کاش همه قطع‌رابطه‌ها و از دست‌دادنا اینجوری باشه که صبح وقتی بیدار میشی همه‌چی تموم شده باشه. اینکه یه دوره‌ای رو باهاش بگذرونی مرگِ تدریجیه. کم‌کم از درون ریشه‌ت رو میسوزونه، بی‌حست میکنه..

:)))))))))

نه مومنم، نه مقدس، نه کافرم، نه پلید. که هرکه هرچه خودش خواست در نگاهم دید..

،

شب که میشد لبخندش را پشت در اتاقش میگذاشت و پیراهن تنهایی به تن میکرد و وارد اتاقش میشد. اگر حوصله‌اش میکشید سیگاری روشن میکرد و شاید دوتا بدوبیراه هم به چرخ فلک میگفت و چند قطره اشکی هم مهمان چشمانش میشد. _ آنقدر دم پنجره می‌ایستاد و از سیگارش کام میگرفت تا یا پاکتش خالی شود یا گاز فندکش. از کنجِ فلک‌زدگی‌هایش که دل می‌کند به خاطراتش پناه می‌برد.. _ در خاطراتش سیگارها لذتشان بیشتر بود. در گذشته پیراهن تنهایی‌اش انقدر کهنه نبود. در دور‌دست‌ها پنجرهٔ کوچک اتاقش غمخانهٔ او نبود..

آفت جان است و آنگه در میان جان مقیم. [خاقانی]

،

+

من و خانوادم بعد از گذشت ۳۹ سال:

ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی، جهان و هر چه در او هست صورتند و تو جانی..

هی بخواهیم و رسیدن نتوانیم که چه؟