حاضر شود. خود را، دلمان را در #هیئت حضور و غیاب کنیم. مبادا بخشی از وجودمان پشت درهای خیمه اباعبدالله علیه السلام باشد. #ادب_حضور در محضر امام اینگونه است که خود را با تمام وجود در پیشگاه امام قراردهیم. مبادا با پای جسم حاضر شوی و پای دلت لنگ باشد. مبادا غافل از حضور مولایت باشی... 🎚 تهیه شده در سلوک تشکیلاتی ✅ مرکزتنظیم‌ونشرآثاراستادعابدینی 🌐 TAMHIS.IR | @Abedini