دستم‌نمی‌رسد‌به‌تماشایِ‌کربلا؛ با‌بغض‌به‌رویِ‌عکس‌حرمت‌دست‌می‌کشم‌عزیزِدلم:)

دلبرِ‌عراقیِ‌من¹²⁸؛ کی‌میشه دستِ‌ما به‌مشبک‌‌هایِ‌ضریحِ‌شش‌گوشه‌‌ی‌توبرسه؟..

وَ‌قَلْبِی‌لِقَلْبِکُمْ‌سِلْمٌ‌وَأَمْرِی‌لِأَمْرِکُمْ‌مُتَّبِعٌ.. و قلبم‌تسلیم‌قلب‌ِشما و کارم‌پیرو‌کارِشماست‌ -فرازِ‌چهل‌و‌یکم‌زیارت‌اربعین-

دلم ماعم که اسباب بازی..

یاد بگیر که قلب آدما بازیچه ی تو نیست ‌.

2:17 ای‌مونس‌شب‌های‌ِمن خودت‌یه‌کاری‌کن‌دیگه‌برای‌ِمن...

دیگه‌تموم‌شد... این اربعینتم تموم شد... یادته قبل محرمت هی با خودمون می‌گفتیم یعنی محرم زنده می‌مونم برات سنگ تموم بذارم؟یعنی شب نهم زنده میمونم برای علمدارت گریه کنم ؟ می‌گفتیم «بذار محرم برسه، برات قیامت می‌کنم...» محرم شد، شب سوم گذشت.. شب هشتم گذشت.. شب تاسوعا و عاشورا گذشت... ولی ما زنده موندیم و شرمنده شدیم که چرا تو روضت نمردیم عزیزدلم:) بعدِ عاشورا، دلشوره ی کربلا افتاد تو دلمون.. گفتیم یعنی امسال آقا میطلبه روز اربعین بین‌الحرمین باشیم؟ یعنی امسال حرمش سهم‌مون میشه؟ بعضیا رفتن.. و بعضیاام جاموندن و در فراقت سوختن دورت بگردم.. درسته‌دل‌شکسته‌ان از اینکه امسالم جاموندن و کربلایِ تو سهم‌شون نشد، ولی به این امید زنده‌ان که شاید محرم بعدیت زنده باشن و اربعین بیان کربلات ابی‌عبدالله :) الان که تموم شد..؛ دارم با خودم میگم یعنی محرم سال بعدت زندم..؟ یعنی دوباره می‌تونم برات گریه کنم آقایِ‌من؟ «ما‌کم‌گذاشتیم‌برایِ‌عزایِ‌تو امانشد‌؛تو‌کم‌بگذاری‌برایِ‌ما...» ✍🏻سِـلمآ¹³³

ولی‌ آقایِ‌اباعبدالله¹²⁸؛ ما‌هنوزم‌‌خیلی‌شرمنده‌ایم‌که‌از‌غمِ‌زینبت‌نمردیم...

-

-بابا‌رضایِ‌قلبم.. هرچند حسرتِ اربعینِ امسال به دل ما موند؛ ولی بازم شما بودی که دوباره ضامنِ دل‌‌های‌شکستمون بشی دورت بگردم:) ' اوکه‌غم‌دلتنگی‌کربلادردلش‌ماند به‌سمت‌ِمقصدِحرمت‌راهی‌شد تا بغض‌امسالش‌را گوشه‌ای‌ازصحنت گریه‌کند‌تاشاید؛ دل‌بی‌قرارش‌‌در‌گوشه‌ای‌از‌حریمِ‌تو‌آرام‌گیرد..'

روضه‌های‌تو‌پناه‌ماعه‌ابی‌عبدالله؛ اذن‌بده‌تا‌محرم‌بعدی‌انقدر‌برات‌گریه‌کنم‌ که‌همون‌شب‌اول‌محرم‌چشمام‌‌زخم‌بشه‌ از‌بکاءبرای‌غمت.. یه‌نگاهی‌به‌نوکر‌روسیاهت‌‌بنداز طوری‌که‌همون‌شب‌اول‌محرم‌، پام‌که‌رسید‌به‌غم‌خانه‌ی‌با‌صفات سجده‌ی‌شکر‌کنم‌و‌مثل‌همیشه‌بگم: «خیلی‌ مردی اباعبدالله، که دوباره نجاتم دادی و حاجتمو بهم بخشیدی!..»

دلمونو پر بدیم کربلا پیش آقای اباعبدالله ؟..

با حال مناسب بخونید و برای اباعبدالله کم نذارید*

میگن که آقای ما دو جا کمرشون شکست؛ یکی با شهادت‌جوونِ‌لیلاعلیِ‌اکبر یکی با شهادتقمرِام‌البنین‌ابوالفضل‌ِالعباس

مرحوم شوشتری میگه: نگید روضۀ علی اکبر ، بگید روضۀ جان دادن حسین . . .

شهزاده ی لیلا اومد پیش امام حسین تا اذن ورود به میدان رو از پدر بگیره

امام حسین هنوز بدن اربا اربایی ندیده بودند..

هنوز جنازه علی اکبر روی خاک صحرا رو ندیده بودند..

اما با دیدن این آقازاده ی رعنا بی تاب میشن

این اولین ویژگی ، ابی عبدالله حالشون برای بدرقه ی هیچ شهیدی محتضر نشد...

دومین ویژگی ، برا داغ علی اکبر : ابی عبدالله کنار خیلی از شهدا رسیدن ، اما کنار هر بدنی رسیدند از اسب پیاده شدند و نشستند کنار بدن ...

اما فقط کنار بدنِ علی اکبر نوشتن که آقا دیگه نتونستند پیاده بشند.. نوشتن تا رسیدند کنار بدن ‹ فَسَقَطَ الْحُسَیْنُ ع عَنْ فَرَسِهِ إِلَى الْأَرْضِ ›

یعنی از بالای اسب افتادند رو زمین . . .

با زانوهای مبارک خودشونو رسوندند کنار بدن

داد می‌زدند پسرم...

سومین ویژگی اینکه : ابی عبدالله بالای سر هر شهیدی رفتند، دو سه دقیقه صحبت کرده.. یعنی شهید هنوز نفس داشته،زنده بوده!

کنار قاسم ، قاسم با عموش حرف زد . .

کنار حر و سعید و حبیب باهاشون حرف زد...