🎬 یک مستند تامل برانگیز 👈 نقش جیوه در قتل امام حسن (ع)! طبق این نظریه، این ماده همان سم خطرناکی است که از امپراتوری بیزانس برای معاویه ارسال شد و به دست جعده حضرت امام حسن (ع) مسموم گردید (مرکوری کلراید) 🆔 http://eitaa.com/monzer_ir

#امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام ◾️«زهر» با کبد امام حسن مجتبی علیه‌السلام چه کرد ... 🩸راوی گوید: من به همراه امام حسن و امام حسین علیهماالسّلام در خانه بودم. امام حسن علیه‌السلام از اتاق خارج شدند؛ وقتی که بازگشتند، فرمودند: لَقَدْ سُقِیتُ السَّمَّ مِرَاراً مَا سُقِیتُهُ مِثْلَ هَذِهِ الْمَرَّةِ لَقَدْ لَفَظَت قِطْعَةٌ مِنْ کَبِدِی فَجَعَلْتُ أَقْلِبُهَا بِعُودٍ مَعِی. ▪️من چند بار مسموم شده‌ام، ولی هیچ کدام نظیر این بار نبود؛ این مرتبه یک قطعه از کبدم خارج شد و با چوبی که در دست داشتم آن را زیر و رو کردم. 📚بحارالانوار ج۴۴ ص۱۵۶ 🩸 إبن خزّاز قُمی در «کفایة الأثر» لحظات آخر امام مجتبی علیه‌السلام را اینگونه شرح می‌دهد: و بَیْنَ یَدَیْهِ طَسْتٌ یُقْذَفُ عَلَیْهِ الدَّمُ وَ یَخْرُجُ کَبِدُهُ قِطْعَةً قِطْعَةً مِنَ السَّمِّ ▪️جلوی آن إمام، طشتی بود؛ خونی را که بالا می‌آورد در میان آن طشت می‌ریخت، و نیز قطعات کبدش به وسیله آن زهر، خارج می‌شد. 📚کفایه الاثر,ابن خزّاز قمی، ص۲۲۲ 🩸 در گزارشی دیگر نیز آمده است: و أحَسَّ بِأمعائهِ کأنّها تُقَطّعُ بِالسّکّاکین و الطّشتُ یُرفعُ مِن بینِ یَدَیه مُمتَلئً بِالدّمِ عِدّةَ مرّاتٍ بالیَوم ▪️آن زهر، چنان اثری در بدن آن حضرت گذاشت که گویا امعاء و احشاء او را با چاقو، قطعه قطعه کرده باشند؛ آن طشتی را که در مقابل آن حضرت گذاشته بودند، در آن روز آخر، چند مرتبه پُر از خون و قطعات کبد آن حضرت شد و آن را برداشتند و دوباره گذاشتند. 📚العبرة الساکتة ج۱ ص۱۱۶ ✍زهر آمد به سراغش، جگرش ریخت به هم جگرش ریخت به هم، بال و پرش ریخت به هم زینبش آمد و چشمان ترش ریخت به هم همه‌ی خاطره‌ها در نظرش ریخت به هم... @Maghaatel

این غم را فقط حسین می‌فهمد...

..❤️‍🩹😭..

..💔😭..

.◇. تقصیر وحدت است که رحلت نموده ایی ورنه شهادتت به ابالفضل ﷻ روشن است .◇. #تلنگرانه

◾️طولانی ترین شب تاریخ◾️ 🔸امام محمد باقر علیه السلام فرمودند: شبی که رسول خدا از دنیا رفتند برای اهل بیت آن حضرت طولانی ترین شب بود، تا جایی که گمان کردند دیگر هیچ آسمانی بر آنها سایه نمی اندازد و زمینی آنها را حمل نمی کند... 📚الکافي جلد ١ صفحه ۴۴۵