گرچہ‌ماعاشق‌ِعبّـاس‌و‌حسینیم‌ولی صیدکرده‌دلِ‌مارارُخِ‌رَخشـانِ‌حسن

دوشنبه،طبقِ‌روایتِ‌عشـق‌باید‌گفت که‌رزقِ‌ما‌همه‌در‌دستِ‌حضرت‌ِ‌حسن‌است:`) -سیدِ‌رویاییِ‌من¹¹⁸-

گرچه‌درروی‌ِزمین‌حتی‌نداری‌یک‌حرم.. شیعه‌روزی‌عرش‌سازدبرمزارت‌یآحَسَـن! -آقایِ‌دوشنبه‌هایِ‌دلم

ما در مدار ِتوییم ، قمرالله .

هرگاه‌که‌نمازت‌قضاشد و نخواندی‌دراین‌فکرنباش‌که وقت‌نمازخواندن‌نیافتی ، بلکه.. فکرکن‌چه‌گناهی‌را مرتکب‌شدی‌که‌خداوند نخواست‌درمقابلش‌بایستی!... [ شهیدنویدصفری ]

نمازت سرد نشه مومن :)

:)))..

سلام از هیئت جناب ستوده در کربلا🌚

اینکه بری حرم و بعد از زیارت حضرت ارباب بری روضه>>>>>>>>

ولی به قول آقای ستوده..

شصت‌شب‌چایی‌ِ‌روضه،اثرش‌جای‌خودش بوی‌نذریِ‌حسن‌یک‌شبه‌گیجم‌کرده!)..¹¹⁸

1:28 کآش‌تو‌بغلت‌جا‌شم...

وبه‌هنگام‌دلتنگی، به‌آسمان‌نگاه‌کن ؛ مانگاه‌های‌تورابه‌طرف‌آسمان‌می‌بینیم . . -سوره‌یِ‌بقره‌۱۴۴-

و اذان صبح به افق کربلای معلی..

:)))))))))) جایی‌که‌دستت‌نمی‌رسد، خدا‌شاخه‌هاراپایین‌می‌آورد.. من این صحنه را بار ها دیده ام!

لبخندبزن ، حتی‌اگرازقلبت‌خون‌چکه‌می‌کند! ~کلامِ‌مولا¹¹⁰

حَـرَمِ‌آقـآیِ‌اَبـآعَـبـداَللّٰه!..¹²⁸

'حیات همه از آب است و تو حیات بخش آبی ؛ عَـبآسِ مَـن!..' آدمیان طردم کردند. لبخند زدم. ز هر کوی رانده شدم. لبخند زدم. از دست دادم و از دست رفتم. لبخند زدم. آخرین روزنه ی امیدم تاریک شد. لبخند زدم. ناسزا شنیدم و توهین دیدم. لبخند زدم. تحقیر شدم،آب شدم،در زمین فرو رفتم. لبخند زدم. تو رفتی ، لبخند زدم:).. او رفت ، لبخند زدم:).. دخترکِ‌داخلِ‌قابِ‌آینه‌نیزرفت لبخند زدم. لبخند زدم چرا که مولایم¹¹⁰ چنین فرموده بودند: لبخندبزن،حتی‌اگرازقلبت‌خون‌چکه‌می‌کند! لبخند زدم، حضرت ارباب نیز با دیدن لبخندِ غم‌زده ام لبخند زد! و چنین شد که راهی کربلای حسین شدم؛ آری من با لبخندِ حسین راهی کربلا شدم!.. در مشایه، تار و پود خیالم به نخ های علم گره خورد و در دریای عظمت حسین گم شدم... دریایی که امواجش فریاد می‌زدند: ' حُــب‌اَلـحُسِـیـن‌یَـجــمَـعُــنـآ ' ناگهان بوی بهشت بر مشامم رسید! بهشتی که دو سو داشت. سویی حضرت ماه و سویی حضرت شاه..! پاهایم بی اختیار از حرکت واماند. نمی‌دانستم کدام سو فرار کنم؛ در آغوش گرم حسین پناه بگیرم ؟ یا میان بازوانِ عباس آرام و قرار بگیرم و بگویم که چه بلایی سرم آمده؟ میان دو بهشت مانده بودم! صدای علمدار می‌آمد که می فرمود ادب آن است که اول به محضر اباعبدالله روانه شوم. و حضرت عشق می‌گفت هرچه زود تر به آغوش عباس پناه بگیرم از هجوم ظلم و ستم.. تصمیمم را گرفتم. نمی‌شد از عباس دل کند؛ نمی‌شد دمی از او دور شد.. رو به حرم وتر الموتور زانو زدم و داستان عشق را این چنین آغاز کردم: "ایها‌الارباب! آمده‌ام رو به درگاهت سجده ی شکر کنم برای وجودِ عمودِ خیمه ی هستی‌ات! برای وجود علمدارت برای وجود عباس‌دوست‌داشتنی‌ات:)))" ✍🏼' رِضـوآن¹¹⁸ '

هرکه‌رامی‌بینم‌ازرفتن‌حکایت‌می‌کند جان‌ِزینب‌اشک‌ماجاماندگانت‌رابخر :)

وحسین‌؛سفینة‌النجات‌ست‌برای‌ِتمام‌ِکسانی‌که‌غرق‌ شده‌اند‌و‌پناهی‌‌جز‌او‌ندارند... پس‌اعوذ‌بالسفینةالحسین‌از‌شرِ‌بی‌پناهی‌و‌نامیدی...

حسین‌کشتی‌نجات‌است این‌راکسی‌میفهمدکه‌درحال‌غرق‌شدن‌باشد! السلام علیك یا سفینة النجاة..

' أَنا وَجَميعُ مَن فَوق التُراب؛ فداءُ ترابِ نَعلِ أَبي تُرابِ ' من‌وهرکه‌به‌روی‌خاک‌است، به‌فدای‌خاک‌پای‌ابوتراب...

تمام‌ِدلخوشیِ‌زندگی‌من‌این‌است که‌وقتِ‌مرگ‌می‌آیی‌ومرگ؛شیرین‌است¹¹⁰ :) -مَنْ‌یَمُتْ‌یَرَني- #پیشنهاد_دانلود

می‌گفت: عظمت‌نوکری‌ِ‌درِخونه‌ی‌امام‌حسینو‌زمانی‌میفهمی؛ که‌شب‌اول‌قبر، وقتی‌زبونت‌بنداومد یه‌وقت‌میبینی‌یه‌صدایی‌میاد میگه‌نترس،من‌هستم…!

_